ตอน 458 ให้บทเรียน

ตอนที่ 458 ให้บทเรียน

แต่จนถึงตอนนี้ พวกเขาก็ไม่ได้ไร้เดียงสา เพียงสามารถ ทำเรื่องเลวร้าย ให้เสร็จ

“ไม่ว่าเธอจะปฏิเสธยังไง ก็ไม่มีวิธีเปลี่ยนแปลงความจริง เธอก็รอที่จะถูกไล่ออกเถอะ

พูดพลาง พวกเขาก็หยิบ “หลักฐาน หันตัวกลับจะออกไป

จันวิภาที่ถือเบียร์มา เห็นอยู่ไกลๆว่าห้องของตัวเองถูกคน มุงดูอยู่ ในใจรู้สึกไม่ดี

รีบวิ่งไปที่ประตู จันวิภามองมองเห็นคนหลายคนคน ค้นหาหลักฐานกำลังจะออกไป จึงรีบขวางเขาไว้แล้วถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

เปมิกาตอบเธออย่างไร้กังวลว่า “ไม่มีอะไร แค่ถูกหมาบ้า

“เปมิศา เธอ…….

“ฉันพูดผิดเหรอ ก็ลองพิจารณาถึงข้อกล่าวหาของพวก คุณดู แล้วก็หาเหตุผลที่เหมาะสมหน่อยเถอะ ฉันมีหรือไม่มียา เสพติด ตรวจเลือดดูก็รู้แล้ว
“ไม่ได้เสพยา แต่อาจเป็นคนค้ายาก็ได้ ดูท่าแล้วครั้งนี้ เธอต้องตายจริงๆแล้ว

เปมิศาสายตาค่อยๆขรึมขึ้น เหมือนอยากจะฆ่า พูดเสียง ว่า “เพื่อให้ฉันรีบไป เขายังมีความพยายามจริงๆ

“เธอปากแข็ง พวกเราอยากจะเห็นว่าพอสุดท้ายแล้วเธอ จะร้องไห้กลับไปฟ้องพ่อฟ้องแม่

พูดจบ คนพวกนั้นก็ออกจากห้องเปมิศาไป

จนวิภารีบปิดประตูห้อง กันคนที่มามุงดูพวกนั้นให้อยู่ นอกประตู หันตัวกลับมาในห้องและถามเปมิศาว่า “นี่มันเกิด เรื่องอะไรขึ้น ทำไมถึงไปเกี่ยวข้องกับยาเสพติดได้

“พูดให้ดีหน่อย ฉันถูกดึงไปเกี่ยวข้องกับไอ้สารเลวพวก

นั้น ที่จะสามารถทำเรื่องไร้สาระแบบนี้

จันวิภามองดูเปมิศาและถามขึ้นทันทีว่า “คงไม่ใช่ผู้จัดการ คุณปอกใช่ไหม”

“เป็นไอ้สารเลวนั้นแน่นอน ต่อหน้าทำอะไรฉันไม่ได้ ก็คิด จะใช้วิธีแบบนี้ หน้าไม่อายจริงๆ ฉันจะไม่ให้เขาทำสำเร็จ

เห็นเปมิศาโมโหออกไป พยายามให้เธอสงบสติอารมณ์

จนวิภาจึงรีบไปดึงมือเธอไว้

“เปมิศา สำหรับเด็กฝึก ผู้จัดการคุณปอกสามารถใช้ อิทธิพลปิดฟังความจริงได้ เธอไปยุ่งกับเขา ก็ยิ่งทำให้เธอ ต้องจากที่นี่เร็วขึ้น เธอมาที่บริษัทMGไม่ใช่เพื่อคนคนหนึ่งเหรอไม่ควรทำอย่างนี้ให้ต้องออกจากที่นี่เร็วขึ้น ดังนั้นพวกเราต้อง ระวังการกระทำให้มาก รู้ไหม

เปมิศากะพริบตาและพูดว่า “ฉันไม่ไปแน่ ถ้าจะไปก็ต้อง ไม่ใช่เพราะไอ้สารเลวนั้น

แม้ว่าตอนนี้เปมิศาจะพลังเต็มร้อย แต่ตอนนี้สถานการณ์

ของเธอเป็นฝ่ายถูกกระทำ

ถ้าไม่กังวลถึงอนาคต คงได้สู้กับผู้จัดการคุณปอกให้ตาย กันไปข้างหนึ่ง แต่เปมิศามีความต้องการที่ยังทำไม่สำเร็จ จัน วิภาไม่ได้อยากให้เปมิศาต้องมาเดือดร้อนเพราะเธอเป็นเหตุ

