ตอน216จูบฉันแล้วจะบอกเธอ

ตอนที่216จูบฉันแล้วจะบอกเธอ

“นายเป็นบ้าหรอ ! “สุมิตรพึ่งจะพูดจบ

หัวใจของจันวิภาก็อดไม่ได้ที่จะเต้นเร็ว ขึ้นครึ่งจงหวะจ้องมองสายตาของเขามั นดูใจฝ่ออย่างน่าประหลาดแม้คำพูดที่ พูดออกมาจะดูเหมือนขาดความเชื่อมั่น ไปนิดหน่อย“ฉันไม่ได้ชอบนาย ! ฉันพู ดไปหลายครั้งแล้วว่าฉันไม่มีวันชอบนา ย ! และก็ไม่มีทางที่จะดึงเพราะว่านาย ไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นอีกด้วย ! ”

น้ำเสียงสิ้นสุดลงทันใดนั้นจู่ๆสุมิตรก็หัว เราะออกมาเบาๆเขาเขยิบใกล้จันวิภาอ ดไม่ได้ที่จะจูบเธอจากนั้นจึงจ้องมองเธ อด้วยนัยน์ตาที่ลึกลงไปแล้วพูด“ฉันยัง ไม่ได้พูดเลยว่าหึงเธอยอมรับออกมาเอ งถ้าไม่ใช่เพราะชอบฉันแล้วมันอะไรล่ะ ?”

“นี่……..ท่าทีของสุมิตรเปลี่ยนแปลงไปเ ยอะมากวินาทีที่แล้วเขายังทำท่าทางเ หมือนจะโกรธอยู่เลยวินาทีต่อเขาก็ยิ้ม อย่างอ่อนโยนการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ ทำให้จันวิภาไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรคำพูด ในสมองไม่อาจเลี้ยวกลับมาได้

ความลำบากใจของจันวิภาได้ถูกสุมิตรเ ห็นอยู่ในสายตาเข้าเสียแล้วริมฝีปากข องเขายิ้มออกมาอย่างภาคภูมิใจฟื้นฟูร อยยิ้มของเมื่อสองวันก่อนกลับมาเขาพู ดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง“จันวิภาเธอชอบ ฉัน”

“ฉันเปล่านะ ! “จันวิภาตอบโต้กลับมาอ

ย่างวดเร็ว ในขณะเดียวกันเธอก็ถอยไปข้างหลังอ ย่างระมัดระวังอยากที่จะรักษาระยะห่าง จากสุมิตรสุมิตรที่เป็นเช่นนี้มันช่างดูแป ลกประหลาดเสียจริงเธอไม่รู้ว่าควรจะ ทำอย่างไรดี

ยังไม่พูดถึงเมื่อครู่นี้ทั้งสองวันนี้นับตั้ง แต่ครั้งที่แล้วสุมิตรก็จะให้เธอไปเป็นมื อที่สามของเขาจันวิภาปฏิเสธที่จะทำเรื่ องยุ่งยากระหว่างพวกเขาสุมิตรก็มีท่า ทีเย็นชากับเธอมาโดยตลอด

ในวันต่อมาก็ไปหาพจรินทร์โดยที่ไม่พู ดออกมาสักคำเช้าตรู่วันต่อมาก็มาจูบเธ อที่ห้องอีกทัศนคติที่ไม่ชัดเจนหลังจาก ที่เธอปฏิเสธไปสุมิตรก็โกรธแค้นและต อนที่อยู่ในห้างสรรพสินค้าก็ได้พุ่งเป้าม าที่เธอปฏิบัติต่อเธอเหมือนกับคำถามใ นร้านอาหาร ดีแล้วทั้งหมดก่อนหน้านี้จันวิภาก็เข้าใจ ว่าสุมิตรคงจะโรคประสาทกำเริบแต่ทว่ าตอนนี้สุมิตรก็บอกกับตนเองอย่างจริง จังว่าเธอชอบเขา

จันวิภารู้สึกว่าสุมิตรนี่เป็นบ้าจริงๆ

จันวิภายื่นมือออกไปสัมผัสกับหน้าผาก ของสุมิตรอย่างอดไม่ได้เมื่อเห็นว่าอุณ หภูมิปกติจึงพูดบ่นกับตัวเองไม่ได้เป็น ……….คงไม่ใช่ว่าสมองไปชนอะไรเข้า นกระทบกระเทือนหรอกนะ……..

