ตอนที่ 31 นกพิราบในรังนกกางเขน
ผลินยักไหล่”พี่ชายคุณไปทำงานนอกสถานที่แล้วค่ะ”
ปาณีดีใจ”คุณเศร้าที่พี่ชายฉันเดินทางไปทำงานนอก สถานที่เหรอคะ แสดงว่าคุณเริ่มรู้สึกลึกซึ้งแล้ว!”
“น้องณี คุณไม่รู้จริง ๆ หรือคุณแกล้งไม่รู้คะ”
“คะ? รู้เรื่องอะไรเหรอ”
“เรื่องที่พี่ชายของคุณเป็นเกย์”
“พี่ชายฉันเป็นเกย์? เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ!”
เธอถอนหายใจ”จริงๆ ผู้ชายคนนั้นบอกฉันเองด้วย และพี่ชายของคุณก็ไม่ได้ปฏิเสธมัน”
ด้วยตัวตนของปยุต ถ้ามันไม่ใช่เรื่องจริง คงจะไม่มีทาง ยอมให้ใครใส่ร้าย
“ผู้ชายคนนั้นคือใครเหรอคะ”
“คุณชนัย”
“คุณชนัย?”ปาณีระเบิดเสียงหัวเราะ หลังจากนั้นก็งดตัว แล้วหัวเราะหนักขึ้นอีกอย่างบ้าคลั่ง “พี่สะไภ้คะ คุณชนัย เขาไม่ใช่ เกย์หรอกค่ะ เขาเป็นผู้ช่วยที่ดีที่สุดของพี่ชายฉันแล้วก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดด้วย ถ้าพวกเขาสองคนเป็นคู่รัก กัน งั้นฉันก็คงไม่สามารถควบคุมความโกรธเอาไว้ได้แน่”
เมื่อผลินได้ยินดังนั้นเชือกที่ยึดหัวใจก็พลันสลาย ที่จริง เธอไม่ได้โดนหลอกอย่างง่ายๆ แต่เป็นเพราะเธออ่อนไหว กับปัญหาในเรื่องที่หยุดเกลียดผู้หญิ…
“เอ๊ะ ทำไมคุณต้องโกรธคะ คุณชอบคุณชนัยเหรอ”
น้องสามีมักจะตรงไปตรงมาเสมอ เธอพยักหน้ายอมรับ อย่างเปิดเผย”อืม ใช่ค่ะ”
ผลินชอบคาแร็กเตอร์ที่ไม่ลังเลหลอกลวงของเธอ”แล้ว เขาล่ะ ชอบคุณด้วยไหมคะ”
“ไม่รู้เหมือนกันค่ะ เขาไม่เคยพูดว่าเขาชอบฉัน ชนัยเป็น เด็กกำพร้า ฉันชอบเขาแต่ก็ไม่กล้าบอกเขา กลัวว่าเขาจะ กดดัน”
เพราะเป็นอย่างนั้น เธอจึงปลอบน้องสามี “ไม่เป็นไรหรอก ค่ะ ตราบใดที่คุณไม่ยอมแพ้ ครอบครัวไม่ใช่ปัญหา”
ที่ปยุตเดินทางไปทำงานนอกสถานที่นั้นผลินรู้สึกดีจริง ๆ ทำงานทั้งวันแล้วก็กลับบ้าน นั่งคุยกับคุณพ่อคุณแม่ใน ห้องนั่งเล่นและทานอาหารเย็นด้วยกัน หลังกินอาหารเสร็จ เธอก็ขึ้นไปข้างบน จู่ๆก็จำได้เรื่องที่ทะเลาะกับเขาในเมื่อคืน ความคิดหนึ่งก็พลันเกิดขึ้น ทำไมไม่ใช้ประโยชน์จากการที่ เขาไปทริปธุรกิจในช่วงไม่กี่วันนี้เพลิดเพลินกับห้องของเขากันล่ะ
อากาศกำลังอุ่นขึ้น แม้ในห้องเธอก็ที่เครื่องปรับอากาศ แต่เพราะมันปิดมากเกินไปจึงรู้สึกอึดอัด สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ต้องไปอาบน้ำที่ห้องข้างๆ ทุกคืน
