บทที่400ความรู้สึกพิเศษ

ธนภาคก็ไม่ได้บังคับฟังอยู่ที่ประตูเหมือนเดิม คุณตัดสินใจเลย บางทีการถูกคนที่เพียบพร้อมแบบผมสารภาพรักก็คงต้องใช้ เวลาในการสงบสติอารมณ์หน่อย

เมื่อกี้ยังเป็นธนภาคท่าทางของผู้ขอความรักอยู่เลยเพียง เสี้ยววินาทีกลายเป็นคนขี้อวดแล้วให้รอคำตอบนานอีก หน่อยก็ดีสั่งสอนนายคนนี้สักบ้าง

พัชรีพูด ออถึงแม้คุณจะพูดโอ้อวดได้ขนาดนี้แต่ว่าฉันก็ ต้องคิดดูก่อนเพราะการคบกับใครสักคนฉันไม่เคยมี ประสบการณ์มาก่อนฉันต้องคิดเรื่องการอยู่ด้วยกันของเรา ก่อน”

ได้คำตอบแบบนี้จากพัชรีธนภาครู้สึกดีใจมากนั้น หมายความว่าในใจพัชรีแล้วธนภาคเป็นคนที่พิเศษคนอย่าง พัชรีที่เคร่งครัดเรื่องความรักอย่างนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่จะคิด เรื่องในอนาคต

พัชรีเป็นหญิงสาวที่เหมือนกับหญิงสาสคนอื่นจริงๆ

“อืองั้นเราก็คุยกันแบบนี้แหละผมเริ่มรู้สึกว่าแบบนี้ก็ไม่ เลวเลย ธนภาคหลับตาไว้พูดไปด้วยสัมผัสลมหายใจของคน ข้างในไปด้วย
พัชรีถอนหายใจเฮ้ยแบบนี้จะไม่เป็นหวัดเหรอข้างนอกยัง ฝนตกอยู่เลย…..

ธนภาคดูฝนที่ตกข้างนอกผ่านทางเดินของตึกพูดอย่าง อ่อนโยน มีฝนบรรยากาศแบบนี้ไม่ง่ายเลยนะถึงแม้ว่าเรา จะไม่ได้มองไม่เห็นกันและกันแต่ได้ยินเสียงของอีกฝ่ายแล้วได้ ฟังเสียงฝนไปด้วยกัน ทั้งสองเลยเงียบลงตั้งใจฟังเสียงฝน กระทบพื้นถึงแม้เสียงฝนจะไม่เป็นระเบียบแต่ก็ทำให้จิตใจของ คนสงบลงได้

นี้ไม่เหมือนกับที่ทั้งเงียบเพราะความเป็นที่ผ่านมาตอนนี้ ความเงียบแบบนี้เหมือนว่าทั้งสองใช้จิตวิญญาณคุณกันอยู่ มากว่า

ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหนพัชรีพูดขึ้นว่า ธนภาคคุณกลับ บ้านไปพักผ่อนเถอะอีกอย่างคุณก็ต้องลองคิดดูว่าต่อจากนี้จะ เผชิญหน้ากับฉันยังไงนะคุณก็รู้ว่าฉันเป็นคนประหลาดมาก

ธนภาคยิ้ม เรื่องนี้ผมเข้าใจดีมากกว่าใครขนาดตอบ รับคำสารภาพของผมยังไม่ให้ผมเห็นหน้าเลยคุณนี่ก็แปลก จริงๆ”

“เอาเถอะเอาเถอะคุณก็ถือไม่ได้กลับบ้านมือเปล่าแล้ว อย่าเป็นหวัดซะหล่ะ

พัชรีพูดความเป็นห่วงของตัวเองออกมาอย่างเขินอายธน ภาคก็ตอบกลับเธอแล้วต่อมาก็เดินลงจากตึกแล้วเดินเข้า ท่ามกลางสายฝนอีกครั้ง
ตอนที่กลับไปธนภาคก็ค่อยๆเดินช้าๆกลางสายฝนเป็น เส้นทางเดิมที่เดินมามีฝนปรอยๆ เหมือนเดิมแต่ว่าในใจของธน ภาคตอนนี้ไม่เหมือนกับก่อนหน้านี้นัก

