ตอน356กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ตอนที่ 356 กลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ถึงแม้จะมีส่วนที่คุยโม้โอ้อวด แต่โดยส่วนใหญ่นิเวศน์ จัดการแก้ไขปัญหาอย่างถูกต้องตรงประเด็น

ธนภาคก้มศีรษะกล่าว “ลำบากคุณหน่อยนะ และจะบอก ข่าวดีแก่คุณว่า ดูเหมือนว่าศาลจะถอนฟ้องข้อกล่าวหาที่เกี่ยว กับบริษัทตะวันกรุ๊ปจํากัด และฝ่ายโจทก์จะวางมือแล้ว

มันเป็นสิ่งที่คาดหวังไว้ นิเวศน์ไม่ได้ประหลาดใจมากนัก แต่ทว่ากลับยิ่งทำให้ละอายใจต่อสุพจน์มากยิ่งขึ้น

ครั้งสุดท้ายคือเขาไม่เข้าใจสุพจน์ ต่อมาเขาคิดว่าตัว

เองเข้าใจสุพจน์ทุกอย่าง แต่กลับคิดไม่ถึงว่าผู้ชายคนนี้จะเป็น คนที่เข้าใจยากเหลือเกิน

นิเวศน์ยิ้มเจื่อน ๆ

“เอ๊ะ? ทำไม? นี่คุณยังไม่ดีใจเหรอ? “ธนภาคของที่รอย ยิ้มชายหนุ่มที่ขาดความมีชีวิตชีวาอย่างนิเวศน์ แล้วถามอย่าง ไม่เข้าใจ หรือว่าคุณมีเรื่องกังวลใจ

นิเวศน์ไม่ตอบ แต่กลับไปคิดถึงเรื่องอื่น

* จริงสิ นี่มันผ่านไปตั้งกี่วันแล้ว คนของตระกูลวีระโช ยังไม่กลับมาเหรอ? ” ก่อนหน้านี้ นิเวศน์เริ่มกังวลเกี่ยวกับการคาดการณ์

ธนาคพูดอย่างปลอบใจ ถ้าจะให้ตระกูลวีระโชกลับมา ในตอนนี้ก็ต้องมีขั้นตอน ไม่ใช่จะกลับมาก็มาได้เลย จะมีการ ประชุมผู้ถือหุ้นในอีกไม่กี่นาที เชื่อว่าคนของตระกูลวีระโชจะ ต้องเข้าร่วมอย่างแน่นอน คุณวางใจเถอะ ผู้หญิงที่สามารถ พลิกแพลงสถานการณ์ได้อย่างเจริญศรี จะเป็นไปได้อย่างไรที่ จะทอดทิ้งต้นไม้ใหญ่อย่างบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด

ธนภาคกล่าวต่อ “เป็นอย่างไร? คุณต้องการที่จะพบผู้ถือ

หุ้นหรือไม่?”

ยังไม่ทันที่จะฟังจบ นิเวศน์ก็โบกมือแล้วพูดอย่างปฏิเสธ “ไม่ต้อง ฉันเกรงว่าถ้าไปแล้วนอกจากจะดึงดูดสายตาแล้ว ยัง ไม่มีประโยชน์อะไรอย่างอื่น แต่ถึงอย่างไรลุงธนภาคก็ยังให้ ความสําคัญแก่ฉัน ”

ธนภาคกล่าว ” คุณมีโอกาสแต่กลับล้อเล่น อย่าพยายาม ทําตัวเป็นเด็กที่แข็งแกร่ง

นิเวศน์กล่าวอย่างตำหนิ ท่านลุงแต่ไหนแต่ไรฉันก็เป็นเด็ก แต่บนใบหน้าเขากลับมีรอยยิ้ม ราวกับมีเรื่องตลกแอบแฝง

นิเวศน์เหนื่อยล้ามาหลายวันแล้ว หลังจากที่ธนภาคแยก ตัวออกไป เขาก็ฟุบหลับบนโต๊ะ จนกระทั่งน้ำลายกองโตไหลเปอนโต๊ะจน น

