ตอนที่231 ความจริงอันลึกลับซับซ้อน

เธอยกรอยยิ้มแห่งความเศร้า หมุนตัวกลับอย่างสิ้น หวัง ก้าวเดินไปยังประตูที่มีชายสองคนยืนนิ่งอยู่ ชุดา ตื่นจากอาการช็อก เธอเพิ่งตกใจกับความบ้าคลั่งของ ผลิน เพิ่งจะได้สติก็ตะโกนขึ้นด้วยความโกรธทันที “หยุดเธอไว้!”

“ปล่อยเธอไป! ”

เป็นเสียงคำรามของธนวัน ชุดาช็อกไปอีกครั้ง “พ่อ คุณบ้าไปแล้วเหรอ คุณลืมไปแล้วหรือไงว่าใครเป็นคน ทำลายครอบครัวของเราให้พังน่ะ!”

ผลินเดินออกจากบ้านตระกูลเจริญมาศโดยไม่มี อุปสรรค บางทีมันอาจจะเป็นชีวิตของเธอในครั้งสุดท้าย ที่จะก้าวเข้ามาที่นี่

ภายในห้องนั่งเล่น ธนวันขอบตาแดงก่ำทันที “ชุดา หยุดเถอะ หยุดจัดการกับพี่สาวของเธอได้แล้ว”

“พี่สาว?” โอ้ว ชุดาดวงตาเบิกกว้างอย่างไม่อยากเชื่อ เหมือนได้ยินเรื่องตลกที่ตลกที่สุดในโลก “พ่อ คุณไม่ เคยพูดว่าเธอเป็นพี่สาวของฉันเลย ที่คุณมาพูดตอนนี้ หมายความว่ายอมรับเธอเป็นลูกสาวแล้วงั้นเหรอ”

“ความจริงก็คือความจริง มันไม่ใช่สิ่งที่ฉันไม่ยอมรับก็จะมีการเปลี่ยนแปลง ฉันไม่เคยยอมรับว่าเธอเป็น ลูกสาวของฉัน แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธว่าเธอไม่ใช่ลูกสาว ของฉัน”

“พ่อ ฉันคิดว่าคุณกำลังสับสนแล้ว ที่ครอบครัวของ พวกเราได้รับจนตอนนี้กลายมาเป็นแบบนี้เพราะอะไร แค่น้ำตาของเธอไม่กี่หยดคุณก็ถูกหลอกแล้วเหรอ ทำไมฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยล่ะคะพ่อว่าคุณเป็นคนที่มี หัวใจอ่อนโยนแบบนี้”

ธนวันถอนหายใจและพูดอย่างปลงตกว่า “ไม่ใช่ว่าฉัน มีหัวใจที่อ่อนโยน แต่รู้สึกว่าสิ่งที่เธอพูดมันไม่มีเหตุผล ถึงฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะมีเธอคนนี้เป็นลูกสาว แต่ก็ไม่ควร ไปดึงดูดความสนใจแม่ของเธอตั้งแต่แรก เพราะความ รักสนุกของฉันจึงทำให้เธอเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ ฉัน ควรจะรับผิดชอบเธอ แต่ฉันกลับไม่เคยรับผิดชอบแม้ เพียงครึ่งหนึ่งของชีวิตเธอเลย เธอได้รับความเดือด ร้อนมากกว่าใครในครอบครัวของเราทุกคน ถึงแม้ว่าฉัน จะอยู่ในคุกยี่สิบปี ก็กลัวว่าจะไม่สามารถชดใช้สำหรับ ความเลวร้ายที่เกิดให้กับพวกเขาแม่ลูกได้

คําสารภาพของพ่อทำให้ชุดายอมรับไม่ได้ เธอ ตะโกนด้วยความโกรธ “ดูเหมือนว่าฉันไม่ควรพาคุณ ออกมาจากคุกนะ ไม่ใช่ว่าคุณอยากสำนึกผิดต่อนัง จิ้งจอกแม่ลูกนั่นงั้นเหรอ ฉันควรจะปล่อยให้คุณอยู่ที่นั่น เพื่อชดใช้เสียยังดีกว่า บ้าไปแล้ว ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ!!
“ซุดา ฉันรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่ของเธอทำให้เธอเกิด การกระตุ้นบางอย่าง แต่เธอลองคิดหน่อยสิ ทำไมพี่ สาวของเธอถึงมาที่นี่อีก เมื่อเทียบกับเธอแล้ว เธอมี ความสุขมากแล้ว ดังนั้นก็ปล่อยให้เธอใช้เวลาอีกสอง วันอยู่อย่างสงบเถอะ เธอไม่ต้องส่งฉันไปต่างประเทศ เหรอ พวกเราไปด้วยกันเถอะ แล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก ดีไหม”

“ไม่ดี!”

