ตอนที่23 ร่างกายของผู้ชาย

นั่นมันแย่มาก ทั้งร้อยหัวใจของผลินนั้นแน่ชัดว่าไม่เต็มใจ ทว่าริม ฝีปากก็ยังคงเห็นด้วย”โอเคค่ะ ไม่มีปัญหา”

พวกเขาทั้งสองลงไปข้างล่างด้วยกัน ปาณีกระซิบกับแม่ของ เธอ”แม่คะ วิธีนี้ดีจริง ๆ”

“นั่นสิ ถ้ารู้ว่าจะได้ผลอย่างนี้ ก่อนหน้านี้แม่ใช้วิธีนี้ไปตั้งนานแล้ว”

“ถ้าใช้ก่อนหน้านี้มันก็ไม่ได้ผลสิคะ ทุกวิธีมันแตกต่างกันออกไปใน แต่ละบุคคล หนูคิดว่ามีเพียงพี่ลินเท่านั้นที่ปราบพี่ชายได้

“ไม่แน่ว่าหนูลินอาจจะเป็นกรรมตามสนองพี่ชายของแกไปทั้งชีวิต ก็ได้…”

แคก ๆ เมื่อเห็นพวกเขาเดินเข้ามา ทั้งสองคนก็ปิดปากฉับลงทันที คุณนายท่านจับมือลูกสะไภ้อย่างอ่อนโยนและเอ่ยถามคำถามที่ กังวล” ป้าเอี่ยมบอกว่าเธอไม่สบาย ตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง”

“ดีขึ้นแล้วค่ะ ขอโทษที่ทำให้คุณแม่เป็นห่วงนะคะ”

“ไม่เป็นไรจะ ดีแล้วนะ พวกเราไปทานข้าวกันเถอะ”

เธอขยิบตา ป้าเอี่ยมรีบเข้าไปในครัวทันที และนำซุปชามหนึ่งออก มาเสิร์ฟวางไว้ตรงหน้าของผลิน

ในทุก ๆ วัน ทุกมื้ออาหารจะมีชามซุปแบบนี้ ผลินคุ้นเคยกับมัน เธอ ตักข้าวทาน แม่สามีเอ่ยเตือน “ทานซุปในขณะที่มันยังร้อนสิจ๊ะ”

“ได้ค่ะ”

เธอยกชามซุปขึ้นมา เงยหน้าขึ้นดื่มมันลงไปช้า ๆ แม่สามีพูดขึ้นมา อีกครั้ง”ดื่มให้หมด มื่อคืนเพียงดื่มไปหนึ่งในสาม ถ้าอย่างนี้ต่อ เมื่อไร ฉันก็จะได้อุ้มหลานสักที”

“แคก ๆ.”ทันทีที่ผลินได้ยินคำพูดนั้น เธอแทบจะเกือบฟนน้ำซุปออก มาจากปาก เธอไอจนหายใจไม่ทัน น้องสะไภ้และแม่สามีของเธอตกใจ มากจนต่างเข้ามาลูบหลังให้”ไม่เป็นไรใช่ไหม โอเคหรือยัง

ปยุตที่อยู่ใกล้กับเธอมากที่สุด กลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ราวกับว่าถ้าหากเธอสำลักจนตายแล้วเขาก็จะสบายใจ

“คุณแม่ให้ฉันดื่มอะไรเหรอคะ”

ผลินรอชั่วครู่จนเริ่มหายใจสะดวกขึ้น เธอมองมาที่แม่สามีด้วย ความกลัว

“ซุปที่ช่วยเพิ่มอัตราการตั้งครรภ์น่ะจ๊ะ เธอต้องดื่มเป็นระยะเวลาหนึ่ง

เดือน หลังจากนั้นเดือนถัดไปก็จะมีความสุขแล้ว”