ตอนที่มาเขามีความกังวลและลังเลแต่ว่าตอนนี้ในใจของ ธนภาคเต็มไปด้วยความสบายใจแล้วความสุขเพราะแบบนี้ มองดูฝนที่ทำให้น่ารำคาญยังดูน่ารักขนาดนี้

กลับถึงบ้านธนภาคก็ยังไม่ได้อยู่กับความรู้สึกพิเศษอย่าง ประหลาดมากพอจนวิภากโทรศัพท์เข้ามาพอดี

ธนภาคก็อยากหาใครสักคนเพื่อระบายความรู้สึกมีความ สุขของตัวเองดังนั้นเลยเริ่มคุยกับฉันวิภา

จันวิภาได้ยินว่าธนภาคกับพัชรีตกลงคบกันด้วยตามที่ คาดหวังในใจรู้สึกดีใจกับทั้งสองคนมากแค่ว่าหลังจากคำ อวยพรธนภาคแล้ววันวิภาก็เริ่มให้คำเตือนธนภาค

“ถ้าหลังจากนี้ฉันได้ยินว่าคุณรังแกพัชรีละก็ไม่เพียงแค่ฉัน ไม่ปล่อยเธอไว้สุมิตรก็เคยบอกว่าจะไม่ปล่อยคุณไว้เหมือนกัน

ธนภาครึ่งหัวเราะแล้วพูดว่า “รังแกผมว่าเรื่องโดนรังแก คุณควรจะเป็นห่วงผมมากกว่านะถ้าไม่มีอะไรพลิกแพลงผมว่า น่าจะเป็นพัชรีรังแกผมนะ

จันวิภาคิดถึงนิสัยที่สุขุมแล้วคิดถึงนิสัยห้าวหาญของพัชรี แล้วต้องยอมรับว่าที่ธนภาคพูดก็มีเหตุผล
จนวิภาพูดต่อว่า “งั้นคุณก็สมควรถูกรังแกให้พัชรีรอคุณ อยู่ตั้งนานก็สมควรแล้ว

ธนภาคหัวเราะแห้งๆแล้วบ่นว่า “สุมิตรก็เริ่มเข้าข้างพัชรี แล้วเหรอ?ถ้าจำไม่ผิดสองคนนี้เจ้าไม่ถูกกันหนี

พัชรีเห็นว่าสุมิตรเป็นผู้ชายที่ห่วยมาตลอดและสุมิตร ก็ไม่ ค่อยชอบพัชรีที่ดื้อรั้นเข้าขั้นไม่มีเหตุผลเพราะอย่างนี้จะว่าสอง คนนี้ไม่ถูกกันก็ไม่แปลก

“แต่ว่านั้นเป็นเรื่องเมื่อนานมาแล้วตอนนี้สุมิตรจะมามี ปัญหากับเพื่อนสนิทฉันได้ไงแต่ว่าพัชรีก็ยังไม่ชอบสุมิตรอยู่ เป็นเรื่องจริง”

“ถ้าเป็นอย่างนั้นที่คุณจับคู่ให้พวกเราสองคนก็มีความคิด ที่ว่าจะไขข้อขัดแย้งของสุมิตรกับพัชรีด้วยหรือเปล่า”

จันวิภาหัวเราะเหอะๆ ยังไงความสุขของพวกคุณก็สำคัญ กว่าส่วนเรื่องที่คุณพูดนั่นถ้าแก้ได้ก็จะดีที่สุด

ธนภาคพยักหน้าพูดว่า “ถึงแม้ว่าพัชรีจะยอมรับผมแล้วแต่ ว่าตอนนี้ยังไม่ได้คบกันอย่างเป็นทางการพรุ่งนี้ผมจะไปรับเธอ อีกหน่อยมีเวลาเราค่อยนัดมารวมตัวกันแบบนี้พัชรีอยากจะหนี สุมิตรก็เป็นไปไม่ได้แล้ว

