ตอน364จูบแห่งนิยาย

ตอนที่ 364 จูบแห่งนิยาย

ถึงแม้ว่าเรื่องนี้จะผ่านไปแล้วพัชรีก็ยังไม่ยอมรับว่าตัวเอง ไม่ได้อยากได้มาโดยตลอด แต่ความจริงแล้วคือก็มีบ้างใน บางเวลาที่ในใจของเธอหวังว่าธนภาคจูบเธอแบบเรียกร้องหา เธออย่างเต็มที

ในสายตาตอนนี้ของธนภาค ก่อนหน้านี้ไม่เคยมองว่าพัช สวยเช่นนี้มาก่อน ไม่รู้ว่าเป็นเพราะยาปลุกอารมณ์เป็นต้นเหตุ ไหมหรือว่าจะเป็นเพราะความไร้เดียงสาของใบหน้าพัชรีที่ดู เขินอาย น

ทั้งใบหน้าของพัชรีรวมไปถึงหูก็แดงไปหมดเหมือนกับ เปลวไฟ ร่างกายของเธอก็รู้สึกได้ถึงแรงกดทับที่ธนภาคส่งมา

พัชรีไม่กล้าคิดเลยว่าตัวเองจะกำลังถูกผู้ชายคนหนึ่งกับ ตัวไว้ข้างล่าง ที่สำคัญคือร่างกายก็ยังถูกมือคู่นั้นของธนาค รุกรานตามอำเภอใจ

ในที่สุดธนภาคก็ประทับรอยจูบลงมา พัชรีจ้องตาค้าง ไม่ น่าเชื่อว่าจะเห็นสายตาคู่นั้นของธนภาคที่รู้สึกเป็นประกาย

สัญชาตญาณของเธอจะผลักออกแต่ยิ่งรู้สึกว่าจูบของธน ภาคทำให้เธอรู้สึกสบายมาก เป็นจูบที่อบอุ่น และบวกกับหนวดเคราประปรายของธนภาคนั้นสัมผัสมาบนหน้าของเธอ ยิ่งทำให้ในใจรู้สึกอยากจะจูบต่อ

ช้า

ขณะที่พัชรีรู้สึกถึงความผ่อนคลาย คาดไม่ถึงว่าจะรู้สึก ดูถูกตัวเองว่าช้าเช่นนี้ ดังนั้นเลยผลักธนภาคออกทันที

ก่อนหน้านี้ธนภาคคิดว่าควบคุมคุมสถานการณ์ได้ทั้งหมด แล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าพัชรีจะเปลี่ยนสีหน้ากะทันหัน ตอนที่เขา กำลังโถมตัวเข้าหาอีกครั้งก็เห็นลูกระเบิดอีกสองลูก

พูดอย่างถูกต้องก็คือไม่ใช่ระเบิด แต่เป็นสายตาของพัชรี คาดไม่ถึงว่าตอนนี้สายตาคู่นั้นจะแดง หน้าที่เป็นอายตอน นั้นก็หายไปหมด ตอนนี้ราวกับมีไฟกำลังรุกโชนอย่างรุนแรง

“ธนภาค ที่จริงแล้วคุณก็เป็นคนเลวทรามคนหนึ่ง

ไม่รู้ว่าทำไม เสียงตะโกนด้วยความโมโหของพัชรีเหมือ นเป็นยาถอนพิษแล้วก็ยังใช้ประโยชน์ได้ อารมณ์ของธนภาค หายไป แล้วมองพัชรีด้วยความตะลึง

เขาอธิบายว่า “พัชรี ที่จริงแล้วไม่ใช่แบบนั้นนะ คือผม

พัชรีจัดเสื้อผ้าที่ก่อนหน้านี้ธนภาคที่ยุ่งเหยิงไว้ สายตา เยือกเย็นมองไปที่ธนภาคแล้วพูดว่า “ดูแล้วเหมือนว่าฉันจะมาร บกวนคุณกับผู้หญิงชั่วคนนั้นพอดี คุณก็เลยทำกับฉันแทนเธอ แล้วสินะ”

พัชรีทั้งประโยคแบบนี้ไว้ แล้วก็ไม่ฟังธนภาคอธิบายอะไรก็ตาม แล้วก็เดินออกประตูไปด้วยความโมโห ลูกน้องที่เฝ้าประตูเห็นสาวคนนั้นของพวกเขา ใบหน้าเต็ม

ไปด้วยความโกรธเดินออกไป ทุกคนคิดว่ามองผิดคน จึงมอง ไปที่ที่นั่งพิเศษ ก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเสื้อผ้ายุ่งเหยิงนั่งอยู่บน โซฟาแบบใจลอย