เขาขยี้หนังตาที่สะลึมสะลือ เงยหน้าขึ้นและหาย เพียงแค่ ลืมตาขึ้น พบว่า นภาครีบร้อนเดินเข้ามาในห้องและวางมือทั้ง สองข้างลงบนโต๊ะ “ลุงธนภาค คุณเป็นอะไร?” นิเวศน์รู้สึกราวกับว่าเกิด

เหตุการณ์อะไรขึ้น

ธนภาคส่ายหัวกล่าว ฉันเครียดกับคุณจริง ๆ คนของ ตระกูลโซไม่ได้มาร่วมการประชุมผู้ถือหุ้นในครั้งนี้ อีกทั้งยัง ประกาศว่าพวกเขาไม่ใช่ผู้ถือหุ้นของบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด ดัง นั้นต่อจากนี้ไปเราก็ไม่ต้องการคำรับเชิญ

“แท้จริงแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเธอต้องการจะทำอะไรกันแน่? นิเวศน์หลีตา ต้องพยายามใช้มุมมองของเจริญศรีในการ พิจารณา อาจจะพอเดาออกถึงแรงจูงใจของเธอ

แต่เจริญศรีก็ไม่ใช่คนที่เข้าใจสุพจน์อย่างนิเวศน์ อีกทั้ง นิเวศน์เองก็ไม่ใช่ผู้หญิง ดังนั้นจึงสามารถสรุปได้ว่าผู้หญิงคนนี้ เสียสติ

ก่อนหน้านี้เจริญศรีได้จ่ายเงินเป็นจำนวนมากเพื่อดำเนิน การแผน รวมถึงกองทุน นอกจากนี้ยังมีชื่อเสียงและความน่า เชื่อถือของตระกูลวีระโช ถ้าหากตระกูลโซจะกลับมาในครั้งนี้ ถึงแม้จะขาดทุน แต่ก็ยังคงสามารถรับได้

งั้นที่เจริญศรีมาที่นี่ ก็เท่ากับการขุดหลุมฝังตัวเอง เงินทุนที่มากมายก็ต้องสูญเปล่า

ผู้หญิงคนนั้นเต็มใจที่จะทำเหรอ?

“เธอไม่ได้เสนอข้อเรียกร้องอะไรเพิ่ม?” นิเวศน์เดาว่า เจริญศรีอาจจะคิด เนินแผนการเพียงอย่างเดียว

ธนภาคกระแอมสองที แล้วกล่าว “ข้อเรียกร้อง มี

“อะไร” ดูจากภายนอกของคุณที่ไม่สามารถอธิบายได้ คุณคงจะไม่ทรยศรูปโฉมของผู้หญิงนะ เขารู้ว่าเจริญศรีเป็นผู้ หญิงใจง่าย ถึงได้พูดออกมาอย่างนี้

ธนภาคพูดอย่างสีหน้าไร้อารมณ์ “เธอนัดเจอฉัน แต่ไม่ใช่ ในนามของบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดและตระกูลโซ แต่เป็นการนัด พบส่วนตัว*

นิเวศน์กล่าว “โอ้ งั้นคุณสามารถปฏิเสธ แต่ถ้าคุณคิดจะ ไป ฉันก็จะไม่บอกป้าพัชรี

ธนภาคเพิกเฉยต่อการหาเรื่องทะเลาะของนิเวศน์ แล้ว กล่าว และเธอยังบอกอีกด้วยว่า บางทีการตัดสินใจของฉัน อาจช่วยให้บริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดผ่านพ้นไปด้วยดี

นิเวศน์กล่าวอย่างเยาะเย้ย “เหอะ เป็นไปไม่ได้ ไม่มี

พจน์ โอ้ไม่ คำพูดของชายลึกลับ เธอจะสามารถเอาชนะบริษัท ตะวันกรุ๊ปจำกัดเพียงลำพังได้อย่างไร

“แน่นอน พูดอย่างนี้ไม่ผิดแน่ แต่ว่า แต่ถ้าหากเธอไม่ ช่วยเหลือสนับสนุน บริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดต้องขาดทุนเป็นอย่างมาก ดีที่สุดถ้าหากสามารถช่วยเหลือสนับสนุนกันอย่าง เป็นธรรมชาติ

