ตอน390กระวนกระวาย,ห้ามหลอกฉัน

ตอนที่ 390 กระวนกระวาย, ห้ามหลอกฉัน

หลังจากฟังที่จันวิภาเสนอ ดูเหมือนว่าฝั่งโทรศัพท์ของพืช ใจเต้นแรง หลังจากเธอไตร่ตรองอยู่พักหนึ่งก็พูดว่า “ได้ก็ได้ อย่างไรก็ตามฉันมีหลายเรื่องในใจจะพูดกับคุณ

จนวิภาแอบดีใจ แสร้งทำเป็นไม่สนใจแล้วพูดว่า “ไม่ต้อง คิด ก็รู้ว่าเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับธนภาคแน่นอน

ไม่มีเสียงพัชรี ผ่านไปนานหลังจากนั้นก็พูดทันทีว่า “ฮา โหล ครั้งนี้คุณหลอกฉันไม่ได้ ครั้งสุดท้ายที่ช่วยธนภาคเพื่อ หลอกฉันทำให้ฉันรู้แล้ว

คิดๆดูแล้วควรพูดเรื่องพัชรีกับธนาคตอนค่ำ

จนวิภาไม่ลังเลแล้วพูดว่า “รู้ได้ไง? ฉันไม่ได้เจอคุณนาน มันชัดเจนว่าฉันคิดถึงคุณมาก

พัชรีรู้สึกว่าเหมือนจะแปลกๆแล้ว เธอจึงซักถามเกี่ยวกับ ข้อสงสัยว่า “ไม่ใช่เถอะ ช่วงนี้ไม่ใช่ว่าคุณควรจะยุ่งอยู่ด้วยกัน กับสุมิตรเหรอ? พูดได้ว่าแท้จริงแล้วคุณกับสุมิตรเป็นยังไง? สถานการณ์ตอนนี้เป็นยังไง?

ทำไมดูเหมือนพัชรีเป็น “คนโง่” หรือไม่ก็ไม่สนใจข่าวใน สังคมเลย การสัมภาษณ์ระหว่างประธานคณะกรรมการบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดกับนวิภาดังมากในเมือง คิดว่าเรายังไม่รู้ เรื่องนี้เหรอ

เพียงแต่ต้นวิภาคิดว่าคิดแบบนั้นก็ดี ดังนั้นจึงแสร้งทำเป็น หมดอาลัยตายอยาก โกหกแล้วพูดว่า “ไอ้หยาจริงๆแล้วฉันมี เรื่องลำบากมาก ดังนั้นฉันจึงจะไปหาคุณเพื่อระบายความใน

พัชรีหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันว่าคุณควรลากฉันออกไปดื่มที่ บาร์เหล้า”

จนวิภากรอกตาไปมาหลายรอบ ถ้าหากพาพัชรีและธน ภาคไปเจอกันที่ร้านเหล้าบรรยากาศที่คลุมเครือของร้านเหล้าก็ เป็นตัวเลือกที่ไม่เลว ดังนั้นจึงวางแผนแล้วพูดว่า ” หรือไม่ก็ เจอกันร้านเหล้าที่เจอกันครั้งสุดท้ายมั้ย? ที่เก่า?”

พัชรีพูดว่า “โอเค หลังจากนี้อีกหนึ่งชั่วโมงเจอกันที่นั่น ถ้าหากครั้งนี้คุณหลอกฉันอีกครั้งฉันจะโกรธคุณ

จนวิภาแสร้งตอบรับอย่างหนักแน่นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วพูดว่า “เป็นไปได้ยังไง? ฉันเป็นคนหลอกลวงถึงสองครั้ง อย่างนั้นเหรอ? คุณวางใจเถอะ ฉันไปตามนัดตรงเวลา

พูดเสร็จจนวิภากลัวว่าจะมีพิรุธดังนั้นเลยรีบวางสาย โทรศัพท์ หายใจออกยาวๆ

“คิดไม่ถึงหลังจากที่พบกับธนภาคคนนั้นจิตใจก็เปลี่ยนไป เยอะมาก ถ้าหากว่าเป็นก่อนหน้านั้น ฉันจะหลอกเธอได้ยังไง
จันวิภาพูดกับตัวเอง

