ตอนที่18 ความอดทนต่อผู้หญิง

ผลินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ปยุตรับของ ของเธอมาด้วยใบหน้าไร้อารมณ์ จากนั้นเขาก็ตรงไปที่รถโรลส์รอยซ์ ซึ่งจอดอยู่ข้างนอก เปิดกระโปรงท้ายรถแล้วโยนมันเข้าไป

คู่สามีภรรยาเจริญมาศแกล้งทำเป็นกล่าวลากับลูกสาวของเขา และ เพราะชุดาได้รับผลกระทบที่รุนแรงจึงไม่ได้ออกมาส่ง

กล่าวลาอวยพรจนพอใจจนกระทั่งรถเคลื่อนตัว ในที่สุดผลินก็หลุด พันจากใบหน้าที่เสแสร้งของทั้งสองนั้นได้เสียที การได้รับความร่วมมือ จากปยุตในการกลับบ้านมาครั้งนี้มันเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ เธอถอน หายใจด้วยความโล่งอกแล้วพูดขึ้นด้วยความจริงใจ “ขอบคุณสำหรับ วันนี้ค่ะ”

ปยุตไม่ตอบ ผลินอดสงสัยไม่ได้ มันเริ่มตั้งแต่เขารับประเป๋าเดิน ทางจากเธอ ดวงตาของเขานั้นเย็นชามากผิดปกติ

“ทำไมคุณถึงไม่พูดอะไรเลยล่ะคะ”

รถถูกกระชากเข้าทางด้วยเสียงดังลั่น ปยุตหันหน้ามาหาเธอแล้ว เอ่ยถามด้วยสีหน้าว่างเปล่า”วันที่มีการคัดเลือกภรรยา ทำไมคุณถึงไม่ บอกรายละเอียดอะไรเกี่ยวกับชีวิตของคุณเลย”

หัวใจของผลินเต้นแรง และเอ่ยถามขึ้นอย่างมีนงง”เกิดอะไรขึ้นกับ ชีวิตของฉันคะ”

“ถึงผมจะหย่ามาแล้วหกครั้งก็ตาม แต่มันก็ไม่เพียงพอที่จะต้องมา แต่งงานกับลูกนอกสมรสโดยเฉพาะเป็นลูกของนักเต้น แม่เลี้ยงของ คุณรักคุณมากจนเธอให้คุณมาสมัครแทนน้องสาว คุณเห็นตระกูล ทรัพยสานเป็นอะไร องค์กรการกุศลงั้นเหรอ”

นานเป็นนาทีที่ผลินไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้เลย ลูกนอก สมรส สามคำนั้นเหมือนใบมีดคมกรีดแทงทะลุหัวใจของเธออย่างไร้ ความปราณี

หลายปีที่ผ่าน เธอคิดว่าเธอไม่สะทกสะท้านกับอะไรไม่ว่าจะมีด หรือปืนก็ทำอะไรเธอไม่ได้ทั้งสิ้น แต่เปล่าเลย เธอยังคงมีความรู้สึก เจ็บปวด

“ถูกต้องค่ะ ฉันเป็นลูกนอกสมรสของคุณธนวันกับนักเต้น แต่ฉันไม่ เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องน่าอาย มีคนอยู่สองแบบเท่านั้นที่บอกว่าตัวเอง เป็นลูกนอกสมรส หนึ่งคือคนที่มีปมด้อย อีกหนึ่งก็คือคนที่เอาแต่ แสวงหาความเห็นอกเห็นใจ และเหตุผลที่ว่าทำไมฉันถึงไม่บอก นั่นก็ เพราะฉันไม่ได้เป็นหนึ่งในสองคนข้างต้นนั่น”

“แล้วคุณเป็นคนแบบไหน”ปยุตกดถามเสียงต่ำ ผลินไม่อยากจะ ตัดสินตนเองดังนั้นเธอจึงนิ่งเงียบ เมื่อเห็นเธอเงียบ เขาก็หัวเราะเสียง เย็น “ถ้าให้ผมตอบละก็ คุณก็คือคนที่มั่นใจในตัวเองที่สุดในโลก”

“ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนที่มั่นใจในตัวเอง ฉันคิดว่าคุณต้องการภรรยาที่ สามารถจะหยุดให้คุณเลิกเล่นเกมกับชีวิตเสียอีก และฉันก็เคยคิดว่า มันไม่สำคัญว่าฉันจะเป็นใคร แต่ดูเหมือนว่าฉันจะคิดผิด”

หลังจากที่ผลินพูดจบ เธอก็เปิดประตูอย่างดื้อรั้นและก้าวลงจากรถ ถ้าบอกว่าไม่รู้สึกโกรธเคืองเลยนั่นก็คงเป็นเรื่องโกหก ปยุตดูถูกเธอ เธอไม่อาจทนกับมันได้

หลังจากนั้นไม่กี่ก้าวแขนของเธอก็ถูกใครสักคนดึงรั้งเอาไว้ด้วยมือ ที่สวยงามแต่ไม่มีความอบอุ่น ขึ้นรถ”

น้ำเสียงเหมือนออกคำสั่งยิ่งเพิ่มความไม่พอใจให้กับเธอ เธอสะบัดมือ ออก”คนอย่างฉัน ผลิน แม้จะไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว ก็จะไม่มีวันทรยศ ศักดิ์ศรีสุดท้ายของตัวเอง”

เธอเดินต่อไป น้ำเสียงเงียบเป็นจากทางด้านหลังพลันดังขึ้น ผมมี ความอดทนต่อผู้หญิงแค่สามนาที จะขึ้นหรือไม่ขึ้น”

ความหมายของปยุตนั้นชัดเจน เขาจะไม่พูดซ้ำอีกเป็นครั้งที่สาม ในความเป็นจริงก่อนหน้านั้น กับภรรยาทั้งหกคน ไม่มีแม้แต่สามนาที

ผลินหลับตาลงและพูดกับตัวเองเงียบ ๆ ในใจ”คุณแม่คะ ฉัน ขอโทษ วันนี้ฉันขอเอาแต่ใจตัวเองสักครั้งนะคะ”

ปยุตเห็นว่าเธอไม่รู้จักผิดชอบชั่วดี จึงหันหลังเดินกลับไปขึ้นรถ กด ปิดล็อกประตูและสตาร์ตเครื่องยนต์ออกไปทันที…

เมื่อถึงบ้าน เขาเดินเข้าไปยังห้องนั่งเล่นด้วยใบหน้าที่หมองคล้ำ คุณ แม่ที่นั่งดื่มชาอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นเห็นเขา ลุกขึ้นยืนแล้วเอ่ย ถาม”ทำไมถึงกลับมาคนเดียว ภรรยาของแกล่ะ