นิเวศน์ก้มศีรษะกล่าว “พอแล้วพอแล้ว ถ้าลุงคนภาครู้สึก ว่าจำเป็นก็ไปเถอะ บางทีมันอาจจะเป็นข้อเรียกร้องที่ง่ายมาก ก็ได้ สรุปแล้ว ไปก็ไม่เสียหายอะไร

นิเวศน์ก้มศีรษะกล่าว “ใช่ ฉันก็คิดเช่นนี้ แต่มีเรื่องที่ ต้องการให้คุณช่วย

“อืม เธอนัดพบคุณเมื่อไร?” นิเวศน์ถามอย่างแปลกใจ

ธนภาคพูดอย่างกลัดกลุ้มใจ “วันนี้ หนึ่งทุ่มตอนเย็น สิ่งที่ ฉันกลุ้มใจไม่ใช่เรื่องนี้ แต่คือ เอ่อ ฉันกับป้าพัชรนัดพบกัน ตอนหนึ่งทุ่มแล้ว ดังนั้น……

ราวกับนิเวศน์ได้ฟังข่าวที่หนักอึ้ง เขามองดูธนภาคอย่าง

ไม่เชื่อ

ยังจำได้ว่าเมื่อครึ่งเดือนก่อนทั้งสองคนยังคงหยอกล้อกัน อีกทั้งธนาคยังบอกว่าพัชรีไม่มีความหมายต่อเขา ไม่เจอกัน หลายวัน ทำไมถึงเป็นอย่างนี้

“เอ่อ………เวศน์ ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี งั้นคุณ เตรียมตัวจัดการอย่างไร? พูดกับพัชรีให้เข้าใจ

ธนภาคพูดอย่างกลัดกลุ้มใจ “ไม่ใช่ว่าคุณไม่รู้จักนิสัย ใจคอของพัชรี พูดอีกครั้ง แต่ไหนแต่ไรเธอเกลียดผู้หญิงอย่าง เจริญศรีตลอดเวลา เรื่องนี้จัดการไม่ได้ง่าย ๆ
นิเวศนจำไม่ได้ว่าชนภาคจะเป็นผู้ชายที่ไม่กล้าตัดใจ เรื่อง ใหญ่ขนาดนี้มันไม่ถูกต้องที่จะไม่บอกป้าพัชรี

ธนภาคนิเวศน์เหมือนจะคิดวิธีการออก เขากล่าว “ฉันรู้ ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ แต่จะบอกอย่างไรกับพัชรี ฉันบอกกับ เธอไปแล้วว่าช่วงนี้บริษัทไม่มีเรื่องอะไร ถ้าหากผิดนัดจะทำให้ เธอไม่พอใจ

นิเวศน์หัวเราะกล่าว “แฮะ ลุงธนภาค คุณไม่ได้มีความ หมายต่อป้าพัชรีอย่างนั้นเหรอ?

ธนภาคพูดอย่างไม่สบายใจ “พอแล้ว พอแล้ว ไม่ต้องพูด ถึงเรื่องนี้อีก ที่ฉันมาที่นี่เพื่อให้คุณเสนอแนวคิดแก่ฉัน

นิเวศน์กางออก พูดอย่างเลี่ยงไม่ได้ ” คุณจะให้ฉันออก ความเห็นอย่างไร เรื่องใหญ่ขนาดนี้ก็ค่อย ๆ บอกพัชรีสี ป้า พัชรีไม่ใช่คนที่ไม่ฟังเหตุผล ถึงแม้คุณจะพูดว่ามีหัวแต่ไม่มี สมอง

ธนภาคถอนหายใจพูด “ความจริง ฉันค่อนข้างไม่อยาก พลาดโอกาสในครั้งนี้ กลัวว่าหลังจากนี้ไปจะไม่มีโอกาส

นิเวศน์ยิ้มเยาะพูด “ในที่สุดก็ยอมรับแล้ว เป็นอย่างนี้แต่ แรกก็จบแล้ว

ธนภาคพบว่าช่วงนี้คงจะเปิดเผยให้นิเวศน์เห็นสีหน้ามาก เกินไป หนุ่มน้อยคนนี้เลยหยอกล้อจนเป็นงานอดิเรก

แต่นี่เป็นไปไม่ได้