ตอน209ฉันก็ไม่เลวร้ายไปกว่า คู่หมั้นของนายหรอก

ตอนที่209ฉันก็ไม่เลวร้ายไปกว่าคู่หมั้น

ของนายหรอก

จันวิภาทำได้เพียงแค่ใช้สายตาที่เยือกเ ย็นจ้องมองดูว่าพวกเขาจะเสแสร้งอะไ รอีกแต่เมื่อเห็นรอยยิ้มที่สุมิตรยิ้มให้กับ พจรินทร์อย่างหวานชื่นแล้วจู่ๆภายในใ จของจันวิภาก็รู้สึกทุกข์ระทมขึ้นมาทัน ทีราวกับถูกคนใช้มีดแทงมาอย่างแรงมั นทั้งปั่นป่วนและฉีกกระชากออกมา…….

ภายในใจของจันวิภารู้สึกอึดอัดใจและไ ม่สบายใจเป็นที่สุดราวกับเธอกำลังถูก ตบหน้าอย่างแรงกลางฝูงชนฝ่ามือที่ต บลงไปนี้ได้ตบเข้ามาจนเธอไม่อาจรับมื

อได้

ดีนี่หว่า ! ทั้งสองคนนี้พลอดรักกันต่อห น้าเธอทำไมเย้ยหยันเธอเมินเฉยเธอ?

ใช่เป็นสุนัขของเธอเข้าไปยุ่งกับหนูเธอ เบื่อจริงๆที่จะต้องไปกังวลว่าสุมิตรจะน อนป่วยอยู่ในห้องหรือเปล่าและมันเป็น ความผิดของเธอที่เห็นพวกเขาทั้งสอง คนพลอดรักกันต่อหน้าเธอที่นี่ !

ทั้งหมดนี้ไม่โทษสุมิตรถ้าจะโทษก็ต้อง

โทษตัวเธอเอง !

ใจของจันวิภาเยือกเย็นเธอไม่อาจมอง คนทั้งสองที่อยู่ตรงหน้าประตูได้อีกต่อ ไปเธอเบือนหน้าไม่หันหน้ากลับไปมอง พวกเขาแม้แต่หางตาแล้วเดินออกจาก ห้องไป แต่ตอนที่เธอเดินอ้อมสองคนนั้นไปสุมิ ตรหยอกล้อกับพจรินทร์อยู่ตลอดจนลื มตนเองเหมือนกับพึ่งจะสังเกตเห็นเธอ จึงหันหน้ากลับมาแล้วถามอย่างแปลกใ จ”จันวิภาทำไมเธอจะไปซะแล้วล่ะยังไ ม่ได้อธิบายให้ฉันฟังเลยว่าทำไมเธอถึ งมาอยู่ในห้องของฉันเธอคงไม่ได้ว่าข องอะไรแปลกๆไว้ในห้องฉันหรอกใช่มั้

เมื่อพูดออกมาผลที่ตามมาอาจจะเล็กห

รือใหญ่ก็ได้

ถ้าพูดเรื่องเล็กจันวิภาเดินเข้ามาที่ห้อง ของเขามาเอาของแล้วเดินออกมาอะไ รเทือกนี้ถ้าพูดถึงเรื่องใหญ่มันมีโอกาส มากที่จะถูกเข้าใจผิดว่าจันวิภาเข้ามาวา งยาอะไรหรือเปล่า !

เมื่อได้ยินดังนั้นปฏิกิริยาแรกของพจริน ทร์คือหันหน้ากลับไปมองจันวิภาอย่างเ หยียดหยามสายตาเปี่ยมไปด้วยการดูถู กและไม่พอใจ”ไม่ใช่มั้งมืดค่ำขนาดนี้แ ล้วยังจะมีผู้หญิงหน้าด้านมาอยู่ที่นี่อีก?

คำพูดของทั้งสองราวกับกำลังร้องเพล งคู่กันขูดจันวิภาทั้งซ้ายและขวาตบหน้า กับเธอทั้งสองข้างจนดังลั่น

จันวิภาสีหน้าหม่นหมองเธอจ้องมองสุ มิตรด้วยใบหน้าที่หม่นหมองสายตาเปี่ย มไปด้วยความเยือกเย็นและผิดหวัง“คิด ไม่ถึงเลยในสายตาของประธานฉันจะเ ป็นผู้หญิงที่น่ารังเกียจขนาดนั้นถ้ารู้ก่อ นว่าจะเป็นอย่างนี้ฉันก็จะทำเพียงแค่นั่ง ลงฟังคุณพูดชื่อเสียงจอมปลอมนี่มันอั ปยศอดสูจริงๆ”

