ตอน131การโดนทำโทษฟรีๆ

ตอนที่ 131 การโดนทําโทษฟรีๆ

หลังจากเรื่องนี้ สุมิตรจัดให้ป้าไปอยู่ข้างๆที่จันวิภา นอกวอร์ดก็จัดผู้คุ้มกันไว้สองคน กันเรื่องเหมือนครั้งก่อนไว้

จันวิภาก็อยู่โรงบาลวางใจรักษาตัว สุมิตรกับธนภา

คมาเยี่ยมเป็นบางครั้ง ในเวลาว่าง

แต่สิ่งที่ทำให้ฉันวิภานึกไม่ถึงคือ

คนที่เธอฝันถึงกลับ

ไม่มีใครคิดถึงเธอ มาปรากฏตัวในโรงบาลได้ไง แล้วยังกลับ มาให้เธอล้างแค้นอย่างง่ายดาย

ไม่รู้เป็นบ้าอะไร มะลิวัลย์เดินเข้ามาในห้องผู้ป่วยอย่าง โมโห เหมือนกับจะมาสอบปากคำ

มะลิวัลย์แต่งหน้าจัดไว้ทำให้รู้สึกโหด เธอเอานิ้วชี้จนวิภา ไว้ ด่าว่า “ได้ยินข่าวมาว่าเธออยากจะไปจากสุมิตร?! เธอกล้า มากนะ สุมิตรเสียเงินซื้อเธอไป200ล้าน เส้นทางการตัดสิน ของชีวิตเธอมันไม่ได้อยู่ที่มือเธอ

ที่จริงแล้วมะลิวัลย์ได้ข่าวนี้มาจากไหนไม่รู้ รู้ว่าฉันวิภาจะ หนีไปจากสุมิตร เลยมาสอบปากคำ

เป็นไร กลัวตัวเธอหนีแล้ว เงินเธอก็จะหนีตามไปด้วย

หรอ? จันวิภาเคลียดอยู่ว่าจะทำโทษให้มะลิวัลย์ยังไง เธอส่งตัว มาเอง หัวเราะอย่างเย็นชา พูดอย่างเย็นชา “มะลิวัลย์ เธอเอา ความอิสระของฉันไปขายให้สุมิตรอย่างเห็นแก่ตัว ถึงแม้เธอจะ เป็นแม่เลี้ยงฉัน แต่นั้นมันก็ผิดกฎหมาย ฉันยังไม่ได้ไปโรงพัก ฟ้องเธอ เธอกลับมมาสอบถามฉัน

“ยิ้ม” มะลิวัลย์โกรธมาก พูดอย่างหยิ่งๆอวดๆช้า : “ตอน นี้เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ของเธอคนเดียว มีสิทธิ์จะเอาการดูแลของ เธอให้คนอื่น ถึงเธอจะเอากฎหมายมาว่า แต่ก็ช่วยไรไม่ได้

อย่าพูดถึงคนนี้ได้ไหม พูดถึงทีไร จันวิภาก็จะนึกถึงพ่อที่ เสียไป เธอกล้าสาบาน ความตายของพ่อมะลิวัลย์มีส่วน เกี่ยวข้องด้วยแน่นอน!

จนวิภามองมะลิวัลย์ด้วยสายตาที่โกรธแค้น ใบหน้าเย็น ชาแล้วพูด: “มะลิวัลย์ ความตายของพ่อฉันแกเป็นคนที่ใช่

ไหม?!

