ตอนที่150ติดกับดักแผนชั่วร้าย(2)

ทาตถุมองภรรยาของเขาอย่างบอกเป็นนัย จารุณีกล่อม ลูกชายไปหลอกขึ้นข้างบน

“ลงทาตก ลุงจะคุยอะไรกับฉัน

“อยู่ที่บ้านพวกเราเถอะ เธอก็เห็นแล้วชเยศไม่สามารถ ขาดเธอ”

ผลินมองเขาอย่างเปิดเผย พูดอย่างเด็ดขาดว่า“ลุงก็รู้นี่ เป็นไปไม่ได้

“หากว่าเธอยืนยันไร้หัวใจแบบนี้ งั้นก็อย่านําหนิฉันไร้ศีล ธรรม ฉันพูดน่าเกลียดก่อน ฉันทาตฤแต่ไหนแต่ไรเมื่อ ไม่ ได้มาก็จะทำลาย หากว่าเธอไม่ตอบตกลง อย่างนั้น ฉันจะ ให้เธอเสียชื่อเสียง

ผลินยิ้มประชด ทำให้ฉันเสียชื่อเสียงยังไง เหมือนครั้ง ก่อนให้สังคมประฌามฉันแบบนั้นใช่ไหม “

“นั่นคุณก็อย่าสนใจเลย ฉันเกลี้ยกล่อมคุณคิดดูให้ดีๆ”

“ไม่ต้องคิดแล้ว คิดอีกสักพันรอบหมื่นรอบคำตอบของฉัน ก็ไม่เปลี่ยนแปลง เธอลุกขึ้น ยกน้ำชาตรงหน้าดื่ม รวด เดียว หมดแก้ว ฉันให้หน้าลุงทาตา แล้ว ขอตัวก่อนค่ะ”

ผลินรีบก้าวเดินออกจากนอกประตู ขณะที่เดินถึงประตูทันใดนั้นสองขาก็ล้มลงกับพื้น

เธอรู้สึกมึนหัวมาก ออกแรงเขย่าหน้าผากหลายครั้ง เห็นดาวระยิบระยับนับไม่ถ้วนข้างหน้า ร่างยิ่งไร้เรี่ยวแรง เหมือนวิญญาณจะหลุดออกจากร่าง

“เป็นยังไงบ้าง”

ทาต ย่อตัวลงมาตรงหน้าเธอ ใบหน้ายกมุมปากอย่าง

สมใจ

“คุณให้ฉันดื่มอะไร

เวลานี้ผลินรู้ว่าตัวเองติดกับดักแล้ว เธออาศัยแรงฐิติ กัดฟันถามคนชั่วช้าเลวทรามตรงหน้าอย่างแปลกใจ

“กระดูกอ่อนยวบ ยาชนิดหนึ่งที่สามารถทำให้คนสูญเสีย สมรรถนะต่อต้านได้

ทาตฤหัวเราะออกมาทำให้คนสะพรึงกลัว เวลานี้จารุณี ลงมาข้างล่าง ค่อยๆเดินมาที่หน้าผลิน ว่าย่างเย่อหยิงอด พู นี่คือผลที่ตามมาที่เธอทรยศลูกชายฉัน ทรยศพวกเรา ตระกูลดันวิรัช

“สรุปพวกคุณคิดจะทำอะไร

ผลินร้องเสียงแหบอย่างโกรธ แม้ว่ากายเธอไม่มีแรง แต่เธอยังพูดได้ หากไม่ใช่จิตสำนึกดีเกินไป อยากจะด่าคนที่อยู่ข้างหน้าสองคนที่ไร้ยางอายอย่างเหยียบคาย

“จะทำอะไร เดี๋ยวคุณก็รู้แล้ว”

ทาตฤกับภรรยาของเขายกผลินขึ้นมา ลากไปในห้องมืด จากนั้นทิ้งบนเตียง ทาตฤตบมือพูดกับภรรยาว่า “ที่นี่ให้ คุณ จัดการ”

จารุณีเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ไปข้างหลังหนึ่งก้าวก็เริ่ม ชั่วร้ายเหมือนมเหสีลงมือถอดเสื้อผ้าของผลิน ผลินตกใจ ทําไรไม่ถูก ตะโกนเสียงดัง ทำอะไร คุณจะทำอะไร อย่า แตะต้องฉัน ฉันให้คุณอย่าแตะต้องฉัน

