ตอนที่124 ระเบียง(1)
นําในอ่างค่อยๆเย็นแล้ว อุณหภูมิในร่างกายของคนทั้ง สองที่กอดกันไม่รู้สึกหนาวเลยสักนิด ผ่านไปสักพักใหญ่ ผลินปล่อยแขนทั้งสองข้างออก พูดกับปยุตด้วยสายตา ห่วงใยว่า
ตอนที่ออกมา ปยุตได้เปิดขวดไวน์แดง นั่งอยู่ลำพังที่ริม ระเบียงจิบไวน์ ผลินเดินเข้าไป ไม่ได้พูดอะไรก็หยิบไวน์ ริน ใส่เต็มแก้วดื่มเข้าปาก
“ดื่มได้หรือ เพิ่งออกจากโรงพยาบาล
ปยุตใช้สายตาพิฆาตจ้องมองเธอ เธอเช็ดไวน์แดงที่ เลอะบนริมฝีปากออก พยักหน้า พูดว่า รักษานําไส้” “ไม่เป็นไร ไวน์แดง
ต่อมา ผลินยกแก้วขึ้นที่ระดับคอแล้วดื่มเข้าไปคำโต ป ยุตเลยแย่งแก้วไวน์ของเธอไป พูดว่า“ห้ามดื่มเยอะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันดื่มเก่งแค่ไหนคุณไม่ใช่ไม่รู้ ไม่ต้อง ห่วงไวน์แค่แก้วเดียวไม่เป็นไร”
ผลินยื่นมืออยากจะเอาแก้วไวน์คืน แต่ปยุตไม่ยอมให้ เธอ เขาเอาแก้วไวน์วางไว้ข้างหลัง ผมบอกไม่ให้ดื่มก็ไม่ ให้ดื่ม”
“คุณบ้าอำนาจเกินไปแล้วนะ”
ผลินหุบริมฝีปากสีแดงขึ้นอย่างไม่พอใจมาก แสร้งโกรธ ไปยืนที่ระเบียงอีกด้าน สองมือท้าวคาง สายตามองไปที่
ชายหาดใกล้ๆ มีคู่รักสองคู่เดินผ่านมาพอดี
ปยุตดื่มไวน์แดงคนเดียวหมดครึ่งขวด เห็นเธอยังคง โกรธที่เขาขัดใจ ก็ถามอย่างอมยิ้มว่า “อยากดื่มมากจริง หรือ”
ผลินหันไปมอง พูดว่า “คุณว่าไงล่ะ”
“ได้ งั้นก็มา”
ผลินไม่สนใจเขา มองต่อไปไปรอบด้าน
“มาสิ”
เขากวักมือเรียกเธอ เธอตอนนี้เดินไปหาอย่างโกรธ เพียงแค่มองเห็นเขาตบขาพูดว่า “นั่งลง
ไม่รู้ว่าเขาจะมาไม้ไหน แต่ผลินก็ยังนั่งลง
“ฉันป้อนคุณดื่ม”
ปยุตรินไวน์แดงหนึ่งแก้ว ต่อมาให้เธอหลับตา ผลินยื่น มือออกไป“ฉันดื่มเอง คุณไม่ต้องป้อน
“อย่างนั้นก็ไม่ต้องคิดดื่มเลย”
เขาเอาไวน์แดงดื่มเข้าปากตัวเอง ค่อยๆจิบรสชาติ
ผลินคืนนี้ไม่รู้เป็นอะไร อยากดื่มเหล้าเป็นพิเศษ ป ยุตชอบยั่วเธอให้เกิดความอยากอีกแล้ว“โอเค โอเค คุณ ป้อนฉันก็ได้”
“หลับตา”
“จะทำอะไร ”
“ให้คุณหลับตาก็หลับตาสิ”
เธอส่ายศรีษะอย่างไม่เข้าใจ หลับตาลงตามที่เขาบอก
ผลินกำลังคอยปยุตเอาแก้วเหล้าเข้าปากเธอ คิดไม่ ถึงว่าจะเป็นปากที่อ่อนนุ่มร้อนแรง เธออ้าปากตามสัญชาติ ญาณ รับของเหลวเย็นๆไหลลื่นเข้าปาก ลื่นไหลลงไปใน ช่องคอของเธอ
เธอลืมตาขึ้น หัวใจเต้นรัว หน้าแดงเหมือนเมา แล้ว เหมือนถูกเขากระตุ้นความอุ่น
“ล้อคุณเล่น”
เธออายจนกอดคอของเขา ความรู้สึกนุ่มนวลเหมือนน้ำ ราวกับถูกผ้าปิดตาอยู่ ทำให้รู้สึกหวั่นไหว
