ตอนที่ 253 ตอนพิเศษ ปยุต VS ผลิน

เขากำลังจะระเบิด แผนนี้เป็นไปด้วยดี เขารู้ว่าตอนนี้ เธอก็ต้องการ ผลินยังไม่ทันตกปากรับคำ เขาก็ดึงแขน เธอออกจากโรงภาพยนต์ ระหว่างทางที่ขับรถ รถจอด อยู่หน้าโรงแรมห้าดาว

“ลงจากรถเร็ว”

ปยุตกระตุ้นเธอ เธอยังไม่เคลื่อนไหว “มาโรงแรม ทำไมคะ”

“ไฟกำลังลุก เร็ว”

เขาลากเธอออกจากรถ ตรงไปที่ลิฟต์ของโรงแรม คำ ถามแปลกๆของผลิน “คุณไม่จองห้อง”

“จองไว้แล้ว”

“ต๊ะ จริงๆแล้ววางแผนเอาไว้แล้วใช่ไหมนี่”

ปยุตหยิบการ์ดกุญแจห้องออกมา ตรงเข้าไปกลาง ห้อง ประตูถูกปิด เขาทั้งกอดทั้งจูบเธอ ผลินตะโกน “ให้ ฉันอาบน้ำก่อน เมื่อกี้ฉันร้อนเหงื่อออกเต็มเลย”

ปยุตไม่มีกะจิตกะใจที่อาบน้ำในเวลานี้ แต่หมด หนทางเพราะผลินยืนกรานที่จะอาบน้ำก่อน เขาจึงยิ้ม ขึ้นและพูดว่า “เอาล่ะ ผมช่วยเอง อาบตอนนี้เลย”
พอออกจากห้องน้ำโทรศัพท์ดังอยู่บนเตียงหลายครั้ง ปยุตโทรกลับ เขาเปิดลำโพง เขาได้ยินเสียงโหวกเหวก โวยวาย ” พี่กับพี่สะใภ้อยู่ที่ไหน พวกพี่ทำเกินไปแล้วนะ ให้ชนัยไปเลี้ยงลูกให้พี่ได้ยังไง ชนัยของฉันเป็นพี่เลี้ยง บ้านพี่หรือยังไง ให้เวลาพวกพี่กลับมาในครึ่งชั่วโมง ไม่ อย่างนั้นอย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”

ผลินตกใจรีบแต่งตัว พูดอย่างกลัวว่า “รีบไปเถอะ น้องสะใภ้กำลังโมโห เธอไม่ใช่ไฟที่จะดับง่ายๆนะ

ปยุตวางสาย ยิ้มขึ้นมาอย่างหัวเสีย “ดูคุณทำท่ารู้สึก ผิด เหมือนกับหนีคนรักออกมาอย่างนั้น”

“ความจริงก็คือหนีออกมา คุณไปงานเลี้ยงจริงๆหรือ ไง”

ทั้งสองออกจากโรงแรม ระหว่างทางกลับนั้น ปยุต ถามผลิน “ทำไมเดี๋ยวนี้เย็นชากับผมนัก”

“ฉันเย็นชากับคุณอย่างนั้นหรอ….

“คุณจะบอกว่าไม่เย็นชา ตอนกลางคืนก็ไม่ยอมนอน กับผม”

“ก็ต้องเลี้ยงลูก ”

“คืนนั้นผมเอาลูกไปไว้อีกข้างหนึ่ง ทําไมคุณไม่ทํา กับผมหน่อย”
ผงินอัตริมฝีปาก กล่าวอย่างน้อยใจ เพราะว่ามัน

โกรธ

“โกรธหรอ” “คุณโกรธหรอ

“คุณไปฝรั่งเศสทั้งสามเดือน คุณโทรหาฉันแค่สอง สามครั้ง

ปยุตคิด “สิบครั้ง…ไม่ เก่าครั้ง

“จริงๆแล้วกี่ครั้ง”

“แปลครั้ง”

“จริงๆแล้ว ครั้ง”

“ เจ็ดครั้ง”

“ให้ครั้งสุดท้าย กี่ครั้ง

ปยุต งพูดก็ยังเหลือน้อยลง

“หกครั้ง”

“โอเค ถ้างั้นอธิบายให้ฉันฟังหน่อย ทำไมในสามเดือน คุณโทรหาฉันแค่หกครั้ง”

“เพราะว่า ผมทำงานยุ่ง
“อย่างนั้นหรอ… ทำงานยุ่ง ถ้าอย่างนั้น Ruth คือใคร ปยุตมีสายตาที่ประหลาดใจ “คุณรู้จัก Ruth ได้ยังไง” “เมียจ๋า ไม่ยุติธรรม ผมได้มีอะไรกับเธอเลย”

“เฮ้ ถ้าหากไม่ต้องการให้….…..

