ตอน351 ไม่พูดจาเหมือนปกติ

ตอนที่ 351 ไม่พูดจาเหมือนปกติ

“งั้นก็ถูกแล้วหนิฉันก็กำลังรอจนวิภาอยู่เหมือนกัน คุณ ถามฉันไปเยอะแยะก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก หรือนี่คุณกำลัง ชวนฉันคุย” พัชรหน้าแดง แล้วก็หันหน้าไปพูด

ท่าทางเธอเหมือนกำลังคุยกับมนุษย์ล่องหนที่อยู่ข้างๆ

ธนภาคที่กำลังร้อนใจในตอนแรกตอนนี้ถูกพัชรีหยอกเย้า จนหัวเราะ เขามองพัชรีด้วยความสนใจอีกครั้ง เขาใช้มือลูบ กรามและพูดด้วยท่าทางที่เข้มขรึมว่า “น่าสนใจดีหนิ คุณพัชรี ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน เดี๋ยวนี้หยอกเย้าเก่งแล้ว

“หยอก หยอกหรอ หยอกอะไรของนาย อีตาบ้า นาย

มัน

ตอนแรกพัชรีก็อยากจะหยอกเย้าธนภาค โดยเนื้อแท้ของ ธนภาคแล้วเขาก็เป็นคนนิสัยอ่อนโยนและชื่อ ถ้าเกิดแกล้ง หยอกเย้าเขาละก็ต้องสนุกมากแน่ๆ แต่ถึงอย่างนั้นพัชรีก็เป็น มือใหม่ พอถูกธนภาคพูดแบบนี้ใส่ พัชรีก็เริ่มพูดไปเรื่อยเปื่อย

“พัชรี คุณไปเรียนรู้เรื่องพวกมาจากไหน เห้อ วิธีการ หยอกเล่นแบบนี้หนะ” ดูเหมือนกับว่าธนภาคจะไม่ยอมปล่อย พัชรีไปง่ายๆ เพราะนานๆ ที่เธอถึงจะตลกแบบนี้
อีกอย่าง ถ้าเงียบกันแบบนี้ต่อไป กลัวว่าธนภาคจะตาย ไปก่อนที่จันวิภาจะมาถึง สาเหตุที่ตายก็แน่นอนว่าขาด ออกซิเจนตาย

“คนเลว ที่แท้นายก็เหมือนกันกับสุมิตรเลวไม่แตกต่างกัน เลย” พัชรีโกรธมาก ใช้แรงกระทืบๆเท้า และถลึงตามองไปที่ ธนาค

แต่ว่าพอคิดว่าที่นี่เป็นโรงพยาบาล พัชรีก็สงบสติอารมณ์

“นี่ เปิดเผยตัวตนออกมาแล้วสินะ เอาแบบนี้แหละ แล้ว เรื่องหยอกเย้าพันนี้เนี่ยนะ คุณยังทำได้ไม่ดีเท่าเจริญศรีผู้หญิง คนนั้นเลย

กลับกันธนภาคคิดว่าบรรยากาศแบบนี้ค่อยผ่อนคลาย

เป็นปกติหน่อย

“เจริญศรี คนที่ทำให้ฉันวิภาต้องเจ็บปวดคนนั้นอะหรอ เอะ ไม่ ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนี้” พัชรีเหมือนจะค้นพบ ความลับสำคัญอะไรบางอย่าง ตาของเธอโตขึ้น “คุณรู้ได้ยังไง ว่าผู้หญิงคนนั้นเก่ง อะไรคือเก่ง ใช้ได้

เป็นการโฟกัสจุดสำคัญที่แปลกจริงๆ แต่ว่าเรื่องนี้ทำให้ เข้าใจผิดได้ง่ายมากจริงๆ

“เพราะว่าแต่ก่อนผมกับเธอเคยพูดคุยกันอยู่ครั้งนึง เพราะฉะนั้น ก็ผู้หญิงแบบนั้นเวลาเจอผู้ชายก็ต้องหยอกเล่น ด้วยเป็นธรรมดา เหอะเทอะ โดยเฉพาะกับผู้ชายโสดและเพอร์เฟคมากอย่างผม ” ธนภาคยิ้มเยาะออกมาอย่างได้ใจ ไม่