ชุดาสะบัดมือของพ่อที่จับแขนเธอ คำรามด้วยใบหน้า ซีดเผือด “นั่นคือความคิดของคุณ คุณรู้สึกผิดกับเธอ แต่ฉันไม่เคยรู้สึกผิดกับเธอเลย ทั้งหมดที่ฉันรู้คือเธอ ทําลายครอบครัวของเรา ตราบเท่าที่ฉันมีสภาพอากาศ ที่เลวร้าย เธอก็ต้องไม่ได้รู้สึกดี! และถ้าฉันตายฉันก็จะ กลับมาดึงเธอไปด้วย!”

ผลินกลับมาบ้าน ในเวลาที่มืดแล้ว หลังจากที่เธอออก มาจากบ้านตระกูลเจริญมาศ ก็ขับรถไปยังริมทะเล จน รู้สึกดีขึ้นจึงกลับบ้าน

ทันทีที่เข้าบ้าน ปยุตก็ถามอย่างกระวนกระวายใจ “คุณไปอยู่ที่ไหนมา ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์”

เธอตอบด้วยขอบตาแดงก่ำ “ฉันไม่เป็นไร แค่เหนื่อย นิดหน่อย ขอขึ้นไปพักผ่อนข้างบนก่อน อาหารเย็นทาน มาจากข้างนอกแล้ว ไม่ต้องเรียกให้ฉันลงไปข้างล่างนะ”

จ้องมองแผ่นหลังเธอที่ดูโดดเดี่ยว ปยุตไล่ตามหลัง ไป เมื่อเปิดประตูเข้าไปเขาก็ถามอย่างเศร้าหมอง “ไป อยู่ที่ไหนมากันแน่

เธอครุ่นคิดไม่กี่วินาที และตอบออกมาด้วยเสียงต่ำ “ไปหาพ่อของฉัน”

ปยุตลูบผมอย่างหงุดหงิด “คุณไปหาธนวัน ทำไมคุณ ต้องไปหาเขา ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่าไปหาเขา ทำไมคุณไม่ฟังผม

เขาไม่ปิดบังความโกรธ ดวงตาของผลินเริ่มพร่า เบลอ “ฉันแค่อยากให้เขาโน้มน้าวชุดาว่าอย่าต่อต้าน คุณ”

“อะไรคือประโยชน์ของการไปหาเขา ชุดาเป็นเด็ก สามขวบเหรอถึงจะได้เชื่อฟังพ่อแม่ ผมบอกคุณแล้วว่า ไม่ต้องการให้คุณเข้าไปยุ่งเรื่องนี้ ทำไมคุณต้องทำให้ ผมกังวลด้วย!”

น้ำเสียงของปยุคสูงขึ้น เดิมทีผลินก็ได้รับความเจ็บ ปวดจากพ่ออยู่แล้ว เหตุผลที่กลับมาช้า ก็คงจะเพราะ ไปพยายามอย่างหนักที่จะปรับอารมณ์ มันไม่ง่ายที่ จะปรับอารมณ์ แต่ไม่คิดว่าทันทีที่กลับมาบ้านก็ถูกป ยุตตำหนิ อารมณ์ที่ถูกปรับแล้วของเธอแปรเปลี่ยนในอารมณ์เศร้า น้ำตาร่วงหล่นลงมาอย่างไร้การควบคุม “ขอโทษ คุณอย่าโกรธฉันมากขนาดนี้เลย ฉันแค่ไม่ อยากให้คุณลำบาก ถึงแม้ว่าฉันจะมีกำลังน้อย แต่ก็ หวังว่าจะทำอะไรให้คุณได้บ้าง กับการช่วยคนที่ตัวเอง รักด้วยความรักมันมีอะไรผิดปกติเหรอ คุณบอกให้ฉัน เลิกยุ่งเรื่องของคุณ ฉันเป็นภรรยาของคุณนะ สามีของ ฉันกำลังประสบกับปัญหา ในฐานะภรรยาฉันจะอยู่เฉย ได้ยังไง คุณคิดว่าถ้าคุณไม่บอกเรื่องคอขาดบาดตาย ในอาชีพที่คุณเจอฉันก็จะไม่รู้ ฉันไม่ใช่คนอื่น ฉันคือ ผลินเป็นคนรักของคุณนะ ไม่มีอะไรที่สามารถซ่อน จากดวงตาของคนรักได้ ต้องมองดูคุณอยู่ในกรอบแห่ง ปัญหา ตัวฉันเองกลับได้แต่ทนดูอยู่เฉย ๆ อดไม่ได้ที่ จะรู้สึกแย่ ฉันไม่ได้แค่อยากเป็นแม่ที่ดี ฉันอยากเป็น ภรรยาที่ดีด้วย ภรรยาที่ดีที่สามารถแบ่งปันความกังวล ของสามีได้…”

