ตอน391 ยกโทษให้ฉันเถอะ

ตอนที่ 391 แยกโทษให้ฉันเถอะ

ในช่วงเวลาที่พัชรีได้ปรากฏตัวขึ้นในบาร์แห่งนั้นธนาค รู้สึกได้ว่าตัวเองเกิดอาการตื่นเต้นขึ้นมาอย่างฉับพลัน

โดยเฉพาะในตอนที่พัชรีเปิดม่านออกแล้วเดินเข้ามาใน ห้องฉายวิดีโอนั้นธนภาคยิ่งรู้สึกได้ว่าฝ่ามือของเขาเปียกชุ่มไป ด้วยเหงื่อ

แต่ก็ไม่ทำให้ธนภาคต้องรีบร้อนที่จะเดินไปที่ห้องฉาย วิดีโอนั่นเขายังคงรอให้พัชรีดูวิดีโอเทปให้จบก่อนค่อยจะ เข้าไปอธิบายกับเธอทำแบบนี้จะทำให้เรื่องราวมันราบรื่นมาก ขึ้นกว่าเดิมอีก

เมื่อพัชรีเข้าไปข้างในห้องรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากว่าตัว เองเข้าห้องผิดหรือเปล่า

แต่เมื่อเธอตรวจสอบอีกครั้งก็ปรากฏว่าเหมือนที่ในวิภา

ได้บอกไว้ไม่มีผิด

พัชรามองไปที่บนโต๊ะเห็นวิดีโอเทปกับดอกกุหลาบวางอยู่ บนนั้นยิ่งทำให้ประหลาดใจมากขึ้นจึงได้โทรศัพท์ไปหาจนวิภา หรือเพียงเพื่อทำให้เธอหดหูใจแต่ทว่ากันวิภาไม่รับสาย โทรศัพท์ของเธอ
พัชรีเข้าไปนั่งในห้องฉายวิดีโอมองของที่วางไว้บนโต๊ะ ข้างDVมองแล้วอีกท้ายที่สุดก็เริ่มเปิดบางทีฉันวิภาอาจจะมี เรื่องบางอย่างที่อยากจะบอกตัวเองผ่านDVเพราะเหตุนี้จึงได้ นัดมาที่นี่

เมื่อพัชรีได้เปิดวิดีโอเทปภาพเริ่มฉายพัชรีก็มองไปเห็น ร่างของธนภาคแต่เพราะว่าเป็นหน้าจอวิดีโอจึงไม่มีการบันทึก เสียงพัชรีทำได้เพียงมองดูเนื้อหาในวิดีโอเตาสถานการณ์ว่า ในห้องที่ธนภาคอยู่นั้นเกิดอะไรขึ้นกับตัวของเขาตรงนั้น

พัชรีดูรูปภาพแล้วก็เข้าใจถึงความรู้สึกของธนภาคจริงๆ แล้วไม่ได้ต้องการที่จะนัดเจอกับเจริญศรีแต่ทะว่าได้เดินไป จนถึงครึ่งทางแล้วเมื่อคิดที่จะถอยออกก็โดนคนสกัดไว้ซะแล้ว

คล้ายกับว่าธนภาคจะถูกข่มขู่หรือมีเหตุผลอย่างอื่นอีกนั่น ก็คือเขาได้ดื่มไวน์แดงลงไปทำให้ธนภาคเปลี่ยนไปเป็นคนอีก คนหลังจากนั้นเจริญศรีก็เริ่มเข้าหาเพื่อชักนำธนภาค

พัชรหายใจเข้าอย่างลึกๆ แม้ว่าเธอจะเป็นคนที่คิดอะไร ง่ายๆแต่การที่จะเป็นคนแบบนั้นก็ต้องมีบ้างที่เรื่อยเปื่อยไม่ สนใจใยดีไม่ใช่ว่าพัชรีจะเป็นคนที่ไม่มีมันสมองแท้จริงแล้วเธอ ไม่มีความสามารถพอที่จะกล้าขับรถของพี่ชายด้วยความเร็วสูง ได้

บนภาพฉายนั้นได้เปิดเผยข้อมูลออกมาอย่างง่ายดายว่า เย็นวันนั้นธนภาคได้เจอกับแผนการร้ายของเจริญศรีโดยการ ดื่มเหล้าที่ผสมยาลงไป
แต่ธนภาคก็พยายามที่จะควบคุมอารมณ์ของจนเองจนถึง ที่สุดเพียงเพื่อหวังว่าหลังจากนี้ไปจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นมากไป กว่านี้