กลิ่นอายของจันวิภามันเยือกเย็นเสียจ นน่าหวาดหวั่นคำพูดที่พูดออกมาก็หนา วเย็นเสียจนทิ่มแทงเข้ากระดูกแม้แต่พ จรินทร์ก็ยังถูกจันวิภาที่เป็นเช่นนี้ทำให้ ตกใจเสียจนใจเต้นตุ๊บๆรับรู้ได้ถึงความเ ย็นซ่านจากทางด้านหลัง

อย่างไรก็ตามสุมิตรเองก็เหมือนกับว่าจ ะรับรู้ได้ถึงท่าทางที่เยือกเย็นของจันวิภ าได้เช่นกันเขาพูดด้วยใบหน้าที่ผ่อนคล าย“เอาล่ะมันจะดีกว่าถ้าตอนนี้เธอมา ทำให้ฉันทำให้ฉันสบายถ้าหากว่าพรุ่งนี้ เธอมาทำให้ฉันฉันก็ไม่สนใจแล้วด้วยค วามสวยของเธอฉันก็ฝืนใจยอมรับมันไ ด้”

คำพูดของสุมิตรสามารถเรียกได้เลยว่า หยาบคาย !

ก้นบึ้งหัวใจของจันวิภาจมดิ่งคำพูดของ สุมิตรนั้นเพียงพอที่จะทำให้เธอจากไป หากไม่ใช่ว่าพจรินทร์อยู่ด้วยล่ะก็เธอค งจะพุ่งไปตบหน้าของเขานานแล้วด่าอ ย่างโกรธแค้นไมเขาถึงหน้าด้านไร้ยาง อายได้ถึงขนาดนี้ !

ภายในใจแม้ว่าจะปกคลุมไปด้วยความโ กรธแค้นจันวิภาก็ยังคงพยายามควบคุม ตนเองไม่ให้ตนเองระเบิดมันออกมาสูด หายใจเข้าลึกๆทันใดนั้นเธอก็ทั้งโกรธแ ละหัวเราะ

ดวงตาที่มีความหมายแอบแฝงคู่นั้นขอ งจันวิภามองกวาดไปมาระหว่างสุมิตรกั บพจรินทร์ทันใดนั้นเองจันวิภาก็หัวเราะ แล้วพูดออกมา”ขอบคุณความรักของป ระธานนะคะไม่ปราบว่าเจริญศรีคู่มั่นขอ งคุณรู้หรือเปล่าว่ามาอยู่เมืองBกับผู้ห ญิงอีกคนแล้วเขามีท่าทีอย่างไงหรอคะ

?” พูดจบก่อนที่คนสองคนจะมีปฏิกิริยาตอ บสนองจันวิภาก็เผยรอยยิ้มออกมาพ กหน้าให้พวกเราทั้งสองแล้วเดินออกจ ากห้องไป

เมื่อเห็นจันวิภาเดินหลังตรงออกไปเช่น นี้สำหรับคำพูดของเธอเมื่อครู่นี้พจรินท ร์เลียรสชาติของริมฝีปากอยู่เล็กน้อยจ้ องมองสุมิตรแล้วพูดด้วยเสียงที่เบา”สุ มิตรเธอคงจะไม่ไปบอกคู่หมั้นของคุณ จริงๆหรอกนะ? ”

สุมิตรมีคู่หมั้นแล้วซึ่งพจรินทร์เองก็รู้ตัว ดีแต่เธอไม่สนใจเลยแม้แต่น้อยหมั้นมา หกปีก็ยังไม่ได้เอาผู้ชายคนนี้มาเป็นขอ งตนเองผูกติดกับการแต่งงานผู้หญิงเช่ นนี้ทำให้เธอดูถูกจากก้นบึ้งของหัวใจดั งนั้นพจรินทร์จึงรู้สึกว่าหากตนเองเพิ่ม ความเข้มข้นเข้าหน่อยก็จะต้องคว้าใจข องสุมิตรมาครองได้แน่ๆไม่ว่าจะเป็นเรื่ องความรู้สึกหรือธุรกิจพจรินทร์ก็จะต้อ งมั่นใจอย่างแน่นอน

แต่ว่าคำพูดของจันวิภาเมื่อครู่นี้นั้นทำใ ห้พจรินทร์กังวลใจอยู่เล็กน้อยความสัม พันธ์ของเธอกับสุมิตรในตอนนี้ยังไม่มั่ นคงมากนักถ้าหากจันวิภาเอาเรื่องของ ตนเองกับสุมิตรไปบอกกับคู่หมั้นคนนั้น แล้วล่ะก็เช่นนั้นแผนการที่เธอจะดึงดูด สุมิตรมันจะเป็นไปได้ยากอย่างแน่นอน ความกังวลที่อยู่ในใจปรากฏออกมาทา งสีหน้าในตอนนี้พจรินทร์มองสุมิตรอย่ างกระวนกระวาย

