ตอน355ละอายใจ

ตอนที่ 355 ละอายใจ

มันมืดมนตลอดเวลา ราวกับความฝันอันมืดมน สุพจน์ได้ นั่งอยู่กับความมืดมิดนี้เป็นเวลาหลายวันแล้ว ซึ่งนอกจากการ สูบบุหรี่และดื่มน้ำ ยังต้องบังคับตัวเองให้กินเมื่อจำเป็น นอก เหนือจากนี้สุพจน์ยังเหมือนคนที่ครึ่งหลับครึ่งตื่น

ห้องสีดำที่น่ากลัวยังเทียบไม่ได้กับภายในใจที่มืดมนของ เขา เครื่องดักฟังที่เคยถูกนิเวศน์แอบติดตั้งในห้องหนังสือได้ ถูกรื้อออกไปจนหมด

ในความเป็นจริงสุพจน์คาดหวังว่าจะไม่มีการซื้อเครื่อง ดักฟังพวกนั้นออก ให้จนวิภารู้ถึงความเคลื่อนไหวของตัวเอง แต่ในวิกาอาจจะไม่ได้สนใจมันเลย

ไร้สาระ สุพจน์รู้สึกว่าตัวเองกำลังไร้สาระเป็นอย่างมาก เขาคาดไม่ถึงว่าตัวเองต้องการความเห็นอกเห็นหลังจากความ ล้มเหลว

เขาไม่ยอมให้ตัวเองตกอยู่ในสภาพแบบนี้ จึงพยายามให้ ตัวเองนั่งตัวตรงอยู่หน้าโต๊ะหนังสือ ราวกับกษัตริย์องค์สุดท้าย แห่งราชอาณาจักรที่ล่มสลาย ที่ต้องการจะรักษาศักดิ์ศรีของตัว เอง
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ศักดิ์ศรีก็ได้หายไปพร้อมกับแผนการ สุพจน์คิดว่า หากเขายังคงเป็นตัวเองเหมือนเมื่อก่อน เกรงว่า ตอนนี้คงจะผลักดันแผนการต่อไป เพื่อไม่ให้บริษัทตะวันกรุ๊ป จํากัด ายได้อย่างง่ายดาย

เมื่อเขาคิดถึงคำพูดที่จันวิภาเคยกล่าวตัดเยื่อใยก่อนหน้า นี้ เขาก็ไม่มีอารมณ์ที่จะดำเนินแผนการทำลายบริษัทตะวันกรุ๊ป จํากัด เพราะมันไม่มีความหมายอีกต่อไปแล้ว

เดิมที่มันเป็นสิ่งสำคัญที่จันวิภาควรจะได้รับมากกว่าที่จะ ทำลายสุมิตร แต่ถ้าหากไม่ทำลายสุมิตร ตัวเอาจะครอบครอง จันวิภาได้อย่างไร?

ไม่สามารถอธิบายได้ เป็นครั้งแรกที่สุพจน์คิดว่าตรรกะ ของตัวเองนั้นแย่มาก เขาตกอยู่ในสภาพที่กลืนไม่เข้าคายไม่ ออก ซึ่งทําให้เขาหมดความสนใจและความกระตือรือร้นในทุก ๆ สิ่ง

แต่ก็เทียบไม่ได้กับการอยู่ในห้องที่ปิดสนิท เกรงว่ามัน คงจะทำให้เขารู้สึกดีกว่าหากอยู่ในความมืดอย่างเงียบ ๆ

สุพจน์ปิดโทรศัพท์ทั้งหมด แต่โทรศัพท์แป้นหมุนโบราณ ยังคงดังขึ้น ทำลายโลกที่ปิดสนิทที่สุพจน์สร้างขึ้น

เหมือนสุพจน์กำลังต่อสู้กับตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเขาเบื่อ หน่ายกับเสียงกริ่งดังของโทรศัพท์ แต่ทว่ากลับไม่ยอมตัดสาย และก็ไม่รับสาย
เพียงแต่การสั่นสะเดือนของโทรศัพท์ หูของเขาราวกับ ถูกเข็มถูกกระตุ้นอย่างไร้ความปรานี

ในที่สุดเขาก็พ่ายแพ้ สุพจน์ถอนหายใจ แล้วรับโทรศัพท์ ก่อนหน้านั้นเขามีความคาดหวังว่านิเวศน์หรือวันวิภาจะโทรมา

เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่

ทั้งยังเป็นลูกน้องพวกนั้นของเขา

“คุณสุพจน์ แผนการทั้งหมดที่คุณได้เตรียมการไว้ก่อน หน้านี้ได้เสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ภารกิจหลังจากนี้ต้องทำ อย่างไรถึงจะสําเร็จ?