จึงเกิดไอเดียนี้ขึ้นมา เธอนำชุดนอนเข้าห้องน้ำของป ยุต มันช่างหรูหราอ่างอาบน้ำสีขาวขนาดใหญ่ ถึงใช้แว่น ขยาย 500 เท่าก็ไม่สามารถมองเห็นข้อบกพร่องและสิ่ง สกปรกได้ คุ้มค่าที่จะเป็นที่หนึ่งของผู้ชายที่รักสะอาดขั้น รุนแรงจากพื้นไปจนทั่วห้องน้ำนั้นดูสะอาดจนน่ากลัว
อ่างอาบน้ำเป็นอ่างจากชชี่ เธอเปิดน้ำร้อนใส่ถอต เสื้อผ้าแล้วนอนลงความเหนื่อยล้าตลอดทั้งวันก็พลันหาย ไป สิ่งที่น่าทึ่งยิ่งกว่านั้นคือ ในห้องน้ำมีเซ็นเซอร์อัตโนมัติ ถ้ามีใครนอนในห้องน้ำเมื่อหลับตาลงคุณจะได้ยินเสียง เพลงที่ไพเราะเธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ผู้ชายคนนั้น สนุกกับมันจริงๆ.
ออกมาจากห้องน้ำ ยืนอยู่ที่ข้างเตียงของเขา คิดเกี่ยว กับพฤติกรรมที่เขาเปลี่ยนเตียงครั้งที่แล้ว ตัวยจิตวิทยา ที่แก้แค้น เธอเลยขึ้นไปนอนบนเตียงและกลิ้งไปกลั้งมา ก่อนที่จะลุกขึ้นไปทบทวนการสอนของวันพรุ่งนี้ จนเมื่อเวลา สี่ทุ่มเธอก็ปิดหนังสือลง นั่งอยู่บนเตียงของเขา หลังจาก การต่อสู้กับตัวเองก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วติดต่อ ไปหาเขา
เสียงรอสายดังขึ้นชั่วระยะเวลาหนึ่งก่อนที่จะมีคนรับสายเสียงนั้นก็ยังคงเย็นชาเหมือนเดิม”มีอะไร”
.ผลินสูดหายใจเข้าลึกแล้วเอ่ยถาม”คุณไปถึงแล้วเหรอ
คะ”
“ไร้สาระ เวลาขนาดนี้ก็คงไปถึงดาวอังคารแล้วมั้ง”
เธอยิ้มแล้วคิดในใจ ถ้าเขารู้ว่าเธอนอนคุยโทรศัพท์มือ ถือบนเตียงของเขา แล้วยังอาบน้ำในอ่างอาบน้ำของเขา แล้วล่ะก็ เขาต้องเป็นบ้าแน่
“อ๋อ แล้วคุณจะกลับเมื่อไหร่คะ”
“ผมจะกลับเมื่อไหร่แล้วมันธุระกงการอะไรของคุณ”
“คุณคิดว่าฉันอยากถามนักเหรอคะ คุณแม่ให้ฉันถามคุณ ก็คุณไปเงียบ ๆ”
เมื่อเห็นว่าเป็นคุณแม่ที่ถาม ปยุตก็มีอาการที่ดีขึ้นเล็ก น้อย”วันพุธหน้า”
เยี่ยมเลย ยังเหลืออีกห้าวัน
“อ่า เข้าใจแล้ว สวัสดีค่ะ”
เธอวางสายไป ปิดไฟและเตรียมตัวนอนพักผ่อน หลับตาลง โทรศัพท์มือถือก็พลันดังขึ้น เมื่อดูที่หมายเลข ก็เห็นว่าเป็นปยุตที่โทรเข้ามา ลังเลชั่วครู่ก่อนจะกดรับ”มีอะไรอีกเหรอคะ”
“ต่อไปนี้อย่าวางสายใส่ผมอีก”
“ได้ค่ะ”
“ถ้าไม่จำเป็นอย่าโทรหาผม”
“ได้ค่ะ”
“พูดคำอื่นไม่เป็นแล้วหรือไงนอกจากคำว่าได้ค่ะนะ”
“ลาก่อนค่ะ”
