ตอน 329ดูเธอไม่ออก

ตอนที่ 329 ดูเธอไม่ออก

ตอนที่จันวิภากับธนภาคคุยโทรศัพท์กันอยู่นั้นนิเวศน์ก็ไม่ ได้อยู่เฉยๆ หลังจากออกจากบ้านเขาก็ไม่ได้ลืมที่จะพกเอา เครื่องมือของตัวเองมาด้วยที่จริงก็คือโทรศัพท์มือถือเล็กๆ แต่ ไม่ว่าจะผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์อะไรเมื่ออยู่บนมือนิเวศน์ เหมือนเปลี่ยนใหม่หมดไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้

จากความพยายามของนิเวศน์ในที่สุดก็ได้ข้อมูลของเจริญ ศรีจากบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกันแล้วหลังจากนั้นก็ใช้เทคโนโลยี ของแฮกเกอร์เตรียมแฮก โทรศัพท์มือถือของเจริญศรีอย่างนั้น อยากได้ข้อมูลของเธอจะง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากเลย

แต่ว่านิเวศน์กลับพบว่าขณะที่ตนเองกำลังเตรียมที่จะทำ อยู่นั้นก็มีเสียงรถดังขึ้นด้านหลังเขารู้สึกไม่ปลอดภัยตอนที่หัน หลังไปดูป้ายทะเบียนรถพบว่าเป็นรถของคนของสุพจน์

“แม่ครับ หนีเร็วพวกเขามาอีกแล้วนิเวศน์ตะโกนแล้วถึง จันวิภาวิ่งไปทางที่รถวิ่งผ่านไม่ได้ต่อด้วยสองแม่ลูกก็หนีเข้า ห้างที่มีคนเยอะมาก

แต่ว่าคนละเอียดอย่างนิเวศน์ก็เห็นแล้วว่าคนของสุพจน์ ตามหลังมาแล้วสองแม่ลูกไม่กล้าทำอะไรและการทำได้แค่แอบซ่อนอยู่ในห้าง

ทีแรกนิเวศน์ยังมีความรู้สึกกลัวอยู่บ้างแต่สุดท้ายพบว่า คนที่ตามพวกเขานั้นโง่มากแต่แฮกเกอร์ที่จับตำแหน่งของเขา ได้ถึงจะเป็นคนมีฝีมือ

สุดท้ายนิเวศน์กับจันวิภาถึงขนาดที่ว่าเดินช้อปในห้างขึ้น มาเลยถือโอกาสเลือกเสื้อผ้าให้ตัวเองและจันวิภาไว้เปลี่ยนกัน

หลังจากหนีออกมาจากบ้านสุพจน์แล้วยังหนีไปมาไม่หยุด ทั้งสองคนเลยดูโทรมๆทั้งสองคนเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ไม่เพียง ทำให้ดูสดใสขึ้นแต่ยังถือเป็นการปลอมตัวไปด้วย

นิเวศน์สวมชุดสูทแล้วยังผูกหูกระต่ายไว้กลางอกถ้าใส่ แว่นด้วยก็เหมือนโคนันเลยนะส่วนในวิภาตามสไตล์ที่นิเวศน์ เลือกสวมหมวกสีฟ้าเข้าชุดกับเดรสยาวสีอ่อนบวกกับใบหน้าที่ ดูอ่อนเยาว์ของเธอยิ่งทำให้ดูสดใสขึ้นเยอะเลย

ทั้งสองคนเดินเล่นอยู่สักพักแล้วก็ออกจากห้างหนีจาก สายตาถึงที่พักของธนภาคอย่างปลอดภัย

ตอนที่ธนภาคเห็นการแต่งตัวของทั้งคู่ก็อดไม่ได้ที่จะ ตะโกนว่าดีอีกอย่างคิดอยู่นานสองนานถึงจะคุยกับทั้งสองคน “ฉันก็ว่าพวกเธอเหมือนอะไร เธอดูเหมือนโคนันไหมอีกคน เหมือนโมริรัน

จนวิภาอธิบายอย่างเขินๆว่า “ก็เพื่อหลบสายตาพวกนั้นไง นิเวศน์ต้องให้ฉันใส่ชุดนี้ให้ได้ฉันก็ไม่ใช่สาวๆแล้วก็รู้สึกแปลกเหมือนกัน

“สายตาของนิเวศน์ก็ดีไม่เบาเหมือนกัน เออ ที่พูดว่าหลบ สายตาคืออะไร?ชัยเจริญศรีนั้นมาหาเรื่องอีกแล้วเหรอ?”สีหน้า ของธนภาคเริ่มแย่ลง

จนวิภาอธิบาย “มันก็ไม่ใช่ยังงั้น แต่ถ้าให้เธอมาเห็นเรา เจอกันคงไม่ดีมั่งอย่างนั้นพวกเรามาหาเธอคงจะยากขึ้น

“ธนภาคอื้ออย่างสงสัย พูดต่อว่า “เอาเถอะ พวกเธอเข้า มาพักผ่อนก่อนเถอะ” พูดจบก็อุ้มนิเวศน์ขึ้นมานั่งอยู่บนไหล่ตัว เอง

นิเวศน์หัวเราะเสียงดัง “อาธนภาค อาต้องช่วยผมหาพ่อ

นะ”

“แน่นอน อากับพ่อของหนูเป็นเพื่อนกันเรื่องแบบนี้ไม่ จําเป็นต้องให้หนูมาขอร้องหรอก

จู่ๆนิเวศน์ก็เปลี่ยนเรื่องพูดเหมือนไม่ได้ตั้งใจ “เออ ถ้างั้น ทำไมอาธนภาคถึงไม่รู้เรื่องที่พ่อโดนย้ายละครับนี้มันไม่มี ความรับผิดชอบเลยถูกไหม?