ในความเป็นจริงครั้งนี้จนวิภายังต้องหลอกพัชรีอีกครั้ง มี ฉะนั้นจะทำให้คนภาคกับพัชรีเจอกันได้ยังไง ทั้งสองคนหลบ ซ่อนกันเป็นเรื่องที่ผิด และถึงแม้ว่าพัชรีจะพูดว่าถ้าหลอกเธอ อีกครั้งก็จะโกรธ แต่คนนั้นก็ไม่ได้ดีและไม่ได้เลย ยิ่งกว่านั้น เดิมทีเธอก็ชอบธนภาค เพียงแต่ระหว่างพวกเขาเกิดการเข้าใจ ผิดกันเล็กน้อยเท่านั้นเอง

จันวิภาไม่เคยคิดเลยว่าคืนนั้นจะนำเทปให้พัชรีดโดยตรง เพียงแต่ให้ธนภาคสามารถอธิบายต่อหน้าเธอให้ดีสักหน่อย

ตัดสินใจแล้ว จันวิภาก็โทรหาธนภาค

ธนภาครับโทรศัพท์ เพียงแต่จันวิภาคาดไม่ถึงว่าเสียง ของคนนี้ช่างอ่อนแอ เหมือนกับพึ่งตื่นนอน

“ฮาโหล ธนภาค? ฉันได้ยินมาว่าช่วงนี้คุณกับพัชรีหลบ ซ่อนกันอยู่” จันวิภาไม่สามารถปกปิดรอยยิ้มของตัวเองได้ ดัง นั้นจึงฟังเหมือนกำลังหยอกล้ออยู่

ธนภาคมีจิตวิญญาณขึ้นมาทันที ท่าทีไม่ดีแล้วพูดว่า “คุณ ดีและเศร้ากับสุมิตรของคุณไป ขี้นินทาแบบนี้ไม่ดีถึงอย่างไร เสียตอนนี้คุณเป็นภรรยาของประธานบริษัทที่มีชื่อเสียงทุกหน ทุกแห่ง

จนวิภาไม่ได้บ่นเรื่องความเจ็บปวดของการเป็นภรรยา ประธานบริษัทแต่เป็นบาริสต้าของเขา แต่พูดตามตรงว่า “ฉันมีโอกาสให้คุณสามารถเจอกับพัชรี

ธนาคเปลี่ยนน้ำเสียงเป็นที่มาก แล้วพูดอย่างอบอุ่นว่า “เอ๋? จริงๆมั้ย? มีวิธีที่ดียังไง?

ดูเหมือนว่าก่อนหน้าที่ธนภาคไม่เจอพัชรีทำให้เขาทุกข์ใจ หงอยเหงาเศร้าซึม พอได้ยินว่ามีวิธีแก้ไขปัญหาก็เหมือนชีวิต ฟื้นคืนมาใหม่อีกครั้ง

จนวิภาพูดถึงการสนทนากับพัชรีก่อนหน้านี้อย่างละเอียด หนึ่งรอบ จากนั้นก็พูดว่า “ดังนั้น ฉันนัดกับพัชรีไว้คุณไปแทน ฉันก็ได้แล้ว”

“เป็นยังไงบ้าง?

จนวิภาอิ่มอกอิ่มใจมาก

เพียงแต่นี่ไม่ต่างจากแผนก่อนหน้าเลย และมันก็แค่……..นี่

สามารถนับเป็นแผนได้เหรอ?

เพียงแต่ไม่ว่าแมวดำหรือแมวขาว ถ้าสามารถแก้ปัญหา

ได้ก็เป็นแมวที่ดี

“คุณเป็นแมวที่ดีมั้ย?” ธนภาคตัดสินเช่นนั้น

“ฮา?” จนวิภาถามว่า “อะไรแมวอะไร?”

ธนภาคหัวเราะแล้วพูดว่า “นี่เป็นค่าสรรเสริญภรรยา ประธานบริษัทเจ้าปัญญาของพวกเรา

ถึงแม้ว่าจันวิภาตัดใจไม่ลงที่จะวางหูโทรศัพท์ เธอยังอยากพูดคุยเรื่องขี้นินทา เพียงแต่หลังจากธนภาคถามที่อยู่ที่ นัดพบแล้วก็รีบวางสายไป พร้อมไปตามนัดแทนนวิภา

จนวิภาวางสายโทรศัพท์ ก็กลับมาเบื่อกับสถานการณ์ที่ เป็นอยู่ เพื่อที่จะใช้เวลาน่าเบื่อ ตัวเองก็เป็นบาริสต้าต่อไป