สองวันก่อนที่ปยุตจะกลับมา ผลินจบการสอนในคลาส สุดท้าย เดินถือหนังสือไปตามทางเดินที่ทอดยาวเพื่อไปที่ ห้องพักครู แต่ระหว่างทางก็พบกับชื่นใจเข้าเสียก่อน
“ลินมานี่เร็ว ป้าสะไภ้ของเธออยู่ที่นี่”
หัวใจเธอเต้นแรงและขมวดคิ้ว”อยู่ที่ไหน”
“ที่หน้าประตูโรงเรียน คุณรปภ.โทรเข้ามาที่ห้องพักครู และฉันเป็นคนรับพอดี”
เธอลูบหน้าผากของเธอและถอนหายใจ เธอเข้าใจแล้ว
in Faila”ไขกสอย่างเกิดขึ้นแน่นอน ครอบครัวของลุง หากไ5้ซึ่งเรื่องร้อนใจก็ไม่ก่อไปวัด
ส่งหนังสือเรียนไปให้กับชื่นใจแล้วรีบเดินตรงไปทาง โรงเรียนทันที่ ไกลออกไปเห็นป้าสะได้ยันอยู่ได้รมเงา ของต้นไม้ ใช่หนังสือพิมพ์พัดเพื่อคลายร้อนอย่างบรรเทา อาการกระวนกระวาย
เมื่อเห็นเธอ ที่นาโยนหนังสือพิมพ์ในมือแล้ววิ่งเข้ามา หาและรีบพูดขึ้นทันที “ผลิน มีบางอย่างเกิดขึ้นกับลุงของ เธอ เธอต้องหาทางช่วยเขา…”
“เกิดอะไรขึ้นอีกเหรอคะ”
ในใจของผลินไม่แปลกใจ ลุงดีรณเป็นญาติเพียงคน เดียวของเธอนอกจากพ่อ และเขาก็ไม่ได้ต่างอะไรกับพ่อ ของเธอ ผลประโยชน์ต้องมาก่อน เป็นคนหน้าซื่อใจคด
เธอมีปัญหามาหลายปีแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณแม่ของ เธอสั่งไว้ก็ขี้เกียจจะสนใจพวกเขา “เมื่อวานนี้มีกลุ่มคนจาก สำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์มาที่ร้านของเรา พวก เขาจะยึดบุหรี่ของเราไปแต่ลงเธอไม่ยอมให้ แค่พูดไม่กี่คำ คนพวกนั้นก็จับเขาไป
ดวงตาของที่ปืนเป็นสีแดงดำราวกับว่าได้รับความเดือด
ร้อนมาก
“ทำไมสำนักอุตสาหกรรมและการพาณิชย์ถึงจะยึดบุหรี่คะคุณขายบุหรี่ปลอดอีกแล้วเหรอ”
“มันมีไม่เท่าไรหรอกและมันก็ไม่ใช่ทั้งหมด…
ผลินนวดขมับด้วยอารมณ์ขุ่นมัวและเอ่ยถามด้วยความ ไม่พอใจ”มันมีไม่เท่าไรจริงเหรอคะ ฉันบอกคุณกี่ครั้งแล้วว่า อย่าขายของปลอมทำไมถึงไม่ฟังคะ มาหาฉันตอนที่เรื่อง มันเกิดขึ้นไปแล้ว แล้วฉันจะทำอะไรได้”
“เธอเพิ่งแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยไม่ใช่เหรอ เรื่อง เล็กน้อยแค่นี้ไม่น่าจะยากเกินไปสำหรับเธอหรอก…”
“ที่ฉันแต่งงานไม่ใช่เพื่อความสะดวกในการเก็บกวาดเรื่อง ราวให้คุณ แล้วที่ลุงถูกจับนะเป็นเพราะแค่พูดไม่กี่คำจริงเห รอคะ”
แม้ว่าป้าสะไภ้จะไม่พูดความจริง แต่เธอก็เข้าใจมัน
