ตอน345การตกลงแลกเปลี่ยน

ตอนที่ 345 การตกลงแลกเปลี่ยน

นิเวศน์ลวก โทรศัพท์รีบโทรหาจนวิภา แต่ว่าสายอีกฝ่าย ได้ปิดเครื่องไปแล้ว เขาตะโกนเสียงดังขึ้นว่าไม่ดีแล้ว รีบนำขา พุ่งไปที่รางจอดรถ และมุ่งหน้าไปโรงพยาบาล

ในขณะที่นิเวศน์ได้หายใจอย่างหอบหืดอยู่ที่ห้องผู้ป่วยนั้น ซึ่งตอนนั้นธนภาคพักสายตาอยู่

ธนภาคถูกนิเวศน์ปลุกขึ้นมา

“มามีละ? มามีอยู่ไหน?” นิเวศน์ลากที่แขนเสื้อของธน ภาค วิตกกังวลจนจะเต้นขึ้นมา

ธนาคตอบ: “พวกเธอสองแม่ลูกเอ๋อไปแล้วหรือไง เริ่ม แรกมามียังหาหนูอยู่เลย แล้วหนูอยู่กับนราวิชญ์ไม่ใช่เหรอไง?

นิเวศน์สังเกตธนภาคตอบไม่ตรงคำถาม พูดไปอย่าง โมโห : ธนภาค ผมถามคุณว่ามาอยู่ที่ไหน…

ธนภาคอีตอัดและสับสน ในตัวของนิเวศน์มีความเป็น ผู้ใหญ่ดูใจเย็นและฉลาด ปกติทุกครั้งจะดูมีสัมมาคารวะและ มารยาท แต่ดูท่าที่ตอนนี้หรือว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น?
ธนภาคไม่กล้าปิดบังอีกแล้ว เหมือนต้องพูดเรื่องที่จันวิภา ขอเบอร์เจริญศรีไปให้กับนิเวศน์ฟัง

นิเวศน์พอฟังแล้วก็ดวงตาเบิกกว้างราวกับตากำลังจะ หลุดออกมา เขาพูดขึ้นอย่างเสียงดัง “คุณบ้าไปแล้วเหรอ? คุณให้แม่ไปพบผู้หญิงคนนั้นตัวคนเดียวได้ยังไง……………

ว่าแล้วต้องเกิดเรื่องแล้ว!

ธนภาคกำลังจะถามต่อ นิเวศน์นำขาถีบเข้าให้ และก็ไม่ ได้ฟังคำอธิบายใดๆ ด้วยอารมณ์ที่โมโหเหมือนกระทิงและพุ่ง ออกไปแบบนั้น

ธนภาคยืนนิ่งอยู่กับที่ คิดทบทวนเรื่องราวก่อนหน้านี้ อย่างละเอียด จากนั้นก็ขมวดคิ้ว ไสหัวไปมาแล้วตอบไป: “ฉัน โดนหลอกอีกแล้วเหรอ?

ถึงแม้ว่าธนภาคอยากตามไป แต่หนึ่งคือไม่รู้ว่าจะไปตาม ที่ไหน สองคือสุมิตรก็ต้องมีคนเฝ้า ก็เลยต้องอยู่ในห้องผู้ป่วย อย่างกระวนกระวาย

นิเวศน์โบกมือเรียกรถแท็กซี่ รวมไปถึงรีบใช้มือจิ้มไปมา ในจอโทรศัพท์ของเขามีจุดโฟกัสกำลังเคลื่อนที่อยู่ และกำลัง มุ่งหน้ายังบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดใกล้ไปทุกทีแล้ว

นิเวศน์ยื่นโทรศัพท์ไปให้คนขับรถแท็กซี่ ชี้ไปที่จุดที่สีแดง กำลังพูดอย่างเร่งรีบว่า “ตามเขาไป รีบๆ
คนขับรถแท็กซี่มองไปที่นิเวศน์อย่างแปลกใจ ในใจกำลัง

