ตอน322หรือว่าจะเป็นเขาจริงๆ

ตอนที่ 322 หรือว่าจะเป็นเขาจริง ๆ ?

“ออกไปข้างนอก?” นิเวศน์กะพริบตาสีดำขลับ พูดอย่าง ไม่พอใจ “ไปไหน? หรือว่าคุณเองก็อยากให้ผมไปทำงานใช้ มั้ย?”

แม้ว่าจะแสดงท่าทีไม่พอใจ แต่ในใจนิเวศน์กลับนึกสงสัย สองสามวันมานี้สุพจน์วุ่นวายอยู่กับการจัดการบริษัทตะวันกรุ๊ป จํากัด ด ๆ อย่าบอกนะว่าจะพาเขาไปไว้ใกล้ตัว

สุพจน์จ้องมองนิเวศน์ครู่หนึ่ง ก่อนมองหน้าเดสก์ท็อป คอมพิวเตอร์ของเขา แล้วพูดว่า “ไปบริษัทฉัน เธออยากจะเล่น คอมก็เล่นซะให้พอ หรือว่าเธอยังอยากไปอยู่กับฉัน

ความคิดนิเวศน์นั้นมักถูกสุพจน์มองได้ทะลุปรุโปร่งเสมอ แต่เบื้องหน้าเขากลับต้องทำเป็นนิ่งสงบ

หลังส่ายหัวไปมา ก็ยื่นปากน้อย ๆ ก่อนกล่าวว่า “เล่น คอมมาทั้งคืนแล้ว ผมไม่อยากไปหรอก แถมบริษัทคุณก็ไม่เห็น มีอะไรน่าสนุก มีแต่พวกผู้ใหญ่ ผมกลัวนะ

พูดจบนิเวศน์ก็กระโดดไปที่เตียง มือทั้งคู่ดึงผ้านวมขึ้น เหลือให้เห็นเพียงดวงตาสองข้างที่มีสีดำตัดขาดชัดเจนซึ่งต้อง มองสุพจน์พลางกลอกไปมา ราวกับอยากจะเห็นอะไรบางอย่างจากใบหน้าที่เหนื่อยหน่ายนั้น

สุพจน์ไม่อยู่มองนิเวศน์ต่อ เขาหมุนตัวจากไป ราวกับ ยอมรับโดยดุษณี

ในขณะที่นิเวศน์ยังไม่ทันได้ดีใจ นอกประตูก็มีเสียงกลั้น หัวเราะดังขึ้น

“อยู่บ้านก็ไม่เลว ยังไงก็ตามฉันจะให้การ์ดเฝ้าประตู ทั้งหมดเข้ามาคุ้มกันเธอในบ้าน ไม่อย่างนั้นให้เด็กอย่างเธอ อยู่บ้านคนเดียวจะอันตรายเกินไป ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันจะ ไปอธิบายกับนวิภายังไง?”

นิเวศน์พลันกระโดดผลุงขึ้น ร้องเสียงดัง “เฮ้ ตอนแรกก็ กักบริเวณหม่ามี ตอนนี้ก็เป็นผมเหรอ? พ่อบุญธรรม คนมี คุณธรรมย่อมเว้นทางให้ผู้อื่นนะ

“ไปเรียนคำพูดเจ้าเล่ห์พวกนี้มาจากไหนน่ะ ร้อนใจอะไร กัน? ฉันลืมบอกไป เธอสามารถออกไปเล่นข้างนอกได้ แต่ต้อง มีคนไปเป็นเพื่อนด้วย” อยู่ ๆ สุพจน์ก็มายืนอยู่ที่ประตู หัวเราะ เบา ๆ พลางพูดว่า “แน่นอนว่า ไม่สามารถไปหาหม่ามีของเธอ

นี่ทำเอานิเวศน์พูดอะไรไม่ออก ชัดเจนแล้วว่า นิเวศน์ไม่มี ทางเลือก ได้แต่ก้มหน้ายอมรับ แต่ในใจเขากลับแอบนึกยินดี

ทั้งหมดก่อนหน้านี้เป็นเพียงการแสดงของนิเวศน์เท่านั้น เขาไม่อยากทำให้สุพจน์ระแวง จริง ๆ แล้วเขาไม่สนใจสักนิดว่าจะสามารถออกไปข้างนอกได้หรือเปล่า เขาต้องการแค่ให้ ในห้องมีคอมพิวเตอร์สักเครื่อง แค่นั้นเขาก็สามารถบรรลุเป้า หมายได้แล้ว

