ตอน395ฉันเชื่อคุณ

ตอนที่395ฉันเชื่อคุณ

รู้สึกประหลาดใจ ตอนนี้รู้สึกว่าพัชรีดูมีชีวิตชีวาจนน่าประหลาดใจ

ที่คุณพูดมาทั้งหมดนี่ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร “พัชรีคิด ไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องที่เข้าใจผิดธนภาคร่วมอยู่ด้วยไหมนึกไม่ ถึงว่าตัวเองในสายตาของธนภาคนั้นช่างเป็นผู้หญิงที่ เหี้ยมโหด

“ฉันไม่รู้สึกว่าเป็นคนในแก๊งรถมอเตอร์ไซค์จะกล้าพอที่จะ ขัดคำสั่งการของคุณแต่ก็มีเพียงมีค่าเตือนแค่ว่าไม่ให้อยู่ใกล้ คุณ”

แววตาของธนาคทําให้พัชรีอยากจ้องมองมากขึ้นและยัง ทำให้รู้สึกหัวใจเย็นวาบในบางครั้ง

“อ้อความหมายของคุณก็คือคนๆนั้นเป็นฉันส่งไปจัดการ กับคุณ พัชรีหันหัวไปด้านข้างอีกทั้งน้ำเสียงที่พูดออกมาดูไม่ เหมือนก่อนหน้านั้นฟังดูแล้วคล้ายกับว่าเสียความรู้สึกอะไร อย่างงั้น

“ฉันไม่รู้หลอกว่าอื่นๆจะเข้าใจไหมถ้าอย่างนั้นคุณก็เรียก คนนั้นมาคุณไม่ใช่ให้เขาไปแล้วหรือ ธนภาคมองไปรอบๆทั้งสี่มุมเพราะนอกจากเขาสองคนแล้วไม่มีใครอยู่เลย

พัชรีสายหัวแล้วพูดธนภาคถ้าเป็นจริงอย่างที่คุณพูดทำไม ฉันถึงจะสามารถพาเขามาให้เขากลับมาทำร้ายคุณอีก

ธนภาคขมวดคิ้วพูด “ถ้างั้นฉันก็ไม่รู้ดังนั้นคุณควร

ทําความเข้าใจอีกรอบ

ธนภาคนั้นไม่คนที่ไร้เหตุผลเขาเป็นผู้ชายมากพอเหตุผล นั้นยังคงมีในตัวของเขา

พัชรีอยากทำความเข้าใจแต่เรื่องแบบนี้จะพูดออกมายัง ไงนึกไม่ถึงว่าสิ่งที่อยากจะพูดคือเธอชอบเขาสมาชิกในแก๊ง มอเตอร์ไซค์ทําร้ายเพราะหึงหวงเขา

พัชรีขยับริมฝีปากเธอพูดไม่ออกและหวังว่าธนภาคจะ วางมือต่อโยธินเพราะโยธินทําไปก็เพราะปกป้องความรักของ ตัวเองจึงได้ทําลงไป

“ทำไมคุณไม่พูดออกมาจะให้ฉันช่วยพูดไหม ธนภาคเริ่ม

ที่จะรู้สึกไม่พอใจแล้ว

ถึงแม้ว่าในใจของธนภาคจะมีพัชรีแต่ว่าคำพูดของพัชรี

ทำให้เขารู้สึกว่าในใจของพัชรีนั้นได้ตามเขาไปแล้วแต่เดิมนั้น ในใจเขารู้สึกไม่ค่อยดียิ่งเมื่อโดนลอบทำร้ายแล้วนั้นยิ่งเมื่อ เขาดูแลพัชรียิ่งทำให้ความรู้สึกดีทั้งหมดนั้นหายไป

ในใจของพัชรีก็ยิ่งโกรธมากแต่เมื่อมองไปที่ใบหน้าของ ธนภาคแล้วกลับโกรธไม่ลงเธอก้มหน้าแล้วพูด อ้อคุณคิดว่าทำไมเป็นอย่างนั้น

ธนาคตที่จะเปิดปากพูดกับพัชรีด้วยไม่เอื้ออำนวยให้ ต้องทำแบบนั้นแต่พอพูดถึงก็ต้องหยุดไม่อยากที่จะพูดออกมา