ได้กระดากใจเลยซักนิด

“เพอร์เฟค นับถือจริงๆ ที่กล้าพูดออกมา อีกอย่างคุณจะ มาอธิบายให้ฉันฟังทำไม ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันซักหน่อย” พัชรี ลุกขึ้น เดินไปเดินมาในห้องผู้ป่วย นั้นคือการอธิบายหรอ ธนภาคก็ไม่มั่นใจว่าจะนับว่า

เป็นการอธิบายมั้ย แต่ไม่น่าจะนับนะ

“คนอะไรไม่มีอารมณ์ขันเอาซะเลย คุณพัชรี อีกหน่อย ไม่มีใครมาขอแต่งงานอย่าหาว่าผมไม่บอกนะครับ” ธนภาค แบะปากและนั่งไขว่ห้าง

แปลกมาก แค่พูดเล่นกับพัชรีไม่กี่คำ แต่ตัวเองกลับไม่

สบายใจ

ยังมีเรื่องไม่น่าเชื่อแบบนี้อยู่จริงๆ

“ไม่มีใครมาขอแต่งงานฉันก็จะรักกับคุณนั้นแหละ” พัชรี หันหลังให้กับธนภาคแล้วพูดออกมาเบาๆ ราวกับว่าไม่ได้ อยากให้ธนภาคได้ยินชัดๆ เหมือนกับว่าถ้าไม่ได้พูดก็ไม่แล้ว ใจอะไรแบบนั้น

ก็เหมือนกับผู้หญิงทุกคน พัชรีก็วุ่นวายใจเหมือนกัน ธนภาคสงสัยจนส่งเสียง คือ ออกมา

“หลังจากที่ห้ามไม่ให้ตัวเองพูดแล้ว คุณกำลังร่ายคาถา สาปแช่งอยู่ข้างหลังผมใช่มั้ย” ธนภาคยิ้มอย่างเงียบๆ เพราะว่าย้อนแสง พัชรีที่ยืนอยู่ข้างหน้าหน้าต่างดูเหมือนกับภาพวาด มองมุมนี้ สวยมากจริงๆ ในภาคซึ่งเป็นคนที่เรื่องมากแต่ ก็ไม่อาจปฏิเสธเรื่องนี้ได้

“ฉันตาคุณ คุณมีปัญหาไรมั้ย

จู่ๆ พัชรีก็หันกลับมา พวกเขาทั้งสองได้สบตากันอย่าง

จริงจังเป็นครั้งแรก

ดวงตาของธนภาคลึกซึ้งมากแม้ว่าจะมืดแต่พัชรึกลับรู้สึก ว่าข้างในมีมากกว่าความว่างเปล่ามีสิ่งอื่นๆ อีกมากมาย อย่าง อื่นที่ลึกซึ้งกว่านั้น

อย่างไรก็ตามพัชรีได้ถูกดึงดูดไปแล้ว

ถูกดึงดูดไปแล้วจริงๆหรอ

หนึ่งวิ

สองวิ

สามวิ

พัชรีจีบเวลาในใจ แต่ในที่สุดเธอก็ไม่สามารถทนได้ เธอ หันหน้ากลับมามองที่หน้าตา แกล้งทำเป็นว่าเมื่อไหร่จันวิภาจะ กลับมา
ธนภาคก็แกล้งไอเบาๆ แต่ยังคงยิ้มและมองดูแผนหลังที่ สวยงามของพัชรีต่อไป ความรู้สึกนี้คิดไม่ถึงว่าจะทำให้เขา รู้สึกได้

บรรยากาศในห้องผู้ป่วยกลับมาเงียบอีกครั้ง

แต่กลับกันกับก่อนหน้านี้ที่เต็มไปด้วยความกังวล ความ เบื่อ และเต็มไปด้วยกลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อที่ไม่ซ้ำกันในโรง พยาบาล ในความเงียบนี้มีความคาดหวังบางอย่างและบาง อย่างที่ว่าก็รู้สึกถึงความอบอุ่น

