ตอน284กับดักที่เขาวางเอาไว้

ตอนที่ 28 กับดักที่เขาวางเอาไว้

“แค่กๆ อีกนิดเดียวกันวิภาก็จะหายใจไม่ออกแล้วเธอ จ้องมองสุมิตรอย่างเคียดแค้นคิดไม่ถึงเลยว่าเธอจึงหนีออกไป ได้แค่ครั้งเดียวสุมิตรก็เปิดเผยธาตุแท้ออกมา

โหดร้ายบ้าคลั่งนี่คือธาตุแท้ดั้งเดิมของสุมิตร

ยังดีที่จันวิภารักษาความตื่นตัวเอาไว้ก่อนไม่ได้ถูกท่าทาง ที่เอาใจของสุมิตรทำให้หลงไหลในวิภาได้เห็นวิธีการของสุ มิตรมานานแล้วเดิมทีก็ไม่เชื่อว่าเขาจู่ๆก็จะเปลี่ยนไปเป็นคนดี อยู่แล้วหลังเสียความทรงจำก็ยังเหมือนเดิม

ในคอของฉันวิภารู้สึกไม่ค่อยสบายนักยึดเอวตรงพูด ด้วยท่าทางที่เด็ดขาด” สุมิตรฉันไม่ให้นายทำสำเร็จแน่ไม่มีทาง เด็ดขาด!

“นั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด ท่าทีของสุมิตรเยือกเย็นเขานั่งลงบน โซฟาอีกครั้งแล้วในไวน์ให้ตนเองอีกแก้ว

เมื่อเห็นสุมิตรมีท่าทีที่ไม่แยแสเช่นนี้จนวิภาก็ถูกเขาทำให้ โกรธเข้าจริงๆเสียแล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆพูดกล่อมตัวเอง อยู่ภายในใจให้ตนเองสงบใจลง
รอจนกระทั่งใจเย็นลงอย่างยากลำบากจั่นวิภานั่งลงทาง ด้านหน้าของสุมิตรพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง สุมิตรฉันรู้วิธีของ นายแล้วพูดมาเถอะที่จริงแล้วนายกำลังคิดอะไรกันแน่ฉันจะให้ นาย! แค่ให้ฉันออกไปจากที่นี่

สุมิตรเหลือบตามองเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่บ้าคลั่งเป็น อย่างมาก ตามที่ฉันคิดตอนนี้เธอควรที่จะต้องร้องอ้อนวอนฉัน สินหรือท่าทีขอร้องของเธอ?

“จันวิภาพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่งเธอจ้องมอง มิตรอยู่ชั่วครู่จึงจะพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน ได้ค่ะท่าน ประธานสุมิตรดิฉันขอร้องคุณปล่อยฉันออกไปจากที่นี่เถอะคุณ ต้องการอะไรฉันจะให้คุณเอง!

อย่างไรก็ตามแม้ว่าจันวิภาจะลดท่วงท่าขงเธอลงแต่สุมิตร ก็ยังไม่ซาบซึ้งทันใดนั้นจู่ๆเขาก็หัวเราะขึ้นมาหัวเราะอย่างต่อ เนื่อง

สุมิตรพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เกียจคร้าน เธออยากจะ ออกไปอย่าพูดถึงคำพูดที่ฉันพึ่งพูดออกไปเมื่อกี้นี้หรือว่าเธอ ลืมไปแล้วถึงจุดประสงค์ที่เธอมาที่นี่

จุดประสงค์ที่มาที่นี่……

สุมิตรเอ่ยขึ้นมาเช่นนี้ทันใดนั้นจันวิภาก็นึกขึ้นมาได้ว่าเธอ มาที่นี่เพื่อชักชวนให้สุมิตรร่วมมือกับบริษัทของพวกเขาต้อง โทษสุมิตรเมื่อครู่นี้ตนเองถามอยู่หลายรอบก็ถูกเขาเบี่ยงเบน แล้วเปลี่ยนเรื่องคุยทำให้เธอลืมจุดประสงค์ที่มาที่ไปเสียจนหมด

ใบหน้าของวันวิภาแข็งที่จ้องมองสุมิตรอย่างจริงจังแล้ว เอ่ยถาม “วันนี้นายเรียกฉันมาเป็นเพราะเรื่องส่วนตัวหรือเพราะ เรื่องงานกันแน่? ตามที่ฉันคิดหัวหน้าโครงการบริษัทของนาย เห็นด้วยกับงานออกแบบจากบริษัทของเราเป็นเพราะเหตุผล ไหนกันแน่ที่จู่ๆก็ทำให้นายเบี้ยวสัญญา

“และ “ท่าทีของจันวิภากดดันเป็นอย่างมากเธอจ้องเขม็ง มองสุมิตรแล้วเอ่ยถาม “ทำไมนายถึงรู้ว่าฉันทำงานอยู่ที่บริษัท นั้นกันล่ะ?”

