ตอน376กลับบริษัทอีกครั้ง

ตอนที่ 376 กลับบริษัทอีกครั้ง

ยังไม่ทันได้คิด นิเวศน์ก็ตอบกลับไปตรง ๆ ว่า “ช่างมัน เถอะน่า การจ้างแรงงานเด็กมันผิดกฎหมายนะ

ตอนนี้นอกจากเที่ยวเล่น นิเวศน์ก็ไม่ได้สนใจอะไรเลย อย่างไรก็ตามสมาชิกในครอบครัวทั้งสามคนได้กลับมาอยู่ พร้อมหน้าพร้อมตากันอีกครั้งแล้ว และเขาเองไม่มีความจำเป็น ต้องกลับไปทํางานอีกต่อไป

จนวิภาที่นั่งอยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมาว่า “ฉันคิดว่าที่นิเวศน์พูด มันก็ถูกต้องนะคะ ในความจริงแล้วฉันไม่เคยหวังว่าจะให้ นิเวศน์เข้ามามีส่วนร่วมในการแข่งขันของพวกผู้ใหญ่เลย

ก่อนหน้านี้เป็นเพราะสถานการณ์ค่อนข้างวิกฤต จันวิภา จําเป็นต้อพึ่งพาพรสวรรค์ของนิเวศน์ แต่ตอนนี้สถานการณ์ สงบลงแล้ว และจันวิภาไม่อยากให้นิเวศน์เข้ามาสัมผัสกับ ธุรกิจหรือสงครามทางการค้าของพวกผู้ใหญ่เร็วเกินไป

สุมิตรเองก็รู้สึกว่าที่จันวิภากล่าวมานั้นก็มีเหตุผลเป็น อย่างมาก เขากล่าว “ถ้าอย่างนั้นเอาแบบนี้ เพื่อไม่ให้ พรสวรรค์ของลูกสูญเปล่า ป้าจะให้แฮกเกอร์ที่เก่งที่สุดใน ประเทศมาสอนลูก แบบนี้เป็นอย่างไร?
นิเวศน์ตอบกลับด้วยสีหน้าทุกข์ทรมาน “ป๋า ไว้ชีวิตผม เถอะ ผมเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว อยากออกไปเที่ยวพักผ่อนสัก หน่อย ที่จริงผมเป็นเพียงแค่เด็กตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งเองนะ”

เนื่องจากศักยภาพของนิเวศน์ระเบิดออกมาภายในเวลา สั้นๆ เขาทําทุกวิถีทางที่จะให้ตัวเองดูน่ารัก ทำให้คนรอบข้าง รู้สึกเอือมระอา

“แล้วอีกอย่างหนึ่งกลัวว่าการหาแฮกเกอร์ที่มีฝีมือ มากกว่าผมคงจะหาได้ยาก ยอมแพ้เถอะน่าป่า” นิเวศน์เริ่ม ทําท่าทางน่ารัก ๆ

สุมิตรส่ายหัว สุดท้ายก็ต้องล้มเลิกความคิดข้างต้น

ไม่กี่วันหลังจากนั้นสุมิตรและจันวิภาเหนื่อยมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าคนในครอบครัวทั้งสามคนจะมีความสุขและปรองดอง กัน แต่กลับทำให้นิเวศน์รู้สึกเป็นทุกข์ไม่สบายใจ บ่อยครั้งที่สุ มิตรและจันวิภามักจะเอาเวลาไปพลอดรักกันจนลืมเขา

ทำให้นิเวศน์ถอนหายใจรับไม่ได้กับความเจ็บปวด แท้จริงแล้วในครอบครัวคนที่มีชีวิตที่ขมขื่นที่สุดก็คือเขาเอง

แต่ในที่สุดสิ่งที่มาปลอบใจนิเวศน์ได้ก็ปรากฏขึ้น สิ่งนั้น ก็คือการได้ชิมอาหารฝีมือของแม่ ไม่กี่วันมานี้สุมิตรพักผ่อนอยู่ ที่บ้าน แม่บ้านแทบจะไม่ต้องทำงานอะไรเลย
เพราะว่างานบ้าน โดยส่วนใหญ่ในวิภารับผิดชอบเอง ทั้งหมด ถึงแม้ว่าสุมิตรจะทนดูไม่ไหว แต่ในวิภายืนยันที่จะทำ หล่อนกล่าวว่าจะต้องทำแบบนี้บรรยากาศภายในบ้านถึงจะดู อบอุ่นขึ้น

