ตอนที่21 ไม่สามารถควบคุมปากได้

ผลินกำลังจัดคัดแยกหนังสือที่เธอนำกลับมาจากที่บ้านพ่อแม่ของ เธอ ประตูที่อยู่ด้านหลังของเธอถูกเปิดออกอย่างแรง

ปยุตก้าวเข้ามาคว้าแขนเธอและตั้งคำถามด้วยความโกรธ”ไม่ได้ปีก กล้าขาแข็งแล้วเหรอ ยังกลับมาที่นี่อีกทำไม”

เธออึ้งแล้วตอบกลับไปแผ่วเบา”ฉันแค่ไม่อยากกลับมาด้วยรถของ คุณ แต่ไม่ได้บอกว่าฉันจะไม่กลับมา”

“คุณคิดว่าภรรยาที่เล่นหายไปแบบนั้นน่ะ ผมจะยังต้องการอยู่อีกเห

รอ”

“ถึงแม้ว่าจะไม่ต้องการ คุณก็ไม่สามารถหย่าขาดจากฉันได้หรอกค่ะ”

“อะไรนะ ผมไม่สามารถหย่าขาดจากคุณได้งั้นเหรอ”

หลังจากกินหัวใจเสือแล้วเธอก็พยักหน้าอย่างกล้าหาญ”ใช่ค่ะ คุณ หย่าขาดจากฉันไม่ได้”

ที ปยุตยิ้มเยาะ”ถ้าผมจะเลิกกับคุณน่ะมันผิดกฎหมายรีไง”

“มันไม่ผิดกฎหมายหรอกค่ะ เพียงแต่”เธอหยุดชั่วครู่”ฉันคงไม่ สามารถควบคุมปากของฉันได้”

“หมายความว่ายังไง”

ผลินไม่ตอบ แต่สายตาของเธอลดลงต่ำข้า ๆ เลื่อนไปยังที่ไหนสัก แห่ง ทันใดนั้นอีกฝ่ายก็รู้แก่ใจขึ้นมาทันที แล้วกดใบหน้าลงต่ำ”ถ้าคุณ กล้าพูดไร้สาระ ผมจะไม่ปล่อยคุณไว้แน่”

“ตราบใดที่ฉันยังเป็นภรรยาของคุณ ฉันจะไม่พูดอะไรที่ไม่ควรพูด ดังนั้นเพื่อรักษาหน้าของคุณ อย่าได้คิดจะหย่าขาดจากฉันอีกนะคะ”

“นี่คุณอยากจะเป็นภรรยาของ ปยุต ทรัพยสาน มากเลยอย่างนั้นเห รอ”ปยุตพยักหน้า”ดี ถึง ผมจะหย่าขาดจากคุณไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ผมจะ ค่อย ๆ ทรมานคุณ ผมจะทำให้คุณยินดีที่จะเดินออกไปจากที่นี่ด้วยตัว ของคุณเอง”

เมื่อเขาพูดจบก็พลันหัวเราะอย่างเย้ยหยัน จากนั้นจึงหันหลังแล้ว เดินออกจากห้องไป ปิดประตูอย่างหยาบคายดังเช่นที่เขาเปิดเข้ามา

ห้องนั่งเล่นชั้นล่าง คนรับใช้เตรียมพร้อมสรรพสำหรับอาหารค่ำ มัน ล่าช้ากว่าปกติไปถึงสามชั่วโมง ปยุตดึงเก้าอี้ออกแล้วนั่งลง คุณนาย ท่านจ้องมองไปที่ลูกชายของเธอ แล้วหันไปสั่งคนรับใช้ที่อยู่ข้าง ๆ”ไป เรียกคุณนายน้อยมาทานอาหารเย็น”

“ได้ค่ะ คุณผู้หญิง”

คนรับใช้ทำตามคำสั่งแล้วกลับมารายงานด้วยความเคารพ”คุณนาย น้อยบอกว่าเธอไม่ค่อยสบายจึงขอนอนพัก บอกให้ทุกคนทานเลยไม่ ต้องรอเธอค่ะ”

ปาณีอดที่จะส่งเสียงออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ต้องเป็นเพราะพี่ชาย ไปพูดอะไรบางอย่างกับเธอแน่ ๆ ตอนที่เธอกลับมาก็ยังดี ๆ อยู่เลย”

ปยุตเลิกคิ้ว”เธอแน่ใจนะว่าจะต่อสู้เพื่อผู้หญิงคนนั้น”

“ฟังซิฟัง ผู้หญิงคนนั้นผู้หญิงคนโน้นอะไร ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ภรรยา ของแกเหรอ”

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคำถามของผู้เป็นพ่อ เขาก็ตอบกลับมาอย่าง ไม่ยี่หระว่า”ภรรยาแล้วยังไงครับ ถึงเป็นภรรยาก็ไม่จำเป็นที่จะต้อง เรียกว่าภรรยาสักหน่อยนี่” “หยุดพูดแล้วไปพาเธอลงมาทานข้าว”

“ไม่ไป”

คุณนายท่านลุกขึ้นยืนพร้อมกลับเปล่งเสียงดังก้อง”ไม่ไปเหรอ ได้ งั้นฉันจะไม่ทานข้าว

ลูกสาวก็สำทับขึ้นอีกคนทันที”หนูก็ไม่ทานเหมือนกันค่ะ”

ส่วนฝ่ายสามีก็ลุกขึ้นโดยที่ไม่พูดอะไรแล้วเดินไปที่ห้องหนังสือ

การร่วมมือกันอย่างดีของครอบครัวเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เมื่อใดคุณนาย ท่านก็มิอาจทราบได้

ไม่ว่าปยุตจะดื้อรั้นไม่เชื่อฟัง หรือเลือดเย็นไร้ความปราณี เขา ปฏิบัติมันต่อทุกคนแต่ยกเว้นกับครอบครัวของเขา เห็นคุณพ่อคุณแม่ และน้องสาวอดอาหารประท้วง เขาก็พลันขมวดคิ้ว ลุกขึ้นยืนและกล่าว ว่า”คนในบ้านนี้นี่ไม่ไหวจริง ๆ”

ผลินไม่ได้นอน หลังจากทบทวนบทเรียนที่ต้องสอนในวันพรุ่งนี้ เรียบร้อยแล้ว ทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงประตูเปิด ไม่ต้องเดาเลยว่า เป็นใคร เสียงฝีเท้าซึ่งเต็มไปด้วยความโกรธ ใกล้เข้ามาหาเธอเหมือน พายุ โดยไม่พูดอะไรเธอแค่ปิดหนังสือในมือ “คุณมีเวลาหนึ่งนาทีตาม ผมลงไปทานข้าว”