ตอน343ชดใช้ความผิด

ตอนที่ 343 ชดใช้ความผิด

ธนาคถอนหายใจออกมา แล้วพูดด้วยความตำหนิว่า “ถ้าคุณยังเป็นแบบนี้อีกต่อไป ผมกลัวว่าคุณต้องกลายเป็นคน ที่โง่เขลา จนสะเพร่าเรื่องของลูกชายตัวเอง

จันวิภายิ้มอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออก หลังจากนั้นเม้ม ปากแล้วพูดว่า “ธนภาค คุณ…คุณเอา เอาเบอร์โทรศัพท์ของ เจริญศรีให้ฉันเถอะ”

ธนภาคไม่เข้าใจมากๆ จ้องไปที่ดวงตาแดงคู่นั้นของ จันวิภาสักพัก ก็เริ่มถามอีกครั้งว่า “ผมถามจันวิภาหน่อยนะ ว่า คุณไม่คงไม่โง่พอจนต้องไปเจรจากับเจริญศรีหรอกใช่ไหม

จันวิภายกริมฝีปากขึ้นเบาๆ กลอกตาไปมา พูดอย่างไม่

พอใจว่า “ฉันดูเหมือนคนโง่แบบนั้นจริงๆเหรอ

“โง่เหรอ เหมือน ไม่เพียงแค่เหมือนนะ แต่ยังทำเรื่องให้สุ มิตรลำบากใจอีก คุณเป็นคนโง่ของแท้เลย

สายตาของธนภาคสามารถมองคนทะลุปรุโปร่ง ทึกทัก เอาเองจนกลายเป็นคำวิจารณ์แบบนี้ไป

จนวิภาส่ายหน้าแล้วพูดว่า “คุณรู้ อาการป่วยของสุมิตร

ในตอนนี้ฉันไม่สามารถหนีไปได้ ครั้งนี้ถ้าบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดประสบปัญหาอีก หลังจากนี้คุณโทรเรียกฉันมา ฉันจะไป เผชิญหน้าเขาได้ยังไง

“ที่คุณพูดมาคือจะไม่สานสัมพันธ์ต่อกับเขาอย่างงั้นเหรอ

ธนภาคพูดยิ้มๆ

“แน่นอนว่าไม่ได้คิดไว้ แต่ เฮ้อ ฉันขี้เกียจพูดกับคุณแล้ว ตอนนี้คุณเอาเบอร์ของเจริญศรีมาให้ฉัน” จันวิภาพูดอย่าง หงุดหงิดและมีท่าทีไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

ธนภาคจึงนั่งลงบนเก้าอี้ เงยหน้าขึ้นมองจนวิภาแล้วสาย หน้า ยังคงปฏิเสธที่จะไม่ให้เบอร์ไป

“ฉันแค่อยากคุยกับเจริญศรีเท่านั้น ไม่ใช่การเจรจาสัก หน่อย ฉันก็แต่อยากทำเรื่องที่ฉันสามารถทำได้ แม้เธอจะไม่ รับปาก อย่างมากก็แค่พูดจาถากถางฉัน เธอจะทำอะไรฉันได้

จนวิภารู้สึกท้อแท้ใจ เธอพยายามแสดงให้ตัวเองมีความ จริงใจเพิ่งขึ้น

ถึงในท้ายสุดที่เกือบจะเป็นจั่นวิภาคนเดียวที่พูดบอกต่อ

ธนภาค ในที่สุดธนภาคก็ทนไม่ไหว เอาเบอร์โทรศัพท์ของ เจริญศรีให้ในวิภาไป และถ้าจะขอสิ่งใดก็ไม่สามารถรับปาก เจริญศรีได้อีก

จนวิภารับปากอย่างตรงไปตรงมา แต่ในใจกลับเตรียม พร้อมแล้วที่จะเผชิญกับอันตรายและการเสียสละ นี่คือ หนทางที่เธอจะรอด ยังไงก็ตามก็ต้องทำให้สำเร็จ
จริงๆแล้วในใจของคนภาคยังคงไม่วางใจ แต่ก็อย่างที่ฉัน วิภาพูดถ้าเขาไม่ให้เบอร์โทรศัพท์กับจันวิภา จันวิภาก็จะหาวิธี เอาไปให้จนได้