ที่ปินาพยักหน้าอย่างรู้สึกผิด และสายศีรษะอีกครั้งรู้ว่า ไม่สามารถซ่อนจากหลานสาวได้ ต้องซื่อสัตย์และตรงไป ตรงมา “เขาตบบ้องหูคนนั้น”
เหอะ ผลินหมดคำที่จะพูด มันมีเหตุผลอะไรที่จะขาย บุหรี่ปลอมและทำร้ายเจ้าหน้าที่บังคับใช้กฎหมาย คิดว่าตัว เองเป็นจักรพรรดิหรือไง
“แล้วตอนนี้จะทำยังไงดี ฉันอยากไปหาลุงของเธอที่ สถานีตำรวจ แต่เขาไม่อนุญาต ลงเธอก็นิสัยแบบนั้น ฉันเป็นกังวลจริง ๆ กลัวว่าเขาจะถูกซ้อม…”
“คุณเพิ่งจะมารู้สึกกังวลตอนนี้เหรอคะ ทำไมไม่กังวล ตั้งแต่เมื่อตอนขายของปลอม มันก็สมควรแล้ว ถ้าเขาไม่ เคยลำบากก็ไม่มีวันรู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ”
ที่ปินารู้สึกไม่พอใจแต่ก็พูดด้วยใบหน้าสงบนิ่ง”ลิน ทำไมถึงพูดอะไรแบบนี้ นั่นคือลุงของเธอนะ ตอนที่เธอกับ แม่ลำบาก ถ้าไม่ใช่เพราะฉันและลุงของเธอ เธอจะสามารถ มายืนอยู่ตรงนี้และคุยกับฉันแบบนี้ได้เหรอ เกิดเป็นคนไม่ ควรเนรคุณ”
“ฉันไม่ได้บอกว่าจะไม่ช่วยเขา ที่ฉันอยากบอกคุณตอน นี้ก็คือคุณไม่ควรทำสิ่งที่ผิดศีลธรรมต่อสังคม ถ้าคุณไม่ ตระหนักถึงความผิดของตัวเอง ฉันก็ไม่สามารถช่วยอะไร คุณได้ เกิดเป็นคนไม่ควรเนรคุณ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า จะต้องเป็นคนที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี!”
ที่ปินาคลายอารมณ์ของเธอด้วยการพูดด้วยน้ำเสียง อ่อนลง”จ๊ะ ฉันรู้ว่ามันผิด ฉันสัญญากับเธอว่าจะไม่มีครั้งต่อ ไปอีก ถ้าเธอทำให้ลุงของเธอพ้นโทษออกมาได้ เราจะเอา ของปลอมออกจากชั้นวางขายทันที”
ถึงแม้ว่ามันจะยาก แต่ผลินก็สัญญา”คุณกลับไปก่อน เดี๋ยวฉันจะหาทางให้”
มันเป็นช่วงบ่ายที่เต็มไปด้วยความยุ่งเหยิง ความผิด ปกติที่ไม่ทันระวังของเธอทำให้เป็นที่สนใจจากไวภพ
ไวภพมองหาชื่นใจ สอบถามเกี่ยวกับอาการทุกข์ใจของ ผลิน จึงได้รู้สิ่งที่อยู่ในใจและปัญหาของเธอ
แม่สามีของเธอนั้นเป็นมหาเศรษฐีและมีอำนาจมาก ไม่มี อะไรที่ไม่สามารถแก้ไขได้ แต่กับเรื่องการขายบุหรี่ปลอม นั้นมันก็ยากที่จะเอ่ย
เช้าวันรุ่งขึ้น ระหว่างทางที่ผลินเดินทางไปโรงเรียน ก็ได้รับโทรศัพท์จากป่าสะไภ้ ลิน ลุงของเธอออกมาได้ แล้ว ขอบคุณเธอมากนะ ฉันกับลุงของเธอจะไม่ลืมบุญคุณนี้ เลย…
เธอเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจและสามออกไป ด้วยความสงสัย”อะไรนะคะ ออกมาแล้ว?”