ทุกคนมองหน้ากันและพูดอะไรไม่ออก นึกไปถึงการ แสดงออกของพัชรีเมื่อก่อนหน้านี้ เหมือนกับว่าจะคิดอะไรออก แต่ว่าพวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ดูถูกหรือเกิดความไม่พอใจกับธน ภาค แต่กลับรู้สึกว่าธนภาคเป็นผู้ชายที่แมนจริงๆ

เพราะว่าการที่กล้าลงมือกับพัชรีต้องไม่ใช่คนธรรมดา

แน่ๆ

ธนภาคหันหน้ากลับไปมองคนแก๊งค์ขับรถนั้นที่ต่างคน ต่างแย่งกันพูด พอรู้ว่าเป็นเพื่อนของพัชรีก็รู้สึกใจคอไม่ดี จาก นั้นเขาก็เข้าห้องน้ำไปหาทางแก้ไขปัญหาเรื่องที่วุ่นวายและ จัดการกับสภาพจิตใจของตัวเอง ไม่รู้ว่าตอนนี้ควรหรือไม่ควร ไปคุยกับพีชรี

แต่เรื่องแบบนี้สำหรับพัชรีแล้วเป็นเรื่องที่ควรหลีกเลี่ยง หรือว่าพูดได้ว่าเพราะพัชรีถูกดูถูกก็เลยโมโหจนไม่ฟังคำ อธิบายของตัวเอง

ยุ่งยากจริงๆ

บริษัทตะวันกรุ๊ปจํากัดกลับถูกเจริญศรีทำร้าย ไม่เพียงแต่สูญเสียการนัดหมายของพัชรีไป ยังทำให้คนอื่นโมโหไปด้วย พอนึกถึงเรื่องพวกนี้ ธนภาคก็โกรธจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ เขารับประกันว่าถ้าเจริญศรียังกล้ามายืนตรงหน้าเขา เขา จะฆ่าเธอให้ตายถึงจะเพียงพอกับการระบายความโมโห

จิตใจธนภาคว้าวุ่น โทรหาพัชรีติดต่อกันหลายรอบก็โทร ไม่ติด ก่อนหน้านี้ถ้ามีเรื่องทำให้ปวดหัวแบบนี้ขาคงออกไปดื่ม เหล้ากับสุมิตร จะทำยังไงได้ตอนนี้สุมิตรนอนบนเตียงยังไม่

ฟื้น

ธนภาคก็เลยตัดสินใจไปปรึกษาเรื่องนี้กับนิเวศน์

นิเวศน์เป็นคนฉลาด แต่ว่ากับเรื่องระหว่างชายหญิงแล้ว เขาก็รู้บ้างไม่รู้บ้างเท่านั้นเอง แต่ไม่รู้ความในใจอย่างสุมิตร ไม่แน่ว่าจะไปหาลูกชายเขาก็ได้

ธนาคจึงรีบขับรถไปยังบริษัท สองสามวันนี้นิเวศน์บอก ว่าเพื่อจัดการกับปัญหาต่างๆ ก็เลยอยู่กินที่บริษัท

ดึกมากแล้ว ธนภาคเดินเข้าไปห้องทำงานยังเห็นนิเวศน์ จ้องมองหน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่อย่าง ใจลอย

พอเห็นธนภาคเดินเข้ามายังห้องทำงาน นิเวศน์ก็ปิดกล้อง วงจรปิด ด้านบนยังคงเป็นบ้านของสุพจน์ ช่วงเวลาสั้นๆ นิเวศน์ไม่พลาดโอกาสสังเกตและเห็นว่าสุพจน์ไม่ได้ออกมา จากห้องจริงๆ
“นึกไม่ถึงเลยว่าจะมาดึกขนาดนี้ คงไม่ได้เจอเรื่องลำบาก มาใช่ไหม” นิเวศน์ขยตาที่เมื่อยล้า เสียงก็แทบมาก

ธนภาคนั่งอยู่หน้านิเวศน์ และเริ่มจุดไฟบุหรี่ก่อนมวนหนึ่ง แสดงออกถึงความกลุ้มใจแล้วพูดว่า “ไม่เพียงแต่ยุ่งยากนิด เดียวเท่านั้น แต่เจอเรื่องที่ยุ่งยากมากๆ และยังไม่ใช่เรื่อง เดียว”

“เจริญศรีพูดว่ายังไงนะ?

นิเวศน์นั่งตัวตรง

“นึกไม่ถึงเลยว่าผู้หญิงคนนั้นจะมองผมในแง่ลบ พัชรีโชค ดีแล้ว ไม่อย่างนั้นแล้วผมคงเสียชื่อเสียงไปแล้ว……..

ธนาคเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบให้นิเวศน์ฟังทั้งหมด

แล้วก็ตอบมาว่า “ที่คุณพูดมานี้ เป็นเรื่องใหญ่ใช่ไหม

ตระกูลวีระโชไม่ได้ให้ความช่วยเหลือบริษัทตะวันกรุ๊ป จำกัดก็ไม่ได้คุยกันดีดี ตอนนี้พัชรีก็โกรธธนภาคมาก แค่เรื่อง ส่วนตัวนี้ก็แย่แล้วจริงๆ

มองธนภาคพูดแล้วเหมือนราวกับท้องฟ้ามืดครึ้ม ที่จริง แล้วนิเวศน์เข้าใจดีว่าทำไมเจริญศรีถึงกล้าทำแบบนั้นกับธน ภาค ถึงยังไงแล้วเขาก็ยังเป็นคู่หมั้นของสุมิตรนะ

นิเวศน์เตาแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ว่าเจริญศรีจะยกเลิกงานแต่ง กับพ่อหรอ”

ธนาคาเลืองมองเด็กคนนั้นพร้อมพยักหน้าแล้วพูดว่า”ไม่ผิดแน่ หลังจากเห็นแบบนี้แล้วคงไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ดังนั้น เลยโกรธถึงขนาดนี้

ถ้าเจริญศรีไม่กลับมาที่บริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด เธอไม่เพียง แต่ขาดทุนก้อนใหญ่ของเธอเอง และการทำให้บริษัทตะวัน กรุ๊ปจํากัดกลับมาคึกคักอีกครั้งหนึ่งลำบากขึ้นอีกเยอะเลย

พูดให้เข้าใจก็คือเป็นเรื่องหนึ่งที่โชคร้ายจริงๆ แต่นิเวศน์ ก็ยังมีความสุขมาก

เพราะว่าแบบนี้จนวิภากับสุมิตรต่อจากนี้ก็จะอยู่ด้วยกัน อย่างถูกหลักทำนองคลองธรรมแล้ว หลังจากนี้เจริญศรีผู้หญิง เธอคนนั้นไม่รู้ว่าจะเสียใจภายหลังขนาดไหน

เห็นนิเวศน์ยิ้มออกมาธนภาคก็รู้แล้วว่าเด็กหนุ่มกำลังคิด เรื่องครอบครัวสามคนอยู่ เขาหยุดความคิดเพ้อฝันของนิเวศน์ ด้วยการพูดว่า “เรื่องนี้ยังพูดง่าย ส่วนเรื่องบริษัทตะวันกรุ๊ป จำกัดเริ่มยืนหยัดใหม่ เวลามันไม่ใช่ปัญหา แต่ที่สำคัญก็คือ พัชรีทางนั้นจะทำอย่างไร

นิเวศน์พูดอย่างเห็นคนอื่นมีทุกข์ก็ดีใจว่า “คุณอาธนภาค ตอนนั้นคุณน่าจะเผด็จการกว่านี้อีกสักหน่อย น่าจะให้น้าพัชรี

“หยุดนะ! ถ้าผมทำแบบนั้นจริงๆผมก็กลัวว่าจะตายอย่าง น่าเวทนา ธนภาคจุดบุหรี่อีกอันหนึ่ง พอเขาจิตใจไม่โอเคก็ อยากสูบบุหรี่มากกว่าปกติถึงสิบเท่า
นิเวศน์พูดว่า “อันที่จริงที่สำคัญก็คือไม่ใช่การที่คุณเคยทำ อะไรไว้กับน้าพัชรี เพราะว่าคุณได้รับยาปลุกอารมณ์ แต่ที่ สำคัญคือคุณเคยทำอะไรไว้กับเจริญศรีใหม่”

คนภาคเพิ่งคิดขึ้นได้ว่าตอนที่พัชรีเดินเข้ามาที่นั่งพิเศษ เสื้อที่สวมใส่ก็ดูยุ่งเหยิงแล้ว และนั้นก็เป็นคุณงามความดีของ เจริญศรีจริงๆ

“ผมให้คุณแสดงความคิดเห็นกับผม นี่ไม่ใช่ว่าเพิ่มความ โชคร้ายอีกใช่ไหม” ธนภาค โกรธมาก

นิเวศน์พูดจริงจังว่า “โอเคล่ะ โอเคล่ะ ไม่ล้อเล่นแล้ว ที่ จริงแล้วกลุ้มใจเรื่องอะไร น้าพัชรีไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ไม่ใช่เป็นคนไม่มีเหตุผล ดังนั้นการพูดตรงๆก็น่าจะเข้าใจแล้ว