ตอน272ไม่คิดเลยว่าคุณจะทรย

ศผม

ตอนที่272

ไม่คิดเลยว่าคุณจะทรยศผม

ทางด้านพัชรีไม่เวิร์ค

ธนภาคจึงค้นหาข่าวจากช่องทางอื่น ใช้กำลังคนทั้งสายขาวและดำ ไม่เสียดายค่าใช้จ่ายต้องหาจันวิภาให้

พบ

จันวิภาเป็นผู้ใหญ่คนหนึ่งและมีเด็กอีก คนหนึ่ง มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหายไปโดยไร้ร่องร อย ธนภาคเริ่มการสืบใกล้บ้านของเธอ

ต่อไปก็แค่รอข่าว ดังนั้นในตอนนี้สุมิตรกับจันวิภาจึงอยู่ในย

เวลาผ่านไปทีละนิด

ธนภาคดูนาฬิกาของเขาเป็นครั้งคราว

แรงกดดันรอบตัวสุมิตรกำลังลดลงเรื่อ

ยๆ

ธนภาครู้สึกกดดันหนักอย่างช่วยไม่ได้ จนหยดเหงื่อผุดออกมาจากหน้าผาก

ถ้าคนของเขาไม่สามารถส่งข้อมูลได้ทั นท่วงที

สุมิตรจะต้องลงมือทำอะไรบางอย่างที่ คาดเดาไม่ได้แน่นอน

หกปีก่อนเขาได้รับอุบัติเหตุทางรถยนต์ เพื่อจันวิภา แล้วตอนนี้ล่ะ

เวลาล่วงเลยผ่านไปสิบนาที เขายกข้อมือขึ้นมาเพื่อดูนาฬิกา เสียงลึกล้ำดังขึ้นราวกับเสียงระฆังแห่ง ความตาย “ธน….

กริ๊งงงง…..

ได้ยินเสียงสุมิตรเรียกชื่อของเขา ธนภาคก็รู้สึกกดดัน

และในขณะนั้นเสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ ก็ดังขึ้น

จึงได้รับการปล่อยตัวและรีบหยิบโทรศั พท์มือถือขึ้นมาฟังข่าวจากลูกน้อง

อย่างไรก็ตาม

เมื่อได้ยินข่าวแล้วกลับทำให้ธนภาคหนั กใจ

รอจนกระทั่งรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นย่างชัดเ จนแล้ว ร่งขรึม

มองไปยังสุมิตรโดยที่ไม่พูดอะไรสักคำ

“เป็นยังไงบ้าง”

ในน้ำเสียงของสุมิตรมีร่องรอยแห่งควา มคาดหวังและความตึงเครียด

ธนภาคเม้มมุมปาก

รีบเรียบเรียงข่าวที่ได้ยินมาในสมอง นอกจากนี้เขายังพยายามที่จะทำให้ข่า วนี้ถ่ายทอดออกมาในลักษณะที่สุมิตรส

ามารถยอมรับได้

ที่ฉันรู้

ตอนนี้จันวิภาอยู่กับเพื่อนของเธอ เรื่องความปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วงแล้ ว”

ไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นธนภาคก็เปิ ได้ยินคําพูดแบบนี้สุมิตรก็เลิกคิ้ว สีหน้าดูเศร้าหมองเล็กน้อยพลางถามดั วยเสียงหนัก “ที่ไหน อยู่กับใครที่ไหน ทำไมไปอยู่ที่นั่น”

“สุมิตร…”

ธนภาคมองสุมิตรด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดี แล้วพูดว่า “เมื่อวานซืน จันวิภากับนิเวศน์ขึ้นรถไปกับใครคนหนึ่

ง

คนคนนั้นเป็นใครไม่มีใครสามารถเห็นไ ด้อย่างชัดเจน….แต่ในสถานการณ์นั้น จันวิภาไม่ได้ขัดขืนและขึ้นรถไปอย่างเ ชื่อฟัง

คนคนนั้นเป็นคนที่เธอไว้ใจอย่างแน่นอ นและอาจเป็นเพื่อนของเธอ…..

“เลิกพูดว่าไม่มีอะไรสักที สุมิตรขัดจังหวะธนภาคอย่างหมดความ อดทน

ธนภาคหยุดนิ่งไปชั่วครู่ก่อนสีหน้าจะก

ลับมาเป็นปกติ

“ฉันคิดว่าจันวิภาน่าจะพานิเวศน์ไปอยู่กั บเพื่อนของเธอสักพัก เราไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับความปลอดภัย ของเธอ…”

“ฉันถามว่าเพื่อนคนไหน! ผู้ชายหรือผู้หญิง!” ธนภาคยังพูดไม่ทันจบ สุมิตรก็ลุกขึ้นด้วยความโมโห เขาใช้มือใหญ่ตบโต๊ะพร้อมตวาดด้วยค

วามเดือดดาล

..ผู้ชาย

แต่สําหรับที่ว่าเพื่อนคนไหนนั้น ธนภาคพูดออกมาอย่างยากลำบาก

ไม่ผิด

คนของเขาใช้เวลาหนึ่งวันในการตรวจ สอบจึงได้ข้อมูลเพียงเท่านี้

นั่นเป็นเหตุผลที่หลังจากรับสายแล้วสีห น้าไม่ค่อยดี

ข่าวเล็กน้อยนี้ไม่เพียงพอที่จะลบล้างค วามหงุดหงิดงุ่นง่านของสุมิตรได้เลย ตามที่คาด