“นี่เป็นความลับ… สุมิตรพูดอย่างลึกลับวินาทีต่อมาเขาก็ กลับไปเป็นปกติพูดด้วยใบหน้าที่เยือกเย็น ที่ฉันเรียกเธอมาที่ นี่นั้นเหตุผลมันง่ายนิดเดียวเป็นเพราะเรื่องส่วนตัว เกี่ยวกับ งานออกแบบที่เธอพูดถึงนั้นฉันไม่ได้มีความสนใจเลยแม้แต่ น้อย!

และเธอไม่ได้อยากรู้หรอว่าที่จริงแล้วฉันต้องการอะไรที่ ฉันเรียกเธอมาก็เพราะฉันหวังว่าเธอจะอยู่ข้างกายฉันถ้าเธอ รับปากว่าจะไม่หนีฉันไปไหนอีกฉันก็จะเซ็นต์ผ่านให้กับ โครงการความร่วมมือของบริษัทเธอถ้าไม่อย่างนั้น…..

พูดจบสุมิตรก็เผยท่าทีที่เธอน่าจะเข้าใจออกมา

เมื่อได้ยินพูดของสุมิตรแผ่นหลังของจันวิภาก็เสียววาบ เธอจ้องมองสุมิตรด้วยสายตาที่คมกริบพูดด้วยความโมโห นาย ฉันหรอ?
“ก็ใช่ฉันกำลังขู่เธออยู่ สุมิตรพูดด้วยท่าทางที่สงบนิ่ง

จันวิภาจ้องเขม็งมองสุมิตรอย่างหมดคำพูดอย่างไรก็ตาม หากสุมิตรข่มขู่เธอจริงๆแล้วมันอย่างไรล่ะสุมิตรมีอำนาจการ ข่มขู่นั้นอยู่และเธอก็ไม่มีอะไรเลยตอนนี้หากว่าเธอร้องขอสุมิตร ที่นี่แล้วล่ะก็ก็จะทำให้โครงการความร่วมมือของบริษัทผ่านฉลุ ยไปด้วยดี

นับตั้งแต่ต้นสุมิตรก็ได้ขุดหลุมกับดักแล้วปล่อยให้จนวิภา กระโดดตกลงมาเสียแล้ว

หลอกจนวิภา ให้มาที่บริษัทหลังจากนั้นก็ไม่ให้เธอออกไป ไม่ว่าเธอจะรับปากเงื่อนไขของสุมิตรหรือไม่เธอก็ออกไปจากที่ นี่ไม่ได้อยู่ดี

ตอนแรกก็แสดงออกอย่างแข็งกร้าวต่อมาก็ไม่อนุญาตให้ จนวิภาออกจากข้างกายเขาตอนนี้กลับยิ่งเด็ดขาดขึ้นไปอีก หยิบเอาโครงการความร่วมมือของบริษัทมาข่มขู่เธอจุด ประสงค์มีเพียงหนึ่งเดียวคือทำให้ฉันวิภาเต็มใจที่จะอยู่

ต้องบอกว่าเสียงดีดลูกคิดของสุมิตรดังขึ้นปึกๆ

แม้จะไม่รู้ว่าสุมิตรนั้นรู้ได้อย่างไรว่าเธอทำงานอยู่ที่บริษัท ออกแบบแห่งนั้นแต่ว่าปัญหาในตอนนี้คือจะพูดเกลี้ยกล่อม มิตรอย่างไรภายใต้สถานการณ์ที่ต้องป้องกันตัวเองทำให้ถอย หลังจากสุมิตรหนึ่งก้าว
นั่นไงปัญหามาแล้วแท้ที่จริงแล้วจันวิภาควรจะทำอย่างไร

ดีล่ะ?