“ผมบอกแล้วจะป้อนคุณ”
“แต่คุณไม่ได้บอกว่าใช้ปากป้อน”
“ไม่ใช้ปากป้อนแล้วใช้อะไรป้อน แก้วหรือ ช่างไม่ตื่นเต้น เร้าใจเลย”
ปยุตพูดต่อ ดื่มอีกสักคำ แล้วก็ประกบปากแดงอันอ่อน นุ่มของผลิน ค่อยๆผ่านปากลงไป
เขายิ่งออกแรงจูบเธอในด้านที่อ่อนนุ่ม สมองของเธอยิ่ง ปล่อยตามสบาย ผมปลิวสะไหว แหงนหน้ามองพระจันทร์ ในท้องฟ้า ดวงดาวส่องแสงระยิบระยับ
“ฉันไม่อยากดื่มแล้ว”เธอกำลังโกรธเขา อยากพูดออกมา แล้วเอากำปั้นทุบเขา
“งั้นเรามาทำอะไรที่สนุกกว่ากันเถอะ”เขารวบขาทั้งสอง ของเธออุ้มขึ้น แบกขึ้นบ่า เดินไปข้างโต๊ะหินที่ริม ระเบียง
เธอออกคำสั่ง สาวงามอดไม่ได้ที่จะโกรธ เอาใบหน้าอัน งดงามเขินอายซุกที่เขาทันที เอากำปั้นทุบเขา เดือน อย่าง เขินอายว่า “นี่คือบนระเบียงนะ”
“บนเตียงไม่เร้าใจเลย บางทีการเปลี่ยนที่ถึงจะช่วยกระตุ้น มากกว่า”
“เร้าใจ เร้าใจ ซ้ายขวาอันนี้เร้าใจ ขวามือก็เร้าใจ ปกติไม่ เห็นคุณเป็นคนมีความเร้าใจมาก”
“ดังนั้น ผมกำลังพยายามอยู่ไง”
หากรู้แต่แรกว่าเขาหยิบไวน์แดงมายั่วยวนเธอ มีเจตนา แอบแฝงอยู่ เหมือนที่คิดไว้ แต่ที่นี่ดูประเจิดประเจ้อเกิน ไป บนชายหาดข้างนอกมีคนกำลังเดินเล่นอยู่
“ด้านนั้นก็มีคน”
เธอรีบเตือนอย่างเร่งด่วน
“อย่าไปสนใจพวกบ้าพวกนี้เลย กลางค่ำกลางคืนไม่ หลับไม่นอน ช่างรบกวนความสุขของผู้อื่น”
“ฉันว่าคุณต่างหากที่บ้า มีใครที่ไหนทำเรื่องแบบนี้บน ระเบียง บ้าไปแล้ว บ้าไปแล้ว ช่างบ้าจริงๆ”
“บ้าก็เพราะคุณ คุณก็ฉวยโอกาสหาความสุขสิ”
อาบน้ำอุ่นเสร็จ เสียงท้องร้องจ๊อกๆ เธอหยิบมือถือโทร ไปที่บ้าน คนที่รับสายคือแม่สามี พอได้ยินเสียงเธอก็ดีใจ มาก“ผลิน ทำไมมีเวลาว่างโทรหาแม่ล่ะ”
“ดูแล้ว ดูเหมือนหนูไม่เคยโทรหาแม่”
ผลินหัวเราะออกมาว่า”คุณพ่อคุณแม่ทานข้าวกลางวัน แล้วยังคะ”
“ยังไม่ได้ทาน เป็นอะไรเปล่า”
“ดีจังเลย อย่างนั้นหนูขอกลับบ้านไปทานข้าวด้วยตอนนี้ ค่ะ”
เธอวางหูอย่างดีใจ เปลี่ยนเสื้อผ้าสะอาดสะอ้าน ออก จากประตูใหญ่ของคฤหาสถ์ ขับรถมาที่คฤหาสถ์นภา
แม่สามีตั้งตาคอยที่หน้าประตูห้องรับแขกนานแล้ว พอ เห็นเธอกลับมา ก็ดีใจจนหุบยิ้มไม่ลงรีบเข้ามา ให้แม่ มอง ทั่วๆหน่อยว่าสองวันนี้ซูบผอมลงไหม”
แตะใบหน้าของเธอ”อึม ค่อยยังชั่ว ไม่ได้ผอมลง”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ ปยุตพาหนูออกไปทานของอร่อยทุกวัน หนูน้ำหนักเพิ่มจากเดือนที่แล้วครึ่งกิโลกรัมค่ะ”
