ตอน402ดุดัน

ตอนที่ 402 ตุตัน

ถึงแม้ว่าพัชรีจะรู้สึกเสียดาย กว่าจะแต่งตัวแบบนี้ได้ต้อง

คิดอยู่นาน แต่กลับต้องมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดแข่งรถเพราะ ธนภาคซะจนไ

การเดทครั้งแรกแต่กลับต้องมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดแข่ง รถตามคำขอของอีกฝ่าย นอกจากจะรู้สึกแปลกๆแล้ว พัชรียัง รู้สึกว่าธนภาคเห็นเธอมาก่อนจริงๆ ถ้าไม่ได้คิดถึงนิสัยกับวิถี การใช้ชีวิตของเธอแล้ว ธนภาคจะคิดเรื่องนี้ออกได้ยังไง

ธนภาคตัดสินใจเลือกตามที่คิดว่าเธอชอบ เขาคิดว่าถ้า วันนี้เขาเชิญเธอไปงานปาร์ตี้เต้นรำเข้าสังคม พัชรีก็คงจะยอม ใส่ชุดราตรีที่เธอเกลียดอย่างไม่ลังเล

ตอนที่พัชรีเดินออกมาพร้อมกับใส่ชุดแข่งรถสีดำแดงของ เธอนั้น ธนภาคคิดว่าเธอสวยงามมาก

พัชรีเข็นรถมอเตอร์ไซด์มาตรงหน้าของธนภาค แล้วก็

โยนหมวกกันน็อคไปให้เขา พร้อมกับเช็ครถของตัวเองเพื่อให้ มั่นใจว่าไม่มีสิ่งผิดปกติอะไร พร้อมกับบอกธนภาคว่า อีกเดี๋ยว ไม่ต้องกลัวจนร้องเสียงหลงนะ

พัชรีอธิบายว่า คนที่แข่งรถครั้งแรกจิตใจมันจะคิดเตลิดเปิดเปิงไปหมด ยิ่งตอนเลี้ยวรถก็จะคิดไปเองว่ามันจะล้ม

แต่ยนภาพไม่ได้ฟังที่พัชรีพูดเลยแม้แต่น้อย ได้แต่ถือ หมวกกันน็อคไว้ที่เอว พร้อมกับมองไปที่พัชรีที่กำลังสวมถุงมือ พร้อมกับเช็คสภาพรถ

“เฮ้ย โอเค ไม่ได้มีปัญหาอะไรพวกเราไปได้

พัชรี โบกมือตรงหน้าชนภาคที่มองหน้าเธออย่างเหมือ

พัชรีมองดูตัวเองที่กระจก ก็ไม่มีอะไรติดหน้าเธอนี่หน่า

“เฮ้ ไม่ใช่ว่ากลัวแล้วนะ? ยังไม่ทันเริ่มเลย

พัชรีโบกมือไปมาตรงหน้าธนภาค เลยทำให้ธนภาครู้สึก

ตัวขึ้นมา

“เอ่อ…ฉันคิดว่าตอนเธอใส่ชุดแข่งยิ่งดูสวยขึ้นไปอีก ดู ดุดันดี”

“ดุดันอะไรของนาย ฉันดูอ่อนโยนจะตาย!

พอพูดจบพัชรีก็ตบไปที่บ่าของธนภาคอย่างไม่อ่อนโยน

เลยซักนิด

ธนภาคยมพร้อมตอบว่า “นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เห็นเธอตั้งใจ ขนาดนี้ ตอนเช็คมอเตอร์ไซด์ยังดูมุ่งมั่นกว่าตอนมองหน้าฉัน อีกนะ หรือฉันที่เป็นแฟนเธอยังสำคัญน้อยกว่ามอเตอร์ไซด์ ฉัน เริ่มกังวลแล้วนะเนี่ย…
ธนาคท่าหน้าเศร้า เหมือนเด็กที่ต้องการการง้อ จริงๆเลย ทำตัวไม่ดูอายุตัวเองเลย….

