ตอน382อิจฉา

ตอนที่ 382 อิจฉา

ตั้งแต่นิเวศน์เปิดเทปนั้นให้สุมิตรฟัง ชนินพรก็รู้สึกกลัว เหลือเกิน กลัวจนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา เพราะเธอกลัว ที่จะต้องเจอกับสายตาเย็นชาราวกับน้ำแข็งของสุมิตร

“เธอนี่ใจกล้าไม่เบานะ

สุมิตรพูดขึ้นในที่สุด ถึงแม้ว่ามันจะฟังดูเหมือนเป็นแค่ ประโยคบอกเล่าธรรมดา ซึ่งถ้าชนินพรไม่รู้ว่าสุมิตรนั้นมีนิสัย อย่างไร เธอก็คงจะคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ประโยคบอกเล่า ธรรมดา ๆ ก็แค่นั้น

แต่มันไม่ใช่ เดิมทีสุมิตรเองก็กำลังตามหาคนที่ปล่อยข่าว เกี่ยวกับจันวิภาอยู่แล้ว และถ้าดูจากท่าทางของเขา ไม่มีทาง เลยที่เขาจะไม่โกรธ

“ฉัน….

ชนินพรพยายามจะหาคำพูดเพื่อแก้ต่างให้กับตัวเอง แต่ ถ้าดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว พูดไปก็คงจะเสียเปล่าเป็นแน่ ตอนนี้เธอคงทำได้เพียงแค่รอฟังคำตัดสินจากสุมิตรเท่านั้น

“เป็นยังไงละ ที่ผมบอกว่ามีอะไรจะสอนคุณ คุณจะยอม ฟังผมได้แล้วหรือยัง” สุมิตรไม่ได้จัดการลงโทษชนินพร ในทันที แต่กลับหันไปพูดกับจันวิภาแทน

จันวิภา ในตอนนี้นอกจากต้องยอมลงให้ชายหนุ่มแล้ว เธอจะสามารถทําอะไรได้อีก

จนวิภาก็ยังคงเป็นหญิงสาวที่ใสซื่อบริสุทธิ์เช่นเดิม เพราะ ก่อนหน้านี้เธอก็พยายามที่จะช่วยพูดเพื่อให้ชนินพรไม่โดนไล่ ออก

แต่พอเหตุการณ์เปลี่ยนไป จันวิภาก็รู้สึกทำอะไรไม่ถูก สายตาของฉันวิภาที่มองไปที่ชนินพรนั้นเต็มไปด้วยคำถาม ซึ่งมันยังคงเป็นสายตาแสดงถึงความไว้เนื้อเชื่อใจเช่นเดิม

หรืออาจเป็นเพราะชนินพรนั้นขาดแคลนเงินทองก็เป็นได้ เธอจึงต้องรับเงินค่าจ้างมาจากเจริญศรีเพื่อทำเรื่องนี้ ในวิภา ได้แต่คิดหาเหตุผลเพื่อที่เธอจะสามารถให้อภัยชนินพรได้

แต่สำหรับชนินพรแล้ว เธอเห็นเพียงสายตาที่มีแต่การ

ดูถูกเหยียดหยามจากจั่นวิภาเท่านั้น เธอจึงอดหัวเราะออกมา ไม่ได้

เสียงหัวเราะจากชนินพรดูคล้ายราวกับเสียงลมที่พัดใน ฤดูหนาว ทำให้บรรยากาศในห้องหนาวเหน็บขึ้นมาจับใจ

“พอเถอะจันวิภา เธอเลิกเล่นละครเป็นคนดีได้แล้ว” ชนิ นพเงยหน้าขึ้นพูดด้วยสายตาว่างเปล่า

แกล้งทําเป็นคนดี?