พอเอ่ยถึงลูกชาย หางคิ้วของคุณท่านผู้หญิงก็แขวน ความโศกเศร้า”ปยุตยังไม่ยอมกลับมาอยู่บ้านใช่ไหม”
ผลินไม่อาจฝืนทนต่อไป แต่ตอบได้เพียงแค่ อืม”
อย่างที่คิดไว้ แม่สามีเสียใจมาก ก้มศีรษะลงร้องไห้ อย่างสะอึกสะอื้น
“แม่ อย่าเสียใจไปเลย ที่จริงแล้วสถานการณ์ยังไม่เลวร้าย ขนาดนั้น ปยุตเพียงแค่ทำใจแข็งพูดว่าจะไม่กลับมา อีก เลย รู้สึกเสียหน้านิดนึง เดี๋ยวหนูจะช่วยเกลี้ยกล่อมปยุตเพิ่มค่ะ อีกไม่นานปยุตจะต้องกลับมาค่ะ”
“ทำได้ใช่ไหม”
“ได้แน่นอนค่ะ เมื่อคืนเขาพูดกับหนูเองว่า เขารักคุณแม่ กับคุณพ่อมาก เพียงแต่เขาแสดงความรู้สึกตัวเองออก มา ไม่เก่ง ดังนั้น เขารักษาเกียรติยศและศักดิ์ศรียิ่งชีพ ไม่ยอม เสียหน้า”
“อย่างนั้นแม่ก็ฝากความหวังไว้ที่หนูล่ะ”
“ไม่มีปัญหา หากหนูยังอยู่ ช้าหรือเร็วเขาก็หนีไปพ้น ฝ่ามือของคุณพ่อคุณแม่”
ฮาฮา ท่านผู้หญิงตระกูลทรัพยสานได้ฟังลูกสะใภ้หยอก ล้อ สบายใจขึ้นมาก จูงมือเธอไป“ไปทานข้าวกัน เถอะ”
มาถึงโต๊ะอาหาร มองเห็นกับข้าวเต็มโต๊ะ เธอเลิกคิ้วด้วย ความแปลกใจ“ว้าว หนูกับปยุตไม่อยู่บ้าน ระดับชีวิต ความ เป็นอยู่ของคุณพ่อคุณแม่พัฒนาขึ้นแล้ว”
อาเล็กอมยิ้ม พูดว่า”ไม่ถึงขนาดนั้น แม่ได้ยินว่าเธอจะมา ทานข้าวด้วย สั่งให้ห้องครัวรีบเพิ่มกับข้าวทันที
พ่อสามีก็ยิ้มเสริมว่า”ก็คือว่า ปกติพวกเรากินมังสวิรัต ตามแม่สามีเธอ วันนี้อาศัยโชคของลูกสะใภ้ สามารถกิน เนื้อได้แล้ว”
ครอบครัวนั่งอย่างมีความสุข แม้ว่าจะขาดสมาชิกไป คนหนึ่ง แต่เมื่อเทียบกับบรรยากาศอึดอัดไม่กี่วันก่อน วันนี้บรรยากาศดีมากแล้ว
“ทานเยอะๆหน่อย
แม่สามีเตรียมกับข้าวให้ลูกสะใภ้อย่างเต็มที่ ผลินกิน อย่างหิวโซ เนื่องจากไม่ได้ทานอาหารเช้า เลยรู้สึกหิวมาก
“รีบให้สามีกลับมาพักที่บ้านสินะ อาหารที่ทานนอกบ้านไม่ สะอาดมากนัก”
“อึม หนูจะพยายามค่ะ”
ผลินพยักหน้าอย่างมั่นใจ
กับข้าวมื้อนี้กินอย่างเอร็ดอร่อย หลังอาหาร ผลินกำลัง ลูบท้องนั่งบนโซฟา”นานมากที่ไม่ได้กินอิ่มแบบนี้ ท้อง จวนจะแตกแล้ว”
แม่สามีได้ยินเธอพูดอย่างนี้ สายตาแฝงด้วยนัยยะ สำคัญทันที เธอนั่งข้างลูกสะใภ้ จ้องมองที่ท้องของผลิน ค่อยๆ ถามว่า”พวกเธอกำลังคุมกำเนิดมาโดยตลอดใช่ไหม”
ผลินรู้สึกอาย ส่ายหน้าแดงระเรื่อ”ไม่ได้คุมนานมากแล้ว ค่ะ”
“ทำไมถึงไม่ท้องสักที พวกเธอแต่งงานกันมาครึ่งปีกว่า แล้ว”
พูดถึงเรื่องนี้ เธอก็เบื่อหน่ายมาก ไม่ทราบค่ะ”
