ตอน 353 ให้อภัย

ตอนที่ 353 ให้อภัย

จนวิภาพึ่งค้นพบว่า สุมิตรตอนนอนช่างเหมือนเด็กน้อย จริงๆ เหมือนนิเวศน์มากๆ

ถ้าหากว่าจิตใจของสุมิตรไม่มีความแค้นละก็ บางทีมัน อาจเป็นผู้ชายที่บริสุทธิ์และไร้เดียงสา ถ้าเป็นแบบนั้นต้อง มากแน่ๆเลย

จนวิภาได้ตัดสินใจในใจ ดูเหมือนว่าจะเป็นการตัดสินใจ ที่สำคัญที่สุดครั้งนึงในชีวิตเลยละ ถ้าหากว่าสุมิตรฟื้นขึ้นมา เธอจะบอกกับสุมิตรทุกเรื่องว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างตอนเขาหลับไป เรื่องพวกนั้นที่สุมิตรความจำเสื่อมเธอก็จะทำให้เขานึกออกให้ ได้

แล้วจันวิภาก็จะอยู่กับเขาอีก ลืมเรื่องความแค้นที่ไม่น่า จดจำพวกนั้น เพื่อนิเวศน์แล้ววันวิภาก็ยอมที่จะอยู่ข้างๆสุมิตร

ถ้าหากว่าทุกอย่างยังบริสุทธิ์เหมือนเดิม ถึงแม้ว่าจะต้อง กลับมาเริ่มใหม่ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว

ก็เหมือนกันกับนิเวศน์ จันวิภาเชื่อว่าตัวตนที่แท้จริงของสุ มิตรไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร หรือจะพูดว่าแท้จริงแล้วบนโลกนี้ ไม่มีใครหรอกที่เกิดมาแล้วก็เป็นคนเลวเลย เธอหวังว่าในอนาคตนิเวศน์จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไม่ต้องใช้ชีวิต ท่ามกลางความแค้น

ถึงแม้ว่ามันจะยาก แต่มันก็คือการตัดสินใจที่มีความสุข

บริกายังคงจับมือเย็นๆของสุมิตรไว้ตลอด เธออยากจะ เอาไออุ่นส่งให้กับสุมิตรที่กำลังนอนหลับไหลอยู่

ตื่นขึ้นมา รีบตื่นขึ้นมา

จันวิภาฟุบหน้าลงที่เตียง ความอ่อนล้าก็ค่อยๆเพิ่มขึ้นมา เธอหลับตาลง มุมปากยังมีรอยยิ้มที่จริงใจค้างอยู่

อาหารเช้าง่ายเกินไป แบบนี้มันทำแบบมักง่ายเกินไป เรื่องนี้ทำให้นิเวศน์ไม่พอใจมากๆ

จานที่วางอยู่ตรงหน้าของนิเวศน์ ข้างในมีแค่ไส้กรอกหนึ่ง ชิ้นและไข่ดาวเละๆอีกหนึ่งฟอง ข้างๆยังมีนมที่ยังไม่ได้อุ่นวาง อยู่

“ลุงธนภาค ลุงมีเงินตั้งเยอะแยะทำไมไม่จ้างแม่บ้านมา นิเวศน์ที่บ่นไปพลางหามีดหาช้อนส้อมไป แต่เขาก็พบว่าบน โต๊ะไม่มีทั้งช้อนและส้อม ธนภาคแบบนี้มันสะเพร่าไปหน่อยรึป

ล่าว

ก่อนหน้านี้นิเวศน์ก็เคยมานอนที่บ้านของธนภาค แต่ว่าก็ ไม่เคยกินอาหารเช้าที่ทำได้มักง่ายขนาดนี้ ถึงแม้ว่าธนภาคจะ ไม่ชอบจ้างแม่บ้าน แต่ว่ายังพอมีฝีมือในการทำอาหารเช้าอยู่บ้าง

ในเมื่อวันนี้มันเป็นแบบนี้

ธนภาคควานหาซ้อนส้อมออกมาจากห้องครัว แต่ไม่ได้ ให้มันกับนิเวศน์ แต่กลับขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “นี่ ถ้าอยากกินก็ บอกนะ”