ฉันทำตาย? ฮา เป็นไปได้ยังไง พ่อเธอมีโลกอยู่ในตัว อยู่แล้ว นี่มันก็เป็นแค่ต่อสู้ไม่ไหว ตัวเองเลยป่วยตายต่างหาก เกี่ยวไรกับฉัน? แกอย่ามาพูดใส่ร้ายคนที่นี่!” ใบหน้าของมะลิ วัลย์ไม่มีความกลัวแม้แต่นิดเดียว โพล่ออกมา แต่ว่าเธอก็ยัง พยายามตั้งตัว แล้วพูด

จนวิภาคจดจำไว้ เรายิ่งเชื่อมั่นในสิ่งที่ตัวเองคิด ใน สายตายิ่งอยู่ยิ่งเย็นชา แล้วเกิดหัวเราะขึ้นมา “มะลิวัลย์ คน บาปไม่มีวันรอดพ้น สักวัน เวรกรรมจะตามสนอง ชา เวรกรรม?” พอได้ยินจนวิภาพูด มะลิวัลย์ก็เหมือน ได้ยินเรื่องตลก หัวเราะฮาๆๆๆ เธอเอามือปิดปาก หัวเราะและ พูด ” ฉันเกิดมาหลาย 10 กว่าปีนี้ ทำไมฉันไม่เคยเห็นเป็นกร รมเลยอ่ะ? บาปกรรมอย่างเดียวของฉันก็คือแต่งมาอยู่บ้านแก ตัวที่ไม่ได้เรื่อง กับลูกเลี้ยงที่ผิดหวัง!

จันวิภากมือไว้แน่ๆ เธอจ้องมะลิวัลย์ ปิดปากไว้

แน่น โมโหจนถึงสุดขีด

มะลิวัลย์ยังอยู่ตรงนั้นบ่นอยู่ว่าหลายปีมานี้ตัวเองลำบาก แค่ไหน สุดท้ายเธอก็ขู่บังคับและพูดว่า “ฉันวิภา! ฉันจะบอก ให้ เธอเป็นของที่ฉันขายออกไป200ล้าน ทั้งชีวิตนี้เธอต้องเป็น วัวเป็นความรับใช้อยู่บ้านสุมิตรไปตลอดการ อยากจะหนี? หม ฉันจะบอกให้ไม่มีทาง!”

ได้ยิน จันวิภาหัวเราะอย่างเย็นชา เธอยกขาลามาเตียง แล้วเดินเข้าไปหามะลิวัลย์ช้าๆ มุมปากยักขึ้น ยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ น่าสนใจ : “ใช่หรอ? ฉันก็อยากรู้ว่ามันจะไม่มีทางยังไง?”

วันนี้จนวิภาเชื่อฟังอย่างไม่ขัดขืน ทำให้มะลิวัลย์รู้สึก แปลกๆ เธอมองดูจันวิภาพยิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้ หัวเราะเยาะแล้ว พูด: ถ้าเธอคิดที่จะออกไปจากสุมิตร บ้านฉันไม่ต้อนรับแก แน่นอน ไม่มีที่อยู่ ฉันก็จะดูว่าเธอจะไปไหนได้

ดูสิ บ้านเดิมของเธอ ก็กลายเป็นบ้านคนเดียวของมะลิ วัลย์ ที่จริงแล้วเธอไม่ได้อยู่ในสายตามะลิวัลย์เลย เธออยู่บ้าน นั้นไม่มีตำแหน่งอะไรเลยสัก ในสายตาเย็นมาก หลังจากนั้นพอจนวิภาฟังมะลิวัลย์พูด เสร็จ ทันใดนั้นก็ได้เอื้อมมือออกมา แล้วตันเธอออกไปแรงๆ เธอที่ใส่ส้นสูงไหมก็ถูกจั่นวิภาคนจนไปอยู่กับที่

” แหม!” ร่างกายกระทบกับพื้นแรงๆ มะลิวัลย์เจ็บจนกัด ฟังจ้องจั่นวิภาแล้วพูด” อีนี่ บังอาจมาผลักฉัน!

จันวิภาขึ้นอยู่กับที่ มองดูมะลิวัลย์ที่อยู่บนพื้น แล้วพูด : “ก็ฉันทผลักเธออ่ะ แล้วมันจะยังไง?”