พัชรคิดไม่ถึงว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบนี้

วิดีโอยังคงฉายต่อไปในช่วงระหว่างนั้นเจริญศรีก็ได้เข้า มาในห้องฉายวิดีโอแล้วน่าจะเข้ามาเพราะว่าพัชรีได้พาตัวเอง ออกไปที่ประตูด้านนอกจึงได้เผชิญหน้ากับเจริญศรีในตอนนั้น

ตลอดช่วงเวลานี้ธนภาคก็ยังคงรักษาภาพลักษณ์เอาไว้ เป็นอย่างดีถึงแม้ว่าดูเหมือนเต็มไปด้วยความเจ็บปวดแต่ก็ไม่ แสดงอาการของโรคประสาทออกมา

พูดจริงๆแล้ว ในขณะที่พัชรีมองเห็นธนภาคในวิดีโอเขายัง คงเป็นคนที่เธอเลื่อมใสศรัทธามากและยิ่งทำให้เธอรู้สึก สบายใจมากยิ่งขึ้นอย่างไรก็ตามในความสบายใจของเธอเอง ยังมีความรู้สึกเก้อเขินข้อสรุปของเธอคือไม่ใช่ธนภาคถึงแม้ว่า ธนภาคจะทำอะไรลงไปกับเจริญศรีก็ตามดูเหมือนว่าเธอก็ไม่มี สิทธิที่จะพูดอะไรได้

หลังจากนั้นพัชรีก็เห็นร่างของเขาปรากฏขึ้นในวิดีโอหวน คิดว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นพัชรีหน้าเริ่มแดงขึ้น

เธออยากที่จะปิดวิดีโอไม่อยากให้ฉายต่อแล้วเพราะว่า เรื่องหลังจากนี้ไปจะเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับตัวของเธอเองซึ่ง สามารถรับรู้ถึงสถานการณ์ได้โดยรูปธรรมแต่เธอก็ยังไม่อยาก ที่จะปิดวิดีโอภายใต้จิตใต้สำนึกของเธอดูเหมือนว่ายังอยากที่จะคอยดูสถานการณ์ต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกยังไงยังงั้น

ในขณะที่พัชรีกำลังยุ่งกันอุตลุดอยู่นั้นข้างๆก็มีเสียงไอดัง ขึ้นเป็นสัญญาณเตือน

พัชรีต้องตื่นตระหนกตกใจกับไฟฟ้าดับทําให้วิดีโอที่ฉาย อยู่ดับไปด้วยหันกลับไปดูที่ยืนอยู่ประตูห้องฉายวิดีโอไม่ใช่ ใครที่ไหนแต่เป็นคนอีกคนที่อยู่ในวิดีโอคือเขาเองธนภาค

ในขณะที่มัวแต่มองดูท่าทางของธนภาคอยู่นั้นเขาก็ได้มา ยืนอยู่ในห้องนั้นแล้วอีกทั้งพัชรีมัวแต่วิดีโอที่ฉายอยู่อย่าง เพลิดเพลินจนไม่ทันสังเกตว่าเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลานั้น

ช่วงเวลานั้นพัชรีตกใจจนพูดไม่ออก โดยนิสัยของเธอแล้ว ต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแต่ความเข้าใจผิดที่มีต่อธนภาคได้ถูก กำจัดออกไปเพราะวิดีโอนั้นแล้วถ้าเธอยังคงโกรธอยู่ก็ไม่ใช่ คนปกติแล้ว

พัชรีตกตะลึงชั่วครู่จากหน้าแดงธรรมดาก็กลายเป็นแดง มากกว่าเดิมพูดจาคลุมเครืออยู่ในลำคอฟังไม่ออกว่าพูดอะไร

แต่ก็มองออกถึงอาการเก้อเขินของพัชรีตัวของธนภาคเอง ก็ออกอาการเก้อเขินเล็กน้อยเหมือนกันเขากระซิบ เบาๆ ขอโทษ……

พัชรหายใจออกอย่างช้าๆ แสดงความไม่ค่อยพอใจที่ ได้ยิน คุณเป็นผีหรือยืนอยู่ตรงนั้นนานหรือยังพูดแบบตรงๆ อันที่จริงแล้วธนภาคได้ยืนอยู่ตรงนั้นมองดูปฏิกิริยาของพัชรีตั้งนานแล้วแต่เขาก็ไม่ได้พูดออกมาตรงๆ ฉันพึ่งมาเห็น เธอกำลังเพลินก็เลยไม่อยากรบกวน

ในที่สุด ช่วงเวลานี้พัชรีก็คิดออกถึงจุดสำคัญเธอมองไปที่ ธนภาคแล้วขมวดคิ้ว ทำไมคุณถึงมาที่นี่ได้นึกไม่ถึงว่าจนวิภา จะหลอกฉันอีกแล้วคนๆนี้