ธนภาคดูอ่อนโยนและมั่นคงแต่ทำไมไม่เป็นผู้ชายเลย เพียงแค่พูดในสิ่งที่ตัวเองอยากพูดเท่านั้นเขากลับรู้สึกอึดอัด

จึงทำให้ธนภาควอกแวกกิริยาท่าทางของเขาทั้งสองคน เหมือนกันอย่างน่าประหลาด

พัชรีนั่งบนรถมอเตอร์ไซค์สวมหมวกกันน็อกสตาร์ท รถ หวังว่าคุณจะเชื่อฉันว่าฉันไม่ได้คิดจะทำร้ายคุณกพอแล้ว

ธนภาคมองหลังพัชรีด้านหลังช่างสวยงดงามเขาเลียริม

ฝีปากของเขาแล้วตอบกลับโดยไม่รู้ตัว ฉันเชื่อ

พัชรีถอนหายใจอย่างโล่งอกหมุนคันเร่งเพื่อที่จะขับ มอเตอร์ไซค์ออกไปเสียงคำรามของมอเตอร์ดังขึ้นในตรอก

“ไม่มีใครอีกแล้วใช่ไหมธนภาคถามคำถามหนึ่งประโยค ธนภาคถามคําถามนั้นออกมา

พัชรีรู้สึกว่าหนังศีรษะเริ่มร้อนขึ้นเธออยากสูดหายใจเข้า ลึกๆแล้วพูดในสิ่งที่อยากจะพูดก่อนหน้านั้นบอกธนภาคว่าเธอ รักเขา

แต่พัชรียังคงนิ่งเหมือนพัชรีคนเดิมไม่ว่าเธอจะพยายาม แค่ไหนก็ไม่สามารถพูดออกมาได้
ดังนั้นคำตอบที่ตอบชนภาคก็คือเสียงเครื่องรถ มอเตอร์ไซด์นั่นเอง

ธนภาคยืนอยู่ตรงนั้นอย่าน่าเบื่อร้านเหล้าเริ่มปิดไฟทำให้ เขาเริ่มรู้สึกโดดเดี่ยวมากยิ่งขึ้น

ในช่วงเวลานี้อารมณ์ของเขาเริ่มสับสนมากยิ่งขึ้นความ รู้สึกผิดตั้งแต่ต้นความสงสัยความใจร้อนความโกรธการรอ คอยจากคาดหวังจนเลือนหาย

เขารู้สึกว่าเขาไม่เข้าใจพัชรีเลยซักนิดเดียวไม่เข้าใจตั้งแต่ เริ่มต้นว่าในใจของพัชรีนั้นคิดยังไง

บางทีพัชรีน่าจะยังไม่เหมาะสมกับเขา

ธนาคทำอะไรไม่ถูกนอกจากส่ายหัวแล้วเดินอย่างไร้จุด หมายภายใต้แสงจันทร์

ก่อนหน้านี้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่บอบบางมากสำหรับธนภาค กับพัชรีแน่นอนว่านี่ไม่ใช่ปัญหาตอนนี้ที่จะทำให้เขาทั้งสอง ต้องเจอกันหลังจากนี้เพราะว่านานแล้วที่เขาทั้งสองไม่ได้เจอ กัน

คำขอโทษครั้งต่อไปคงทำให้ความบาดหมางของเขามาก

ขึ้นยังไงยังงั้น

ถ้าเวลาผ่านไปหลายต่อหลายวันหลังจากนั้นธนภาคก็เริ่ม ต้นที่จะประทับใจกับสุมิตรเพราะว่าได้ร่วมเป็นชายคาเดียวกัน แล้ว
แต่ทว่าพัชรยังไม่ได้พบเห็นพัชรีแต่อย่างใดและก็ไม่ได้ยิน ข่างคราวของเธอจะมีก็แต่จันวิภาที่เธอรับสายแต่ก็กลัวว่าฉัน วิภาจะโกหกเธอและปฏิเสธที่จะเจอกับธนภาคด้วยคำเชิญของ จันวิภาทั้งสองพูดคุยกันอีกครั้งบางอย่างยนภาคได้พูดสามคำ เท่านั้นก็วางสายโทรศัพท์