ตอนแรกนิเวศน์ก็คิดแล้วว่าจะบอกชนภาค แต่เขาค้นพบ ว่าการที่ธนภาคเป็นห่วงแต่ทำอะไรไม่ได้แบบนี้มันก็สนุกดี ดัง นั้นเขาก็เลยยืดเวลาที่จะบอกไปก่อน

“ผมหิวมาก นิเวศน์พูดอย่างประท้วง “กินอิ่มแล้วถึงจะมี

แรงพูด ธนภาคทำหน้านิ่งและพูดว่า “ไม่ได้ งั้นเอางี้ พวกเราถอย คนละก้าว นายกินไปพูดไปแล้วกันนะ

นิเวศน์ล่าคานมากเลยแย่งซ้อนกับส้อมมา แล้วก็รีบกิน ใส้กรอกก่อน แล้วก็พูดครุมเครือว่า “ได้ได้ งั้นนั่งลงดีๆ ก่อน ระวังเดี๋ยวจะล้มลงไป

ธนภาค “ถึงยังไงฉันก็เป็นลูกผู้ชาย เหตุการณ์ต่างๆ ไม่

ทำให้ลุง

ยังไม่ทันจะพูดจบ นิเวศน์ก็กลืนไส้กรอกที่รสชาติแย่ลงไป แล้วพูดขึ้นว่า “ถ้า ผมคือแฮกเกอร์มือดีที่ลุงธนภาคกำลังหาตัว อยู่ละ

โชคดีที่ธนภาคนั่งดีแล้ว ไม่งั้นมีทรุดแน่นอน
“หะ นายว่าอะไรนะ แฮกเกอร์ นายไม่ได้กำลังพูดเรื่อง แฮกเกอร์หนอนบ่อนไส้ที่เข้ามาโจมตีข้อมูลของบริษัทตะวัน กรุ๊ปคนนั้นใช่มั้ย

“พูดพร่ามอะไรเยอะแยะ ผมบอกแล้วว่าผมเนี่ยคือคนนั้น นิเวศน์กำลังจะตักไข่ดาวเข้าปาก

“คิดไม่ถึงว่าจะทอดไข่ได้เละเทะขนาดนี้ ไม่รู้จักใช้ของ

เลย” ถึงนิเวศน์บ่นไปด้วยแต่ก็กินจนหมดจาน

ธนภาคหายใจเข้าลึกๆ แล้วก็ถอนหายใจยาวๆ จู่ๆก็ยิ้ม และพูดขึ้นว่า “เป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ

“เป็นอย่างที่คิดไว้ หมายความว่ายังไง ลุงธนภาคไม่ต้อง มาทำเป็นรู้มาก่อนเลยนะ จริงๆเลย” นิเวศน์ไม่เชื่อว่าจะถูกธน ภาคมองออกตั้งแต่แรก

ธนภาคโบกมือและพูดว่า “มันไม่ใช่แบบนั้น ก็แค่แต่ก่อน เคยสงสัย อืม น่าจะเป็นวันนั้นที่บริษัทเกิดเรื่องขึ้น นายเล่น คอมอยู่ในห้อง ตอนนั้นก็สงสัยอยู่นิดหน่อย

นิเวศน์จำได้ว่าวันนั้นเพื่อที่จะหาข้อมูลของสุมิตรก็เลย

ชะล่าใจ เขาดื่มนมอีกเดียวจนหมด เลียปากแล้วพูดขึ้นว่า “ลุง ไม่สงสัยเลยหรอว่าผมอาจจะพูดโกหก เด็กที่พูดเรื่องพวกนี้ ต้องโดนตีกันไม่ใช่หรอ

ธนภาคส่ายหัวแล้วพูดว่า “นายเป็นคนที่มีพรสวรรค์ด้าน สติปัญญา แถมบนโลกนี้ยังมีอัจฉริยะให้คุย มีอะไรที่ไม่น่าเชื่อ
นิเวศน์ชนิ้วโป้งขึ้นมา พูดชมว่า “ลุงชนภาคสายตาเฉียบ แหลมมาก ในเมื่อเป็นแบบนี้ผมไม่แกล้งถุงละ ผมจะบอกเรื่อง ที่เกิดขึ้นเมื่อวานให้ลุงฟัง