สุมิตรมองเรือนร่างของจันวิภาที่เดินออ กไปนัยน์ตาหม่นหมองราวกับกำลังครุ่น คิดเรื่องอะไรบางอย่างอยู่ เมื่อได้ยินคำพูดของพจรินทร์สุมิตรจึงก้ มหน้ามองใบหน้าที่กระวนกระวายของเ ธอใบหน้าแข็งทื่อสีหน้าเคร่งขรึมอยู่เล็ กน้อยเขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนัก ใจ”ที่เธอพูดมาก็มีเหตุผลงั้นวันนี้เธอก ลับไปก่อนแล้วกันพรุ่งนี้ฉันจะไปหาเธอ ใหม่”

เมื่อได้ยินดังนั้นพจรินทร์ก็สีหน้าเปลี่ยน ไปเดิมทีเธอคิดว่าวันนี้จะได้ร่วมหลับน อนกับสุมิตรคิดไม่ถึงเลย……

ที่แท้ก็เพราะสิ่งที่จันวิภาพึ่งพูดออกมาเ มื่อครู่นี้น่ะหรือ?พัชรีหม่นมองจากก้นบึ้ งหัวใจตระหนักถึงความร้ายแรงของเรื่ องนี้

แม้ว่าจะเกลียดการกระทำของจันวิภาที่ ช่างพูดแต่ในเวลาเดียวกันแค่มองท่าท างเช่นนี้ของสุมิตรก็รู้ว่าคู่หมั้นของฉันใ นครอบครัวยังคงมีสถานะที่แน่นอนใน หัวใจของเขาถ้าเขากลัวว่าจันวิภาจะเอ าเรื่องของตนเองไปบอกกับเจริญศรีล่ะ ?

อย่าบอกนะว่าจันวิภาจะเอาเรื่องนี้ไปบ อกกับเจริญศรีจริงๆพจรินทร์รู้สึกว่าถึงเ วลาที่จะต้องแสดงความจริงใจของตนเ องออกมาแล้วถ้าไม่งั้นล่ะก็สุมิตรก็คงจ ะกังวลว่าจะถูกคู่หมั้นพบว่าตนเองแอบ คบชู้และละทิ้งความรู้สึกกับเธอไปจะ ทำอย่างไง?

อยู่ด้วยกันมาทั้งวันไม่ง่ายเลยที่พจรินท ร์รักษาความสัมพันธ์เช่นนี้ไว้ได้และทำ ให้สุมิตรมีความรู้สึกที่ดีต่อตนเองเธอไ ม่อาจที่จะทิ้งชายที่หล่อเหลาเช่นนี้ที่อ ยู่ต่อหน้าเธอได้

พจรินทร์เปล่งประกายความคิดเหล่านี้อ ย่างรวดเร็วในใจ

เงียบไปครู่หนึ่งเธอจึงเงยหน้าขึ้นมามอ งสุมิตรแล้วพูดอย่างจริงจัง”สุมิตรฉันรู้ว่ าคุณกำลังกังวลอะไรอยู่ครอบครัวของ ฉันไม่ได้แย่ไปกว่าของเจริญศรีเลย ! ทำไมคุณถึงไม่ถอนหมั้นกับเจริญศรีแล้ วมาอยู่ด้วยกันกับฉันล่ะ?”

“อันที่จริงฉันไม่กลัวที่จะบอกนายอย่าง ตรงไปตรงมาโครงการความร่วมมืออัน นั้นของนายพ่อของฉันได้เซ็นต์ผ่านไป นานแล้วฉันแค่ลังเลนั่นก็เพราะว่าฉันช อบนายฉันอยากเจอหน้านายฉันอยากอ ยู่ด้วยกันกับนายดังนั้นฉันก็เลยพูดกับพ่ อถ้านายมาเมืองBด้วยตัวเองฉันหวังว่า คุณจะได้เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการพั ฒนาอุตสาหกรรมของเราที่นี่ที่จริงแล้ว ฉันสามารถทำได้เพื่อให้พวกเราสองค นอยู่ด้วยกันและสร้างโอกาสขึ้นมา”

“สุมิตรฉันรักคุณฉันอยากอยู่ด้วยกันกับ คุณและแต่งงานกับคุณ ! ถ้าคุณเลือก ที่จะอยู่ด้วยกันกับฉันล่ะก็ตระกูลซูของเ ราก็จะเป็นของคุณและฉันเองก็เป็นของ คุณเช่นเดียวกัน ! ”

คำพูดของพจรินทร์นั้นเด็ดขาดพูดออก มาอย่างมั่นใจใบหน้าเต็มไปด้วยความภ าคภูมิใจ

เธอบอกกับสุมิตรเธอไม่ต่างจากเจริญศ รีเขาก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับคู่หมั้นที่บ้า นของเขาและอยู่ด้วยกันกับเธอสุมิตรก็

ไม่ได้สูญเสียอะไรเลย