จนวิภาเมื่อได้ฟังก็รู้สึกแปลกใจ เนื่องด้วยแต่ไหนแต่ไรมาเธอไม่เคยทำอะไรไม่ดีต่อชนินทรเลยแม้แต่น้อย

แม้แต่ตอนที่สุมิตรพยายามจะเปลี่ยนเลขาส่วนตัว เธอก็ ช่วยเอาไว้ แต่ชนินพรไม่เพียงไม่ซาบซึ้ง กลับท่าเรื่องแบบนี้กับ เธอได้ลงคอ

“ฉันเล่นละครอะไรงั้นเหรอ เรื่องนี้เป็นเธอเองที่ผิดมา ตั้งแต่ต้น ถึงตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะไม่สืบสาวราวเรื่อง แต่ตอน นี้เรื่องมันก็มาถึงขนาดนี้แล้ว เธอจะให้ฉันทำเหมือนไม่รู้สึกรู้สา อะไรงั้นเหรอ” จันวิภาพยายามเรียบเรียงคำพูดอย่างใจเย็น

ชนินพรที่ได้ฟังก็หัวเราะออกมาจนเห็นเส้นเลือดที่อยู่ใน

ดวงตา

“สุมิตรอยู่ตรงนี้ เธอทำอะไรก็ถูกทั้งนั้นแหละ ดูท่าเรื่องที่ เขาลือกันคงจะเป็นจริงสินะ เป็นนางจิ้งจอกยังไงล่ะ

ชนินพรพูดพร้อมกับมองไปที่จันวิภาด้วยสายตาที่ทำให้ คนที่นั่งอยู่ในห้องต่างก็รู้สึกไม่สบายใจ สายตาของคนที่คล้าย ว่าเป็นบ้าไปแล้ว

จันวิภาไม่คิดเลยว่าชนินพรจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ จาก คนที่จิตใจดี ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นผู้หญิงที่เต็มไปด้วยความ ชั่วร้ายไปได้

ราวกับเป็นบ้าไปแล้ว

ที่แรกที่จันวิภาได้ยินมาจากเจริญศรีถึงคนที่ปล่อยข่าวลือ นี้ เธอก็ไม่คิดเลยว่าตนนั้นจะมองคนผิดไป ในใจของจันวิภาจึงรู้สึกตกใจจนหน้าตาซีดขาวอย่างเห็นได้ชัด

ด้านนิเวศน์ที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากขนินพรก็ไม่ได้พูด อะไรออกมาสักคำ ถ้าเขาจะจัดการ

ชนินพรจริง ๆ ล่ะก็ เขามีอยู่หลายวิธีเลยเชียวล่ะ

“ถ้าเธอยังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไปล่ะก็ เธอควรจะหุบปากดี กว่านะ” สุมิตรพูดขึ้นอย่างทนฟังต่อไปไม่ได้

เสียงที่สุมิตร ใช้พูดนั้นเย็นเฉียบจนใบหน้าของชนินพร เผือด พร้อมกับตัวที่เริ่มสั่นอย่างเห็นได้ชัด

“ตอนแรกเธอบอกไม่ใส่ใจ แต่ตอนนี้เริ่มโกรธแล้วใช่ไหม ละ ข่าวลือพวกนี้นับวันก็จะยิ่งถูกแต่งเติมเสริมแต่งไปเรื่อย ๆ จนตอนนี้ผมรู้สึกโกรธยิ่งกว่าคุณเสียอีก” สุมิตรหันไปพูดกับฉัน วิภาด้วยความสงสาร

ตอนแรกจนวิภาก็ไม่อยากจะให้เรื่องมันเลยเถิดมาถึง ขนาดนี้ แต่ถ้าดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว มันคงเป็นไปตาม แผนที่เจริญศรีวางไว้แน่ ๆ แล้วอีกอย่างพวกข่าวลือพวกนี้ก็มี ผลกระทบต่อตัวเธออย่างที่สุด แต่ที่สำคัญคือเธอเสียใจที่คนที่ เธอเชื่อใจนั้นถูกสุมิตรแสดงให้เห็นแล้วว่าเป็นคนผิดจริง ๆ

