ตอน405เธอต่างหากที่เป็นรักแรกของฉัน

ตอนที่ 405 เธอต่างหากที่เป็นรักแรกของฉัน

พัชรีถามอย่างระมัดระวัง “ถ้างั้นเรื่องนั้นตอนม.ปลายนาย รู้รึยังน่ะ”

ถึงแม้ว่าธนภาคไม่อยากจะยอมรับ แต่ว่าเขาก็ต้องพยัก หน้าอย่างไม่มีทางเลือด เธอพูดถึงเรื่องที่เธอทำร้ายผู้ชายที่มา จีบเธอจนเกือบตายน่ะเหรอ

ธนาคหัวเราะจนตาหยี แล้วก็พูดว่า “ตอนที่ฉันจีบเธอฉัน

ก็หวั่นๆเรื่องพวกนี้อยู่เหมือนกัน ฮ่าฮ่า

พัชรีตอบอย่างกลุ้มใจ “ทีนี้นายก็รู้เรื่องของฉันหมดแล้ว ล่ะซิ น่ากลัวจริงๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะไปสืบเรื่องของนายบ้าง

ธนภาคแซวเธอว่า “แต่ฉันไม่เคยทำร้ายร่างกายผู้หญิง ที่มาจีบฉันเลยนะ ฉันชอบอยู่ใต้บังคับบัญชามากกว่า

พัชรีตอบว่า “เชอะ น่ารังเกียจ

ธนาคตอบว่า “แต่ว่าฉันไม่เคยจีบผู้หญิงคนไหนมาก่อน เลย เธอคือคนแรก ดังนั้นเธอคือรักแรกของฉัน

ถึงแม้ว่าสองประโยคที่คุยมานี้จะคนจะเรื่องกันเลย แต่ว่าพัชรกลับรู้สึกดีใจมาก

ก่อนจะพาพัชร์ไปเล่นวีดีโอเกมส์ ธนภาคก็เตรียมตัว

ศึกษาวิธีการเล่นมาจากในอินเตอร์เน็ตแล้ว แต่ว่า นภาคไม่เคยเล่นวิดีโอเกมส์มาก่อน

ทำให้พัชรหัวเราะท้องแข็ง

เหตุผลนั้น

ถึงจะบอกว่าคนสองคนเล่นด้วยกัน แต่ว่าธนภาคกลับ

โตนพัชรีบ่นตั้งแต่เริ่มจนจบ เขาเล่นไม่เป็นก็ช่างเถอะ ถึงจะดู เธอเล่นหลายทีก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี แล้วก็ยังไม่เข้าใจว่าทำไม พัชรีถึงต้องโมโหและกดคีย์บอร์ดแรงขนาดนั้นด้วย แต่บางที กลับดีใจราวกับได้ขึ้นสวรรค์อย่างใดอย่างนั้น

แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังคงยืนอยู่ข้างๆ และมองท่าทีที่ สนุกสนานของเธอ สำหรับเขาแล้ว แค่ได้เห็นพัชรีมีความสุขก็ เท่ากับว่าเดทครั้งนี้สำเร็จไปครึ่งนึงแล้ว

หลังจากที่เขายืนดูเธอเล่นเกมส์จนจบแล้ว ทั้งสองคนก็

เลยไปหาร้านกาแฟนั่งเพื่อพักผ่อนสักหน่อย

ตอนนี้พัชรีถึงพึ่งดึงอารมณ์พลุ่งพล่านจากการเล่นเกมส์ เมื่อกี้นี่กลับมาเป็นปกติได้ แล้วก็พลางขอโทษธนภาค ขอ โทษจริงๆนะ เมื่อฉันเล่นเพลินไปหน่อยเลยลืมนายไปเลย นายเบื่อไหม?”