ใช่จะ ออกมาเมื่อคืนนี้ ขอบคุณที่เธอช่วยนะ เลี้ยวลอน เที่ยงฉันกับลุงของเธอจะไปหาเธอที่โรงเรียนนะจ๊ะ
“โอ้ไม่..”
ยังไม่ทันที่จะพูดจบ ป้าสะได้ถ็วางสายไปแล้ว ผลิน ครุ่นคิดเกี่ยวกับมัน เธอยังไม่ได้ทำอะไรและพูดเกี่ยวกับ เรื่องลุงของเธอให้คนในครอบครัวฟังเลย ทำไมเขาถึง ปล่อยตัวออกมาแล้ว
ความสงสัยของเธอได้รับการปลดปล่อยเมื่อได้พบกับ ชื่นใจ ที่มาที่ไปก็คือไวภพเป็นคนที่ช่วยเธอทำงานด้วยกัน มาสองปี แน่นอนว่าเธอรู้ คุณพ่อของไวกพเป็นผู้อำนวยการฝ่ายความมั่นคงสาธารณะของเมืองบี
เมื่อได้รู้เรื่องราวทั้งหมดผลินก็พูดไม่ออกด้วยความ ตะขิดตะขวงใจ หลังจากแยกกันที่ทะเลสาบในคืนนั้นพวก เขาก็ยังไม่ได้พูดอะไรกันอีกเลย
รอจนกระทั่งถึงเวลาเที่ยง เธอบังคับตัวเองให้เปิดประตู ห้องครูใหญ่ แล้วพูดสั้น ๆ ว่า “เรื่องลุงของฉันขอบคุณนะ คะ”
ไวภพเผยรอยยิ้มที่อ่อนโยนแล้วพูดติดตลก”แค่นี้เองเห รอครับ ดูไม่จริงใจเลยนะ”
“แล้วคุณต้องการอะไรคะ”
ผลิตค่อนข้างกลัว กังวลใจว่าเขาจะร้องขอมากเกินไป
เขาคิดเกี่ยวกับมัน “พรุ่งนี้ตอนเย็นคุณเลี้ยงข้าวผมสัก มื้อได้ไหมล่ะครับ”
ความเป็นจริงมันก็ไม่ได้มากเกินไป แต่เธอก็ไม่สามารถ ตอบรับได้ในทันที หนึ่งเพื่อที่จะเข้าใจความคิดของไวภพที่ มีต่อเธอ สองคือเธอยังไม่ลืมคำเตือนของปยุตในคืนนั้น
ไม่ได้เหรอครับ มันทำให้คุณรู้สึกอึดอัดสินะ”
ในดวงตาของไวภพมีร่องรอยของความเจ็บปวดและมัน
ที่มแทงเข้าไปภายในจิตใจของผลินจนทำให้เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเธอเองช่างโหดร้ายกับเขา “ได้ค่ะ ไม่มีปัญหา”
โดยไม่รู้ตัว เธอก็ตกปากรับคำไปเสียแล้ว
รอจนเมื่อเธอออกไปจากห้องของครูใหญ่ ไวภพก็พลัน หยุดรอยยิ้มบนใบหน้าลงทันที เขาหลับตาลงด้วยความ รู้สึกเจ็บปวด ไม่ใช่ไม่เศร้า มันก็แค่การกดเก็บความเศร้าลง ไปในจุดลึกสุดของหัวใจเพียงชั่วคราว สองปีที่รอมา ยังไม่ เท่ากับสามเดือน