เรื่องนี้เธอจะไม่ถามอะไรอีกแล้วล่ะ

“คุณจัดการตามที่เห็นสมควรเถอะ

เมื่อความจริงถูกเปิดเผย แทนที่จันวิภาจะรู้สึกดีใจ แต่ เธอกลับรู้สึกผิดหวังแทน เธอได้แต่บ่นกับตัวเองในใจว่าเธอนั้นเชื่อใจคนง่ายเกินไป

เมื่อวานที่เธอเห็นจดหมายลาออกของคนสองคนที่เธอรู้ดี ว่าเป็นคนรู้จักของชนินพร ตอนนั้นเธอน่าจะเปิดเผยเรื่องราว ทั้งหมด แต่เธอกลับยังบอกตัวเองให้เชื่อใจชนินพรต่อไป

แล้วถ้าตอนนี้สุมิตรไม่บอกความจริงแก่เธอ มันคงจะยิ่ง แย่ไปกว่านี้แน่ ๆ

เมื่อสุมิตรเห็นว่าในวิภาให้เขาจัดการเรื่องนี้ต่อ ซึ่งเขา ก็ได้เตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว “ตอนนี้เธอรู้ความผิดของเธอ แล้วใช่ไหม

น้ำเสียงที่สุมิตรใช้เต็มไปด้วยความเย็นชา ทำให้คนที่ได้ ฟังถึงแม้จะตอบหรือไม่ได้ตอบอะไรเลยก็ตามรับรู้ได้ถึงแรง กดดัน

ชนินพรได้แต่กัดริมฝีปากของตนอย่างครุ่นคิด ทำให้ทุกคนไม่แน่ใจว่าตอนนี้ชนินพรคิดอะไรอยู่กันแน่ แต่สุมิตรรู้…

“เธออิจฉาจันวิภา ใช่ไหมล่ะ อิจฉาที่เขาทั้งสวยทั้งเก่ง อิจฉาที่เขามีทุกอย่างที่เธอไม่มี และยังอิจฉาที่เขาเป็นผู้หญิง ของฉันอีก”

ชนินพรไม่มีเหตุผลอะไรจะมาเถียงได้ เพราะที่สุมิตรพูด มานั้นมันเป็นจริงทั้งหมด
“เธอคิดว่าเธอมีทุกอย่าง แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่ เธอไม่ได้ จิตใจดีเหมือนนวิภา ไม่ได้ใส่ใจคนอื่นเหมือนวันวิภาเช่นกัน เธอไม่มีอะไรเลยนอกจากความอิจฉา

น้ำเสียงที่สุมิตร ใช้พูดเหมือนเป็นแค่การบอกเล่าออกมา เฉย ๆ ไม่ได้มีความโมโหแต่อย่างใด แต่มันกลับเป็นเหมือน ลูกธนูปักเข้าไปกลางใจของชนินพรเข้าอย่างจัง

สำหรับผู้หญิงแบบนี้เขามีวิธีจัดการที่ทรมานเสียยิ่งกว่าฆ่า ให้ตายเสียอีก

“ใช่ เป็นเพราะฉันอิจฉาจันวิภาไงล่ะ ฉันเลยยอมรับเงิน จากเจริญศรีเพื่อทำเรื่องนี้ ชนินพรยอมรับพลางยิ้มอย่าง ข่มขืน ต่อหน้าสุมิตร เธอไม่มีแรงแม้แต่จะคิดแค้นนวิภาต่อ ไปได้อีกแล้ว

และคำสารภาพที่ออกมาจากปากของชนินพรทำให้ฉัน วิภารู้ว่าเธอไม่ได้ทำเพียงเพราะขาดแคลนเงินเท่านั้น จันวิภา จึงรู้สึกโมโหขึ้นมาทันที