ตอนที่ 94 เสียใจกับสิ่งที่เธอต้องเผชิญ (4)

“จบเมื่อวันหนึ่ง หมอบอกว่าเมื่อไม่นานมานี้ ทาง โรงพยาบาลจากต่างประเทศได้แนะนําการรักษาใหม่ สําหรับโรคมะเร็งกระเพาะอาหาร แต่ค่าใช้จ่ายค่อน ข้างแพง เมื่อยายลินได้ยินว่าเธอสามารถช่วยชีวิตแม่ ของเธอได้จึงตกลง ไม่ว่าค่าใช้จ่ายเท่าไรก็ยินดีที่จะ ได้รับการรักษา เธอวิ่งกลับบ้านเพื่อขอเงินจากพ่อของ เธอ ธนวันรู้สึกแย่ที่ต้องเสียเงินกับน้องสาวของฉันอีก อย่างไรก็ตามตั้งแต่รัฐบาลได้ตำหนิเขา จึงต้องใช้เงิน ไปเป็นจํานวนมากกับน้องสาวของฉัน กับค่าผ่าตัดหนึ่ง แสนหยวน ธนวันตบโต๊ะและแถมยังดุด่า ขอเงินแทบ ดายก็ไม่ให้ เขียนตยายลินของเราอย่างแรง และเดือน ว่าถ้าเธอร้องแรกแหกกระเชอไปข้างนอกอีก จะหักขา สุนัขของเธอเสีย ยายล้นร้องไห้อย่างขมขืนและวิ่งมา หาฉัน แต่ฉันก็ไม่รู้จะทําอย่างไร จนเมื่อมาถึงทางตัน ตอนนั่นเอง ทาตฤก็ปรากฏตัวขึ้น เมื่อเขาได้ยินเกี่ยวกับ เรื่องที่ยายลินประสบ ก็พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันจะ ให้เธอหนึ่งแสน แต่มีเงื่อนไข คือเธอต้องเป็นลูกสะใภ้ ให้ลูกชาย ปัญญาอ่อนของฉัน

“ตอนนั้นยายลินอายุเพียงสิบสามปี ความเข้าใจของ การเป็นลูกสะใภ้จึงยังไม่ชัดเจนนัก แต่มีหัวใจที่มุ่งมั่น ต้องการจะช่วยแม่ ดังนั้นจึงสัญญาโดยไม่ได้คิดเกี่ยว กับมัน จากนั้นทาง ทำสัญญากับเรา และเขาก็ให้ยา พลินหนึ่งแสน ทาฤต้องการให้ยายลินไปเป็นลูกสะใภ้ บุญธรรมในปีต่อมา ด้วยเงินหนึ่งแสนหยวน น้องสาว ของฉันจึงมีโอกาสเข้ารับการผ่าตัด การผ่าตัดประสบ ความสําเร็จ อาการป่วยของน้องสาวฉันสามารถควบคุม ได้แต่ยายลินก็ไม่ได้มีความสุขนานนัก เรื่องที่น่าเศร้า เกิด บอีกครั้ง…

มันเป็นดินแห่งพายุที่ฟ้าร้องครามหนักหน่วง คน รับใช้จากตระกูเจริญมาศมาโรงพยาบาลเพื่อแจ้งให้ เธอทราบ บอกว่าพ่อของเธอต้องการคุยกับเธอ ยา ยลินเหลือบมองไปยังห้องไอซียูที่แม่ยังหมดสติและ มีเครื่องช่วยหายใจอยู่ ก่อนที่จะตามคนรับใช้กลับมา ตระกูลเจริญมาศ แต่เธอไม่ได้คาดฝัน ทันทีที่เธอถึง บ้านก็ถูกล่อลวงโดยคนรับใช้และขังไว้ในห้องเก็บของ เธอตะโกนอย่างบ้าคลั่งและทุบประตู แต่ก็ไม่มีใครเปิด ประตูให้เธอ ภายในห้องเก็บของ นมืดมาก เมื่อขายลิ นรู้ว่ามีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้น ก็ร้องไห้แทบขาดใจ และ เสียงร้องอันขมขื่นของเธอก็ไปกระตุ้นความเห็นอก เห็นใจของคนรับใช้เก่าแก่ คนรับใช้คนนั้นเปิดประตูให้ เธอทั้งที่เสี่ยงจะถูกไล่ออก เธอวิ่งกระวีกระวาดไปโรง พยาบาลท่ามกลางสายฝน และถึงแม้ว่าจะดิ้นรนมา

อย่างยาวนานกับการหนี แต่มันก็ยังป่าไป สัตว์ร้ายธน

วันกลัวว่าน้องสาวของฉันจะยังคงมีส่วนร่วมในตัวเขา ต่อไปถ้าหากว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นภรรยาของเขาจึง จ่ายเงิน อพยาบาลที่ปฏิบัติหน้าที่ เพื่อให้ถอดเครื่อง ช่วยหายใจออก ทําให้น้องสาวของฉันเสียชีวิตจาก อุบัติเหตุที่หายใจไม่ค่อยได้

“คุณแน่ใจได้ยังไงเหรอครับว่าคุณธนวันเป็นคนดึงเอา เครื่องช่วยหายใจของน้องสาวคุณออก