แต่น่าเสียดายที่พัชรีไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อน เธอได้ แต่แข่งหมวกกันน็อค ในมือของเขา แล้วก็สวมลงไปที่หัวเขา เหมือนว่าไม่อยากจะเห็นหน้าเศร้าๆ

ธนภาครู้สึกไม่ได้รับความเป็นธรรม พัชรีพอเปลี่ยนเสื้อผ้า ก็กลายเป็นคนละคน เขากำลังสงสัยว่าตัวเองกำลังคบกับพัชรี คนไหนกันแน่

คือพัชรีคนที่สวมกระโปรงยาวและขี้อายคนนั้น หรือพัชรี คนเท่ห์ที่สวมชุดนักแข่งและดูดุดัน

ไม่รอให้ธนภาคคิดจบ พัชรีก็ขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซด์

พร้อมกับเรียกเสียงดัง “นี่ รีบขึ้นมาได้แล้ว!

ธนภาคยิ้มเจื่อน แล้วก็นั่งลงไปบนเบาะหลังอย่างเชื่อฟัง พัชรีหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับโทรหาคนในแก๊งนัก แข่งของเธอ

“เดี๋ยวไปเจอกันที่ภูเขาซิ่วหมิง

หลังจากพัชรีพูดจบก็เก็บโทรศัพท์ ดูก็รู้ว่าพัชรีน่าจะเป็น คนที่มีอำนาจในแก๊งอยู่ไม่น้อยเลย

แต่ว่าสิ่งที่ธนภาคสนใจก็คือ…ภูเขาซิ่วหมิง

“เขาซิ่วหมิง? แถวนี้ไม่มีภูเขานั้นไม่ใช่เหรอ
พัชรีกำลังจะใส่หมวกกันน็อค แต่พอได้ยินคำพูดของธน ภาคก็หยุดลง พร้อมกับมองหน้าเขาอย่างรำคาญ พร้อมกับ ตอบว่า “นายไม่เห็นด้วยตรงนี้เหรอ? มันเป็นชื่อแทนเฉยๆ

หลังจากเห็นสายตาแบบนั้นของพัชรี ธนภาคก็ไม่กล้าพูด ต่อ ได้แต่พยักหน้า

หลังจากนั้นพัชรีก็พูดว่า “ถ้างั้นก็เกาะแน่นๆ ธนภาคได้แต่ยิ้มพร้อมจ้องไปที่แผ่นหลังของมือ แล้วก็เอา มือทั้งสองข้าง โอบเอวเธอไว้

“แน่น…แน่นอีก…เดี๋ยวรถจะไปเร็วมากเลยนะ

พัชรีโกหก

แน่นอนว่าธนภาคต้องชอบใจอยู่แล้ว เค้าโอบเอวพัชรี แน่นขึ้นอีก ร่างกายของทั้งสองอยู่ติดกันโดยธรรมชาติ

เอวของพัชรีนั้นเล็กมาก แต่ว่าตอนที่ธนภาคไม่ทันได้ตั้ง ตัวนั้น เสียงท่อรถก็ดังสนั่น แล้วก็พุ่งทะยานออกไปด้วยความ รวดเร็ว

ถึงแม้ว่าจะสวมหมวกกันน็อคแบบปิดสนิท แต่ว่าธนาค

ยังคงได้ยินเสียงลมตีจากความเร็วรถ เหมือนมีเสียงระเบิดอยู่

ตรงหัวเลย

แต่ว่าชนภาคยังสามารถเห็นวิวทิวทัศน์ภายนอกผ่าน หมวกกันน็อคได้อย่างรวดเร็ว วิวผ่านตาไปเร็วมากเนื่องจาก ความเร็วของรถ
ถึงแม้ว่าธนภาคจะเป็นผู้ชาย และคิดว่าตัวเองไม่มีวัน หลาด แต่ว่าครั้งแรกที่ได้เจอความเร็วขนาดนี้ก็หลีกเลี่ยงความ รู้สึกกลัวอันตรายไม่ได้หรอก

แท้จริงแล้ว ความตื่นเต้นและความเร็วที่บ้าคลั่งแบบนี้ ต่างหากถึงเป็นสิ่งที่พัชรีรัก

