ตอน200ไม่คาดฝันความอันตรา ยปรากฏออกมาแล้ว

ตอนที่200ไม่คาดฝันความอันตรายปรา

กฏออกมาแล้ว

และสุมิตรก็ใช้แรงจับเอวของจันวิภาเอ าไว้มืออีกข้างหนึ่งกำลังว่ายน้ำอยู่ข้าง หลังเธอ……

โชคดีที่จันวิภาเลือกสถานที่ที่ห่างไกล จึงมีนักท่องเที่ยวที่ผ่านไปผ่านมาที่นี่น้ อยมากไม่งั้นล่ะก็คงจะน่าอายเป็นแน่

ทั้งสองคนยืนจูบกันอยู่บนทะเลอยู่สอง สามนาทีสุมิตรจึงจะจำใจปล่อยจันวิภา ออกมาและจันวิภาก็ถูกจูบเสียจนหายใ จไม่ออกเธอหอบเล็กน้อยอยู่ในอ้อมก อดของสุมิตร เมื่อเห็นเช่นนี้สุมิตรจึงพาเธอขึ้นฝั่งทั้ง สองมาที่ด้านหลังของโขดหินสุมิตรให้ เธอพิงอยู่ที่โขดหินแสงแห่งตัณหาส่อง ประกายออกมาจากในตาแล้วจูบจันวิภา เข้าอีกครั้งหนึ่ง

จันวิภายังคงจมอยู่ในความน่ากลัวของ ท้องทะเลจึงกอดคอของสุมิตรที่จูบอยู่ โดยไม่รู้ตัว

ครั้งนี้ในที่สุดสุมิตรก็สามารถกอดรัดผิว ที่น่าลิ้มลองนั้นจนได้ทั้งสองคนแนบชิด ติดกันแล้วจูบกันอย่างแน่นแฟ้น

สุมิตรกัดไปที่ริมฝีปากล่างของจันวิภาอ ย่างหนักหน่วงจนเธอเจ็บลิ้นของสุมิตร จึงฉวยโอกาสเล็ดรอดเข้าไปทำให้ไปป ลุกเร้าลิ้นที่อ่อนนุ่มของจันวิภา

ตัณหาอยู่ระหว่างคนทั้งสองจันวิภาส่งเ สียงครางออกมาเป็นบางครั้งทั้งหมดต่ างก็ถูกสุมิตรกระตุ้น…….

สุมิตรสาบานหากไม่ใช่เพราะจู่ๆก็ได้ยิน เสียงคนดังออกมาจากที่ไกลๆแล้วล่ะก็ เขาก็ต้องการที่จะเอากับจันวิภาที่นี่จริง

เมื่อได้ยินเสียงของคู่ชายหญิงที่ดังอยู่ ไม่ใกล้ไม่ไกลทั้งสองคนจึงแยกกันอย่ างรวดเร็วจันวิภาจ้องมองสุมิตรอย่างเบ ลอๆจากนั้นจึงมีท่าทีตอบสนองขึ้นมานี่ มันเกอดอะไรขึ้น

ตนเองถูกสุมิตรล่อลวงเข้าอีกครั้งโดย ที่ไม่ทันได้ระวังตัวบ้าเอ้ย ! เธอควบคุม ตนเองไม่ได้มากขนาดนี้ตั้งแต่ตอนไหน กันคิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกสุมิตรจูบจนเค ลิบเคลิ้มหลายต่อหลายครั้ง ! เมื่อก่อน เธอไม่ใช่คนแบบนี้ ! ยังไม่ทันที่จะได้เสียใจสุมิตรก็ตบไปที่ หน้าของเธอเบาๆจ้องมองดวงตาของเ ธอแล้วพูดขึ้น“ฉันจะไปว่ายน้ำเล่นในท ะเลสักหน่อยเธอขึ้นฝั่งไปรอฉันก่อนเล ” ยโอเคนะ?

พูดจบไม่รอคำตอบจากจันวิภาสุมิตรจึง ประทับไปที่ริมฝีปากของจันวิภาอีกครั้ง อย่างหนักหน่วงจากนั้นจึงกระโดดลงท ะเลไป

จันวิภาจ้องมองสุมิตรที่ว่ายไกลออกไป อย่างงุนงงเป็นเวลานานจึงจะได้สติกลั บคืน

ตบไปที่หน้าของตนเองเบาๆจันวิภาปลุ กจิตวิญญาณขึ้นมาตัดสินใจอย่างเงียบ ๆว่าครั้งต่อไปจะไม่ยอมให้เป็นเช่นนี้แน่ จะไม่ให้สุมิตรเกี่ยวใจเธอไปได้ง่ายๆอี

ก!