ลูกน้องที่โทรมานั้นตกใจ กลัวว่าสุพจน์จะโกธร เพราะ ก่อนหน้านี้เขาได้โทรศัพท์มาหลายรอบ แต่ก็ถูกสุพจน์ตัดสาย และปิดโทรศัพท์

ไม่มีใครจะคาดคิดว่าสุพจน์จะเป็นคนที่ไม่สนใจ สถานการณ์โดยรวม

สุพจน์ไม่ตอบ ถึงแม้จะกำลังถือหูฟังโทรศัพท์ แต่สุพจน์

กลับดูเย็นชา ใบหน้าไร้อารมณ์ ดูเหมือนจะกำลังคิดถึงเรื่อง

อื่นอยู่

“เรื่องนั้น คุณสุพจน์ เรื่องแผนการ
สุพจน์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เรียบง่าย “ไม่ได้สั่งให้ทําอะไรก็ ไม่ต้องไปจัดการเขา ถ้าคุณยังโทรมาอีกล่ะก็ คุณก็ไปตายเสีย เถอะ”

ลูกน้องรู้ตัวว่าพวกเขาได้ทำผิดต่อสุพจน์ ดังนั้นจึงไม่กล้า หายใจแรงออกมา และไม่กล้าแม้แต่จะอธิบายอะไร ทำให้ เพียงรีบวางสายไป

สุพจน์กระทั่งโทรศัพท์แป้นหมุนโบราณลงไปที่พื้น ภายในห้องกลับสู่สภาพความเงียบ สุพจน์เอนหลังพิงไปที่ผนัง เก้าอี้ ดูเหมือนทุกอย่างจะเงียบสงบ

แต่มีเพียงแค่สุพจน์เท่านั้นที่รู้ตัวเอง ว่าลมหายใจของเขา

ไม่คงที่

เพราะสุพจน์ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะวางแผนเพื่อทำลาย บริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด ดังนั้นเรื่องการนำบริษัทตะวันกรุ๊ปไปขึ้น ศาลก่อนที่จะถึงจุดจบ และไม่มีการโจมตีที่ตามมา สิ่งที่ไม่ เพียงแต่ทำให้ธนภาคได้มีเวลาพักผ่อน ยังทำให้บริษัทตะวัน กรุ๊ปจำกัดได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง

กระบวนการฟื้นคืนนั้นง่ายมาก โครงการที่ถูกระงับไว้ ก่อนหน้านี้จะถูกเริ่มต้นใหม่ หนอนบ่อนไส้ต้องถูกตรวจสอบ ออกมาทีละคน

ธนภาคดูผ่อนคลายขึ้นมาไม่น้อย ไม่กี่วันที่ผ่านมาก็ดูมีชีวิตชีวามากขึ้น แต่นิเวศน์กลับถูกดดันอยู่ตลอดเวลา ภายใน ใจเต็มไปด้วยเรื่องราวต่าง ๆ

บนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของนิเวศน์แสดงให้เห็น สถานการณ์ที่สุพจน์อยู่ข้างนอกตลอดเวลา มันเป็นเวลา ทั้งหมดสิบเจ็ดวันแล้ว แต่สุพจน์ยังคงไม่ออกมาจากห้อง

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” นิเวศน์ขมวดคิ้ว ในใจคิดว่าสุพจน์ คงจะคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้

“ไอ้หยา จะเป็นไปได้อย่างไร? พ่อบุญธรรม นี่ไม่ สุพจน์ เป็นสุขุมเยือกเย็น จะเป็นไปได้อย่างไรที่จะมองไม่เห็นความ พ่ายแพ้ ดูเหมือนว่าฉันจะคิดมากไป นิเวศน์ส่ายหัวไปมา เพื่อ ยับยั้งตัวเอง”

“โธ่ ไม่นะ นี่ หรือว่าบางทีในวันนั้นแม่และฉันอาจจะพูด มากเกินไป?” นิเวศน์ขมวดคิ้วอีกครั้ง

ในความเป็นจริง ถึงแม้จะบอกว่าสุพจน์ทรยศจันวิภา แต่ หลังจากนั้นเป็นต้นมา สุพจน์ก็ได้ดูแลจันวิภาตลอดเวลา ถึง แม้ว่าจะลงมือแต่ก็เป็นเพียงการลงมือต่อบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด เท่านั้นเอง บริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดและเขาไม่ได้มีความ เกี่ยวข้องอะไรกัน แล้วเขายังจะมีความผิดอะไรอีก?