“ไม่เคยไปโรงพยาบาลตรวจดูใช่ไหม”
“เรื่องนี้จะไปตรวจดูยังไงล่ะ ละอายใจมาก”
ท่านผู้หญิงตระกูลทรัพยสานขมวดคิ้วพูดว่า อย่างนี้ เดี๋ยวแม่ไปโรงพยาบาลเป็นเพื่อนหนู พวกเราลองตรวจดู หน่อย”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เรื่องท้องปล่อยไปตามธรรมชาติ จะมีก็มี เองค่ะ ไม่มีตรวจดูยังไงก็ไม่มีประโยชน์ค่ะ”
“พูดแบบนี้ไม่ได้ ปีนั้นแม่กับคุณพ่อครั้งเดียวก็ท้องแล้ว พวกเธอครึ่งปีกว่าแล้วยังไม่ท้อง ผิดปกติแน่ๆ”
ผลินรู้สึกละอายใจบอกว่าอย่างนั้นก็ไม่ต้องไป ตอนนี้ ยังอายุน้อย ไม่ต้องรีบร้อนค่ะ”
“เธอไม่รีบแต่แม่รีบ แม่เห็นคนอื่นอุ้มหลาน ใจร้อนอยาก อุ้มหลาน”
“เร่งไปก็ช่วยอะไรไม่ได้ ไม่ใช่หนูอยากมีก็มีได้เลย”
“ดังนั้น ถึงต้องไปตรวจดู พวกเราต้องการรู้สาเหตุที่ไม่ ท้องคืออะไรกัน แล้วรักษาตามอาการ สานฝันที่เธอจะได้ เป็นแม่คนและแม่เป็นคุณย่าเป็นจริงในเร็ววัน
”
“ละไว้ในฐานที่เข้าใจ
ผลินนวดหน้าผาก โดนแม่สามีบ่นจนปวดหัว
“ผลิน เธออย่ารำคาญแม่จู้จี้ หัวโบราณ นี่แม่หวังดีต่อเธอ ที่จริงแล้วแม่จะได้อุ้มหลานหรือไม่ไม่ใช่เรื่องสำคัญมาก ช้าหรือเร็วก็มี แต่เธอไม่เหมือนกัน สถานการณ์ของเธอ ตอนนี้อันตรายมาก จันทรกลับมาแล้ว จันทรเต็มไป ด้วย ความเคียดแค้นตระกูลทรัพยสาน แค้นแม่ที่ทำให้พ่อแม่ ของจันทรถึงแก่ความตายทางอ้อม แค้นพ่อสามีเธอที่ ใช้ เล่ห์กลอุบายบีบบังคับเธอออกไปในตอนนั้น จันทรต้องคิด ทุกวิถีทางที่จะแย่งปยุตกลับไปอย่างแน่นอน หากว่า ปยุต ไม่ชอบจันทรก็ยังดี ที่สำคัญเขาสองคนเคยมีความรู้สึกลึก ซึ้งต่อกันมาสามปี แบบนี้สถานภาพของเธอไม่มั่นคงแล้ว หากว่าระหว่างพวกเธอสองคนมีลูกอยู่ตรงกลาง จะดีขึ้น มาก”
ผลินความคิดมีดดับลง ประสานนิ้วมือเข้าด้วยกัน เงียบ ไปสักพักถึงพูดว่า”หากว่าเป็นแบบนี้ อย่างนั้นหนูก็เลิกดี ว่า หนูไม่อยากทนอยู่ด้วยกันเพราะลูก ชีวิตแต่งงานแบบนี้ไม่ เอาก็ได้ค่ะ”
“ไม่ได้พูดให้เธอใช้เด็กเป็นเครื่องคุ้มภัย แต่ถ้าพวกเธอมี ลูก ความสัมพันธ์จะใกล้ชิดกันมากขึ้น แม้ว่าเขาจะเคย ชอบ จันทรมาก่อน ก็ไม่อาจจะทำเพื่อจันทรแล้วทำลายครอบครัว ของตัวเอง เด็กไม่ใช่เครื่องมือที่จะรักษา ครอบครัวไว้ แต่ เด็กสามารถเป็นโซ่ทองคล้องใจพวกเธอทั้งสอง เป็นผลึก ความรักของพวกเธอทั้งสอง หรือว่าเธอ ไม่คิดอยากจะมีลูกหน้าตาเหมือนกับคนที่ตัวเองชอบใช่ไหม”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