เสียงของชายหญิงคู่นั้นใกล้เข้ามาเรื่อย ๆเมื่อพวกเขาทั้งสองเดินผ่านมาที่โขด หินตอนที่มองจันวิภาที่อยู่หลังโขดหิน จึงตกตะลึงไปโดยไม่รู้ตัวอยู่ครู่หนึ่ง

คู่ชายหญิงนั่นมองดูแล้วก็เหมือนกับคู่รั กเดาว่าพวกเขาก็คงจะเห็นที่ที่ห่างไกล ตรงนี้ก็เลยอยากที่จะเข้ามาที่นี่แต่ก็คิด ไม่ถึงว่าจะได้เห็นคนอื่นอยู่ที่นี่

หลังจากที่พวกเขาทั้งสองคนเห็นจันวิภ าสีหน้าก็ค่อยๆผิดหวังแล้วเดินจากไป

จันวิภาไอออกมาเบาๆเพิ่มพลังใจให้กับ ตัวเองจากนั้นก็เดินออกไปที่ด้านหลังข องโขดหินด้วยสีหน้าที่ราวกับปกติ จันวิภาเดินมาถึงบนชายหาดหาสถานที่ ที่ร่มรื่นนั่งลงโดยที่มือทั้งสองโอบกอด หัวเข่าเอาไว้ดวงตาจ้องมองไปบนทะเ ลอย่างเหม่อลอยมองหาเงาของสุมิตร สุมิตรน่าจะว่ายไปไกลแล้วจันวิภาเองก็ มองไม่เห็นร่องรอยของเขา

ตอนนี้จันวิภากำลังเบื่อทันใดนั้นเองจู่ก็ มองเห็นหญิงสาวคนหนึ่งพาเด็กอายุปร ะมาณสามสี่ขวบมาว่ายน้ำตอนแรกจันวิ ภาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากและยิ่งไม่คิดเ ลยว่าผู้หญิงคนนี้จะอายุน้อยขนาดนี้ทำ ไมพวกเขาถึงเดินมาที่นี่กันนะ

สายตาของจันวิภายังคงมองผืนทะเลที่ อยู่ไกลออกไปเมื่อเธอหันกลับมามอง ทิศทางของหญิงสาวและเด็กอีกครั้งก็ไ ด้ตกใจเป็นอย่างมาก เธอจ้องมองการกระทำของหญิงสาวค นนั้นอย่างไม่เชื่อสายตาคิดไม่ถึงเลยว่า เธอ……คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะกำลังกดหั วเด็กที่ว่ายน้ำอยู่

เห็นได้ชัดว่าต้องการจะให้เขาจมน้ำตา

ย!

เกือบจะมีเงื่อนไขบางอย่างจันวิภากระโ ดดขึ้นมาอย่างรวดเร็วแล้วพูดตะโกนอ อกไป“อย่านะ !”

พูดจบจันวิภาก็รีบวิ่งไปทางด้านนั้นอย่า งรวดเร็ว

หญิงสาวคนนั้นดูเหมือนจะไม่คิดว่ามีใค รบางคนอยู่ที่นี่ก็ตกใจเช่นเดียวกันเมื่อเ ธอเห็นจันวิภากำลังวิ่งเข้ามาทางด้านนี้ จึงรีบตะโกนหยุดเธอเอาไว้“แกอย่าเข้า

มา ! ” เมื่อได้ยินดังนั้นจันวิภาจึงหยุดนิ่งเธอเ ห็นว่าหญิงสาวคนนั้นยังไม่มีทีท่าว่าจะ หยุดเด็กที่กำลังถูกเธอจับกดน้ำกำลังดิ้ นรนอย่างสุดชีวิตจันวิภามองดูอย่างกัง วลราวกับตนเองกำลังกลับไปในช่วงที่ จมน้ำความรู้สึกตอนนั้นมันทั้งทรมานแ ละสิ้นหวังมีเพียงแค่คนที่เคยจมน้ำเท่า นั้นที่จะรู้ !

จันวิภายังคงเดินไปทางด้านนั้นอย่างไ ม่หยุดหย่อนในปากกลับเริ่มพูดโน้มน้า วผู้หญิงคนนั้น”เธออย่านะ ! เด็กบริสุท ธิ์ยังอ่อนต่อโลกอยู่เลยเธอวางมือได้มั้

“เรื่องของฉันเธออย่ามายุ่ง ! ออกไป ! อย่าเข้ามา ! “จันวิภาพยายามเข้าใก ล้พร้อมกับโน้มน้าวจิตใจหญิงสาวคนนั้ นราวกับว่าเขาจะปฏิเสธความตั้งใจของ จันวิภาจ้องมองจันวิภาอย่างเปี่ยมไปด้ว ยความระมัดระวัง

“ถ้าเธอเข้ามาอีก ! ฉันจะจับเขากดน้ำต่ อ ! “พูดจบหญิงสาวคนนั้นก็จับเด็กกด น้ำลึกลงไปอีก

จันวิภาจ้องมองร้อนรนเสียจนน้ำตาแท บจะไหลออกมา !