คำพูดของจันวิภาโกรธเสียจนสุมิตรมีใ บหน้าที่ไม่ดีเขามองจันวิภาโดยที่ไม่พู ดอะไรสักคำจากนั้นจึงจูบเธออย่างลึก ซึ่งหลังจากจูบเสร็จสุมิตรก็กอดเธอจน แน่นแต่กลับไม่ได้ทำอะไรต่อ

ทั้งสองคนกอดกันกลมเกลียวนี่มันให้ค วามรู้สึกที่น่าแปลกประหลาดบรรยากา ศอึดอัดอยู่เล็กน้อยจันวิภาผลักสุมิตรอ อกไปอดไม่ได้ที่จะถามอย่างตกตะลึง” เฮ้ย…….สุมิตรสมองนายคงไม่ได้โดนเผ าจนพังและคงไม่ได้ถูกเตะจนพังไปหร อกนะ…….ไม่ใช่ว่าช่วงสองวันนี้เป็นช่วง กายภาพของนายหรอกนะ?เป็นโรคประ สาทรุนแรงขนาดนี้ตอนเช้ายังทำกับฉัน อย่างนั้นอยู่เลย ! ”

ตอนนี้ในที่สุดสุมิตรก็ไม่ได้มีท่าทีที่เย็น ชาต่อจันวิภาอีกแล้วเมื่อได้ยินคำพูดขอ งจันวิภาเขาก็หัวเราะออกมาเบาๆเผยอ อกมาให้เห็นถึงรอยยิ้มที่ชั่วร้าย“เธออย ากรู้หรอ?”

อั้ม”จันวิภาพยักหน้า

“งั้นเธอจูบฉันก่อน 11

จันวิภาสีหน้าเคร่งเครียดสุมิตรมาสูตรนี้ อีกแล้ว

“ไม่จูบจริงๆหรอ?”จู่ๆอารมณ์ของสุมิตร ก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเขานอนตะแคง อยู่ข้างๆจันวิภามือข้างหนึ่งยันศีรษะเอา ไว้มืออีกข้างหนึ่งกอดจันวิภา

ทั้งสองมือของจันวิภาขวางหน้าอกของ สุมิตรเอาไว้เธอส่ายหน้าปฏิเสธไม่จูบ ตีให้ตายก็ไม่จูบ ! ‘

“ถ้างั้นฉันก็ไม่บอกเธอ”พูดจบสุมตรก็เ ผยท่าทีที่กวนประสาทออกมาประมาณ ว่าขอร้องฉันสิ

เมื่อเห็นสุมิตรมีท่าทีที่กวนประสาทเช่น นี้จันวิภาก็ได้โกรธเข้าจริงๆคราวนี้เธอไ ม่อยู่ในน้ำอีกต่อไปไม่ว่าจะพูดอะไรก็จ ะไม่มีการประนีประนอมกันอีกดึงมือที่ใ หญ่โตของสุมิตรเข้ามาจันวิภาพูดอย่าง โหดเหี้ยม“ฉันจะกัดนาย ! ”

พูดจบจันวิภาก็กัดลงไปที่มือของสุมิตร อย่างไม่เกรงใจชั่วพริบตาหลังมือของ สุมิตรก็ถูกจันวิภากัดเสียจนเห็นรอยฟัน ทันใดนั้นสุมิจรจึงได้ส่งเสียงร้องออกม าด้วยความเจ็บปวดแต่เขาไม่ได้ยื่นมือก ลับมาและยังคงให้จันวิภากัดต่อไปตาม ใจชอบ

หลังจากที่จันวิภากัดจนพอใจแล้วจึงจะ อ้าปากปล่อยออกมาอย่างภาคภูมิใจมอ งไปทางสุมิตรด้วยใบหน้าที่ยั่วยุ

เมื่อเห็นเช่นนี้สุมิตรจึงยิ้มออกมาอย่าง ปลิ้นปล้อน”นางนี่กล้ากัดฉันหรอชั่วชีวิ ตนี้อย่าได้รู้อีกเลยว่าทำไมฉันถึงต้องโ กรธเธอแล้วทำไมฉันถึงทำดับพจรินทร์

นายขู่ฉันหรอ ! “จันวิภาถลึงตามอ งสุมิตรอย่างพ่ายแพ้คำพูดแทบจะกัดฟั นพูดออกมา

“งั้นเธอกูบฉัน”สุมิตรเล่นขี้โกงอีกครั้งห นึ่งแล้ว

เมื่อเห็นสุมิตรมีท่าทีเช่นนี้จันวิภาจึงกร อกตาขาวไปมาเธอหันตัวไปแล้วไม่สน ใจสุมิตรอีก“ไม่อยากพูดก็ไม่ต้องพูดฉั นจะนอนแล้ว ”

สุมิตรถอนหายใจออกมาเบาๆเขาดึงจัน วิภาให้กลับมาหันหน้าเข้ามาหาตนเอง ก้มศีรษะจูบจันวิภาจากนั้นจึงพูดออกไ ปอย่างทำอะไรไม่ถูก”เธอไม่จูฉันฉันจู บเธอก็ได้ล่ะมั้ง?” จันวิภาส่งเสียงหึออกมาอย่างเยือกเย็น แค่อยากจะพูดอะไรบางอย่างทันใดนั้น ตระหนักว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสอ งก็ดีขึ้นมันเกิดอะไรขึ้นกับฉากจูบบนเตี ยงในตอนนี้ความรู้สึกแปลกประหลาดข องเธอที่เปลือยกายและสุมิตรที่สวมเสื้ อผ้าอยู่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ?!