นิเวศน์ท่าที่เป็นนอนหลับ รอจนเมื่อสุพจน์ออกจากบ้านไป แล้ว เขาถึงตะกายขึ้นมา แล้วเปิดประตูออกดู ที่ห้องนั่งเล่นซึ่ง อยู่ห่างจากประตูไปไม่ไกล มีบอดี้การ์ดชุดดำสองสามคนนั่ง อยู่ ดูราวกับรูปปั้น ไม่ขยับเขยื้อนตัวกันสักนิดเดียว

นิเวศน์ทำหน้าทะเล้น หัวเราะเสียงเบาก่อนด่า “เจ้าที่ม

ปิดประตู แล้วจึงเปิดคอมพิวเตอร์อีกครั้ง เขาสวมหูฟัง ขนาดใหญ่บนศีรษะเล็ก ๆ สีหน้าหนักแน่น

ทั้งต้องระวังไม่ให้มีเสียงดังเล็ดรอดออกมา และต้องดูว่า มีบันทึกสนทนาใหม่ ๆ ของสุพจน์ที่เขาดักฟังมาได้รึเปล่า ระดับความเร็วของนิเวศน์จึงเป็นไปอย่างเชื่องช้า แต่เพียงไม่ นานก็รู้ว่าสุพจน์มุ่งเป้าโจมตีไปที่บริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด

นิเวศน์เอนพิงพนักเก้าอี้คอมพิวเตอร์ราวใต้เท้าตัวน้อย ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนคลึงขมับตัวเองไปมา แต่สีหน้า กลับผ่อนคลายอย่างยิ่ง

เพราะหากให้กล่าว แผนการของสุพจน์นับว่าดูออกได้ ง่ายดายมาก แน่นอนว่า เงื่อนไขแรกก็คือข้อมูลของบริษัท ตะวันกรุ๊ปจำกัดและสุพจน์ต้องเท่ากัน นี้เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดใน สงครามธุรกิจ
หากนิเวศน์ยืนอยู่ข้างบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด ก็นับเป็นวิธี การแก้ปัญหาที่ดีอย่างมาก

แผนของสุพจน์นั้นง่ายมาก นั้นก็คือการใช้ประโยชน์จาก จนวิภา แผนงาน โฆษณาบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดที่จะปล่อยตัว นั้น จะทำให้ชื่อเสียงบริษัทพวกเขาเสียหาย

วิธีการก็คือ เริ่มแรกก็ปล่อยแผนงาน โฆษณาของบริษัท อาหญิงออกไปก่อนจากนั้นก็รอให้สายในบริษัทตะวันกรุ๊ป จำกัดปล่อยโฆษณาออกมาต่อจากนั้น เมื่อเป็นอย่างนี้สุพจน์ก็ สามารถฟ้องข้อหาละเมิดลิขสิทธิ์กับทางบริษัทตะวันกรุ๊ปจํากัด ได้

เห็นได้ชัดว่านี้เป็นเพียงก้าวแรกของสุพจน์ ต่อจากนี้เขา คงยังมีการโจมตีที่รุนแรงยิ่งกว่า

นิเวศน์พูดกับตัวเอง “เอาล่ะ แก้เรื่องตรงหน้าก่อนแล้ว ค่อยว่ากัน”

ว่าพลางเคาะคีย์บอร์ดอย่างคล่องแคล่ว ไม่นานก็สามารถ เข้าไปในระบบสำนักงานของบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดได้ สอง สามนาทีต่อมาคอมพิวเตอร์แม่ข่ายของบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด ก็เด้งแจ้งเตือนกรณีแผนงานโฆษณาที่กำลังใกล้จะปล่อยออก ไป เมื่อเป็นอย่างนี้แม้ถูกสายเห็นก็ไม่มีปัญหาอะไร

จากนั้นนิเวศน์ก็ส่งที่มาที่ไปของเรื่องนี้ให้ธนภาคทาง เน็ตเวิร์ค ตอนนี้สุมิตรเข้าโรงพยาบาล แม้ธนภาคจะไม่มี อำนาจบริหารบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด แต่ก็มีฐานะเป็นเพื่อนสนิทต้องรับฟังเขาแน่

แฮกเกอร์ในเงามืดคนหนึ่งช่วยบริษัทตะวันกรุ๊ป จำกัด แน่นอนว่ายากจะให้คนเชื่อถือได้ แต่นิเวศน์ไม่ใส่ใจเลยแม้แต่ น้อย เพราะในฐานะบริษัทใหญ่ ผู้บริหารระดับสูงไม่มีทางเอา แผนงาน โฆษณาของบริษัทนี้กลับมาใช้อีกแน่นอน