ตัวเธอเองก็มีลูกชายอยู่ไม่เข้าใจจริงๆว่ าทำไมคนที่เป็นแม่ถึงกล้าลงมือโหดเหี้ ยมกับลูกของตนเองได้เธอลองใช้แผน ทรมานร่างกายตนเองเพื่อโน้มน้าวหญิ งสาวคนนั้น”เธออย่ารุนแรงอย่างนี้เลย. ….มีเรื่องอะไรพวกเราก็ค่อยๆพูดกันเธ อเป็นแม่ของเด็กสินะฉันคิดดูแล้วเด็กค นนี้ก็คงถูกเธอฉุดกระชากขึ้นมาจนเติบ ใหญ่มีอยู่อีกลหายคนที่เธอยอมอดนอ นเพื่อเขาถูกเขาทรมานเสียจนไม่อยาก มีชีวิตแต่เธอก็ยังรักเขามาก”

“เธอลองคิดถึงตอนที่เขาเกิดตอนนั้นด วงตายังไม่เปิดเลยน่ารักมากเลยแหละ ร่างกายที่นุ่มนิ่มพริบตาเดียวก็โตเสียแ ล้วเธอเลี้ยงเขาประคองเขาไว้เพราะกลั วว่าเขาจะล้มเขาเองก็ยังเป็นทารกที่คุ ณจะต้องปกป้องอยู่ในมือ ! หรือเธอจะ กดเขาให้จมน้ำตายอย่างนี้?เขาเป็นลูก ของเธอนะ ! เป็นเลือดเนื้อที่เธอคลอด ออกมา ! ”

จันวิภาพูดได้อย่างน่าประทับใจทุกถ้อย คำล้วนแล้วแต่มาจากนิเวศน์ที่อยู่ในใจ พูดจบแม้กระทั่งตนเองก็ยังซาบซึ้งไปเ สียแล้ว

แต่หญิงสาวเริ่มที่จะแสดงอารมณ์ออก มาอยู่เล็กน้อยมือผ่อนคลายออกมาโด ยที่ไม่รู้ตัวเด็กที่ดิ้นอยู่ตลอดเงยหน้าขึ้ นออกมาจากน้ำแต่เมื่อเห็นใบหน้าของเ ด็กหญิงสาวคนนั้นก็เหมือนกับจะถูกอะ ไรบางอย่างกระตุ้นเธอยื่นมือออกมาก ดหัวเด็กลงไปอีกครั้ง !

ครั้งนี้ไม่ได้เตรียมการป้องกันเด็กสำลัก น้ำอยู่สองสามอึกกระแทกลงไปในน้ำอ ยู่หลายครั้งท่าทางเช่นนั้นทำให้จันวิภา รู้สึกเจ็บปวด

ในขณะเดียวกันหญิงสาวคนนั้นก็พูดแล้ วร้องไห้ออกมา”เตชัส ! ฉันเกลียดแก

! ฉันเกลียดแก !

“ไม่ต้องแสร้งเป็นคนดีที่นี่หรอก ! เธอ จะรู้อะไร ! เธอไม่รู้อะไรทั้งนั้น ! พ่อข องเด็กคนนี้มีชู้ไปคบกับผู้หญิงอีกคนที่ มีทั้งเงินและอำนาจและฉันกับเด็กก็ถูกเ ขาทิ้งเอาไว้อยู่ข้างๆ ! ความเจ็บปวดเช่ นนี้เธอเข้าใจมั้ย ! เชื้ออันนี้มันเหมือนกั บพ่อของเขาเป็นที่สุดฉันอยากให้เขาต าย ! และฉันก็ไม่อยากจะเห็นหน้าเขา

ก!”

ตอนที่ผู้หญิงคนนั้นพูดการแสดงออกข องเธอดูน่ากลัวเป็นอย่างมากทั่วทั้งตัวเ ต็มไปด้วยความโกรธจันวิภาที่เห็นจึงอ ดไม่ได้ที่จะตกใจกลัวเหงื่อไหลออกมา

จากรูขุมขน

ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไปเด็กคนนั้นจะต้องตา ยแน่..