ชมัยถามออกมาด้วยความเศร้า

“ยายสินเห็นพวกเขา เมื่อมาถึงที่โรงพยาบาล ธนวัน กับ นิดาออกมาจากโรงพยาบาลอย่างลุกลี้ลุกลนและ รีบขึ้นรถไป เมื่อยายสินวิ่งเข้าไปในห้อง หัวใจของน้อง สาวฉันก็หยุดเต้นไปแล้ว พวกเขาหลอกขายลินออก ไปเพื่อทําร้ายน้องสาวของฉัน ในวันนั้นมันเป็นวันที่เจ็บ ปวดที่สุดในชีวิตของพวกเรา และในวันนั้นด้วยที่เมล็ด พันธุ์แห่งความเกลียดชังหยั่งรากลึกลงในหัวใจของ พวกรา”

“เธอต้องการแก้เค้นให้แม่ของเธอ แต่ตอนนั้นเธอ อายุยังน้อยไม่มีความสามารถพอ ดังนั้นเธอจึงตัดสิน ใจรอ รอจนกว่าจะถึงวันที่มีความสามารถพอ ไม่ลังเล ที่จะให้ธนวันจ่ายราคาที่เหมาะสมกับความเจ็บปวด ต่อ มาเธอพบทาดา ซึ่งอยากให้เธอกลับบ้านไปกับเขา แต่ เธอปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ยังเป็นเด็ก ทาดฤโกรธมาก บังคับให้เธอกลับไปให้ได้ เธอจึงจะฆ่าตัวตาย ทาค ฤตกใจมาก กลัวว่าเธอจะตายจริง ๆ แล้วจะสูญเสียเงิน ของตัวเองไปโดยเปล่าประโยชน์ จํายอมอย่างไม่มีทาง เลือก แต่ก็ขอให้เธอสัญญาว่าจะแต่งงานกับลูกชาย ของเขาเมื่ออายุครบสิบแปดปี

“ชั่วพริบตาเดียว ยายลินของพวกเราก็อายุครบสิบ แปดปี ตลอดสิบแปดปีเติบโตขึ้นมาเหมือนตกนรก สิบ กว่าปี เธอได้รับความเดือดร้อนจากการถูกทําร้ายซึ่ง คงไม่มีใครจะประสบในชีวิต ทุกครั้งที่ไม่สามารถทน ได้เธอจะถามตัวเองว่า แม่ตายยังไง ทุกครั้งที่อยาก จะร้องไห้ เธอจะบอกตัวเองว่า ชีวิตนี้อย่าเชื่อในน่าตา ถึงแม้ว่าน้ำตาจะไหลลงมาเป็นไข่มุก ชีวิตที่มืดมนก็จะ ไม่มีวันส่องแสง ทาด มาพบยายลินอีกครั้ง เพื่อให้เธอ รักษาสัญญาของการแต่งงานเมื่ออายุสิบแปดปี แต่ยาย ลินก็ปฏิเสธอีกครั้ง ครั้งนี้เธอสารภาพกับเขาว่าต้องการ แก้แค้น ถ้าธนวันไม่ได้รับการลงโทษที่เหมาะสม เธอ ก็จะไม่แต่งงานกับผู้ชายคนไหน ทาต ถึงแม้จะมีเงิน มาก แต่ก็ไม่มีความสามารถพอที่จะโค่นล้มธนวันให้เธอ ได้ หลังจากการโต้เถียงกันเป็นระยะเวลานาน ก็ยังไม่ คงชนะยายสิน เขาถามยายสินว่าต้องรอนานแค่ไหน ยา ลิน งบอกเขาว่า เวลานั้นไม่แน่นอน แต่ไม่ช้าก็เร็วจะ ไปเป็นครอบครัวของพวกคุณ “เพราะคําพูดของเธอ ทาค จึงโล่งใจ หลายปีต่อมา ก็ไม่ได้มาหาเธออีก จนเมื่อยายสินเกือบจะลืมไปแล้ว เขาก็ปรากฏตัวขึ้นเมื่อไม่นานมานี้… ดรถหยุดไปชั่วครู่ “สิ่งที่เกิดขี้นหลังจากนี้ พวกคุณก็คงจะรู้กันแล้ว มัน ใช้เวลาหลายชั่วโมงเพื่อบอกเล่าเกี่ยวกับความจริงใน อดีตของเธอ หลังจากพูดจบ หัวใจของทุกคนก็พลัน หนักอึ้ง โดยเฉพาะปยุต หัวใจของเขาเหมือนถูกบดขยี้ ด้วยก้อนหินที่หนักเป็นพันกิโลกรัม มันบีบคั้นเสียจนเขา แทบจะไม่สามารถหายใจได้

ค่อย ๆ เลื่อนสายตาไปทางผลิน และประหลาดใจ เมื่อพบว่า ดวงดาที่ปิดสนิทของเธอ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่ ร้องไห้ออกมา แต่เดิมเธอตื่นแล้ว ได้ยินลงพูดถึงอดีต ของเธอ ท่าให้มันเหมือนฝันร้ายเกิด นอีกครั้ง หัวใจ เธอถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ อีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“พวกคุณออกไปก่อน

ปยุตออกคำสั่งด้วยเสียงที่แหบแห้ง หลังจากรอจน ชนัยและตีรณออกไปแล้ว เขาก็ก้มลงไปจูบที่หางตา ของผลิน จูบจนคราบน้ำตาทั้งหมดเหือดแห้งออกจาก ดาของเธอ กระซิบที่ข้างหูว่า “จากนี้ไป สถานที่ของ ผมก็คือบ้านของคุณ จากนี้ไป ครอบครัวของผมก็คือ ครอบครัวของคุณ จากนี้ไป เรื่องของคุณก็คือเรื่องของ ผม จากนี้ไป ศัตรูของคุณคือศัตรูของผม”