อย่างน้อยที่สุด พวกเขาจะสืบสาวหาความจริงจากบริษัท

อาหมิง

หลังเสร็จสิ้นเรื่องพวกนี้แล้ว นิเวศน์ก็ปิดคอมพิวเตอร์ ก่อนพาใบหน้าเหนื่อยล้าเคล้ารอยยิ้มดำดิ่งสู่ห้วงฝันแสนสุข

แต่ในเวลาเดียวกันที่บริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดกลับกำลัง ชุลมุน แฮกเกอร์คนหนึ่งสามารถบุกเข้ามาในระบบรักษาความ ปลอดภัยและระบบสำนักงานได้อย่างง่ายดาย ไม่เพียงไม่ สร้างความเสียหาย กลับยังได้ส่งคำเตือนให้แก่บริษัทอย่าง หวังดี

ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเรียกประชุมเร่งด่วน นอกจาก นี้ธนภาคเองก็ยังมาบริษัทเป็นกรณีพิเศษในเรื่องเดียวกัน อย่างไรก็ดี คำสั่งตรวจสอบถูกสั่งการลงไปอย่างรวดเร็ว ส่วน แผนงานโฆษณาโครงการนั้นก็ถูกพักไว้ชั่วคราว

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่ได้สร้างความเสียหายอะไรให้กับบริษัท ตะวันกรุ๊ปจำกัด ในทางตรงกันข้ามหากการเตือนนี้เป็นเรื่อง จริง ผู้ที่ชักใยอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้กลับน่ากลัวยิ่งกว่า
หลังธนภาคกลับออกมาจากบริษัท เขาก็ยังคิดไม่ออกว่า แฮกเกอร์คนนั้นเป็นใคร หากเป็นคนอื่น คงฉวยโอกาสหา ประโยชน์มหาศาลจากบริษัทตะวันกรุ๊ปด้วยข้อมูลนี้ไปแล้ว แต่ เห็นได้ชัดว่าแฮกเกอร์คนนั้นไม่ต้องการสิ่งตอบแทน

เป็นใครกันนะ?

ใบหน้าหนึ่งลอยขึ้นมาในความคิดของธนภาค เขาสาย หน้าโดยแรง

แต่ผู้ที่อยู่เบื้องหลังคนนั้น คิด ๆ ไปแล้วก็คงเป็นคนเดียว กับที่ส่งเมล์ภาพมาครั้งที่แล้ว หากเป็นเช่นนี้ ถึงแม้จะสืบสาว เอาความจริงกับบริษัทโฆษณาไปก็คงไม่มีทางลากคนบงการ ออกมาได้

บริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัดไม่ถนัดที่จะทำเรื่องเหล่านี้ในทาง ลับ แต่ธนภาคกลับเป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้ เพียงไม่นาน ลูก น้องเขาก็ส่งข้อมูลมา

เป็นที่แน่นอนว่าบริษัทโฆษณานั้นมีหนอนบ่อนไส้อยู่ แต่ คนที่อยู่เบื้องหลังกลับยังไม่แน่ชัด เห็นได้ชัดว่า บริษัทโฆษณา เป็นแค่หมาก ในมือของคนคนนั้น นึกไม่ถึงว่าจะถูกใช้มาใส่ ร้ายบริษัทตะวันกรุ๊ปจำกัด

ธนภาคขมวดคิ้ว ก่อนส่ายหัวแล้วยิ้มฝืด ในใจคิดว่า สถานการณ์ตอนนี้ช่างยากลำบากจริง ๆ

อีกด้าน สุพจน์เองก็ได้รับข่าวที่สายส่งกลับมา บริษัทตะวันกรุ๊ปจํากัดเกือบจะพลาดท่าแล้วชัด ๆ แต่กลับถูกคนขัด ขวางเสียได้

สุพจน์ได้แต่โกรธ หลังจากห้องทำงานทั้งห้องเกือบถูก ทำลายกลายเป็นซาก ใบหน้าโกรธเกรี้ยวของเขาก็ค่อย ๆ จางหาย

ในหัวของเขาพลันผุดภาพคนคนหนึ่งขึ้นมา และเป็นคน คนเดียวกับที่ธนภาคคาดเดาไว้ตอนแรก หรือว่า…จะเป็นเขาจริง ๆ