คุณนายท่านยิ้มด้วยรอยยิ้มที่สดใส ซึ่งไม่รู้เลยว่าลูกสะไภ้กำลัง

น้ำตาตก

คนสองคนที่ไม่เคยนอนด้วยกันเลย จะสามารถตั้งครรภ์ด้วยน้ำซุป ได้อย่างไรกัน นั่นมันบ้าชัด ๆ ผลินเอื้อมมือไปใต้โต๊ะแล้วหยิกที่ขาของ ปยุต เธอต้องการให้เขาพูดบางอย่างเพื่อช่วยเธอ แต่เขาวางตะเกียบลง แล้วพูดว่า”ผมอิ่มแล้ว “จากนั้นเขาก็หันหลังแล้วเดินจากไป

ผลินรู้สึกสะเทือนใจ เธออยากจะสารภาพว่าพวกเธอไม่ได้แต่งงาน กัน แต่เมื่อเห็นสายตาที่คาดหวังของพ่อแม่สามี ก็จำต้องเก็บงำค่านั้นไว้ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่ความผิดของเธอ แต่เธอไม่ได้อยากให้คนแก่สอง คนต้องรู้สึกผิดหวัง

“คุณพ่อคุณแม่ น้อง ณี ทานให้อร่อยนะคะ ฉันอิ่มแล้วค่ะ” เธอก้มศีรษะอย่างสุภาพ และได้รับอนุญาตจากฟอแม่สามี ก่อนที่ เธอจะลุกขึ้นและจากไป เธอสูดอากาศหายใจกรีดร้องแล้วหันหลังกลับ ใบหน้าของเธอแดงก่ำด้วยความเขินอาย ปยุตสวมเพียงกางเกงขั้นในสี ดำและมีผ้าขนหนูอยู่ที่ไหล่เหมือนกับว่ากำลังเตรียมตัวจะไปอาบน้ำ

“ไม่ใช่คนที่กล้ายั่วยวนผมเหรอ แค่นี้คุณก็กลัวแล้วหรือไง”

เดินไปด้านหลังเธอแล้วกล่าวอย่างขบขัน

“ฉันไม่ได้กลัว ถ้าคุณจะอาบน้ำก็เข้าไปถอดเสื้อผ้าในห้องน้ำสิคะ คุณทำตัวสบายเกินไปแล้ว ถ้าคนที่เข้ามาไม่ใช่ฉัน เป็นคุณแม่ น้องสาว หรือแม่บ้าน มันไม่ค่อยดี…”

“นอกจากคุณก็ไม่มีใครกล้าพอจะเข้ามาในห้องของผมหรอก”

“ฉันคิดว่าเราควรจะหลีกเลี่ยงมัน เพราะเราไม่ใช่คู่รักกันจริง ๆ”

“นี่คุณกำลังบ่นว่าผมไม่ได้แต่งงานกับคุณงั้นเหรอ”

ผลินถอนหายใจเงียบเชียบ ปิดตาด้วยมือข้างหนึ่งแล้วหันกลับไป พลางพูดว่า”หากคุณต้องการเป็นคนแบบที่คุณต้องการ คุณต้องอยู่กับ คนแบบที่คุณต้องการ ถึงระยะเวลาที่เรารู้จักกันมันสั้น แต่ก็น่าจะเรียน รู้กันและกันได้ และฉันเรียนรู้จากคุณเรื่องนิสัยที่เข้าห้องโดยไม่เคาะ ประตู

เธอยิ้มจนเห็นฟันแล้วรีบวิ่งกลับเข้าห้องตัวเอง

ปยุตพึมพำอย่างอารมณ์เสีย “ผู้หญิงอะไร”โดยไม่รู้ตัว มุมปากของ เขาเกิดรอยยิ้มขึ้นจาง ๆ

เมื่ออาบน้ำเสร็จออกมา เขายังสวมกางเกงขาสั้น นอนขี้เกียจบน โซฟาอ่านนิตยสารการเงิน ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกแล้วมีเสียงกล่าว ว่า”จะให้ฉันให้เบอร์คุณ หรือคุณจะให้เบอร์ฉัน” เธอยังคงใช้มือข้างหนึ่งปิดตาไว้ในความเป็นจริงแล้วในช่อง ระหว่างนิ้วของเธอ เธอเห็นร่างกายที่แข็งแรงและสมบูรณ์แบบของ ผู้ชายที่อยู่ระยะไกล ถ้าแค่นั้นมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าอาย