อีกทั้ง สิ่งที่สุพจน์ทำทั้งหมด เกรงว่าจะทำเพื่อแม่ คาดไม่ ถึงว่าภายใจในของนิเวศน์จะเกิดความทุกข์ทรมาน เขาไม่ยินยอมที่จะให้ฉันวิภาอยู่กับผู้ชายคนอื่น นอกจากสุมิตร แต่พฤติกรรมการตามจีบจัน ภาของสุพจน์ก็ไม่ได้ผิด อะไร ถึงแม้การกระทำทั้งหมดในครั้งนี้มันจะเป็นสิ่งที่น่า รังเกียจ และก็ฝันบังคับใจคนอื่น

แต่ว่า….

มันคือสมเหตุสมผล

เมื่อนิเวศน์รู้ว่าสุพจน์ได้ปิดขังตัวเองก็รู้สึกเสียใจอย่าง มาก แม้แต่ผู้ชายที่มีความภาคภูมิใจและทรงพลังอย่างสุพจน์ ก็มีหัวใจ เมื่อมีหัวใจก็แสดงว่ามีโอกาสถูกทําให้เจ็บปวด

คนอื่นไม่สามารถทําให้สุพจน์เจ็บปวดได้ แต่ในวิภาและ นิเวศน์กลับสามารถทําได้

นอกจากถอนหายใจนิเวศน์ยังจะสามารถทำอะไรได้ ใน ความเป็นจริงหลังจากได้รู้แผนการของสุพจน์ที่วางแผนไว้ อย่างสมบูรณ์ เขาก็ได้เข้าใจอะไรบางอย่างเกี่ยวกับความ ตั้งใจดีของสุพจน์

เป็นเพราะจันวิภาไม่สามารถออกไปนอกประเทศกับเขา ได้อีก ดังนั้นเขาถึงไม่ดำเนินแผนการต่อ เมื่อเปลี่ยนคำพูด แผนการชุดนี้ไม่ได้มุ่งไปยังบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด แต่เพื่อ ต้องการจะไล่ตามจีบจนวิภา

คิดไม่ถึงว่าพ่อบุญธรรมจะเป็นคนที่ไร้เดียงสา หรือ ควรจะพูดได้ว่าแม่นั้นค่อนข้างมีเสน่ห์ เฮ้อ……..โลกของผู้ใหญ่ช่างเข้าใจยากเสียจริง

เขาหลักเมาส์อย่างเบื่อหน่าย ความรู้สึกที่ไม่มีความสุข ของนิเวศน์ตกอยู่ในสายตาของธนาค

“ดีเลย บอกให้มาช่วย แต่กลับมาแอบขี้เกียจ ธนาค

ตบเบาๆที่ศีรษะของนิเวศน์

นิเวศน์ลนลานรับปิดภาพวีดีโอบ้านพักของสุพจน์บนหน้า จอคอมพิวเตอร์ แต่ดูเหมือนว่าธนภาคจะเห็นมันแล้ว ซึ่งธน ภาคก็ไม่ได้สนใจ แต่กลับพูดต่อ “อีกไม่กี่วัน บริษัทก็จะ สามารถกลับมาเป็นปกติแล้ว ถึงเวลานั้นคุณก็คงจะได้พักผ่อน อย่างเต็มที่”

นิเวศน์ทาปากยื่นกล่าว “เรื่องพวกนี้มันง่ายกว่าการเล่น เกมส์เสียอีก” ยิ่งไปกว่านั้น คนในแผนกเครือข่ายได้ทำตามคำ แนะนำของฉัน อืม เชื่อว่าต่อจากนี้ไปคงจะไม่มีเรื่องหนอนบ่อน ไส้มาบุกรุกอีก