น้ำตาของเธอรุนแรงมากขึ้น “ฉันไม่ใช่ไม่เคยคิดว่า ธนวันเคยชักสีหน้าใสฉัน ที่ผ่านมาล้วนแล้วแต่ทำให้ฉัน ต้องประสบกับความชอกช้ำ แต่ฉันไม่สามารถควบคุม เท้าของฉันได้ ฉันอาจจะโชคดีบ้าง บางทีหลังจากที่ ธนวันผ่านปีแห่งการติดคุก อาจจะรู้ผิดชอบชั่วดีทำตาม คำขอของฉัน แต่ไม่คิดว่าชุดาจะกลับมา ถึงแม้ว่าฉัน จะไม่สามารถทำอะไรให้คุณได้ แต่ฉันไม่รู้สึกเสียใจเลย อย่างน้อยเพื่อคุณฉันได้พยายาม ก็ได้พยายามแล้ว ที่ จริง…ฉันยิ่งรู้สึกแย่ เดิมทีฉันก็ได้รับความเดือดเนื้อร้อน ใจอย่างมากจากที่นั่นอยู่แล้ว เมื่อกลับมาบ้านคุณยังดุ ฉันอีก ฉันยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไร้ประโยชน์…
ปยุตใจอ่อนลง รู้สึกประทับใจอย่างมากที่ได้ยินคำ พูดของเธอ เขาเอื้อมมือออกไปโอบกอดเธอไว้ในอ้อม แขน “ยัยโง่ อยู่ข้าง ๆ ผมให้ผมได้เห็นรอยยิ้มของคุณ ทุกวันนั่นคือความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสําหรับผม แล้ว ผมไม่อยากให้คุณต้องได้รับความเดือดเนื้อร้อน ใจจากใครที่เย็นชาแล้วต้องคับข้องใจ สัญญากับผม อย่าขอร้องใครอีก ถึงผมต้องสูญเสียทุกอย่างมันก็ไม่ สำคัญ ขอแค่มีคุณกับลูกก็เพียงพอแล้ว”

ผลินพยักหน้าแผ่วเบาพร้อมกับเสียงคัดจมูกหนัก

“ผมรู้ว่าคุณจะต้องเป็นห่วงจึงไม่ได้บอกอะไรกับ คุณ ผมรู้ว่าคุณรู้สึกกับผมอย่างเดียวกับที่ผมรู้สึกกับ คุณ ทั้งหมดที่เราต้องทำคือเข้าใจซึ่งกันและกัน ไม่ ต้องทำอะไรเพื่อคนอื่น สำหรับลิน ผมคือวันของคุณ สําหรับผม ลินคุณคือพื้นที่ของผม ความสุขที่ยิ่งใหญ่ ที่สุดและความพึงพอใจไม่ใช่ความมั่งคั่งหรือประสบ ความสำเร็จ แต่เป็นการยืนอยู่บนโลกและสามารถมอง เห็นท้องฟ้า ยืนอยู่บนสวรรค์สามารถมองลงมาเห็นโลก ไม่ว่าจะเดินไปไกลแค่ไหน ไม่ว่าจะบินไปไกลแค่ไหน ท้องฟ้าสวรรค์ยันแผ่นดินโลกจะไม่แยกจากกัน นี่แหละ มันคือความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสายตาของผม

ที่ปยุตพูดเกี่ยวกับความรักนี้ ทำให้ผลินอบอุ่นมาก ความรู้สึกของความเศร้าโศกหายไป ในไม่ช้าเธอก็มา อยู่กับเขา ทิ้งความทุกข์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นในระหว่างวัน ไว้ข้างหลัง
หลังจากปัญหาผ่านไปสักพัก ผลินรู้สึกเหนื่อยเล็ก น้อย เธออยากอาบน้ำและพักผ่อน แต่ทำยังไงก็ไม่ สามารถปลดชุดชั้นในออกได้ เมื่อนั้นเธอจึงเรียกหาป ยุต “สามี คุณเข้ามานี่หน่อยค่ะ”

“มีอะไรเหรอ” ปยุตเดินเข้าไปข้างใน

“ช่วยฉันปลดมันหน่อย”

ปยุตมองไปที่ร่างกายเปลือยเปล่าของเธอตั้งแต่หัว จรดเท้า กลืนน้ำลายอึกใหญ่ เอื้อมมืออไปปลดตะขอ ชุดชั้นในของเธอ นิ้วยาวของเขา ยกขึ้นสัมผัสแผ่นหลัง ของเธอ รู้สึกดังเช่นแปรงขนนก แผ่วเบานุ่มนวล