วันนั้นได้เจอเรื่องราวของเจริญศรี ธนภาคยังจำได้ดีว่าถึง แม้พูดถึงที่เจริญศรีคุยกับเขา แต่ในความเป็นจริงสิ่งที่เจริญศรี พูดมาทั้งหมดล้วนหมายถึงส่งต่อให้จันวิภา เพียงแต่ธนภาคไม่ สามารถทนเห็นอันตรายที่จันวิภาจะเผชิญได้ จึงไม่ยอมบอกกัน วิภา

สิ่งเดียวที่ธนภาคสามารถทำได้ในตอนนี้คือขอเพียงแค่ จันวิภาจะไม่โง่อีก ไม่งั้นบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดคงไม่สนว่าจะ อยู่หรือไป หลังจากที่สุมิตรตื่นขึ้นมาจะเจอเขาคิดบัญชีแน่นอน

นึกถึงตรงนี้ธนภาคก็มองไปที่ใบหน้าซีดของสุมิตรที่นอน

อยู่บนเตียงผู้ป่วย จึงทำได้แค่ถอนหายใจออกมา

“ที่ต้องป่วยแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร อย่างน้อยก็

ยังนอนอยู่ที่นี่ มองดูชีวิตคนอื่นยุ่งเหยิง” ธนภาควางมือไว้บน คอตัวเอง พิงเก้าอี้แล้วหัวเราะเยาะตัวเอง

อย่างไรก็ตามเรื่องราวอาจจะน่ากลัวกว่าที่ธนภาคคิดไว้ เจริญศรีผู้หญิงคนนั้นต้องการทำบางสิ่งบางอย่างต่อจนวิภา มากกว่าการจ่ายเงินธรรมดาแบบนั้น

ทั้งหมดนี้ธนภาครู้สึกเหมือนอยู่ในกลอง
ประตูใหญ่ที่เพิ่งเดินออกมาจากโรงพยาบาล จันวิภาปรับ อารมณ์ตัวเองพร้อมกับโทรติดต่อเจริญศรี

เวลาเดียวกันอีกฝ่ายก็เหมือนกับเตรียมพร้อมรับโทรศัพท์ จากทางนี้เหมือนกัน ครู่เดียวก็ติดต่อได้แล้ว

จันวิภากลืนน้ำลายไปอีกหนึ่ง ขณะนั้นก็ไม่รู้จะพูดกับผู้

หญิงคนนี้ยังไง เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอยังอยู่เหนือกว่าอยู่เลย ผ่านไปไม่นานเธอกลับเปลี่ยนตำแหน่งอีกแล้ว

เจริญศรีรับแล้วยังไม่พูด มีเพียงแค่ความอึดอัดออกมา

“ฉันคือนวิภา…..

จนวิภารู้สึกว่ามือตัวเองที่ถือโทรศัพท์อยู่เปียกชุ่มไปด้วย เหงื่อ แน่นอนว่านี่ไม่ใช่เพราะกลัว แต่เป็นอารมณ์ที่ไม่ สบายใจหรือก็คืออึดอัดใจมากๆนั่นเอง

แต่เพื่อสุมิตรแล้วเธอแค่ต้องอดทนกัดฟันต่อไป จนวิภา ถามอีกครั้งว่า “นี่ใช่คุณเจริญศรีไหมคะ”

“ฉันบอกว่าเป็นใครล่ะ เดิมที่เป็นสุนัขจิ้งจอกตัวเล็กๆ ทำไมเหรอ หรือว่าอยากจะแน่ใจที่ฉันถูกเพื่อนสนิทอย่างคุณ ฆ่าตายหรือยังใช่ไหม”

ในที่สุดอีกฝ่ายก็พูดออกมา สิ่งแรกที่พูดถึงคือสิ่งที่จันวิภา คุกคามเธอในวันนั้น

จันวิภายิ้มอย่างขมขื่น พูดเสียงแผ่วเบาว่า “คุณเจริญศรี ครั้งนี้ฉันไม่ได้มาเพื่อจะทะเลาะกับคุณ แต่เป็นเพราะ
“อ้าวเหรอ ไม่ได้จะมาทะเลาะกับฉันเหรอ หรือว่าคุณจัน วิภายังมีเรื่องขอร้องอะไรฉันเหรอ ๆ ช่างเป็นเหตุกาณ์ที่หาได้ ยากจริงๆ