“ฉันก็คิดแบบนี้เหมือนกันกว่าพวกคุณจะได้คบกันมันก็ไม่ ว่ายต้องฉลองสักหน่อยอยู่แล้วนิเวศน์ได้ข่าวก็โวยวายว่าจะไป งานแต่งแล้วเนี่ย
ธนาคนิกภาพนิเวศน์หยอกล้อตัวเองออกแล้วพูดอย่าง กลัดกลุ้มว่า “เด็กคนนี้ชนจริงๆ ก็จ้องจะเล่นงานพวกผมอย่าง เดียวเลย

จนวิภาหัวเราะอยู่พักหนึ่งแล้วถามด้วยความอยากรู้ ว่า ถ้าพรุ่งนี้คุณจะไปเดตกับพัชรีจะไปที่ไหนกันเหรอเขตยัง ไง?

ทำไมสอดขนาดนี้คุณก็ใช่ว่าไม่เคยเดตมาก่อน ธนภาค ตอบไปด้วยพร้อมกับคิดวางแผนในหัวไปด้วยนี้ก็เป็นปัญหา จริงๆ

“สอดไม่สอดอะไรกันฉันก็เตรียมจะแนะนำอยู่ไงพัชรีไม่ เหมือนผู้หญิงคนอื่นนะ”จันวิภาโมโห ถ้าคุณไม่อยากฟังก็แล้ว แต่ฉันไม่บังคับ

“เดี๋ยวก่อนคุณพูดขึ้นมาผมก็เริ่มคิดหนักละถ้าพาพัชรีไป ร้านกาแฟอะไรพวกนี้สถานที่เงียบขนาดนั้นเขาต้องไม่ชอบ แน่ๆ”

ถึงแม้ทั้งคู่จะเปิดเผยความในใจกันแล้วแต่ว่าสำหรับ ความชอบของอีกฝ่ายธนภาคยังไม่ค่อยรู้จักนี้เป็นเรื่องที่ต้อง ใช้เวลาในการศึกษาทำความเข้าใจในเมื่อเป็นแบบนี้ถ้ามีจัน วิภาที่เป็นเพื่อนสนิทของพัชรีอยู่แล้วไม่ใช่ก็น่าเสียดายเกินไป

พรุ่งนี้เป็นเดตแรกของธนภาคกับพัชรีสิ่งที่เขาคิดคือต้อง เป็นเรื่องราวที่น่าจจำพูดได้เลยว่ามีความหมายมาก
“ไร้สาระพัชรีไม่ใช่กุลสตรีนะอย่าดูแค่สองสามวันนี้ที่เป็น อายต่อหน้าคุณแต่ว่าเนื้อในก็ยังเป็นคนบ้าคลั่งอยู่ในวิภา วิเคราะห์เพื่อนสนิทตัวเองอย่างมั่นใจ

“แล้วคุณว่าผมทำยังไงถึงจะดีที่สุด?

ธนภาคถามขึ้นอย่างถ่อมตัวรอคำตอบอย่างจริงจัง

“อันนี้คุณต้องไปคิดดูเอาเองที่ฉันบอกคุณได้ก็คือพัชรีเป็น คนที่ชอบความครึกครื้นและยังชอบกิจกรรมที่มีความท่าทาง แน่นอนความท่าทางที่ว่าไม่ใช่ความท่าทางนั้นคุณอย่าคิดลึก

“คนที่คิดไปไกลคือคุณหรือเปล่าผมมันดูหิ่นขนาดนั้นเลย เหรอ?”

“มันก็ไม่แน่คุณก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยขู่วามนิ555…..

ดึงเข้าเรื่องเจริญศรีอย่างหลบเลี่ยงไม่ได้ธนภาคไม่รู้จะพูด

ยังไงด้