ธนภาคยิ้มพลางส่ายหน้า “ที่ฉันพาเธอมาเล่นเพราะอยาก เห็นเธอมีความสุขเนี่ยแหละ เธอมีความสุขฉันก็มีความสุขแล้ว

พัชรตอบว่า “ก็ใช่นะ ทั้งหมดนี้เป็นสิ่งที่นายขอให้ท่าน นา แต่จะพูดไป วันนี้ฉันสนุกทั้งวันเลย แถมยังได้เล่นเกมส์ที่ ไม่ได้เล่นมาหลายปีด้วย ต้องขอบคุณนายจริงๆ

“ถ้าชอบเดี่ยวครั้งหน้าฉันพามาอีก” ธนภาครู้สึกว่าสีหน้า ของพัชรีตอนนี้เหมือนเด็กที่ชอบเล่นสนุก เขายื่นมือไปหยิกแก้ มนุ่มๆของพัชรีพร้อมพูดว่า “อยากเล่นอะไรก็เล่นให้หมดเลย

พัชรีเบะปากพร้อมกับพูดว่า “ช่างมันเถอะ จะให้นายเป็น คนยืนอยู่อย่างเดียวก็ไม่ได้หรอก แต่ยังไงเดทครั้งนี้ก็เป็นเดท นี่น่าจดจำมากจริงๆ ตอนแรกฉันนึกว่าต้องไปนั่งซะกะตายอยู่ ในโรงหนังซะแล้ว แบบนั้นคงน่าเบื่อแย่

เพราะธนภาคคิดไว้อยู่แล้วเลยไม่พาเธอไปเดทแบบคน ปกติทั่วไป แค่นี้ก็มองออกแล้วว่าเขาทุ่มเทไม่น้อยเลยกับเดท ครั้งนี้

“สรุปว่า ฉันขอบคุณนายมากจริงๆ” พัชรียิ้มบางๆ ประกอบกับแสงไฟร้านกาแฟที่ให้ดูอบอุ่นราวกับว่าอยู่ในฝัน

ทันใดนั้นธนภาคก็ยื่นมือไปกุมมือของพัชรีไว้ และยืนขึ้น เขาเอามือโต๊ะไว้แล้วยื่นหน้าไปจูบเธอ

บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าบรรยากาศกำลังดี หรืออาจจะ เป็นเพราะยิ้มของเธอเมื่อกี้ทำให้ใจเต้นแรง ไม่ว่าจะเพราะ อะไร ธนภาคก็ตั้งใจไว้ไม่อยู่แล้วจริงๆ เขาบรรจงจูบลงไปที่ริมฝีปากสีแดงระเรือของพัชรี

พัชร์ไม่ได้ปฏิเสธ ได้แต่นั่งแข็งทื่อ ไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย เธอปล่อยให้ธนาคจูบอยู่แบบนั้น แล้วเธอก็อ้าปากเล็กน้อย ลองจูบเขาตอบไปเหมือนกัน

ทั้งคู่หลับตาลง จูบที่อ่อนโยนนั้นหลับเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ มี หลายครั้งที่พัชรีรู้สึกหายใจไม่ออกเหมือนจะตาย แต่ว่าเธอก็ ปฏิเสธไม่ได้ว่า ความรู้สึกนั้น ทำให้เธอสบายใจอย่างบอกไม่ on

ตอนที่พวกเขาสองคนไม่ทันรู้สึกตัว มือของพัชรีก็ลูบไล้ไป ที่หลังที่กว้างและแข็งแรงของธนภาค ทั้งสองคนสัมผัสได้ถึง อุณหภูมิร่างกายของกันและกัน หัวใจของทั้งคู่ต่างเต้นแรงขึ้น เรื่อยๆ

นี่เป็นจูบแรกของพัชรี เป็นครั้งแรกที่ยาวนานจนทำให้พืช รู้สึกหายใจไม่ออก ต่อไปไม่รู้จะมองหน้าเขายังไง หน้าเธอ แดงด้วยความเขินอายทั้งคืน