จันวิภาขมวดคิ้วว่า “นิเวศน์ พูดจาไม่รู้จักผู้ใหญ่เลยละ?

ธนภาคยิ้มแห้งๆไม่ได้ใส่ใจแล้วพูดว่า “ช่วงนี้บริษัทตะวัน กรุ๊ปจํากัดเกิดเรื่องนิดหน่อย มีคนบงการจะใส่ร้ายบริษัทแต่ว่า มีคนอีกคนค่อยช่วยบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดอยู่เงียบๆเพราะมัว แต่ยุ่งกับหาตรวจสอบเรื่องพวกนี้…..เลย…..
นิเวศน์ยิ้มนัยน์ตามประกายแสงสว่างเขาเอนหัวถามอย่าง จริงจังว่า “อ่อ? งั้นอาชนภาคกำลังตรวจสอบคนมากฝีมือคน นั้นหรือตรวจสอบคนร้ายคนนั้น?”

ธนาคนิ่งไปสักแป๊บอธิบายว่า คนพูดจบก็สบตากับนิเวศน์ แน่นอนว่าต้องทั้งสอง

นิเวศน์ก็ไม่ได้หลบสายตาแต่หัวเราะแล้วพูดว่า “เฮ้อ ดู เหมือนว่าทั้งสองคนนั้นจะมียอดฝีมือทั้งคู่เลยนะไม่งั้นอาธร ภาคก็คงไม่เหนื่อยจนใต้ตาดำขนาดนี้

ใต้ตาของธนภาคดำจริงๆดูแล้วคงเป็นเพราะช่วงนี้ไม่ได้ พักผ่อนเพียงพอแน่

“สองคนนั้นต้องเก่งมากแน่ๆ” นิเวศน์รู้สึกภูมิใจในตัวเอง อย่างที่รู้ธนภาคเก่งมากเรื่องตรวจสอบข้อมูลของคนคนหนึ่งถ้า เขาไม่สงสัยว่านิเวศน์เป็นแฮกเกอร์คนนั้นก็เพียงพอให้นิเวศน์ ภูมิใจไปสักพักแล้ว

ธนภาควางนิเวศน์บนโซฟาขยี้หัวไปด้วยพูดไปด้วยว่า “ใช่ไง เก่งเหมือนนิเวศน์เลย เขาใช้มือหยิกแก้มแดงๆของ นิเวศน์

“งั้นเขาสองคนนั้น ใครเก่งกว่ากัน?อาคงไม่ใช่ว่าไม่มี ข้อมูลอะไรเลยมั่ง?”นิเวศน์ถามต่อเหมือนว่าอยากเอาชนะ พจน์ครั้งนี้

ธนาคไม่ได้ตอบพูดแค่ว่า “ตัดสินยากจริงๆ อย่าสนใจเรื่องนี้เลยไปนอนเถอะอามีเรื่องจะคุยกับแม่

นิเวศน์อยากมีโอกาสอยู่คนเดียวอยู่แล้วก็เลยไม่ได้รอให้ ธนภาคบอกเดินเข้าห้องไปอย่างคุ้นเคย

ส่วนจันวิภาใต้ยินบทสนทนาของทั้งคู่ก่อนหน้านี้เธอก็รู้สึก ตื่นเต้นมากกลัวว่าตัวคนของสุพจน์กับนิเวศน์จะถูกเปิดเผยถึง แม้ว่านิเวศน์กับธนภาคจะอยู่ฝ่ายเดียวกันแต่ว่าหากสุพจน์ถูก เปิดเผยเรื่องราวจะวุ่นวายกว่าที่เป็นอยู่

ครั้งนี้จนวิภาไม่ได้คิดถึงความแค้นในอดีตแต่คิดเรื่องการ แก้ไขความแค้นครั้งนี้ทำให้ชีวิตของทุกคนกลับไปสงบเหมือน เดิม

จันวิภาคิดเรื่องพวกนี้จนลืมไปว่าธนภาคอยู่ตรงนี้

ธนภาคไม่ได้ใส่ใจเท่าไรแต่กลับสังเกตจันวิภาอย่างสนใจ จนสายตาของเขาทำให้ฉันวิภาสังเกตได้เขาถึงพูดว่า “นิเวศน์ เด็กคนนี้ ฉลาดมาก

คำพูดที่ไม่มีที่มาที่ไปคำนี้จนวิภาทำได้แค่พยักหน้า

“ช่วงนี้เธอไม่ได้อยู่กับสุมิตร แล้วไปอยู่กับเพื่อนลึกลับคน นั้นเหรอ? เมื่อไรจะพามาแนะนำล่ะ? “ธนภาคอยากรู้มาก

จนวิภาอธิบาย “ก็ไม่ได้ลึกลับหนิ แค่เขาไม่ชอบสุงสิงกับ ใครหน่ะ”

ธนภาคไม่ได้พูดอะไรต่อแค่ถอนหายใจ
ในภาพูดอย่างสนิทสนม “ทำไม? มีปัญหากับเจริญศรี หรือว่าเป็นห่วงสุมิตรหรือว่าตรวจสอบสองคนนั้นมันยาก มาก?

ธนภาคของหน้าจั่นวิภาส่ายหัวแล้วพูดว่า “ไม่ใช่ทั้งนั้น ที่ ฉันถอนหายใจเป็นเพราะเธอ

“ฉัน?”

“ใช่ เธอ ธนภาคพูดเน้นๆ

“ปีก่อนฉันคิดว่าฉันเข้าใจเธออย่างละเอียดแล้วนะ ครั้ง นี้ฉันดูเธอไม่ออกอีกแล้ว”