ธนภาคไม่พอใจและพูดว่า ที่แท้เด็กพยายามยึดเวลา ออกไปแค่เพราะอยากจะแกล้งเรา แต่ว่าก็ไม่ได้ปริปากพูดออก ไปแม้แต่คำเดียว ตอนนี้นิเวศน์เป็นคนที่กำลังมีบทบาทสำคัญ

นิเวศน์พูดว่า “ที่จริงถ้าพูดจนหมดเปลือก เรื่องนี้ก็คือ เจริญศรีกับเพื่อนคนนั้นหม่ามร่วมมือกันวางแผนการร้าย พูด ง่ายๆก็คือการใช้กลอุบาย

“เดี๋ยวนะ คนที่พูดถึงว่าเป็นเพื่อนที่ลึกลับ ที่จริงแล้วเป็น ใครกันแน่”ธนภาคคาใจกับเรื่องนี้มากๆ เขาสืบมานานแล้ว มากๆแต่ก็ไม่มีข้อมูลอะไร ดูเหมือนว่าจะหลอกให้นิเวศน์หลุด พูดออกมาได้

แต่เรื่องที่จะต้องทำให้เขาผิดหวังก็คือเรื่องที่นิเวศน์กำลัง จะเล่ามันไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้

ความคิดของนวิภานิเวศน์เข้าใจเป็นอย่างดี ถ้าหากว่า เอาเรื่องของสุพจน์มาพูดละก็เรื่องที่สุมิตรประสบอุบัติเหตุเมื่อ หกปีก่อนและบวกกับเรื่องที่โดนวางแผนทําร้ายในครั้งนี้อีก ถ้า สุมิตรตื่นมาแล้วรู้เรื่องละก็ต้องหาทางแก้แค้นต่อไปอีกแน่ๆ เรื่องนี้มันก็จะไม่มีวันจบง่ายๆ แบบนี้ไม่พูดซะยังจะดีกว่า หวัง ว่าสุพจน์จะทำตัวให้เหมาะสมไม่ต้องเคลื่อนไหวอีก
นิเวศน์พูดโกหกว่า “เอาจริงๆนะ ผมก็ไม่รู้ว่าเพื่อนที่ลึกลับ ของหม่าเป็นใคร ผมต้องเคยเจอแน่ๆ แต่เกี่ยวกับเรื่องอื่นผม ก็ไม่รู้อะไรเลย เพราะฉะนั้นอย่าถามเลย

จู่ๆนิเวศน์ก็เปลี่ยนอารมณ์มาในโหมดจริงจัง ดังนั้นคน ภาคทําได้แค่ถอนหายใจ

“โอเค พูดต่อสู้ ถึงตอนที่เป็นกลอุบายละ เพราะว่าเจริญ ศรีกร่วมขบวนการหนอนบ่อนไส้ด้วยตลอดจนสลับเปลี่ยนตัวผู้ จัดหาสินค้าและควบคุมโปรแกรมของบริษัท

“ในบริษัทตะวันกรุ๊ปตระกูลวีระโชก็มีสิทธิของผู้ถือหุ้น ข้อดีของพวกเขาสินะ” ตอนแรกชนภาคก็ไม่เข้าใจ แต่เวลา ผ่านไปชั่วพริบตาเขาก็เข้าใจมากขึ้น

ไม่ใช่เพราะว่านวิภาใช่มั้ย พวกเขาอยากให้บริษัทไม่มี ทางเลือก แล้วก็จะไล่จันวิภาออกเพื่อเป็นข้อแลกเปลี่ยน แล้วก็ แกล้งทำเป็นช่วยบริษัทเอาไว้ ถ้าแบบนั้นไม่แค่จะได้อยู่ข้าง กายสุมิตรอย่างสง่าผ่าเผยแถมยังได้ไล่จันวิภาไปอีก ยิงปืนนัด เดียวได้นกสองตัว ธนภาคพูดเป็นเรื่องเป็นราวพอเสร็จสีหน้า ก็เปลี่ยนไป

เพราะว่าการกระทำแบบนี้มันต่ำช้าเกินไป

นิเวศน์พยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่แล้วละ เหมือนว่าลุงจะไม่ โง่เกินไปหน

แต่ว่า เรื่องพวกนี้ก็โดนผมเปิดโปงไปหมดแล้ว ขัดขวางสถานการณ์เลวร้ายไว้ได้