คิดว่าเจ้าหมอนี้ดูหนังเยอะไปหรือเปล่า ถึงได้เล่นไล่จับกัน เขา

กำลังคิดว่าจะถามดีๆ ในระหว่างที่จะสั่งสอนนิเวศน์ นิเวศน์

แสดงแววตาอย่างเย็นช้า และพูดอย่างเยือกเย็น : “ถ้าคุณ

อยากมีชีวิตดีๆต่อไป ถ้าให้ดีรีบทำตามที่ฉันพูด ทำให้เรื่องฉัน

พัง ฉันจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่

ไอ้ตัวเล็กกำลังข่มขู่คุณลุงคนหนึ่งอยู่ นี้คนขับรถแท็กซี่ไม่ ได้นึกถึงเรื่องนี้เลย จะว่าไปดวงตาของนิเวศน์ที่มีความเยือก เย็นทำให้เขารู้สึกกลัวจริงๆ

คนขับรถแท็กซี่เหมือนกับถูกสะกดจิตไว้ ไม่เข้าใจตัวเอง เหมือนกันว่าก็แค่เด็กคนหนึ่งทำไมถึงได้รู้สึกกลัวแบบนี้ แต่ก็ เอามือที่สั่นคู่นั้นรีบหยิบโทรศัพท์นิเวศน์มา ยอมจํานนท์ขับ ตามจุดสีแดงนั่นไป

ในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง

ขณะที่กำลังเข้าใกล้ร้านกาแฟ ทันใดนั้นนิเวศน์ก็สั่งคนขับ รถแท็กซี่หยุดรถ

เพราะสายตาของเขาได้เห็นรถคันหนึ่งที่คุ้นเคย ถ้านิเวศน์ จําไม่ผิดนั่นคือรถยนต์ของสุพจน์

เขามาอยู่ที่นี่ไม่ใช่ความบังเอิญแน่ๆ งั้นก็แสดงว่าสุพจน์ ก็ได้มาที่นี่?

“ดูแล้ว ฉันเดาไว้มีไม่ผิด พ่อบุญธรรม ครั้งที่คุณทำเกินไปแล้วนะ” นิเวศน์กำหมัดแน่น ผิดหวังด้วยโมโหไปด้วย

จันวิภาได้ถึงร้านกาแฟที่ถูกเหมาในที่นัดหมาย เป็นแบบ นี้เอง เจริญศรีรออยู่ที่นี้สักพักละ

ที่แท้ก็เป็นผู้หญิงที่คุมสติไม่ได้คนนี้นี่เอง

จันวิภาเพิ่งเดินเข้าไปร้าน ก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายของเจริญ ศรีกับความเยือกเย็นที่แพร่ออกมา ราวเหมือนกับว่าเธอถูกเข็ม นับไม่ถ้วนเล็งมาที่เธอจนเป็นหลายร้อยรูขณะที่เธอเปิดประตู

ค่อนข้างมีความกล้าน เธอยังกล้าที่จะมาอีกเนอะ เธอไม่ กลัวฉันจะฆ่าเธอไง?” เจริญศรีมองไปที่จันวิภาอย่างเยือกเย็น ใบหน้าที่แสดงออกเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะ

จันวิภานั่งลงตรงหน้าเจริญศรีอย่างเปิดเผย ตอบอย่าง สงบ “ฆ่าฉันไป ชีวิตข้างหน้าของเธอคงอยู่ไม่เป็นสุขแน่

เจริญศรีหน้าซีด ถึงแม้ว่าเธออยากจะฆ่ากันวิภาทิ้ง แต่ว่า ทำแบบนี้ลงไป คนลึกลับคนนั้น รวมถึงนราวิชญ์กับสุมิตรคง ไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆแน่

“หรือว่าเธออยากให้ฉันยกเลิกอีกครั้ง เหมือนกับหกปี ก่อน” จันวิภาไม่ได้ตอบโต้งอะไร ใช้แววตาที่บริสุทธิ์มองไปที่ ปลายจมูกของเจริญศรี

แต่ทว่าสิ่งที่เจริญศรีรับไม่ได้คือสีหน้า ใบนี้ของจันวิภา จากที่เธอดูมา สิ่งที่จันวิภาเก่งกว่าเธอการแกล้งตีหน้าชื่อ
เจริญศรียิ้มตอบอย่างเยือกเย็น เธอพูดได้ไม่มีผิด แต่ นอกจากนี้ เธอน่าจะรู้ว่าตอนนี้กำลังขอร้องฉัน ถ้าเกิดอยู่หน้า ยังทำหน้าตาเฉยเมยแบบนี้ มันอาจจะทำจะให้ฉันไม่แฮปปี้นะ