สิ่งที่เขาสามารถทำได้ในตอนนี้ก็คือรอผู้ชายคนนั้นหย่า เหมือนที่เคยเป็นมา ทั้งผู้หญิงออกจากชีวิตของเขา
พรุ่งนี้ปยุตจะกลับมาแล้ว คืนนี้ผลินยังคงนอนบนเตียง ของเขา มันค่อนข้างยากที่จะไม่ทำแบบนี้ อุณหภูมิห้อง เย็นกำลังดี หากไม่นับโทนสีก็ไม่มีตรงไหนเลยที่จะเป็นข้อ บกพร่อง หวังเหลือเกินว่าเขาจะเดินทางไปสักปีครึ่งหรือ ปล่อยให้ผ่านหน้าร้อนนี้ไป ความปรารถนาเล็ก ๆ น้อย ๆ แต่ก็คงยากที่จะเป็นจริง
ตกดึก เธอกำลังนอนหลับอย่างสบาย ทันใดนั้นกระแส ลมหนาวก็เข้ามาใกล้ แสงจันทร์ส่องพาดผ่านหน้าต่าง เหมือนจะเห็นเง่าดำยืนอยู่ตรงหน้า ด้วยความแปลกใจ เธอ ตาสว่างและลุกขึ้นนั่งทันทีแล้วเอ่ยถามออกไปด้วยความ ตกใจ “คุณเป็นใคร”
โคมไฟหัวเตียงสว่างขึ้น “คุณบอกสิว่าผมเป็นใคร”
ผลินสูดเอาอากาศเย็นจากเครื่องปรับอากาศเข้าปอด คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือปยุต ดวงตาของเธอเริ่มที่จะเห็นดาว ศุกร์ สามารถเดาชะตากรรมของตัวเองได้ลางๆ
“คุณ…ทำไมคุณถึงกลับมาตอนนี้” ไม่ใช่วันพุธเหรอ เธอ คงจะจำวันที่ผิด…
“กลับมาตอนนี้ก็จะได้รู้ไงว่ามีคนสบายใจตอนผมไม่อยู่” ดวงตาของปยุตเปิดเผยสัญญาณอันตราย “ผลิน คุณกล้าดี ยังไงมานอนบนเตียงของผม.”
“คุณฟังฉันอธิบายก่อนนะคะ อย่าเพิ่งโกรธ ใจเย็น ๆ นะคะ ใจเย็นนะ”
ผลินพยายามปลอบเขา ถ้าเขาเป็นบ้าขึ้นมากลางดึกใน คืนนี้ก็จะได้ไม่ต้องปลุกคนทั้งบ้าน
“คุณไม่ต้องอธิบาย การกระทำของคุณเป็นคำอธิบายที่ดี ที่สุด ถ้าคุณอยากที่จะใกล้ชิดกับผมงั้นผมก็จะช่วยคุณเอง”
เมื่อปยุตพูดจบก็ถอดเสื้อออกอย่างโกรธเกรี้ยวแล้วโยน มันลงไปบนโซฟา จากนั้นก็พุ่งเข้าไปหาเธอ
“คุณจะทำอะไรน่ะ!”
เมื่อจบคำของผลิน ปยุตก็กดริมฝีปากเย็นชีดลงมา ดวงตาของเธอเบิกกว้างราวกับรูปปั้นที่กลายเป็นหิน เรียว ลิ้นของเขาเข้ามายังฟันที่เรียงเป็นระเบียบของเธอเข้าสำรวจการซักถามของเธอ บุกโจมตีและยึดครอง ปลายลิ้น นุ่มเกี่ยวกระหวัดอย่างหลงใหลไม่รู้จบ
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