ถึงแม้ว่าพัชรีจะเชื่อเสมอว่าสุมิตรเป็นคนไม่เอาไหนแต่ พอได้ฟังจันวิภาเล่าให้ฟังแล้วนั้นตอนนี้เป็นวันที่ตัวเองรู้สึกมี ความสุขมากและยังสามารถแสดงความยินดีกับเรื่องนี้ด้วย ด้วยเหตุนี้ทำให้ในวิภาเป็นห่วงเล็กน้อยเพราะว่าก่อนหน้านั้น พัชร์ไม่ใช่คนแบบนี้

สิ่งที่พอจะเข้าใจเธอกับธนภาคเกิดการทะเราะเบาะแว้ง กันเรื่องอะไรแต่ก็ยังคิดว่าเธออยากใช้ชีวิตร่วมกับธนาค

ตอนนี้ชีวิตของฉันวิภาเต็มไปด้วยความสุขแต่เธอก็ไม่เห็น ด้วยที่จะไม่ไปแสดงความยินดีกับเพื่อนรักของตัวเองเพียง เพราะเรื่องของธนภาค

หรือเป็นเพราะมันน่าเบื่อแต่เหตุผลเพิ่มเติมคือน่าที่ความ รับผิดชอบในวิภาเริ่มต้นรับผิดชอบต่อเรื่องนี้ล้วนปล่อยให้เป็น เรื่องของธนภาคและพัชรีทำความเข้าใจเรื่องนี้เอง

มันน่าจะเป็นเรื่องที่ดีแต่ว่าถึงแม้จะไม่ได้อยู่ด้วยกันก็ตาม แต่ก็ไม่ต้องมีความสำพันธ์ที่คลุมเครือแบบนั้นจะทำให้คนรอบ ข้างไม่สบายใจ

จนวิภามองหาไม่ใช่พัชรีเพราะเธอเข้าใจพัชรีเธออยากรู้ว่าธนาคจะมีวิธีการของธนภาคจริงๆ

ดังนั้นเมื่อธนภาคมาถึงประตูบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดพอ เข้าไปถึงประตูจันวิภาก็เข้าไปนำตัวเข้ามาในเรียมความพร้อม ในห้องบอกเรื่องที่ต้องการอยากให้ท่า

เมื่อเข้าไปในห้องเตรียมพร้อมด้วยนวิภาเตรียมกาแฟ ให้ทั้งสองนั่งลงบนโซฟา

ธนภาคยิ้มแล้วก็ดื่มกาแฟพูดหยอกล้อกาแฟของภรรยา ประธานบริษัทนับเป็นเกียรติมากที่ได้ดื่มกาแฟแก้วนี้

จันวิภาอยากจะหัวเราะแต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาแต่ แสดงออกที่ใบหน้าพูดกับธนภาคอย่างจริงจัง ฉันอยากจะถาม คุณเรื่องหนึ่งหลังจากที่ดื่มกาแฟแล้วให้คุณตอบคำถามฉันและ ก็ไม่ต้องโกหก”

ธนภาคยักไหล่เขาไม่มีความลับอะไรอยู่แล้ว

จันวิภาจริงจังเป็นอย่างมาแล้วพูด คุณต้องสาบาน

“ถ้าปกปิดซ่อนเร้นขอให้ฟ้าผ่า”ธนภาคสาบานอย่าง

เต็มใจ

จันวิภาพอใจจึงพยักหน้าหลังจากนั้นเริ่มถามคำถามนั้น คือ เมื่อไม่นานมานี้คุณกับพัชรีเกิดปัญหาอะไรกัน

แต่เดิมนั้นนึกว่าธนภาคจะไม่เห็นด้วยกับคำถามนี้ตอนนี้ เขากับหัวเราะหลังจากนั้นวางถ้วยกาแฟพูดออกมาเสียง เบาๆ จริงๆแล้วฉันพยายามที่จะมาหาเธอเพื่อพูดคุยกันเรื่องนี้ไม่เช่นนั้นฉันจะสาบานง่ายขนาดนั้นเชียวหรือ