ดูเหมือนว่าแนวคิดของตัววิภาจะถูกแทรกซึมเข้าไปใน สมาชิกในบ้านทุกคนแล้ว

บางครั้งสุมิตรเองก็มักจะพาสองคนแม่ลูกไปชอปปิ้งและ ออกไปเที่ยวด้วยกัน เพียงแค่ปล่อยวางทุกอย่างเพื่อให้มีความ สุข ทำในสิ่งที่ควรจะทำ

สุมิตรชดเชยให้จันวิภาโดยการทำให้เรื่องของสองแม่ลูก

กลายเป็นภารกิจที่ต้องทำให้สำเร็จ และจะต้องสมบรูณ์แบบ

ที่สุด ในที่สุดนิเวศน์แสดงให้เห็นว่าครึ่งวัยเด็กที่ผ่านมาของ

เขาเต็มนั้นไปด้วยความสวยงาม ถึงแม้ว่าในวิภาไม่ได้พูดมัน

ออกมา เพียงแค่หล่อนและสุมิตรพูดคุยกันถึงท่าทางและความ

คิดภายในจิตใจของหล่อนก็ที่เปิดเผยออกมา

นิเวศน์เห็นรอยยิ้มที่มีเอ่อร้นไปด้วยความสุขของฉันวิภา เขาก็ตัดสินใจแล้วว่า เขาและพ่อจะต้องรักษาความสุขที่ยากจะ ได้มานี้ไว้

แต่ก็มักจะเป็นแบบนี้ได้ไม่นาน ในที่สุดสุมิตรตัดสินใจที่ จะกลับไปทำงานหลังจากได้รับโทรศัพท์จากธนภาค

ถึงแม้ว่าบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดจะผ่านพ้นวิกฤตมาได้แล้ว แต่ยังคงมีปัญหาเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ต้องทำให้สำเร็จซึ่งมันสร้างความยุ่งยากให้กับบริษัทเป็นอย่างมาก ในความเป็นจริงแล้ว ที่สุมิตรไม่ได้ว่างงานอย่างที่เขาพูด แต่เป็นเพราะเขาให้ธน ภาคเป็นคนจัดการเรื่องทั้งหมด

จนวิภาและนิเวศน์ยืนเคารพยนภาคอย่างเงียบๆ ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นทั้งสองคนมองดูสุมิตรเดินออกไปอย่างลังเลใจ

ภายในบริษัท ใบหน้าของธนภาคเต็มไปด้วยความกลุ้ม ใจ และในที่สุดสุมิตรก็ปรากฏตัวขึ้น ธนภาคกล่าวขึ้นอย่างไม่ สบอารมณ์ “ไม่กี่วันมานี้คงจะเป็นวันที่ดีของนายสินะ แต่ สําหรับฉันแล้วมันคือหายนะ!

สุมิตรตอบกลับอย่างดูแคลน “ไม่ใช่ว่าหลายๆ โครงการ ใกล้จะสําเร็จแล้วหรือ ถึงแม้ว่านายจะทำได้ไม่ดีแต่มันคงจะไม่ ยุ่งยากขนาดนั้นหรอกมั้ง

ธนภาคส่ายหัวแล้วกล่าวว่า “เรื่องภายในบริษัทเพียงแค่ ต้องการคนมาจัดการดูแล แต่ปัญหาคือฉันไม่มีเวลาไปหาพัชรี นะสิ”

สุมิตรนึกคิดได้ทันที เขากล่าวว่า “ครั้งก่อนที่เจริญศรีมา ยุ่งวุ่นวายเรื่องของนาย พัชรีเขายังไม่รู้งั้นหรือ?

“ฉันยังหาหล่อนไม่เจอ อีกทั้งยังไม่มีเวลาไปหาหล่อน เป็นเพราะเรื่องนี้นี้ล่ะที่ทำให้ฉันรับไม่ไหวถึงต้องให้นายรีบ กลับมาบริษัทโดยด่วน ฉันคิดว่าจะคืนบริษัทตะวันกรุ๊ปให้กับนายทั้งหมด ธนาภาคกล่าวด้วยความโล่งอก

“ขอบคุณมาก

สุมิตรตบบ่าเขาเบาๆ

“แล้วเรื่องของเจริญศรี นายจะจัดการอย่างไร? ตามนิสัย ของนายแล้วคงจะทำให้หล่อนรู้สึกสูญเสียครั้งใหญ่สินะ” ธน ภาคกล่าวถามอย่างสงสัย

สุมิตรนั่งลงบนเก้าอี้ที่เขาไม่ได้นั่งมานานอีกครั้ง พร้อมกับ หันตัวกลับไปและทอดสายตาไปยังท้องฟ้าที่อยู่ด้านนอก หน้าต่าง

เขากล่าวอย่างยิ้ม ๆ ครั้งนี้ก็ทำให้หล่อนขาดทุนไปไม่ น้อย แต่ช่างเถอะ จันวิภาพูดถูก เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ให้มัน ผ่านไปเถอะ เก็บมาแค้นไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา

