ตอน398สารภาพรัก

ตอนที่ 398สารภาพรัก

พัชรีเปิดประตูห้องวางร่มไว้หลังประตูแล้วเสยผมตัวเอง หันหลังพูดกับธนภาค เชิญตามสบายเลยนะคงสู้กับคฤหาสน์ ของคุณไม่ได้นะ”

ธนภาคเดินเข้าห้องเบาๆ พบว่าห้องของพัชรึยังถือว่า สะอาดเรียบร้อยทุกอย่างจัดเป็นระเบียบนี้ทำให้ธนภาครู้สึก เหมือนตัวเองเป็นผู้บุกรุก

พัชรีไม่ได้เปิดไฟแต่แค่เปิดผ้าม่านทั้งหมดออกแล้วเปิด หน้าต่างสองบานลมเย็นๆข้างนอกก็พัดเข้ามาในห้องพร้อมกับ ความชื้นของโลกใบนี้และเสียงฝน

พัชรีนั่งลงบนโซฟาที่ติดกับหน้าต่างมองดูธนภาคที่กระ สับกระส่ายอยู่พูดนิ่งๆว่า “เฮ้อ กระสับกระส่ายอะไรกันคนที่ ควรจะห่วงเป็นฉันไหมนี้ก็จะดึกแล้วยังปล่อยผู้ชายเข้าบ้านอีก

แต่เรื่องจริงแล้วพัชรีไม่ได้เป็นห่วงเรื่องนี้เลย

ดูออกว่าพัชรีกำลังแก้สถานการณ์ตึงเครียดดังนั้นธนภาค เลยนั่งลงตรงข้ามพัชรีมีแสงสว่างจากท้องฟ้าสาดส่องพัชรีอยู่

ธนภาครู้สึกว่านัยน์ตาพัชรีเปร่งแสงอยู่ตลอดเหมือนเธอ กำลังรออะไรอยู่และเหมือนกับวิเคราะห์ธนภาคอยู่นัยน์ตานี้ไม่เหมือนกับนัยน์ตาปกติของพัชรี

“เรื่องอะไรกันแน่ถึงได้มาถึงที่นี่

ตอน พัชรีพูดค่าสายตามองไปที่ไหล่ของธนภาคที่โดน ฝนมาแล้วพูดต่อว่า ถ้าเป็นเรื่องคืนนั้นก็ไม่จำเป็นอะไรแล้วคุณ กับฉันต่างก็มีส่วนผิดทั้งคู่ฉันดูแลคนของฉันไม่ดีเองคุณก็ อารมณ์ไม่ค่อยดี

ธนภาคพูดว่า เรื่องคืนนั้นผมต้องขอโทษคุณด้วยจริงๆ คน ที่ยังมีมันสมองอยู่ก็คงไม่มีใครนึกถึงสิ่งที่ผมพูดพวกนั้น

เพราะรู้สึกเขินธนภาคเลยแก้ข้อเข้าใจผิดที่ว่าพัชรีให้คน มาทําร้ายตัวเอง

พัชรียักไหล่ ใช่ก็อย่างนั้นแหละแต่ขอโทษก็ไม่จำเป็น

หรอกเพราะคุณก็เป็นผู้เสียหาย

ธนภาคไม่อยากพูดเรื่องนี้ต่อเขาพยักหน้าแล้วพูดว่า ที่ผม มาวันนี้ไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ ธนภาคนั่งตัวตรงพยายามเอา สายตามองไปที่พัชรีเหมือนเอาสายตามัดตัวพัชรีไว้อย่างนั้น

พัชรีสัมผัสได้ถึงสิ่งที่ทำให้เธอหวั่นไหวในสายตาธนภาค แต่เธอกลับหลบตาด้วยความเคยชินแต่ว่าครั้งนี้สายตาธนภาค แน่วแน่มากไม่ว่าพัชรีหลบยังไงก็โดนธนภาคจับได้

ดังนั้นพัชรีจึงยอมแพ้เลยมองสบตากับธนภาคอย่างกล้า

ดังนั้น ในห้องนี้หัวใจของคนสองเต้นเร็วมาก

หาญ
“อ๋อเรื่องอะไร? “พัชรีถาม

ธนาคยังคงต้องตาพัชรีแล้วหายใจเข้าลึกๆ พัชรีผม อยากบอกคุณว่าผมตกหลุมรักคุณเข้าแล้ว…..

เป็นการสารภาพรักที่ตรงมากจริงๆ เพราะธนภาคไม่ถนัด เรื่องนี้นักแต่ว่าการสารภาพแบบตรงๆง่ายๆก็มีประสิทธิภาพ เหมือนกัน

พัชรีก็คือ เหยื่อของพลังที่มีประสิทธิภาพของธนภาคเธอ เปิดตาโตริมฝีปากสีชมพูเปิดออกเล็กน้อยเพราะความตื่นเต้น

และในตอนนี้ในใจของพัชรีเริ่มสับสนถ้าจะให้ใช้ประโยค คำเปรียบเปรยในบทเรียนแรกเธอรู้สึกว่าเธอถูกโจมตีด้วยวัตถุ ที่มีน้ำหนักมากอย่างฉับพลันเช่นอุกกาบาตที่ตกลงมาบนหัว ของเธอจากนั้นเธอก็รู้สึกว่าเธอกำลังตกอยู่ในกองผ้าฝ้ายเธอ ไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องจริงจากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงการเต้นของ หัวใจอันใหญ่โตของเธอและดูเหมือนว่าร่างกายจะจมลงไปใน ทะเลน้ำทะเลก็ทำให้เธอหายใจไม่ออกเหมือนการสารภาพรัก ของธนาคทำให้เธอรู้สึกเหมือนหูอื้อ

