ตอน180เกิดเรื่องที่ห้องน้ำ

ตอนที่ 180เกิดเรื่องที่ห้องน้ำ

แค่แกล้งแหละขี้โม้ล่ะมั้งให้เขาเสแสร้งต่อไป!

ในวิภาท่าเป็นหูทวนลมต่อคำพูดของสุมิตรเขาเป็น ประธานใหญ่ที่สง่างามจะยอมลดเกียรติมาอยู่ในบ้านเล็กๆ และจะมานอนบนโซฟาที่เล็กๆทำไมกัน?

จันวิภาครุ่นคิดและรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ไม่สนว่าคืนนี้ เขาจะมาทำอะไรที่นี่เธอไม่ต้องการที่จะคาดเดาและเธอก็ไม่ อยากจะเดาออีกหน่อยเขาก็คงจะออกไปเองจะสนทำไมว่าจะ ทําอะไร

จันวิภาขี้เกียจที่จะสนใจเขาวางแผนที่จะเข้านอนหลังจาก

อาบน้ำเสร็จ

แต่คิดไม่ถึงเลยว่าหลังจากที่เข้าห้องน้ำพึ่งจะถอดเสื้อผ้า ออกจนวิภาคิดจะกระโดดลงไปในอ่างอาบน้ำแต่เพราะคราบ น้ำที่อยู่บนพื้นเธอจึงไม่ทันระวังแล้วล้มลงกับพื้น

เสียง”โอ๊ยย”จันวิภาร้องอย่างเจ็บปวดขึ้นมาอีกครั้ง

น่าเกลียด

ตอนปกติแล้วเมื่อใช้สองเท้าเดินไปบนพื้นที่มีคราบน้ำก็ ไม่ได้มีอะไรแต่ทว่าวันนี้เธอมีขาข้างหนึ่ง ที่บาดเจ็บดังนั้นเธอจึง ทำได้เพียงแค่ใช้ขาข้างเดินเดินกระแผกๆนี่ไม่ใช่จุดศูนย์ถ่วงที่ ไม่เสถียรเธอจึงล้มลงกับพื้นไป

แต่ที่สำคัญกว่านั้นก็คือเธอยังคงลุกขึ้นได้ยากมาก

เสียงกรีดร้องของจันวิภาได้ดึงดูดความสนใจของสุมิตร

วันนี้เขาดื่มเหล้าที่สถานบันเทิงมามากพอแล้วเมื่อครู่นี้ตอนที่ ขับรถมาอยู่บนถนนจึงรู้สึกมึนตึงเกรงว่าหากขับรถกลับจะขับ ได้ไม่ได้ดังนั้นจึงอยากที่จะนอนในบ้านของฉันวิภาสักหนึ่งคืน แต่คิดไม่ถึงเลยว่าตนเองหลับตาได้เพียงครู่เดียวก็ได้ยิน

เสียงร้องของจันวิภาดังออกมาอีกครั้ง ในห้องน้ำเสียงนั้นดู เหมือนกับจะตกใจอะไรบางอย่างสุมิตรลืมตาขึ้นมาทันทีกังวล ใจว่าจนวิภาที่ขาบาดเจ็บข้างหนึ่งจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาอีกครั้ง เขารีบลุกขึ้นแล้วเดินไปทางห้องน้ำทันที

มาจนถึงประตูห้องน้ำเหมือนจะไม่คิดอะไรทั้งสิ้นสุมิตร เปิดประตูห้องน้ำที่ปิดแน่นอยู่แล้วตะโกนถาม “นาราวีระนนท์ เธอเป็นอะไรไป?”

ตะโกนไปพร้อมกับเปิดประตู

ตอนที่เขาเห็นจนวิภาที่ร่างกายเปลือยเปล่านอนอยู่กับพื้น

ทั้งทั้งตัวก็อึ้งตะลึงไป

จันวิภาจู่ๆก็เห็นสุมิตรเปิดประตูเข้ามาก็อึ้งตะลึงอยู่ครู่ หนึ่งเช่นเดียวกันจากนั้นเธอจึงปล่อยเสียงกรีดร้องออกมาจาก ในสําคอ อ้ายยยยยยยยยยยยย…….