ธนาคหัวเราะพร้อมกล่าวว่า “สุมตร นายเป็นคนที่ไม่ใช่ จันวิภาจะเปลี่ยนได้ แต่เมื่อเร็ว ๆ มานี้ในบริษัทของเรามีข่าว ลือที่ไม่ดีต่อจนวิภา คุณรีบจัดการเรื่องนี้เถอะ

สุมิตรมีอาการงงงวย แล้วพยักหน้าตอบรับทันที

ทั้งสองคุยกันเรื่อยเปื่อยสักครู่หนึ่ง หลังจากนั้นธนภาค เดินจากไปพร้อมกับเรื่องที่เก็บไว้ในใจ เวลานั้นสุมิตรกำลัง อ่านข้อมูลข่าวสารของกิจการที่ตนเองไม่ได้จับต้องมานาน เลขาเคาะประตูและเดินเข้ามา

“ท่านประธานเรียกหาดิฉันหรือคะ?” เลขาพลอยถามอย่างกระวนกระวาย

สุมิตรไม่ได้เงยหน้าขึ้นมาตอบ เขาอ่านข้อมูลพร้อมกับ ตอบอย่างเรียบ ๆ ว่า “ช่วงนี้งานที่บริษัทไม่ค่อยยุ่งหรือ?”

พลอยมองสุมิตรด้วยสายตาไม่แน่ใจครู่หนึ่ง และอธิบาย ว่า “เพราะว่าช่วงนี้เป็นช่วงฟื้นตัว ทุกแผนกค่อนข้างที่จะยุ่ง มาก ไม่ทราบว่าท่านประธานกำลังหมายถึงอะไรหรือคะ?”

สุมิตรพยักหน้าเบาๆ พร้อมตอบกลับว่า “งั้นเอาแบบนี้ ผมได้ยินมาว่าช่วงนี้ในบริษัทกำลังมีข่าวลือแปลกๆ ดังนั้นผม จึงอยากให้คุณช่วยตรวจสอบให้หน่อย เนื่องจากเรื่องนี้ไม่ได้ อยู่ในขอบเขตงาน ผมจึงต้องรบกวนคุณหน่อยนะ

พลอยไม่คิดมาก่อนว่าสุมิตรจะพูดออกมาด้วยความ เกรงใจขนาดนี้ ดูเหมือนว่าหล่อนต้องเพิ่มความระมัดระวัง มากยิ่งขึ้น หล่อนก้มศีรษะพร้อมตอบกลับมาด้วยความ ระมัดระวัง “ท่านประธานกำลังพูดถึงเรื่องของคุณจนวิภาใช้ หรือไม่คะ?”

สุมติรพ์พึมตอบรับและเงยหน้าขึ้นพลางส่งยิ้มให้กับ พลอย เนื่องจากคุณคือคนที่ธนภาคแนะนำมา ดังนั้นผมจึง ค่อนข้างที่จะไว้ใจคุณ ขอรบกวนคุณเรื่องนี้ด้วยนะ

หลังจากที่พลอยเข้าใจความหมายของสุมิตร ก็โล่งใจ พยักหน้าและตอบรับไปว่า “ท่านประธานวางใจเถอะค่ะ ถ้ามี ข่าวคราวอะไรดิฉันจะรีบรายงานท่านทันทีค่ะ
พลอยกล่าวเสร็จแล้วจึงจะเดินออกไป เวลานั้นสุมิตร กล่าวขึ้นมาว่า “เดี๋ยวก่อน ยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ผมจะต้องปรึกษา คุณ

พลอยกันหลังกลับมามองสุมิตรด้วยอาการประหม่าและ เลียลิ้มฝีปากเล็กน้อย “มีอะไรหรือคะท่านประธาน

สุมิตรกล่าวด้วยความรู้สึกผิด “ช่วงนี้ ตำแหน่งของคุณ อาจจะมีการเปลี่ยนแปลง ผมอาจจะมอบหมายงานในตำแหน่ง อื่นให้กับคุณ แต่ไม่ใช่การลดตำแหน่ง เพียงแค่ไม่ได้เป็นเลขา ผมอีกต่อไป เรื่องนี้คุณโอเคใช่ไหม?”

พลอยชะงักไปครู่หนึ่ง และตอบกลับมาอย่างรวดเร็วว่า “การโยกย้ายตำแหน่งงานเป็นอำนาจของท่านประธาน ไม่ จำเป็นต้องปรึกษาดิฉันหรอกค่ะ ดิฉันพร้อมจะปฏิบัติงานตามที่ บริษัทมอบหมายให้ค่ะ