ในที่สุดจนวิภากรู้ถึงความเจ้าเล่ห์ของผู้หญิงจนทำให้ไม่ สบายใจเป็นยังไง แม้ว่าจะเป็นการโทรศัพท์แต่ในใจจนวิภาคี กลัดกลุ่มไม่น้อย

แต่ในความเป็นจริงตอนนี้เธอไม่ได้โกรธอะไรเลย จำต้อง อดทนพูดต่อว่า “คุณเจริญศรีคะ ก่อนหน้านี้พวกเราทำผิดไว้ มาก ครั้งนี้ที่ฉันโทรมาหาคุณ ก็อยากจะขจัดความผิดนี้ไป เจริญศรียิ้มเยาะเย้ยออกมา

จนวิภาพูดต่อว่า “จริงๆแล้วฉันไม่รู้ว่าที่พูดกับคุณไปจะได้ ผลไหม หรือก็คือเมื่อเร็วๆนี้ฉันคิดว่าเรื่องยุ่งเหยิงทั้งหมดเกิด จากความเกลียดชังที่ไม่จำเป็นเลย ฉันอยากขอร้องคุณเจริญ ศรีช่วยลืมเรื่องที่ไม่ดีในอดีตได้ไหม

จันวิภาไม่ได้โง่ที่จะพูดถึงเรื่องเงื่อนไขกับเจริญศรีต่อ บางทีอาจจะเกิดปาฏิหาริย์ขึ้นในตอนที่จันวิภาอ่อนแออยู่ ไม่ เล่นแง่อีกก็ยังบอกไม่ได้

แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะเต็มใจเสียสละเหมือนอย่างจนวิภา

“ให้ลืมความเกลียดชังอะไรนั่นฉันลืมได้แน่นอน แต่คนที่ ทำผิดโดยธรรมชาติจะต้องจ่ายเงินค่าตอบแทน สุนัขจิ้งจอกตัว เล็กๆ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าคุณคิดจะทำอะไร แต่คือการอดทนต่อการสูญเสีย หลังจากนี้ค่อยมาหาฉันให้ชดใช้คืนถูกไหม

เทอะ….

เสียงตวาดของเจริญศรีก็เหมือนกับเข็มจำนวนมากที่แทง ทะลุผ่านโทรศัพท์เข้าไปในหูของจันวิภา

สุดท้ายเจริญศรียังไม่อยากพูดเรื่องไร้สาระกับจันวิภา ค่า ตอบแทนที่เธอเรียกไปก็คือเตรียมเรื่องที่จะต้องเจรจากับจัน วิภาในครั้งนี้

จนวิภาถอนหายใจ พูดอย่างไม่มีทางเลือกว่า “ช่างมัน เถอะ คุณเจริญศรีในเมื่อเรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว ฉันก็ไม่มีอะไร จะปิดบังอีกแล้ว”

“อ๋อ งั้นเธอเตรียมจะทำอะไรล่ะ

แม้ว่าคนจะไม่เห็นเจริญศรี แต่จันวิภากลับเดาได้ว่าตอนนี้ เธอแสดงอาการแบบไหนออกมา

“มันไม่ใช่ว่าฉันต้องทำยังไง แต่เป็นคุณเจริญศรีอยากให้ ฉันทำยังไงมากกว่า ฉันฟังคุณธนภาคบอกมาแล้ว ถึงแม้จะ ไม่รู้ว่าสิ่งที่คุณพูดคือต้องการเรียกร้องอะไร แต่ฉันก็ยังไม่ รับปากว่าจะทำให้ได้ไหม

ในวิภายังคงพูดดีตอบ ตอนนี้ไม่รู้ว่าเจริญศรีวางแผน อะไร เธอยังคงรอดูต่อไป

“ ๆ ไปเป็นสุนัขจิ้งจอกอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม หลายปี เข้าใจได้ว่ามันผ่านไปเร็วมาก