หลังจากทั้งสองออกมาจากร้านกาแฟ ธนภาคกับพัชรึยัง เดินเล่นกันต่อ แต่ว่าทั้งสองคนไม่ได้คุยอะไรกันมากนัก พากัน ซึมซับบรรยากาศแห่งความสุขไปพร้อมๆกัน

พอธนภาคมาส่งพัชรีที่ล่างคอนโดก็เหมือนปลุกให้เธอตื่น จากภวังค์ แล้วก็พูดกับเขาว่า “ขอบคุณมาก ขอบคุณเดทครั้ง แรกที่นายเตรียมไว้ให้ ฉันจะไม่มีวันลืมวันนี้ตลอดชีวิต ฉันมี ความสุขมาก จริงๆนะ
พัชรียังคงสวมชุดแข่งรถอยู่ เพียงแต่ว่าตอนนี้เธอไม่ใช่พี่ เป็นคนรักที่ธนภาคจะยอมทำทุกอย่างเพื่อปกป้องเธอ

ใหญ่ของแก๊งรถบิน ไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยงามเลิศเลอ แต่กลับ

แสงจันทร์ก็เปรียบเสมือนดั่งลมหายใจ เพราะว่าคำพูดที่

อบอุ่นของพัชรีเมื่อกี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนตอนพระจันทร์ขึ้น เขาชอบความรู้สึกนั้นมากๆ โดยเฉพาะตอนที่แสงจันทร์สาด ส่องไปที่ผมสีดำราวกับน้ำทะเลลึกของเธอ

ธนภาคไม่ได้พูดอะไร เขาเดินไปยืนอยู่ข้างๆเธอ แล้วก็ ลูบไล้ไปที่ผมยาวๆของเธอ แล้วก็ลูบไปที่ใบหน้าที่กำลังแดง แปร๊ดจากความเขินอายของเธอ พร้อมกับพูดอย่างอ่อนโยนว่า “ฉันก็ขอบคุณที่เธอเข้ามาในชีวิตของฉัน

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ต่างเงียบ แต่ว่าความเงียบนี้ผ่านไปครู่ เดียวก็ถูกทำลายลง พัชรีพยายามกลั้นขำแล้วพูดว่า “ฉันคิดว่า ฉันเลี่ยนแล้วนะ ไม่คิดว่านายจะเลี่ยนกว่าฉันอีก

ธนาคจับคางเล็กๆของเธอให้เงยหน้าขึ้น แล้วก็กล้มลง ไปประทับจูบที่ริมฝีปากของเธอ ลมหายใจที่เร่าร้อนของเขา และเธอผสานกัน ธนภาคพูดด้วยเสียงแหบว่า “ฉันยังเลี่ยนได้ อีกนะ พัชรี ถึงแม้ว่าฉันจะเคยพูดไปแล้ว แต่ว่าฉันก็ยังอยาก พูดอีก ฉันรักเธอมากนะ”

แสงจันทร์นี้ยังทำให้คนควบคุมตัวเองยากกว่ายาปลุก อารมณ์อีก สายตาของธนภาคที่พูดอยู่ได้เปลี่ยนดั่งทะเลลึก พัชรีจมลงไปในดวงตาคู่นั้น เธอรู้สึกร่างกายหมดเรี่ยวแรงควบคุมตัวเองไม่ได้

พัชรีรู้สึกว่าตัวเองได้จมลงไปแล้ว มือทั้งสองข้างโอบไปที่ คอของธนภาค เธอเขย่งปลายเท้า พร้อมกับจูบไปที่ริมฝีปาก

ของธบภาค

กลิ่นผู้ชายของธนภาคทำให้เธอรู้สึกมึนเมากว่าดื่มเหล้า เธอกอดเขาไว้แน่น ความรู้สึกนั้นทำให้เธอไม่อยากจะปล่อย เขาไป

ธนภาคก็โอบกอดเธอไว้เหมือนกัน เขาซบลงไปที่บ่าของ สัมผัสอุณหภูมิของร่างกายเธอและกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ เธอ เส้นผม