ตอนที่ 30 เลขานุการและคนรัก

เฟังเสียงฝีเท้าไกลออกไป ผลินถอนหายใจยาวอย่าง โล่งอก ยืดตัวขึ้น แล้วก็พลันเหลือบไปเห็นพาสปอร์ตของ ปยุตที่อยู่บนโต๊ะข้างเตียง เธอรีบคว้ามันมาแล้ววิ่งออก ไป เป็นเรื่องยากที่จะหาความสงบสักสองสามวัน อย่าต้อง ยกเลิกการเดินทางของคุณเพราะลืมพาสปอร์ตเลย

และเพราะมันยังเร็วเกินไปที่จะมีใครตื่น ข้างล่างจึงมี เพียงคนรับใช้แค่สองถึงสามคนทำความสะอาดอยู่ เมื่อเจอ เธอข้างล่างก็ก้มศีรษะทำความเคารพ”คุณนายน้อยตื่นเช้า จังค่ะ”

เธอตอบรับมารยาทอย่างเร่งรีบ แล้วตรงไปที่ประตูห้อง นั่งเล่น แต่โชคไม่ดี รถยนต์ได้เคลื่อนตัวออกไปแล้ว

ตัดสินใจวิ่งไล่ตามไป และตะโกนพร้อมกับโบกพาสปอร์ต ในมือ”เดี๋ยวก่อนค่ะ…”

ปยุตหลับตานอน ตลับคล้ายคลับคลาว่าเหมือนจะ ได้ยินเสียงของผลิน จากนั้นจึงลืมตามองผ่านกระจกด้าน ข้าง จึงได้รู้ว่าความจริงแล้วเธอวิ่งตามมา พลันพูดขึ้น”จอด รถ”

รถหยุดตัวลง เขาเปิดประตูและลงจากรถ กอดหน้าอก แล้วยืนพิงข้างตัวรถ มองไปที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังยืนหอบ อยู่ตรงหน้าของเขา แล้วพูดเยาะหยัน”ไม่อยากให้ฉันไป หรือไง”
สมลินมองเขาด้วยความรู้สึกหงุดหงิด fiดาราปารัสแลม ภัยมแขนของเขา “ฉันกลัวartคุณจะไม่ได้ไม่เกร”

เมื่อคำพูดจบลง ผู้ชายคนหนึ่งที่มีคุณสมไมหน้าท้อง ท้าประการดั่งเหริมเหลียงกล สามเธมส์เวียร์iมาดือพี่สะ ได้ตนใหม่เหรอครับ”

ผมพยักหน้าด้วยความสงสัย”คุณคีม

“ข้อ ผมชนิดยศริม เป็นเลขาและตมรักรอเงที่ปtต “ได้หม กับครั้งแรก ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ”

ผลิมตกใจมากมวลในร่างกายทั้งหมดแข็งเป็นทีมงาย เหลือบมองt ุตติดว่าเขาจะปฏิเสธ แต่ะขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ มีม แล้วยังกลับเข้าไปในระหม่อมไม่มีอะไรเกิดขึ้ม

“พี่สะใภ้ครับ ผมยื่นมือมาครึ่งวันแล้วนะ”

ชนัยเอ่ยเดือนอย่างอึดอัด ผลินเอื้อมไปจับมีอเขายาง ไม่เต็มใจ

“งั้นพวกเราต้องรีบไปสนามบินกันแล้ว ไปก่อนนะครับ”

“เดี๋ยวก่อนค่ะ”

ผลินรั้งเขาไว้เสียงดัง “ความสัมพันธ์ของพวกคุณสองคนคืออะไรคะ”

เชนัยหันมองกลับไปทางปยุต ตอบขึ้นเงียบ ๆ “ไม่ได้มี ความลับอะไรหรอกครับ ก็แค่ความสัมพันธ์แบบเกย์”

เธอไม่เชื่อ เดินไปที่หน้าต่าง ก้มลงไปถามผู้ชายใน รถ”คุณไม่ได้เคยบอกเหรอว่าคุณไม่ได้เป็นเกย์”

ปยุตไม่สนใจคำถามของเธอ เหลือบไปทางชนัย”ยังไม่ ขึ้นรถอีก”

ชนัยรีบขึ้นรถทันทีและโบกมือให้”พี่สะไภ้ไม่ต้องห่วง มี ผมอยู่ข้าง ๆ พี่ปยุต เขาจะไม่เหงาแน่นอน…”

ผลินเกิดอาการชาที่หนังศีรษะ เสียงรถเคลื่อนตัวหาย ออกไปอย่างรวดเร็วฝุ่นตลบ และฝุ่นนั้นก็ทำให้เธออยากจะ อาเจียน ความจริงแล้วเธอเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันเกิด จากการสำลักฝุ่นควัน หรือเพราะประโยคนั้นของชนัย ที่ว่า จะไม่ปล่อยให้ปยุตเหงา

ไม่สงสัยเลยว่าทำไมถึงเกลียดผู้หญิง มันเป็นเพราะว่า ชอบผู้ชาย พอถามเขาก็ไม่ยอมรับ แต่ตอนนี้ก็ไม่ปฏิเสธ เกิด อาการวิงเวียนศีรษะ ไม่เคยคิดเกี่ยวกับมันเลย หากว่าปยุต เป็นเกย์จริงแล้วเธอจะทำเช่นไร

หันเดินกลับเข้าบ้านอย่างเฉื่อยชา น้องสามีที่ตื่นแล้ว กำลังเดินเล่นอยู่ในสวนด้วนนอก มองเห็นใบหน้าที่หดหู ของเธอจึงรีบถาม “พี่สะไภ้คะ เกิดอะไรขึ้น”