ธนภาคพร้อมแล้วที่จะให้นิเวศน์นำเทปมาให้เขา หลัง จากนั้นก็แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าที่สวยหรูอีกครั้ง ตอนที่กำลังไปที่ โรงแรมนั้นระหว่างทางก็ซื้อดอกกุหลาบช่อใหญ่

จริงๆแล้วตอนที่ซื้อดอกไม้ธนภาคก็อีนุงตุงนังไปหมด จะ ซื้อคาร์เนชั่นหรือซื้อกุหลาบขาวอะไรกันแน่ หรือว่าจริงๆแล้ว ต้องซื้อกุหลาบแดง?

ธนภาครู้สึกว่าเทหมดหน้าตักแล้ว ดังนั้นเขาเลยเลือก

กุหลาบแดง

สถานที่ที่จันวิภากับพัชรีนัดกันเป็นร้านเหล้าเล็กๆ มีที่นั่ง พิเศษเล็กๆ ที่หนึ่ง ที่นั่งพิเศษนี้ค่อนข้างแคบ แต่ไม่รู้สึกถึง ความกดดันสักนิด แสงไฟที่อ่อนโยนค่อยๆ โปรยปรายลงมาบ วกกับเสียงเพลงเบาๆ ที่ยังทำให้คนรู้สึกถึงบรรยากาศที่ คลุมเครือ

อาจจะเป็นเรื่องบังเอิญ หรืออาจจะเป็นความตั้งใจของฉัน วิภา เพียงแต่สถานที่นี้ยังเหมาะกับชายหญิงที่เป็นแฟนกันมา เดทกัน
เพื่อป้องกันไม่ให้พัชรีเห็นตัวเองหลังจากเข้าประตูมาธน ภาคจึงกลับออกไป ดังนั้นจึงไม่รออยู่ที่ที่นั่งพิเศษ แต่วาง กุหลาบไว้บนโต๊ะน้ำชา ทั้งวางม้วนเทปและเครื่องเล่นไว้บน โต๊ะในตำแหน่งที่สะดุดตา หลังจากนั้นเขาก็ออกไปจากที่นั่ง พิเศษ ซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งเพื่อรอคอยพัชรีเข้ามาที่ที่นั่งพิเศษ

เพราะว่าในใจของธนภาครีบร้อนมาก ดังนั้นจึงมาก่อน เวลานัดเร็วกว่าครึ่งชั่วโมง

เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมงนี้ในใจของธนภาครู้สึกไม่สบาย อยู่ตลอด ในหัวก็จำลองถึงความรู้สึกหรือปฏิกิริยาของพัชรี หลังจากได้เห็นเทป ลองคิดดูถึงตอนที่เธอปรากฏอยู่ที่ประตูที่ นั่งพิเศษและตัวเองอธิบายฉากต่อหน้า

แต่ไม่ว่าจะคิดอย่างไร ในสมองของธนภาคก็คิดถึงแต่ ใบหน้าที่สว่างไสวของพัชรีที่รังเกียจเขา

ถึงแม้จะพูดได้ว่าธนภาคผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แต่ด้วย พฤติกรรมลูกชายเศรษฐีคนหนึ่ง เขาผ่านประสบการณ์กับผู้ หญิงมาไม่น้อย แถมคุณภาพทุกคนก็สูงทั้งหมด

แต่ไหนแต่ไรมาธนภาคไม่เคยขายหน้าต่อหน้าผู้หญิง คิด อย่างละเอียดก็ไม่มั่นใจถึงปฏิกิริยาของฝ่ายตรงข้ามแบบนี้มา ก่อน

สิ่งนี้สามารถพิสูจน์ได้ว่าพัชรีค่อนข้างสำคัญกับเขา ถึง แม้ว่าธนภาคยังไม่ได้เปิดเผยความรู้สึกที่แท้จริงกับพัชรี เพียง แต่เขาจําใจต้องยอมรับตัวเองว่า เขารักพัชรี
พูดถึงที่มา เป็นไปได้อย่างมากที่เห็นภาพด้านหลังของพืช รีในโรงพยาบาลวันนั้น หรือบางทีมันอาจเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเล็ก น้อยก่อนหน้านี้แต่ตัวเองยังไม่พบสิ่งที่ซ่อนอยู่