เธอกวาดสายตามองไปรอบๆ แล้วจันวิภาก็มีความคิดขึ้น

มา

มองผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามตัวเอง ผู้จัดการคุณปอกก็เปิด เผยรอยยิ้มออกมา

“ฉันรู้ว่าเธอจะมาหาฉัน มา ดื่มชาก่อนสักหน่อย

ไม่สนใจความโปรดปรานของคุณผู้จัดการคุณปอก จัน วิภาพูดขึ้นเลยว่า “มาเปิดประเด็นเลยดีกว่าค่ะ คุณผู้จัดการ คุณปอก คุณอย่าหาเรื่องยุ่งยากให้เปมิศาได้ไหมคะ

“จะเป็นการหาเรื่องยุ่งยากให้เปมิศาได้ยังไง เขามียาเสพ ติด ไม่เอาตัวเป็นศาส่งตำรวจ ก็ถือว่าปรานมากแล้ว
“ฉันเชื่อว่าคนอย่างเปมิศาไม่มีทางทําเรื่องแบบนี้ และฉัน ก็รู้ว่าผู้จัดการคุณบอกต้องการอะไร ……….…….

ดูเหมือนจันวิภาจะคิดถึงคำพูดที่ทำให้ขมขื่น เธอใช้สอง มือดึงเสื้อไว้ สีหน้าอึดอัดใจและอาย

ผู้จัดการคุณปอกเห็นท่าทางของฉันวิภา สายตาเขาเริ่มมี ประกายและรีบถามว่า “เธอต้องการอะไร

จนวิภาถอนหายใจเลือกใหญ่ รวบรวมความกล้าและพูด

ว่า “เพียงแค่อยากให้ผู้จัดการคุณปอกปล่อยเปมิศาไป ฉันจะ ยอมเชื่อฟังคุณ”

ในที่สุดก็ได้รับข้อผูกพันจากจันวิภา ผู้จัดการคุณปอกมี ความสุขไปทั้งตัว

ผู้จัดการคุณปอกเข้าไปใกล้โซฟา สายตาจ้องมอง ดู เหมือนกำลังคิดอย่างรอบคอบและพูดขึ้นว่า

“ถ้าเชื่อฟังเร็วกว่านี้ก็ไม่ดีไปแล้วเหรอ ยังให้ฉันซื้ออยู่ แต่ ฉันก็ชอบที่เธอปากแข็งอย่างนี้ ทำให้ใจฉันรู้สึกจ๊กกะจี้

ผู้จัดการคุณปอก ฉันเข้าใจผิดแล้ว ฉันกับเปมิศาไม่มี อำนาจ คุณไม่ได้ ก่อนหน้านี้ก็เป็นเพราะพวกเราไม่รู้ความ ไปมีเรื่องกับคุณ หวังว่าผู้ใหญ่อย่างผู้จัดการคุณบอกจะไม่เอา ความ ไม่ต้องคิดเล็กคิดน้อยกับพวกเรา แล้วก็ปล่อยเปมิศาไป อย่าพุ่งเป้าไปที่เธออีก

“ฉันก็ไม่อยากไปยุ่งวุ่นวายกับเด็กนั้น เพียงแต่อยากให้เขารู้จักกาลเทศะสักหน่อย อย่ามาขัดขวางพวกเราสองคน เดิมทีฉันขี้เกียจจะสนใจเขา ต่อไปเธออยู่กับฉัน ฉันจะไม่ทำ แบบนั้นกับเธอ”

ผู้จัดการคุณปอกพูดพลาง เข้าไปใกล้วันวิภาอย่างเงียบๆ ในน้ำเสียงแสดงความปรารถนา

“คืนนี้ ก็ไปกับฉันไหม

“ทำอะไร พูดเกี่ยวกับบทละครเหรอ”

“เด็กโง่ เธอเข้าใจ

จันวิภาส่ายหัว แล้วพูดว่า “คนอื่นๆไม่เข้าใจ

“ก็คือเรื่องที่ระหว่างผู้หญิงกับผู้ชายทำกัน เธอไม่เข้าใจก็ ไม่เป็นไร พี่จะค่อยๆสอนเธอ