“ออกไปเถอะ ฉันจะอาบน้ำแล้ว”

ผลินเพิ่งก้าวเข้าไปในอ่างอาบน้ำแค่ขาข้างเดียว จู่ ๆ ปยุตก็กอดเธอไว้จากด้านหลัง “คุณยุต” เธอจ้องเล็ก น้อย อยากจะพูดอะไรออกมา แต่เสียงแหบพร่าของป ยุดหยุดไว้ก่อน “อย่าพูด ให้ผมกอดครู่เดียวก็พอ”

เขาฝังศีรษะตรงแอ่งไหปาร้าของเธอ เธอค่อนข้างทน ไม่ได้ มันเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายสำหรับเขา

“ถ้าคุณต้องการจริง ๆ พวกเรา….”

“ไม่เป็นไรหรอก มันดีกว่าที่จะอดทน”
ใครจะรู้ มันยากแค่ไหนที่ปยุตจะพูดออกมา เมื่อไม่ นานมานี้เองเขาไปกับผลินเพิ่งไปตรวจสภาพครรภ์ เห็น หญิงตั้งครรภ์ร้องไห้อย่างขมขื่น เมื่อสอบถามจึงได้ รู้สามีของเธอทุกครั้งที่เขาดื่มเหล้าจะต้องมีเซ็กซ์กับ เธอ ผลที่ได้คือเด็กแท้งโดยไม่คาดคิด วันที่ออกจาก โรงพยาบาล สีหน้าของผลินซีดมาก เห็นได้ชัดว่ากำลัง หวาดกลัวบางอย่าง ปยุตรักภรรยาอย่างสุดหัวใจ หลัง จากนั้นก็ใช้วิธีเผาตัวเองและไม่กล้าทำอะไรบมบ่ามอีก

เขากอดเธอไว้สักพักแล้วปล่อยมือออกอย่างไม่ เต็มใจ หมุนตัวกลับอย่างรวดเร็ว “ผมออกไปก่อนนะ ถ้า คุณมีอะไรก็เรียกผม

“อึมได้ค่ะ”

มันทําให้ผลินรู้สึกปวดใจอย่างลึกซึ้ง ผู้ชายกลัวว่าเขา จะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เลือกที่จะหันหลังเพื่อ คุยกับเธอ

ผลินอาบนําแล้วออกไป ปยุตไม่อยู่ในห้องแล้ว เธอ เลิกผ้าห่มของเธอขึ้นและนอนลงบนเตียง แล้วก็หลับ ไปอย่างรวดเร็ว

การร้องไห้หนักตั้งแต่ช่วงบ่าย จึงทำให้เหนื่อยมาก

เที่ยงคืน เธอได้ยินเสียงประตู เป็นเสียงฝีเท้าที่คุ้น เคย ด้วยกลัวว่าจะปลุกเธอ จึงตรงไปยังห้องน้ำเพื่ออาบ
เมื่อตื่นแล้วก็นอนไม่หลับ ผลินเปิดไฟและลุกขึ้นนั่ง ตอนกลางคืนไม่ได้ทานอะไร ท้องจึงรู้สึกหิวเล็กน้อย เธอคืบคลานไป นล่างเพื่อหาอะไรทานในครัว

หลังจากปยุตอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาก็ต้องตกใจ เมื่อ คนที่นอนอยู่บนเตียงหายตัวไป เขากำลังจะลงไปข้าง ล่าง ก็ชนเข้ากับผลินที่กลับขึ้นมาจากข้างล่างพอดี

“คุณไปที่ไหนมา มันทำให้ผมกลัวนะ”

เมื่อเห็นเธอปยุตจึงค่อยรู้สึกสบายใจ ยิ้มให้ผลินแล้ว เช็ดปาก “ไปแอบทานมาละสิ”

เดาว่าฉันไปขโมยทานอะไรมา

เธอเปิดปากของเธอเพื่อให้เขาได้กลิ่น เขาสูดลม หายใจเข้าลึก “สตรอว์เบอร์รี่” เป็นกลิ่นหอมสดชื่น ของสตรอว์เบอร์รี่

“อั้ม”

เธอยิ้ม ไปที่เตียงเพื่อเข้านอนอีกครั้ง “ทำไมคุณถึง อาบน้ำดึกจัง ทำงานอยู่เหรอ”

“ใช่”
ทั้งสองทำความสะอาดร่างกาย และกอดกันพร้อมที่ จะนอนหลับ ปิดไฟแล้วจู่ ๆ ผลินก็พูดว่า “จริงสิ ฉันลืม บอกคุณไปอย่าง”