“ฉันบอกว่าคุณมีอะไรกับเธอตอนไหน อย่าร้อนตัว

“ร้อนตัว นี่มันเรื่องเข้าใจผิด

“ถ้าไม่มีอะไร จะกลัวฉันเข้าใจผิดทำไม ฉันเป็นผู้ หญิงประเภทที่ไม่มีเหตุผลรึยังไง”

“เมียจ๋า หึงหรอ ถึงก้าวร้าวแบบนี้”

“ฉันก้าวร้าวหรอ เมื่อครู่นี้คุณบ่นว่าฉันเย็นชากับคุณ ฉันแค่บอกความจริงกับคุณ ฉันก้าวร้าวอย่างไร”

“เอาน่า ผมซื่อสัตย์กับคุณเสมอนะ Ruth เป็นแค่หุ้น ส่วนคนหนึ่งเท่านั้น เราทานข้าวด้วยกัน ผมดื่มจนเมา ตอนคุณโทรมาเธอแค่ใจดีรับโทรศัพท์แทนผมเท่านั้น”

“ใจดี งั้นฉันคงต้องขอบคุณเธอสินะ”

“ขอบคุณคงไม่ต้อง แค่คุณไม่โกรธก็พอ” หัวของผลินตึงไปหมด “โทรหาฉันหกครั้งในสามเดือน เรื่องนี้ไม่หายโกรธ”

“ถ้าอย่างนั้นให้ผมทำอย่างไรคุณถึงจะหาย คุณบอก มาเถอะ ต่อให้เข็นครกขึ้นภูเขาถ้าผมทำได้ผมทำให้ หมด จะไม่บ่นสักคำ

“ไม่ต้องเข็นครกขึ้นภูเขาหรอก นับตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้น ไป ฉันจะไปเที่ยวกับชื่นใจหลายวัน ก่อนที่ฉันจะกลับมา คุณก็อยู่บ้านดูแลเจ้าสองตัวเล็กนี้ก็แล้วกัน”

ปยุตหน้าเปลี่ยนสี “จะเป็นไปได้อย่างไร ไม่ได้นะเมีย จ๋า ที่บริษัทมีเรื่องมากมายที่ผมต้องไปจัดการ”

“ชนัยอยู่ไม่เป็นไรหรอกค่ะ คุณไม่อยู่สามเดือนบริษัท ก็ยังบริหารกันไปได้อย่างสบาย”

“ร้อนขนาดนี้คุณจะไปเที่ยวที่ไหนอะ ผมผู้ชายตัวคน เดียวดูแลลูกได้ไม่ดีหรอก…..

“ถ้าอย่างนั้นทำไมไวภพถึงทำได้ล่ะคะ”

ปยุตอ้าปากค้าง “พวกเขามีลูกแค่คนเดียว แต่บ้านเรา มีสอง แม่ไปแล้ว พี่เลี้ยงก็ไม่อยู่ ถ้าหากคุณไปอีก คุณ จะให้ผมผู้ชายคนนี้ทำอย่างไร”

“ฉันไม่สน คุณให้สัญญากับฉันแล้ว ว่าจะแบกฉันไว้ บนบ่า ให้นั่งบนหัวคุณตลอดไป บอกว่ายังไงคุณก็จะ ไม่มีเงื่อนไข
ปยุตแกล้งโง่ “อ๊ะ ผมพูดอย่างนั้นหรอ ทําไมผมจําไม ได้ล่ะ”

“ลองพูดอีกทีสิ”

“เมียจ๋า ผมจำไม่ได้แล้ว…”

“ต้องทบทวนคำปฏิญาณด้วยกันหน่อยแล้ว คุณจะได้ จำให้ขึ้นใจยิ่งขึ้น”

“ได้ครับ ผมจะลองดู ดูสิว่าจะยังจำได้หรือไม่

“เมื่อฤดูไปไม้ผลิเมื่อสองปีก่อน วันที่6 กันยายนตอนที่ ลูกเราเกิด คุณอุ้มลูกและพูดว่า โอ้ เมียจ๋า ลูกสาวของ เราดูเหมือนคุณไหม คุณบอกว่าลูกทั้งสองดูเหมือนกัน อย่างกับแกะ ถ้าคนนี้เหมือนคุณละก็อีกคนก็ต้องเหมือน คุณใช่ไหม ฉันอุตส่าห์คลอดพวกเขาออกมาอย่างยาก ลำบากคุณไม่ได้รับรู้เลยใช่หรือไม่”

“ตอนนั้นคุณสัญญาว่า คุณจะไม่รับรู้ได้อย่างไร ผม รักคุณจะตาย รอให้คุณออกจากโรงพยาบาล ผมจะ แบกคุณไว้บนบ่า ให้คุณนั่งบนหัวผมตลอดชีวิต คำพูด พวกนี้ ยากที่จะรักษา….

ผลินทบทวนให้ฟังแล้ว “คุณบอกมาสิ คำพูดเหล่านี้ ใครเป็นคนพูด”

ปยุตพยักหน้า “อ้อ พอคิดขึ้นมา ผมพูดเอง ผมเองที่ สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะ แต่ตอนนี้ไม่นับแล้ว คุณไม่ต้องไปเที่ยวกับชื่นใจแล้ว เราสี่คนมีความสุขด้วยกัน พร้อมหน้า ไม่ดีตรงไหน

“ปยุต ฉันจะฆ่าคุณ!!” คุณสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะ แล้ว คุณสัญญาแล้ว!!”