จารุณีไม่ฟังเสียงตะโกนของเธอ พูดเย็นชาว่า”อย่า ตำหนิพวกเราใจร้าย นี่เธอรนหาที่เอง หากตั้งแต่แรก แต่งงานกับลูกชายฉันตามสัญญา วันนี้จะไม่มีเรื่องอะไร เกิดขึ้น ”

น้ำตาของผลินในที่สุดหยุดไหล เธอรู้สึกตัวเองเหมือน เนื้อปลาบนเขียง ไม่เหลือที่ให้ต่อต้านใดๆ จำต้องให้พวก ขายเนื้อแล่เนื้อเธอ

“อย่าบอกฉันไม่เตือนคุณ พวกคุณกล้าลบหลู่ฉัน ปยุตจะ ทำลายตระกูลตันวิรัชของคุณให้ราบคาบ

น้ำตาของเธอไร้ประโยชน์ไม่สะทกสะท้านจิตใจเมตตา ของผู้หญิงอย่างจารุณีที่อยู่ตรงหน้าเลย ตรงกันข้ามลบหลู่ เธอฉาดใหญ่“อย่าแกล้งทำเป็นผู้หญิงบริสุทธิ์ ใครก็รู้แม่เธอตอนนั้นเป็นนักเต้นรำที่นอนกับผู้ชาย โสเภณียังจะ ตั้ง อนุสรณ์ น่าหัวเราะจริงๆ

ใจของผลินถูกตอกย้ำความเจ็บปวด นานมากแล้ว เธอ ไม่ได้ยินคําพูดลบหลู่แม่เธอ เข้าใจผิดว่านอกจากซดาและ ธินิดาแล้ว คงจะไม่มีใครลบหลู่พวกเธอสองแม่ลูกอีก คิด ไม่ถึงจารุณีก็พูดหยาบคายแบบนี้ เธอโกรธทันที ไม่ห่วง จิตสำนึกดีอีก ด่าทอว่า“ผู้หญิงที่สมควรตาย ยายแก่ ไปให้ พัน ไปให้พ้นจากฉัน คุณต้องไม่ได้ตายดี”

ผัวะ

จารุณียกมือตบหน้าเธออย่างแรง นี่ไม่ใช่ฆ่าผลินครั้ง แรก แต่ใจของเธอเจ็บปวดกว่าครั้งไหนๆ แค่เพราะว่าเวลา นี้ เธอถูกแล่เป็นชิ้นๆ การลบหลู่แบบนี้เธอทั้งชาติไม่มีวันลืม

“จริงใจกับฉันหน่อย มิฉะนั้นเธอรู้สึกไม่ดีแน่

จารุณีจ้องมองอย่างโหดร้ายลุกขึ้นออกจากห้อง ทาตฤ กําลังยืนนอกประตูถามเคร่งเครียด เตรียมพร้อมแล้ว ยัง

“อืม คุณก็ไปเตรียมตัวเถอะ”

เธอมาที่ห้องลูกชาย ชเยศพอเห็นแม่เขาก็รีบถามว่า “แม่ ผลินล่ะ

“ผลินอยู่ข้างล่าง ชเยศ แม่ถามลูกลูกอยากให้ผลินอยู่ข้าง กายลูก ไม่ไปจากลูกตลอดไปไหม
ชเยศพยักหน้าอย่างแรง อยาก

“ดี นั้นลูกก็เชื่อฟังแม่ แม่ให้ลูกทำอะไรลูกก็ทำอย่างนั้น แบบนี้ ผลินก็ไม่ไปจากลูกอีก จากนี้ต่อไปอยู่เป็นเพื่อน ข้าง ลูกแล้ว”

“จริงหรือ”

ชเยศกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ไม่มีอะไรทำให้เขา เบิกบานใจกว่าการที่ผลินอยู่เคียงข้างเขาตลอดไป

“จริงแท้แน่นอน”

“แต่ฉันต้องทำยังไง”

จารุณีกดเสียงต่ำในคอชัดเจนเริ่มสอนผู้หญิงมีแต่ สถานการณ์อย่างหนึ่งถึงจะอยู่กับผู้ชายได้ นั่นก็คือปล้ำเธอ

“ปล้ำ”

“คอยเดี๋ยวพ่อลูกจะสอนลูก ลูกแค่จำให้แม่นๆ ปล้ำเธอเธอ ถึงจะสมัครใจอยู่กับลูก จำอันนี้ก็ได้แล้ว”