ความเงียบของพวกเขาถูกรักษาไว้จนกระทั่งในวิภา ปรากฏตัวขึ้นที่ชั้นล่างของโรงพยาบาล

“นี่ เธอกลับมาแล้ว

พัชรีหันกลับมา จ้องมองธนภาคแล้วพูดขึ้น ธนภาคพยักหน้า

ดูเหมือนว่าบรรยากาศจะเปลี่ยนไปเล็กน้อยอีกครั้ง กลาย เป็นความผิดหวังเล็กน้อย บางทีพวกเขาบางคนอาจจะคิดว่า ถ้าในวิภากลับมาช้าอีกหน่อย ให้ช่วงเวลาแห่งความเงียบที่ ทำให้คนรู้สึกดีนั้นนานขึ้นอีกหน่อยก็คงจะดี

หลังจากที่จันวิภาร้องไห้ ดวงตาของเขายังคงเป็นสีแดง และดูเหมือนจะไม่มีจิตวิญญาณ นิเวศน์ตอนนี้ก็ดูเหมือนโล่งใจ แล้ว เมื่อเทียบกับความวิตกกังวลกับการออกจากโรงพยาบาล ก่อนหน้านี้ ดูเหมือนว่าจะผ่อนคลายมากขึ้น
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ลั่นวิกา” พัชรีพูดเรื่องของคนที่ พูดเสียงดังคนนั้น มองดูจันวิภาที่ดูซีดเซียว และพูดขึ้นด้วย ความประหลาดใจว่า

“หรือว่าเจริญศรีผู้หญิงคนนั้นมารังแกเธออีกแล้ว เห้อ หญิงคนนั้นอยากตายมากรึไง” พัชรีดโกรธมาก

ธรภาคพูดอย่างกลุ้มใจว่า “ฟังจันวิภาพูดก่อนดีมั้ย อย่า

พึ่งใจร้อน

จันวิภาพยักหน้า ยิ้มและพูดว่า “ฉันไปหาเจริญศรีมา และ เรื่องของบริษัทตะวันกรุ๊ปก็น่าจะจัดการเรียบร้อยแล้ว

ธนภาคตกใจจนหน้าซีด เขาคิดในใจว่าจนวิภาจะกลับมา ที่นี่อย่างปลอดภัยและไม่ได้ตกลงข้อเสนอของเจริญศรี หรือว่า นี่จะ

“คุณไม่ได้ตกลงกับเจริญศรีใช่มั้ย” ใบหน้าของธนาค เปลี่ยนเป็นสีซีดขาวในพริบตา

จันวิภาส่ายหัว คิดแล้วคิดอีก และคิดได้ว่าจะไม่เอาเรื่อง ที่เกิดขึ้นไปบอกให้ธนภาครูแน่นอน แค่พูดธรรมดาว่า “แน่นอนฉันไม่ได้ตอบตกลงเค้า ฉันเคยพูดไปแล้วไม่หรอว่าไม่ ได้โง่ขนาดนั้นหรอกนะ

“แล้วเธอจัดการยังไง”ธนภาคถามต่อ

“ยังไงก็ตามพรุ่งนี้ฉันจะต้องไปดูแลสุมิตร คุณไปจัดการ กับปัญหาของบริษัทอีกครั้งเถอะ ถ้าไม่เกิดเหตุสุดวิสัยขึ้นละก็เจริญศรีจะให้ความช่วยเหลือบริษัทตะวันกรุ๊ป ถึงอย่างไร ถึง อย่างไรเธอก็เป็นคู่หมั้นของสุมิตร” ธันวิภาพูดอย่างไม่มีแรงดู เหมือนว่าเธอเหนื่อยมากๆ

ถึงแม้ในใจของคนภาคจะมีปัญหาและความสงสัย มากมาย เขาไม่เข้าใจว่าฉันวิภาจัดการเรื่องนี้ได้ยังไง แล้ว ทำไมถึงได้ดูเหนื่อยขนาดนี้

แต่ว่าดูจากสภาพของเธอตอนนี้ ก็ไม่อยากจะถามอะไร

เขาเลยปล่อยมันไป