“ ฉัน…ฉันจะตีแกให้ตาย!” มะลิวัลย์ลุกขึ้นมาจากบนพื้น ยังโกรธมาก แล้วลงไปที่จันวิภา

จันวิภายนเงียบอยู่ตรงนั้น ใบหน้านิ่งแล้วพูดว่า ” ถ้าเธอ เก้าปี น ฉันก็จะเรียกเจ้าหน้าที่ที่อยู่ด้านนอกเข้ามา เชื่อว่า ตอนที่เธอเข้ามาคงจะเห็นแล้ว มันเป็นคนของสุมิตรที่ให้มาปก

ป้องฉัน ก็ลองดูสิ

นี่เป็นครั้งแรกที่จันวิภาโอ้อวดมะลิวัลย์ก่อนหน้าแบบนี้

เมื่อก่อนถึงจะไม่พอใจ แต่เพราะพ่อก็เลยยอมเธอ มะลิวัลย์ก็ไม่

เคยโดนใครทำแบบนี้มาก่อน

ตอนนั้นมะลิวัลย์โมโหจนจนระเบิด เธอจองในวิภา แล้ว

พูดอย่างเสียงแหลม: “ นี่เธอกำลัง

จันวิภายกคางครึ่ง จองหน้ามะลิวัลย์อย่างโอ้อวด – ใช่

ฉันกำลัง ขู่เธอ

ฉันไม่เพียงแต่จะง่ายๆเธอแบบนี้ ฉันจะให้เธอชดใช้ทุก เรื่องทุกอย่างที่เธอเคยทำ ฉันจะทำให้เธอตายทั้งเป็น

มีเป็นเรื่องที่จันวิภาได้ตกลงไว้ในใจนานแล้ว

แต่มะลิวัลย์ก็ไม่ได้เชื่อ สุมิตรไม่ได้สนใจเรื่องกันวิภา เธอ ได้ยินข่าวนี้มานานแล้ว สุมิตรจะให้คนมาปกป้องเธออีก ดูแล้ว เหมือนจะส่งมาเพื่อดูเธอไว้

เมื่อมะลิวัลย์ถุยน้ำลายใสบนพื้นอย่างเหยียดหยาม ย เธองั้นหรา ยังจะมากล้าฉัน เพิ่งแต่งงานกันไปไม่ถึง สองเดือน ก็ปีกแข็งแล้วหรอ? เธอกล้าตบฉัน ฉันก็จะทำให้เธอ ทรมานกว่า 10 เท่า! ”

พูดจบ ยกมือขึ้นมาแล้วก็ตบไปที่หน้าจันวิภา

แต่ในวิภานึกไว้แล้วว่าเธอจะต้องมีกริยาแบบนี้ต่อ เธอ หลบ หลุดพ้นจากการตบ แต่หน้า ใบหน้าก็โดนมือเธอนิด

หน่อย

มะลิวัลย์ไม่ได้ตบดีๆ โกรธมาก เหมือนกับเสพติดยังจะตก อีกหนึ่งครั้ง : “ปีกแข็งใช่ไหม! ถึงกับว่าผลักก

จันวิภามองดูมะลิวัลย์ที่กำลังจะตบมาอย่างเงียบสงบ ตา ทั้งคู่มีแสงประกาย จ้องมองไปทางประตูแล้วไม่พูดสักคำ

หยุดเดี๋ยวนี้!” มีเสียงขู่ขึ้นมา วินาทีต่อมา มือมะลิ วัลย์ถูกคนจับได้ด้านหลัง ใช้แรง นิด เธอก็ถูกคนโยนไปใน บนพื้น ตอนนั้นเธอเจ็บจนกัดฟัน

ใครให้เธอมาดูซ่าที่นี่?! ” สุมิตรจ้องมองมะลิวัลย์ที่นั่ง อยู่บนพื้นอย่างน่ากลัว ตะโกนพูด

“สุมิตร… มะลิวัลย์ตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น สุมิตรอย่างหวัดกลัว ตกใจจนพูดอะไรไม่ออก

เธอมอง