ถึงแม้ว่าปากจะพูดร้ายๆ ออกมาแต่ธนภาคก็มองออกว่า พัชรีตอนนี้อารมณ์ค่อนข้างปกติดีแล้วจึงยิ้มแล้วนั่งลงตรงหน้า เธอเอาจริงเอาจังกับเรื่องนี้ ขอโทษ ฉันกับจันวิภาไม่ได้มี เจตนาที่จะหลอกลวงคุณเพราะว่าคุณพยายามหลบไม่ยอมพบ ผมจึงได้คิดแผนการโง่ๆ

พัชรีไม่รู้จะพูดยังไงดีทำได้เพียงมองตาตกไปที่ กําแพงด้านหลังของธนาค

“ท้ายสุดแล้วถ้าทำให้เข้าใจผิดแบบนี้ต่อไปก็ยิ่งไม่เกิดผล ที่คุณเห็นวิดีโอนั้นแล้วก็น่าจะเข้าใจเหตุผลที่ฉันทำในวันแล้ว สินะถ้าจะพูดว่าถูกคนวางยาแต่จะบอกว่าผู้หญิงคนนั้นทำเรื่อง นั้นก็ยิ่งยากที่จะให้อภัย

ธนภาคพยักหน้าแสดงถึงความรู้สึกเสียใจอย่างลึกซึ้ง

พัชรีได้ยินดังนั้นแล้วกลับรู้สึกดีไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรใน ตอนที่ดูวิดีโอฉายอยู่นั้นเธอยังรู้สึกผิดหวังอยู่เลย

แท้ที่จริงแล้วธนภาคทำไปก็เพราะเพราะมีเหตุผลไม่ใช่

เป็นเพราะเธอ
ธนาคมองเห็นสายตาอันละห้อยของพัชรีรู้สึกถูก ตำหนิพัชรคุณยังไม่ยกโทษให้ฉันหรือ

พัชรีหน้าตาเฉยไม่แสดงอาการอะไรพักหน้าจากนั้นก็สาย หัวอย่างรวดเร็วพูดแบบล้ำๆอึ้งๆ เรื่องนี้ไม่ได้เป็นคนผิดฉัน ได้ยกโทษให้คุณแล้ว

พัชรีก็ยังคงอยู่ในความรู้สึกผิดหวัง

ยังคงหวนคิดจินตนาการอยู่ว่าถ้าเกิดว่าตัวเองในตอนนั้น ไม่ขัดขวางธนภาคแล้วล่ะก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เธอคิดอยากจะถามธนภาคเป็นอย่างมากแต่เรื่องแบบนี้ เป็นอะไรที่ยากที่จะพูดออกมา

ดังนั้นจึงทำได้เพียงหยุดความคิดที่ไร้ยางอาย ของตัว

เอง

ธนภาคไม่เข้าใจไม่รู้ทำไมพัชรีได้ยกโทษให้เขาแล้วแต่ ทำไมสีหน้าของเธอยังแสดงอาการไม่มีความสุขเขาพูด ว่าแน่นอนน่าจะเป็นเพราะความสวยของเธอด้วยล่ะ…ฉัน….

“ทํา”

สาบานว่าตลอดชีวิตของพัชรีนี่เป็นครั้งแรกที่มีคนชมว่า

ตัวเองสวย

ซึ่งโดยปกติแล้วคำพูดแบบนี้จะเป็นคำพูดที่ใช้ชมรูปร่าง ของฉันวิภาส่วนคำพูด ในทำนองนี้ไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับเธอ

เลย
ดังนั้นคำพูดแบบนี้สำหรับพัชรีเป็นครั้งแรกที่ได้ยินจึงนึก

ว่าตัวเองฟังผิด

ธนภาคยิ้มแล้วพูดต่อไปว่า ถึงแม้ว่าในตอนนั้น ตอนที่อยู่

ในโรงพยาบาลมองไปเห็นคุณยืนอยู่ข้างหน้าต่างด้านหลังฉัน รู้สึกว่าคุณสวยมาก ในตอนนั้นนึกไม่ถึงว่าพอลืมตาขึ้นจะได้เห็น ความสวยที่อยากจะครอบครอง

“พอแล้วพอแล้ว”

พัชรีคิดไม่ถึงว่าธนภาคจะบรรยายรายละเอียดขนาดนี้ ใบหน้าแดงจนแทบจะหลุดออกแล้ว

“ขอโทษ”

“น่าขยะแขยงจริงๆ

พัชรีเก็บสีหน้าเอาไว้หลบสายตาของธนภาคที่มองมา