ผู้จัดการคุณปอกพูดพลาง เอื้อมมือไปจับมือทั้งสองของ

จนวิภา

“ยังเรียกพี่ แบบคุณ เรียกยังได้

เสียงเยาะเย้ยที่ดังขึ้น ประตูห้องถูกคนจากด้านนอกถีบ

เข้ามา

ผู้จัดการคุณปอกตกใจหนี บิดตัวไปมอง หน้าขาวซีด

“ใครให้แกเข้ามา

เปมิกาเดินเนิบๆเข้ามาในห้อง มองไปรอบๆ พูดอย่างไม่ วางใจว่า “ไม่มีใครสั่งให้ฉันเข้ามา
“เธอยังจะมาเสียงแข็ง ไสหัวไป ไสหัวไปเดี๋ยวนี้

“ที่แบบนี้ ฉันก็ไม่ได้อยากมา ได้ของของฉันแล้ว ฉันจะรีบ

ไปทันที”

“ล้อเล่นรึเปล่า ที่นี่มีของอะไรที่เป็นของเธอ

“อีกเดี๋ยวคุณก็รู้”

เปมิศาพูดพลาง หยิบเครื่องดักฟังออกมาจากกระเป๋าของ เสื้อของจันวิภา แล้วบ่นว่า “เด็กโง่เธอนี่ประมาทจริงๆ ทำไม เอาเครื่องดักฟังของฉันมาละ อย่าคิดว่าเครื่องมันเล็กนะ แต่ การใช้งานไม่ธรรมดาเลย บทสนทนาของเธอกับคุณผู้จัดการ คุณปอกเมื่อกี้ มันก็บันทึกไว้หมดแล้ว

คำพูดนี้ทำให้สีหน้าของคุณผู้จัดการคุณปอกเขียวไปหมด ต่อหน้าผู้หญิงทั้งสอง พูด “แก แก แก อยู่นานแต่ก็พูดออกมา เป็นประโยคไม่ได้

เปมิสาหันไปมองคุณผู้จัดการคุณปอก และหัวเราะออกมา อย่างสะใจ รบกวนคุณผู้จัดการคุณปอกพักผ่อนให้ดีเถอะ

“หยุด” คุณผู้จัดการคุณปอกเรียกให้เปมิศาหยุด และ ถามว่า “แกจะทำอะไร ฉันขอเตือนว่าอย่าไร้เดียงสา คิดว่า บันทึกเสียงแค่นี้จะทำอะไรคนตำแหน่งอย่างฉันได้ พวกแกก็รู้ ว่าความสัมพันธ์ของฉันกับประธานบริษัทคืออะไร

“อ้อ ประธานทำอะไรคุณไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะเอาเสียง ที่บันทึกนี้ไปขายให้พวกนักข่าว หรือไม่ก็เอาไปให้บริษัทH.M.ก็ได้ เชื่อว่าพวกเขาต้องให้ความสนใจกับของสิ่งนี้ มากแน่ๆ

“แก แกกําลังหาเรื่องตาย

“หาเรื่องตายเหรอ สิ่งที่คนอย่างเปมิศาไม่กลัวที่สุดคือ ความตาย วันนี้พี่อารมณ์ดี สามารถทำให้คุณได้ลิ้มรสความ ตายดูได้”

พูดพลาง เปมิศาแกว่งหมดไปทางคุณผู้จัดการคุณปอก

การกระทำของเปมิศาทั้งเร็วและรุนแรง แค่ไม่กี่หมัด

ทำให้ใบหน้าของผู้จัดการคุณปอก หน้าเลือดได้

ผู้จัดการคุณปอก ถูกต้มจนเปื่อย เมื่อเขาคิดอยากจะ ขอโทษ ใบหน้าก็ไปหมดแล้ว

จันวิภาทนเห็นไม่ได้ จึงหันไปมองทางอื่น

สายตาเย็นชามองไปยังผู้จัดการคุณปอกเปมิศาสะบัด กำปั้น แล้วถามว่า “ตอนนี้ยังจะกล้าให้ฉันออกไปจาก บริษัทMGอีกไหม”

“ไม่ ไม่กล้าแล้ว”

“ยังกล้าทำร้ายความสนใจของไอติมอีกไหม

“ไม่ทําอีกแล้ว”