อยู่ในสถานการณ์ที่ยุ่งเหยิงจนวิภาจ้องมองสีหน้าที่เป็นชา ของสุมิตรลองพูดหยั่งเชิงขึ้นมา “สุมิตรฉันอยากจะเปลี่ยนข้อ เรียกร้องหน่อยได้มั้ย…

“ไม่ได้! “สุมิตรขัดคำพูดของฉันวิภาอย่างบังคับแล้วพูด ด้วยท่าทีที่แข็งกร้าว” เธอมีเพียงแค่สองตัวเลือกถ้ายอมอยู่ข้าง กายฉันฉันก็จะเซ็นต์ผ่านความร่วมมือให้กับบริษัทของเธอถ้า เธอออกไปทันทีสินค้าของบริษัทเธอเราจะไม่รับเอาไว้และจะตัด สัมพันธ์กับบริษัทของเธอ

เจ้าหมอนี่! หยิบเอาความใจอ่อนของฉันวิภามาขู่เธออีก

แล้ว!

สุมิตรรู้ดีว่ากันวิภาจะไม่ยอมปล่อยงานออกแบบที่ทำมา อย่างยากลำบากจนเลือดตาแทบกระเด็นหลุดลอยไปอย่าง แน่นอนเพียงเพราะเรื่องส่วนตัวของเธอสุมิตรมั่นใจว่าจันวิภา จะต้องใจอ่อนอย่างแน่นอนสิ่งที่จันวิภานั้นแตกต่างจากสุมิตร คือเธอเป็นคนที่แยกแยะเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวได้อย่าง ชัดเจน!

แต่ทว่าเงื่อนไขที่อยู่ต่อหน้าล่อใจเสียขนาดนี้เพียงแค่นั้น วิภาพยักหน้าความพยายามของเธอทั้งหมดก็จะไม่เสียแรง เปล่าแต่ทว่าทำไมถึงหยิบเอาเรื่องที่เธอไม่อยากทำมากที่สุดมา ข่มขู่เธอกันล่ะ!!
เพื่อที่จันวิภาจะได้หนีออกไปจากสุมิตรแล้วต้องใช้ความ พยายามมากมายเพียงใดตอนนี้มีโอกาสที่หาได้อย่างยากยิ่ง เธอไม่อยากยอมรับชะตากรรมเช่นนี้ที่สุมิตรวางแผนจัดเตรียม ไว้ให้ที่ทำให้เธอรู้สึกว่ามันไร้ซึ่งศักดิ์ศรี!

การแสดงออกที่ยุ่งเหยิงของฉันวิภาปรากฏออกมาอยู่บน ใบหน้าเห็นใบหน้าที่เศร้าหมองของจันวิภาความโกรธของ มิตรในตอนนี้จึงได้สลายหายไปอย่างสิ้นเชิง ในที่สุดก็สามารถ กลับมาร่าเริงได้

ต่อสู้กับเขาด้วยความรู้ของจันวิภานั้นไม่อาจสู้ชนะเขาได้

เลย!

ทันใดนั้นจู่ๆ สุมิตรก็หัวเราะขึ้นมานับเป็นเวลาเกือบครึ่ง เดือนแล้วนี่เป็นครั้งแรกที่สุมิตรยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเขา พูดขึ้นมาลอยๆ ไม่เป็นไรฉันไม่รับฟังคำตอบเธอคิดดูก่อนได้ แล้วค่อยมาบอกค่าตอกับฉัน

ครุ่นคิดพิจารณาไฉนเลยจะมีเวลารอให้เธอค่อยๆคิด ไตร่ตรอง! ก่อนที่จะออกเดินทางก็เห็นว่าใกล้ได้เวลาที่จะเลิก งานแม้เมื่อถึงตอนนั้นเจ้านายก็ไม่อาจที่จะรอข่าวคราวของเธอ

ต่อมาในวิภาก็ไม่กล้าที่จะคิด

ภายในใจของจันวิภากำลังร้อนรนอย่างไรก็ตามสุมิตร ไม่ได้มีแผนที่จะให้เธอกินเวลาต่อไปวางแก้วไวน์ลงลุกขึ้นยืน อย่างเก๋ๆแล้วเตรียมตัวเดินออกไป
“รอเดี๋ยว! “ตอนที่สุมิตรกำลังจะเดินออกไปนั้นจนวิภา ส่งเสียงออกมาหยุดเขาเอาไว้

ในขณะเดียวกันก็ตัดสินใจออกไปเสียแล้ว