หลังจากได้ยินคำพูดของธนภาค สุมิตรก็เตะโต๊ะจนโต๊ะเอียงไปด้านข้าง วัตถุบนโต๊ะตกลงสู่พื้น

เสียงตกกระทบมากมายยุ่งเหยิงไปหม ด แต่สุมิตรไม่สนใจแม้แต่น้อย

สีหน้าดำคล้ำจนน่ากลัว คำพูดของสุมิตรแทบจะเปล่งออกมาจา กซี่ฟัน

ความโกรธแทบจะครอบงำจิตใจของเข

า ดวงตาทั้งสองข้างของสุมิตรกลายเป็น

สีแดงก่ำ

แรงกดดันช่างน่าหวาดหวั่นจนแม้แต่สุมิ ตรก็ไม่กล้าเอ่ยปลอบเขา

หลังจากที่สุมิตรลุกเป็นไฟก็รู้สึกเจ็บปว ดมากขึ้น การเชื่อใจจันวิภามันช่างไร้ประโยชน์

ไม่อยากเชื่อเลยว่าเธอจะบอกราตรีสวัส ดิ์กับเท้าหน้าของตนแต่เท้าหลังปล่อยใ

ห้เธอหนีไป!

เยี่ยมมาก!

ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเมื่อคืนก่อนถึงไม่ ที่มาที่ไปก็เพราะสาเหตุนี้

และอีกอย่างรอบตัวจันวิภายังมีเพื่อนช ายที่เขาไม่รู้จัก คนคนนั้นเป็นใคร เป็นนราวิชญ์ใช่ไหม!

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้

สุมิตรมองไปที่ธนภาคด้วยแววตาเยือก เย็นพลางออกคำสั่งว่า “ไป ไปสืบที่นราวิชญ์

ดูว่าเป็นเขาใช่ไหมที่พาจันวิภาไป!”

ทำไมอยู่ดี ๆ ก็พูดถึงนราวิชญ์ เมื่อได้ยินชื่อนี้ ธนภาคก็มึนงงไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ได้สติตอบสนอง สุมิตรไม่สงสัยใครแต่สงสัยเพื่อนชายค นนี้ของจันวิภา “สุมิตร ฉันรู้ว่านายกำลังโกรธ แต่เราใช้แค่ความโกรธไม่ได้ ต้องหาหลักฐานก่อน

ฉันเคยให้ลูกน้องไปหานราวิชญ์แล้ว มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่รู้ว่าเป็น นราวิชญ์!”

เมื่อสุมิตรได้ยินคำพูดที่ออกมาของธน ภาค

เขาก็เหลือบมองธนภาคอย่างเยือกเย็น

และถามออกไปอย่างไม่อาจปฏิเสธได้ “อะไรทำให้นายมั่นใจ ถ้าหากว่านราวิชญ์สั่งให้คนอื่นมารับล่ะ เลิกพูดไร้สาระสักที ออกไปสืบมาให้ฉัน!”

“สุมิตร….. ถูกสุมิตรขัดจังหวะขึ้นมาเสียก่อน

“หุบปาก!”

สุมิตรก้าวเข้ามาตรงหน้าธนภาคอย่างดุ ดัน

เขาจ้องมองไปที่ธนภาคอย่างกดดันพล างพูดเสียงเย็น

“นายอย่าคิดนะว่าฉันไม่รู้ว่านายมีความ สัมพันธ์ส่วนตัวกับนราวิชญ์

พวกนายทำอะไรกันฉันไม่ใส่ใจอยากรู้ แต่การหาจันวิภาสำคัญที่สุด! ถ้าฉันรู้ว่านายมีอะไรปิดบังฉัน

หึ….ธนภาค

ต่อให้นายเป็นพี่น้องของฉันมามากกว่า สิบปี ฉันก็จะไม่ออมมือ!”

คำพูดของสุมิตรทำให้หัวใจของธนภา คจมดิ่ง าวิชญ์แล้ว

เขาคิดว่าตัวเองจัดวางอย่างสมบูรณ์แล ะจะไม่ถูกใครค้นเจอ…..

แต่ในเมื่อสุมิตรพูดในส่วนนี้ขึ้นมา ถ้าธนภาคยังพูดอะไรต่ออีกมันก็จะกลา ยเป็นการปกปิด เมื่อถึงเวลานั้น ต่อให้นราวิชญ์ไม่ได้ทำอะไรเลย มันก็จะกลายเป็นการจุดไฟเผาตัวเองแ น่นอน

เพื่อไม่ให้เรื่องมันเลยเถิดไปถึงจุดสิ้นสุ ด ธนภาคจึงต้องยอมลงให้ “ได้ ฉันเข้าใจแล้ว ฉันจะทำให้ดีที่สุด เพื่อช่วยนายตามหาจันวิภา”

“แบบนั้นก็ดี!” สุมิตรครางเสียงเย็น เขาหันไปที่เคาน์เตอร์สำนักงานและหยิ บขวดไวน์แดงออกมาหนึ่งขวด ทำให้ใจที่กำลังโกรธบรรเทาเบาบางล งเล็กน้อย

จันวิภาเป็นแมวป่าน้อยที่ไม่เชื่อฟัง เมื่อเธอกลับมาคงต้องให้บทเรียนแก่เธ

อสักหน่อย

สุมิตรไม่อนุญาตให้ใครกล้าทรยศเขาใ นลักษณะนี้

และไม่มีใครกล้าที่จะไม่เชื่อฟังเขา เขาจะต้องเตือนจันวิภาให้ชัดเจน!

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