แม้ว่าในใจจะนิ่งมากแต่ว่าในสายตาธนภาคเห็นแค่ สีหน้าของพัชรีอย่างเดียวของพัชรีมาตลอดนั้นก็คือตกตะลึง

ธนภาคไม่รู้ว่าตอนนี้พัชรีจะมีความรู้สึกดีใจหรือความรู้สึก เห็นด้วยไหมเขาที่อยากรู้คำตอบจึงพูดขึ้นอีกว่า “พัชรีที่ผมพูด เป็นเรื่องจริงนะก่อนหน้าผมไม่กล้ายอมรับตอนนี้ผมอยากบอก คุณแล้ว”
พัชรีรู้สึกว่าเวลาผ่านไปยังยาวนานเหมือนหนึ่งศตวรรษ ต่อมาเธอพยักหน้าแล้วเม้มปาก

ธนภาคพูดไปแค่สองประโยคพัชรกลับเหมือนกับว่าโดน สองประโยคนี้ทำให้กลับไปเป็นสภาพเดิมกลายเป็นหญิงสาวที่ ไม่รู้จะทำยังไงเมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ป่าตัวใหญ่ท่าทางแบบนี้ ของเธอทำให้ธนภาครู้สึกสงสารและน่ารัก

“ที่ผมมาก็เพราะเรื่องนี้

มันเหมือนได้ข้อสรุปที่ชัดเจนแล้ว

ประโยคที่ธนาควางแผนว่าจะพูดก่อนมามากมายรวมถึง คำพูดตอบกลับหากพัชรีไม่ตกลงแต่ว่าพอถึงเวลาธนภาคก็ไม่รู้ จะพูดอะไร

พัชรีสะดุ้งแล้วเธอก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นใช้มือเสยผมไปด้วย พร้อมพูดกระซิบ” ใช่….เหรอ?” ธนภาคพยักหน้า”ใช่”

“งั้นขอบใจมากนะ

ขอบใจ? หรือว่านี้จะหมายว่าปฏิเสธ ธนภาคไม่รู้

“พัชรีผมตัดสินใจอยู่นานกว่าจะมาสารภาพกับคุณพูด ตามตรงผมก็กลัวถูกปฏิเสธมากแต่ว่าหลังจากวันนั้นผมคิดมา ตลอดผมหนีไม่ได้ผมอยากเผชิญหน้ากับหัวใจตัวเองและ ขอร้องคุณอย่าหนีใจตัวเองเลย
ถ้าคนที่ไม่รู้คงคิดว่าธนภาคกำลังเจรจาเรื่องธุรกิจกับพัชรี อยู่เพราะท่าทางของเขาดูจริงจังซีเรียสมาก

พัชรีรู้สึกเครียดมากเริ่มเล่นนิ้วตัวเองเหมือนไม่ได้จะตอบ คําถามธนภาค

“พัชรีคำตอบเป็นยังไงไม่สำคัญแต่ว่าผมอยากรู้ความรู้สึก ของหัวใจคุณมันกวนใจผมมานานถึงแม้ความจริงจะโหดร้าย ขอให้บอกผมตามตรงเถอะ

“ถ้าคุณมีความรู้สึกเดียวกับผมนั้นก็คือคุณก็ชอบผม งั้น…..อือถ้าคุณไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมขอแค่คุณพูดออกมาผมจะ ไปทันที

หลังจากที่ธนภาคพูดจบเขาก็นั่งอยู่บนโซฟาเงียบๆไม่พูด อะไรอีกเลยสิ่งที่เขาพอจะทำได้ได้ทำไปหมดแล้วต่อไปคงทำได้ แค่รอคําตอบของพัชรี

“เฮ้อธนภาคอันที่จริงฉันมีค่าตอบอยู่แล้วแต่ว่าไม่รู้จะบอก คุณยังไง”

พัชรีเหมือนได้สติกลับมาแล้วถึงแม้หน้าจะยังแดงอยู่แต่ว่า เวลาพูดไม่ติดอ่างแล้วกลับไปเป็นพัชรีที่ห้าวหาญคนนั้น

“งั้นคุณก็บอกผมมาเถอะจะเป็นยังไงก็ไม่เป็นไรเรื่องบ้าง เรื่องมันบังคับกันไม่ได้

ธนาคยังมีความคิดในแง่ร้าย
พัชรีถอนหายใจพูดว่า แต่ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดังนั้นคุณ กลับไปก่อนได้ไหมพอคุณกลับไปแล้วฉันจะให้คำตอบคุณเอง

ธนภาคองพัชรีอย่างสงสัยถามว่า “คุณก็อายเป็นเหรอ? ไม่ว่าปกติเธอจะดูห้าวหาญแค่ไหนแต่ยังไงคุณก็ยังเป็นผู้หญิง พัชรีมองบน ใส่ยนภาคพูดเบาๆว่า “ฉันไม่รู้จะพูดยังไงเอ่ย?

ได้ไหมล่ะ?”

ธนภาคยืนขึ้นแล้วจากไปด้วยความเสียใจ ในใจคิดได้ แล้วหรือว่าพัชรีจะปฏิเสธเขาจริงๆ แต่ยากที่จะปฏิเสธต่อหน้า เท่านั้น