ตอนที่7 คืนที่เลวร้าย

ถึงแม้ว่าตลอดระยะเวลาเกินสิบปีที่อยู่บ้านตระกูลเจริญมาศจะไม่มี ความรู้สึกใด ๆ แต่เมื่ออยู่ ๆ ต้องมาเปลี่ยนเป็นคนแปลกหน้า ผลินก็ยัง คงไม่ชินกับมัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสภาพแวดล้อมใหม่ที่แปลกประหลาด

หลังจากเหตุการณ์นั้นเธอพลิกตัวไปมาตลอดทั้งคืน ก่อนรุ่งสางจึง ลุกขึ้นและต้องการที่จะออกไปอาบน้ำ แต่ก็กลัวว่าปยุตจะตื่น เธอจึงนั่ง รออยู่บนเตียงจนถึงเช้า

ทางทิศตะวันออกมีแสงสีขาวนวลลอดผ่านเข้ามาทางช่องหน้าต่าง บานเล็กในห้องของเธอ เมื่อมองไปที่ดวงอาทิตย์ แสงแห่งรุ่งอรุณที่ได้ มองเห็นนั้นเหมือนเป็นแสงแห่งความหวังที่ค่อย ๆ คืบคลานเข้ามาทีละ นิด ๆ เข้าหาเธอจนมันแปรเปลี่ยนเป็นพลังที่ไม่มีสิ้นสุดให้กับเธอ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอได้เย็นเสียงเยียบเย็นของประยุต”ตื่น

หรือยัง”

เธอตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว”ตื่นแล้วค่ะ”เธอลุกขึ้นแล้วเดินไปเปิด

ประตู

“ตามผมลงมา”

เขาออกคำสั่งกับเธอโดยที่ไม่ได้มองเธอเลย เมื่อผลินลงไปข้างล่าง ก็ได้พบกับผู้อาวุโสชายหญิงนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น พวกเขาคือคุณท่าน เวทนกับคุณนายท่าน

คนรับใช้ตระกูลทัพยานยกน้ำชาเข้ามา ผลินเข้าใจว่ามันคงเป็น กฎระเบียบของคนรวย เมื่อมีลูกสะไภ้ใหม่เข้ามาก็ต้องยกน้ำชาให้กับ พ่อและแม่สามี เธอก้าวเดินเข้าไปด้วยท่วงท่าสง่างาม ยกน้ำชาให้คุณ ท่านเวทนก่อน และเอ่ยด้วยความเคารพ “คุณพ่อคะ ได้โปรดรับน้ำชา ค่ะ”

คุณท่านเวทนเงยหน้าขึ้นมองด้วยความประหลาดใจแล้วเอ่ย

ถาม”เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ”

“คุณพ่อค่ะ”

“ดี”เขารีบรับน้ำชามาถือไว้

เธอหันไปหยิบอีกถ้วยแล้วยื่นมันให้กับคุณนายท่าน “คุณแม่คะ ได้ โปรดรับน้ำชาค่ะ”

คุณนายท่านยิ้มและเอื้อมมาจับมือของเธอ”เธอรู้อะไรไหม ลูกสะไภ้ ของเราทุกคนก่อนหน้านี้เรียกพวกเราว่าคุณพ่อสามีและคุณแม่สามี เธอเป็นคนแรกเลยที่เรียกเราว่าคุณพ่อและคุณแม่เฉย ๆ”

เธอหันไปมองที่บุตรชายของเธอและเอ่ยขึ้นอย่างมีความสุข”แม่ไม่ ได้คาดหวังกับรื่องนี้เลย พระท่านที่ภูเขาหลวงช่างปราดเปรื่องนัก วัน นี้แม่ต้องไปสักการะท่านเสียแล้ว”

ปยุตวางถ้วยชาลงอย่างแรงจนมันหก”อย่าเพิ่งมีความสุขเลยครับ มันไม่เกินสามเดือนหรอก”

เขากลับขึ้นไปข้างบนอีกครั้ง คุณนายท่านดูเหมือนจะคุ้นเคยกับมัน อารมณ์ที่ดีเธอของเธอไม่ได้รับผลกระทบเลย เธอกระซิบถามลูกสะไภ้ ว่า”เมื่อคืนที่ผ่านมาเธอมีช่วงเวลาที่ดีไหมจ๊ะ”

ผลินยิ้มบาง”ค่ะ ก็ดีค่ะ”

“แล้วทำเรื่องนั้นยัง ฉันเห็นพวกเธอจูบกันแล้วนะ”

คุณนายท่านดูตื่นเต้นกับการรอคอยคำตอบของเธอ ผลินนึกถึง สายตาที่แอบมองเมื่อคืนนี้ ทันใดนั้นก็พลันเขินอาย คุณท่านเวทนเห็น เธอดูลำบากใจจึงหันไปที่ภรรยาของเขา”ไม่ว่าคุณจะเป็นกังวลแค่ไหน ก็ไม่สมควรถามคำถามที่ลึกซึ้งเช่นนี้ได้นะ”

“อรุณสวัสดิ์ค่ะพี่สะไภ้

“อรุณสวัสดิ์ค่ะ”

การปรากฏตัวของปาณีช่วยหยุดสถานการณ์ที่น่าอึดอัดลงได้ คุณนายท่านหันไปสั่งบุตรสาวของเธอว่า”ไปเรียกพี่ชายของเธอลงมา ทานอาหารเช้าสิ”

“หนูไม่อยากไปค่ะ”

ผลินจึงเอ่ยขึ้น”ฉันไปเองค่ะ”

เธอขึ้นเดินไปชั้นบนอย่างช้า ๆ เปิดประตูห้องนอนเข้าไปแต่ก็ไม่พบ ใครเลย เธอมองไปรอบ ๆ อย่างสงสัยแล้วจึงย้ายไปยังห้องที่ถัดจาก ห้องนอน เมื่อเธอกำลังสงสัยว่าเขาหายไปไหน ทันใดนั้นก็มีเสียงพูดดัง ขึ้นทางด้านหลังของเธอ “มองหาฉันอย่างนั้นเหรอ”

เธอหันกลับไปทันทีและพยักหน้ารับ”โซ่ค่ะ มันได้เวลาอาหารเช้า

แล้ว”

ปยุตมองมาที่เธอ จ้องเข้ามาในดวงตาของเธอ และมองมาที่เส้นผม ตรงของเธอ”มีอะไรติดหน้าของฉันเหรอคะ”

“คุณได้แต่งงานกับตระกูลที่ร่ำรวยตามที่คุณต้องการ นั่นทำให้คุณ ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับงั้นเหรอ”

เธอตกตะลึงแล้วส่งยิ้มที่ไร้อารมณ์กลับไปให้”ใช่ค่ะ เป็นอย่างที่คุณ เข้าใจ ดูเหมือนคนจะรู้จักผู้หญิงดีนะคะ”

“ผมไม่ได้รู้จักผู้หญิงดี แต่รอยคล้ำใต้ตาของคุณมันน่ากลัวมาก เมื่อ คุณลงไปข้างล่างก็อธิบายกับคนอื่นด้วย จะได้ไม่มีใครคิดว่าผมทำ เรื่องไม่ดีกับคุณทั้งคืน”