ในโลกใบนี้ พัชรีเป็นคนที่มั่นใจในตัวเองและเข้มแข็ง

แน่นอนว่าภูเขาซิ่วหมิงที่พัชรีพูดถึงไม่ใช่ที่เดียวกันกับใน หนัง แต่เป็นชื่อเรียกภูเขาแห่งนึงที่อยู่ที่ชานเมือง เป็นภูเขาที่มี ถนนลาดยาว และก็มีผู้คนอาศัยอยู่ไม่เยอะเท่าไหร่นัก รถขับ ไปมาก็ไม่เยอะ ก็เลยกลายเป็นที่แข่งรถประจำของแก๊งนี้

เพราะว่าความเร็วที่พัชรีขับ ธนภาคยังไม่ทันจะชินก็ถึงตีน เขาแล้ว

ธนภาดลงจากรถ พร้อมถอดหมวกกันน็อค ถึงแม้ว่า ใบหน้าจะเหงื่อออกเต็มไปหมดเนื่องจากในหมวกกันน็อคมัน ร้อน แต่มือและเท้ากลับเย็นสุดขั้ว

แต่ในทางกลับกันพัชรกลับมีท่าทีสบายๆ

ตรงตีนเขามีมอเตอร์ไซด์จอดอยู่สิบกว่าคัน และสมาชิก แก๊งรถบินของพัชรีก็ถึงแล้ว พวกเขาจึงสูบบุหรี่รออยู่ข้างรถ แต่พอเห็นพัชรีทุกคนก็รู้สึกแปลกใจ เพราะว่าเธอไม่ได้มาคน เดียว นอกจากพัชรีแล้ว พวกเขายังเห็นธนภาคที่นั่งซ้อนมา ข้างหลัง
พัชรีรู้ว่าพวกเขาแปลกใจอะไรกัน เพราะว่ามอเตอร์ไซด์ ของเธอไม่เคยมีใครซ้อนมาก่อน แม้แต่ญาติสนิทอย่างในภา ยังไม่เคยได้นั่งเลย

พอทุกคนเห็นพัชรีที่พาธนภาคซ้อนมาด้วยนั้น รับ ทักทายพี่ใหญ่อย่างพัชรีก่อน แล้วค่อยหันไปมองยนภาค แล้ว ก็มองธนาคตั้งแต่หัวจรดเท้า

จิตใจและอารมณ์ของธนภาคค่อนข้างดี ถึงจะโดนคนสิบ กว่าคนมองด้วยสายตาแบบนั้นก็ไม่รู้สึกเก้ๆกังๆอะไร มองไปที่ สนามหญ้ากว้างๆ แล้วก็ยิ้มออกมา ถือเป็นการทักทาย

น้องเล็ก หนึ่งในสมาชิกแก๊งดับบุหรี่ ยิ้มพร้อมกับถามว่า “ไม่รู้วันนี้ลมอะไรพัดพี่ใหญ่มากที่นี่ได้ พี่ไม่ได้มาทำกิจกรรม ร่วมกับพวกเราเป็นเดือนแล้วน

ประโยคนี้ดูเหมือนจะธรรมดาเรียบง่าย แต่กลับมีอะไร ซ่อนอยู่ เพราะว่าหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้เป็นตอนที่พัชรีกับธน ภาคเริ่มคบ หลังจากนั้นก็ไม่มาร่วมกิจกรรมกับแก๊งรถบินอีก เลย บางทีก็เพราะว่าต้องไปเจอธนภาค บางทีก็เพราะว่าธน ภาคอารมณ์ไม่ค่อยดี คนพวกนี้ก็คอยสังเกตอยู่ตลอด

แต่หลังจากผ่านไปเดือนกว่าพัชรกลับกลับมาที่แก๊งอีก ครั้ง แถมยังพาธนภาคมาด้วย แต่ดูก็รู้เหตุผลอยู่แล้ว เลยถาม คำถามที่รู้คำตอบชัดเจนอยู่แล้วออกมา

พัชรีไม่ได้สนใจคำพูดของเขา เธอมอบไปรอบๆคนพวก นั้น เลยเห็นว่าโยธินไม่ได้มาด้วยก็เลยรู้สึกโล่งใจ