“นายไอ้วิปริต! นายเข้ามาทําไม! “จันวิภารีบปิดส่วนลับ ของตนเองทันทีขาทั้งสองหนีบจนแน่นมือทั้งสองข้างโอบกอด หน้าอกเอาไว้และปากก็โวยวายออกมาไม่หยุด “ออกไป! นาย ออกไปเดี๋ยวนี้! ”

สมองของสุมิตรในตอนนี้ตื่นตัวอย่างสมบูรณ์เขามองดู ฉากอันสวยงามที่อยู่เบื้องหน้าแล้วหัวเราะออกมาอย่างอึดอัด อยู่เล็กน้อย ขอโทษ…….

พูดไปพลางก็ปิดประตูอีกครั้งก่อนที่จันวิภาจะขว้างของ

อะไรมา

รอจนประตูถูกปิดลงจนวิภาจึงวางใจลงเธอถอนหายใจ ออกมาแรงๆจับที่ขอบอ่างน้ำเพื่อต้องการที่จะพยุงตัวเองให้ลุก

ขึ้นมา

เพราะมีแค่เท้าข้างเดียวที่เกาะพื้นอยู่และพื้นก็ยังเรียบจน วิภา ใช้แรงมหาศาลพยุงตัวเองลุกขึ้นมาจากพื้น

กว่าเธอจะลุกยืนขึ้นได้มันไม่ง่ายเลยยังไม่ทันที่จะหายใจ หอบออกมาไม่ทันระวังก็ได้ไปชนเข้ากับเท้าที่บาดเจ็บภายใต้ ความเจ็บปวดร่างกายของเธอจึงเสียสมดุลกระแทกลงไปด้าน ข้างแล้วอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องออกมาอีกครั้ง

แต่ทว่าครั้งนี้จนวิภาล้มลงไปในอ่างอาบน้ำความเจ็บปวด บนร่างกายจึงไม่มีแต่เธอปล่อยน้ำลงไปในอ่างจนเต็มแล้ว ศีรษะล้มทีมลงไปในอ่างอาบน้ำร่างกายครึ่งท่อนบนตกลงไป ในอ่างทั้งอย่างนั้นทั้งจมูกหูตาปากและใบหน้าทั้งหมดเต็มไป ด้วยน้ำทันที

แม้แต่เสียงกรีดร้องของจีนวิภาก็จดสลายหายไปกับน้ำ

ส่วนล่างของร่างกายอยู่นอกอ่างอาบน้ำและส่วนบนที่จม ลงอยู่ในอ่างจันวิภาอยากจะดิ้นรนและลุกขึ้นนั่งมือของเธอ อ่อนแอและเธอต้องการจับผนังทั้งสี่ของอ่างอาบน้ำเพื่อพยุง ร่างกายขึ้นมาแต่เนื่องจากมันค่อนข้างลื่นจึงหาจุดที่ใช้พยุงไม่ เจอ

ในตอนแรกที่ยังไม่ได้เตรียมตัวเธอสำลักน้ำไปหลายอีก เวลาก็ผ่านไปนานแล้วในวิภาผู้ซึ่งไม่ค่อยถูกกับน้ำกำลังค่อยๆ หายใจลำบากมากขึ้นเธอรู้สึกว่าตนเองกำลังจะจมน้ำตาย

ด้านนอกประตูสุมิตรกำลังยืนอยู่หน้าประตูแล้วคิดที่จะ เดินออกไปทันใดนั้นเองจู่ๆก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของจันวิภาแต่ เสียงนั้นดังแค่สองวินาทีเท่านั้นจากนั้นก็เงียบหายไป

สุมิตรยืนอยู่หน้าประตูด้วยความลังเลไม่รู้ว่าควรจะเปิด ประตูต่อไปหรือไม่หากเข้าไปตอนนี้เกรงว่าจะไม่เหมาะสมถ้า หากไม่เข้าไปตนเองก็กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธออีก

สุมิตรครุ่นคิดเคาะประตูแล้วถามด้วยเสียงที่เบา”นารา วีระนนท์ เธอเป็นอะไรไป?”

” ”

ไม่มีคนตอบเขา หรือเธอจะโกรธเขา แต่จะไม่พูดออกมาสักคำเลยนั้น

หรือ?