นี่คงไม่ได้กลายเป็นมือที่สามของสุมิตร

ใช่มั้ย !

อ่าาาเธอไม่ต้องการนะ !

จันวิภาสะดุ้งโหยงขึ้นมาทันทีผลักสุมิต รออกไปอย่างแรงสายตาเปี่ยมไปด้วยค วามระมัดระวังจ้องมองสุมิตรด้วยใหน้า ที่สงสัย“สุมิตรทำไมนายถึงจู่ๆก็มาทำดี กับฉัน?นายมีแผนการร้ายอะไรอยู่หรือเ ปล่า?” สุมิตรไม่เข้าใจว่าจันวิภาเป็นอะไรไปถูก ผลักอย่างแรงเขาไม่พอใจอยู่เล็กน้อย ขมวดคิ้วขึ้นแล้วเอ่ยถาม”แผนการร้าย? ฉันจะไปมีแผนการร้ายอะไรกับเธอได้อ ย่างไง?”

มีแผนการร้ายซ่อนอยู่แน่ๆ ! สุมิตรไม่เ หมือนกับคนประเภทนั้นรู้จักกันมานาน หลายปีแล้วจันวิภารู้สึกว่าเขาจะต้องวา งแผนอะไรเอาไว้แน่

กวาดสายตามองสุมิตรตั้งแต่หัวจรดเท้

าจันวิภาพูดออกมาอย่างสงสัยสุมิตร… …ไม่ใช่ว่านายอยากจะยั่วให้ฉันไปเป็นมื อที่สามหรอกหรอ?”

“มือที่สาม?”สุมิตรครุ่นคดอยู่ครู่หนึ่งจา กนั้นจึงส่ายหัวแล้วพูดอย่างจริงจัง“ไม่ ฉันไม่อยากให้เธอมาเป็นมือที่สามของ ฉัน” “ถ้าไม่ใช่มือที่สามแล้วถ้างั้นทำไมนาย ถึงทำดีกับฉันขนาดนี้แล้วเจริญศรีที่อยู่ ในบ้านล่ะจะทำอย่างไง?”จันวิภามองสุ มิตรอย่างไม่เข้าใจ

“หลังจากนี้เธอก็จะรู้เอง”สุมิตรมองจัน วิภากลับอย่างเงียบๆดูเหมือนจะมีบางสิ่ งที่ซ่อนอยู่ในดวงตาลึกๆของเขาจันวิภ าไม่เข้าใจแล้วก็มองไม่ออกด้วย

เจริญศรี……เธอเป็นเพียงแค่คนที่จิ๊บจ๊ “ อยเธอจำแค่นี้ไว้ก็พอ”สุมิตรพูด

จันวิภายังไม่เชื่อในวาทศาสตร์ของสุมิ ตรความสัมพันธ์ของพวกเขาในขณะนี้มั นเกินกว่าของเจ้านายกับลูกน้องตามป กติ

เมื่อเทียบกับความสัมพันธ์ของเจ้านาย กับลูกน้องความสัมพันธ์ของพวกเขามั นเหมือนกับ…….. คู่รัก

คำอุปมานี้ค่อนข้างแปลกประหลาดแต่จั นวิภาก็ไม่ได้ชอบความรู้สึกเช่นนี้ถ้ารัก ษาความสัมพันธ์เช่นนี้กับสุมิตรต่อไปเธ อจะจมลงหล่นไปโดยไม่รู้ตัวและลืมคว ามตั้งใจเดินที่มาเข้าใกล้สุมิตร

เธอกลับประเทศก็เพื่อหาลูกชายไม่ใช่ว่ าเพื่อที่จะรักษาความสัมพันธ์ที่คลุมเครื อเช่นนี้กับสุมิตรแม้ว่าจะไม่มีนิเวศน์อยู่ ตรงกลางจันวิภาเองก็ไม่ได้คิดที่จะไปใ กล้ชิดกับสุมิตรอยู่แล้ว

สุมิตรเป็นคนที่ฆ่าพ่ออันบังเกิดเกล้าขอ งตนเองจุดนี้จะลืมไม่ได้เด็ดขาด !