จันวิภาเลยไม่ได้พูดอะไรอีกเลย ถ้าเจริญศรีอยากดูถูก เธอ ก็ตามสบายตัวเธอเองเลย

“ผู้หญิงฝ่ายอย่างเธอฉันเจอมาเยอะแล้ว แต่ว่ายังกล้า หน้าด้านอ่อยคู่หมั้นของเจริญศรีอย่างฉันได้ เธอนี้ก็ยังเป็นคน แรก”

“ขอโทษก็คงไม่มีความหมายแล้วอะ เชิญพูดคำขอร้อง มาส” จันวิภาไม่ได้ตอบโต้งอะไร ในใจยังสงบสติอารมณ์อยู่ หวังแค่รีบๆ ชดเชย ครั้งนี้ให้จบๆ

เจริญศรีโกรธจนกัดฟัน ก่อนหน้านั้นยังคิดไม่ดีไว้ หลายประโยคแต่ตอนนี้กลับลืมไปต่อว่าในวิภายังไงดี

ปีกก!

เงินปีกหนึ่งกับหนังสือข้อตกลงอีกหนึ่งแผ่นโยนลงพื้น

และเจริญศรีใช้แรงโยนเงินธนบัตรใส่พื้น พื้นที่เต็มไป ด้วยธนบัตร หรือว่าเธออยากเห็นสภาพจันวิภาที่ก้มลงเก็บเงิน

จันวิภาแค่เก็บแค่หนังสือข้อตกลงนั้น จากนั้นก็ยิ้มอย่าง ใสซื่อ “อยู่ข้างบนหมดแล้วสินะ

เจริญศรียิ้มแห้ง “จันวิภา ไม่ต้องมาแกล้งโง่ใส่ฉัน เงิน พวกนี้ก็เกี่ยวกับหนังสือข้อตกลงนั้น ถ้าเกิดเธอไม่เก็บมันทั้งหมด ฉันคงไม่ยืนยันกับข้อตกลงพวกนี้นะ

จนวิภาจนปัญญา ใสหัวอย่างไม่มีทางเลือก หันตัวไปเก็บ ธนบัตรที่อยู่บนพื้น จันวิภาอดทนกับใบหน้าตนเองจนเก็บหมด

ในเวลาเดียวกันเจริญศรีก็ยิ้มพูด: “คนฝ่าย ตรงนี้ยังมี

อยู่

ที่จริงแล้วรองเท้าส้นสูงของเจริญศรียังเหยียบอย่างแน่น หนาอยู่ฉบับหนึ่ง จนวิภาขมวดคิ้ว แล้วก้มลงไปตรงหน้าเธอ เพื่อเก็บมันขึ้นมา

ในเวลานี้ผ่านไป เจริญศรีหัวเราะอย่างสะใจอย่างต่อ เนื่อง เธอเหมือนไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อน

จันวิภารู้สึกว่างเปล่าอยู่ตรงหน้าเธอเก็บเงินอย่างกับคน

ฝ่าย เพื่อให้ผู้หญิงคนนี้สมหวังดั่งใจ

จันวิภาน่าเงินวางไว้บนโต๊ะ จากนั้นดูหนังสือข้อตกลง

อย่างละเอียด

อย่างที่เธอคิดไว้ไม่มีผิด

ถึงแม้ว่าบนใบจะเขียนตัวหนังรายละเอียดเยอะมาก ที่ จริงแล้วสิ่งที่สำคัญในเนื้อหาคือ จันวิภาต้องออกไปนอก ประเทศ และหลังจากนั้นไม่สามารถมาปรากฏตัวให้สุมิตรเห็น

อีก

ข้อแลกเปลี่ยน เจริญศรีต้องช่วยเหลือบริษัทตะวันกรุ๊ป จำกัดผ่านพ้นวิกฤตนี้ไปได้
“วางแผนได้ดีไม่ใช่เหรอ? เจริญศรีอ้าปากกว้างหัวเราะ หัวเราะจนน้ำตาจะไหลมาเลอะมาสดาราแล้ว