อีกหนึ่งปีในฤดูหนาว ปยุตต้องพาภรรยาของเขาไป เยี่ยมชมนิทรรศการภาพถ่าย ผลินไม่ต้องการไป แต่ ท้ายที่สุดเขาก็ชนะ เธอ ต้องมานิทรรศการร่วมกับเขา

ไม่มีความสนใจในเรื่องนี้ ดังนั้นสำหรับภาพถ่ายเหล่า นี้ เธอมองแค่เพียงผ่านๆ ปยุตชี้ไปที่ฝูงชนที่มุงดูกันอยู่ ทางด้านหน้า “ไปที่นั่นกันเถอะ”

เขาจูงมือของผลินฝ่าเข้าไปในฝูงชน ผลินกวาดตา มอง ทันใดก็ตกตะลึงเบิกตาโตและอ้าปากค้าง เธอไม่ อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น ในระยะห่างออกไปห้าสิบเมตร มีรูปถ่ายของเธอและปยุตเมื่อหลายปีก่อน ที่ถ่ายที่ ฮอกไกโดเมื่อสองสามปีก่อนและรูปนั้นเธอคิดว่าไม่มีอยู่ แล้ว ตอนนั้นบันทึกไว้ในมือถือ แต่หลังจากที่มือถือหล่น หายไปในหิมะ เธอก็ไม่คิดว่าสามารถกู้คืนกลับมาได้ เมื่อเธอเห็นภาพนั้น มีแรงกระตุ้นทำให้เธอร้องไห้ออก มา….

“เป็นไงครับ เซอร์ไพรซ์ไหม”

เธอผงกหัว “อื้อ รูปนี้เอามาจากไหนคะ” “ปีนั้นคุณส่งจากมือถือคุณมาที่มือถือผม หลายปีมานี้คุณไม่รู้หรอ”

“ไม่รู้ค่ะ แล้วทำไมคุณไม่บอกฉันก่อนล่ะ คุณไม่รู้หรอ ว่ารูปนี้มีความหมายกับฉันมากแค่ไหน…

“ผมแค่อยากให้คุณประหลาดใจ อย่าลืมสิ วันนี้เป็น วันครบรอบแต่งงานหกปีของเรานะ

“ฉันไม่ลืมค่ะ แต่ฉันคิดว่าคุณลืมซะอีก”

“เด็กโง่ ผมจะลืมได้อย่างไร หนังสือบอกว่าครบรอบ หกปีเป็นวันที่พิเศษมาก ถ้าหากทำให้คนที่รักซาบซึ้ง ใจในวันนี้ได้ล่ะก็ ปีต่อไปก็จะไม่ต้องเผชิญกับเรื่อง อาถรรพ์ปีที่เจ็ด”

ผลินหัวเราะ “ไม่คิดว่าคุณมีช่วงเวลาโรแมนติกกับเขา ด้วย”

ปยุตจับไหล่ของเธอไว้ “อีกพักหนึ่งเราเอาภาพนี้กลับ ไปแขวนไว้ที่บ้าน คุณคิดว่าแขวนไว้ตรงไหนดีล่ะ”

“ห้องนอนค่ะ ตื่นขึ้นมาตอนเช้าจะได้เห็นทุกวัน

“ตกลง”

หิมะส่องประกายเพชร คู่รักที่ผ่านเรื่องราวทุกข์ ทรมาน รักที่ทนทานดั่งเพชร เป็นความเชื่อมั่นในชีวิต ของพวกเขาทั้งหมด
ผลินแค่คิดถึงวันที่เธอแก่ชรา สามารถชี้ไปที่ภาพนไห ลูกๆหลานๆของเธอดู อยากฟังนิทานมั้ย ฉันจะเล่าเรื่อง การไถ่ถอนและศรัทธาให้เธอฟัง นั่นคือความทรงจําที่ดี ที่สุดในชีวิตฉัน….

หกปี จากหน้าใสวัยรุ่นสู่วันนี้ที่ได้ก้าวเข้าสู่ความ สําเร็จครั้งใหม่ในชีวิต

ความทรงจำในชีวิตเธอ ความต่อเนื่องในชีวิตเธอ ล้วน มีเขาร่วมอยู่ด้วย

เขาเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ ลึกเข้าไปถึง ในกระดูก

ในชีวิตของคนเรา มักจะมีหนึ่งคนเสมอ ที่ทำให้เรา ยิ้มได้กว้างที่สุด ร้องไห้อย่างเจ็บปวดที่สุด และคิดถึง อย่างลึกซึ้งที่สุด

เขาจะสอนทุกอย่างเกี่ยวกับความรัก และจะทำให้ คุณมีความสามารถในการรัก

เขามาอยู่บนโลกนี้ ก็เพื่อที่จะได้พบกับคุณ

ชีวิตหน้า ชีวิตต่อไป ฉันหวังว่าเราจะได้พบกันอีก หวัง ว่าในครั้งนั้น คุณจะทำให้ฉันอบอุ่นและเติมเต็มได้อีก ครั้งในตลอดหนึ่งชีวิต

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