ความเป็นห่วงที่อยู่ภายในใจได้เอาชนะความกังวลของ จันวิภาอีกครั้งเมื่อเห็นว่าไม่มีคนตอบสุมิตรจึงอดไม่ได้ที่จะ ตะโกนถามขึ้นมาอีกครั้ง เกิดอะไรขึ้นกับเธอข้างในนั้น ถ้า ไม่มีอะไรเธอก็ส่งเสียงมาหน่อย

” ”

ยังคงไม่มีเสียงตอบรับ

ในตอนนี้จนวิภากำลังจมน้ำเธอไม่ได้ยินเสียงจาก ภายนอก มีผลต่อการกรองเสียงยิ่งกว่านั้นหัวใจของเธอเต็ม ไปด้วยความตื่นตระหนกและความวิตกกังวลไฉนเลยจะมีใจไป ฟังเสียงจากภายนอก

ครั้งนี้ก็ยังไม่มีคนตอบความกังวลที่อยู่ในใจของสุมิตรได้ เพิ่มขึ้นมาอีกขั้นหนึ่งคงไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นจริงๆหรอก นะ?เขาพูดมาถึงขนาดนี้แล้วแต่จนวิภาก็ยังไม่ตอบเขา

คิดถึงตรงนี้เขาจึงเปิดประตูทันทีผลคือพอเขาเปิดประตู ก็ได้เห็นขาทั้งสองข้างเตะอยู่นอกอ่างไม่หยุดหย่อนและ ร่างกายอีกครึ่งของจันวิภากำลังดิ้นรนอย่างขมขื่นอยู่ใน อ่างอาบนํ้า

เมื่อเห็นฉากเช่นนี้หัวใจของสุมิตรจึงเต้นออกมาทันที สมองราวกับจะระเบิดเขารีบพุ่งเข้าไปลากจนวิภาออกมาจาก น้ำและเนื่องจากขาดอากาศหายใจใบหน้าของฉันวิภาจึงมี สภาพที่ดูไม่ได้เอาเสียเลยมันแทบจะเปลี่ยนเป็นสีม่วงอยู่

แล้ว!

สุมิตรวางร่างของจันวิภาให้นอนหงายตอนนี้เขาไม่สนใจ อะไรแล้วกดไปที่หน้าอกของจันวิภาจนพ่นน้ำที่สำลักไปออกมา

หลังจากที่จันวิภาพ่นน้ำออกมาสองสามอีกเห็นว่าเธอยัง ไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมาสุมิตรจึงกังวลเป็นอย่างมาและเป็นตัว ลงมาอีกครั้งเปิดปากของจันวิภาแล้วส่งออกซิเจนให้เธอต่อไป

หลังจากช่วยหายใจอยู่หลายครั้งในวิภาจึงขมวดคิ้วแล้ว ค่อยๆฟื้นตื่นขึ้นมา

“แค่กๆๆ……

สุมิตรคลายปากของเธอให้ฉันวิภาไอน้ำที่อยู่ในท้องออก มาและปล่อยให้เธอสูดอากาศบริสุทธิ์

เมื่อวันวิภาตื่นขึ้นมาเขาก็เวียนศีรษะยังไม่ค่อยมีสติ สมบูรณ์เธอค่อยๆพยุงตนเองขึ้นมารอจนสมองฟื้นฟูได้อีกครั้ง อย่างยากลำบากเธอก็มองสุมิตรที่อยู่ตรงหน้า

“อ๊ายย! ! ! “กรีดร้องออกมาอีกครั้งราวกับจะตระหนัก ได้มือทั้งสองของจันวิภาโอบไว้รอบหน้าอกถอยย้อนกลับไป สองสามเก้าทันทีไปทางสุมิตรแล้วพูดออกมาอย่างติด

อ่างนาย………..นายทำไมถึงอยู่ที่นี่ !

พูดไปพลางเธอก็ก้มหน้าลงมองเรือนร่างที่โป๊เปลือยของ ตนเองในการู้สึกราวกับจะระเบิดออกมาเสียแล้ว! ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงสถานการณ์ก่อนที่เธอจะจมน้ำตาย ขึ้นมาได้รู้สึกว่าตนเองกำลังใกล้จะตายจากนั้นเหมือนกับว่ามี คนเข้ามาแล้วรีบดึงเธอออกมาจากอ่างอาบน้ำต่อมาเธอก็เห็น ว่ามีใบหน้าค่อยๆเข้ามาใกล้ตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ จาก …..เธอก็ฟื้นขึ้นมา

มองสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าอีกครั้งคาดว่าสุมิตรเป็นคน

ที่ช่วยชีวิตเธอเอาไว้