“หากว่าลูกไม่ปล้ำเธอเธอก็จะไปใช่ไหม”

“ใช่ เธอไม่เพียงแต่จะไป แต่จะไม่มาหาลูกอีกตลอดไป”

ชเยศกลัวที่สุดคือผลินไม่มาหาเขาอีก เขารีบดึงแม่เขาไว้”แม่ นั้นคุณรีบพาฉันไป ตอนนี้ฉันจะไปปล้ำเธอ”

“ได้”

จารุณีพาลูกชายลงไปชั้นล่าง มาที่ห้องนอนของเธอ ทา ตฤคอยอยู่ที่นั่นแล้ว กวักมือเรียกลูกชาย“ชเยศ มานี่”

“ไปสิ ไปเรียนปล้ำให้เป็น

จารุณีให้กำลังใจลูกชาย ชเยศมาที่ข้างพ่อเขา ถามทันที ว่า”พ่อ ปล้ำยังไง”

ทาตฤตบหัวของเขา เดี๋ยวก็รู้แล้ว

เขาลุกขึ้นเปิด D VD จากนั้นใส่แผ่นซีดีเข้าไป

ชเยศโตขนาดนี้ครั้งแรกได้เห็นภาพแบบนี้ ตกตะลึงทั้ง

ตัว

“เดี๋ยวลูกก็ทำเหมือนผู้ชายคนนี้ในทีวีก็ได้แล้ว”

“แบบนี้ผลินก็อยู่กับลูกแล้วใช่ไหม”

“ใช่ ไม่ว่าเธอร้องขอลูกด่าลูกยังไง ลูกอย่าใจอ่อน ต้องจำ ไว้นะ นอกจากวิธีนี้ ไม่มีวิธีอื่นสามารถช่วยลูกได้ เธอ”

ชเยศพยักหน้า”ตกลง ลูกรู้แล้ว”
“งั้นตอนนี้พวกเราก็ไปเถอะ”

“อืม”

ชเยศตามพ่อแม่มาที่ห้องของผลิน พอมองเห็นผลิน ร้องไห้เต็มหน้าบนเตียง เขาถามแม่อย่างตกใจว่า“แม่ ทำไม ผลินร้องไห้แล้ว

“ลูกอย่าสนใจเธอ จำที่พ่อแม่พูดก็พอ”

ทาตฤหยิบกล้องวิดีโอติดบนผนัง จากนั้นพูดกับภรรยา ว่า”พวกเราออกไปเถอะ

จารุณีไม่ได้ออกไปทันที แต่ถอดเสื้อให้ลูกชาย จากนั้นชี้ ไปที่ผลินที่ห่มผ้าห่มอยู่”นอนเข้าไป อยากจะทำยังไงก็ได้”

“อ้อ”

ผลินส่ายหน้าตกใจ พูดพึมพำกับตัวเองในปาก“ชเยศอ ย่า ไม่ได้เด็ดขาด”

ทาฤตกับภรรยาออกจากห้อง จากนั้นแนบหูฟังเสียงใน ห้อง ชเยศเดินไปหาผลินทีละก้าว ผลินร้องห้ามเสียงดัง “ชเยศ อย่าเข้ามา ขอร้องเธออย่าเข้ามา ฉันคือผลิน ฉันคือ ผลินที่รักเธอมาโดยตลอด เธอข่มเหงฉันไม่ได้ เธอ ข่มเหง ฉันไม่ได้เด็ดขาด

ผลินร้องไห้ไม่มีเสียง ชเยศมืออ่อนทันที ไม่รู้จะทำอะไรเสียงแม่ตักเตือนนอกประตูดังมา”ชเยศ อย่าใจอ่อน กล้า ปล่าเธอ แค่ปล้าเธอ เธอต่อไปก็เป็นของลูกแล้ว”

ชเยศเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ผลินร้องเสียง “อย่าเข้า

มา

เขาชะงักอีกครั้ง หน้ามีผลินห้าม หลังมีแม่สนับสนุน ใน เวลานี้เขาลำบากใจทั้งคู่ เดินไปข้าหน้าก็ไม่ได้ ถอยหลัง กลับก็ไม่ได้ งงหยุดอยู่ที่เดิมอย่างนั้น

ทาฤตเปิดประตูเลื่อนออก เห็นลูกชายไม่ทําอะไร อดไม่ ได้ที่จะถอนหายใจพูด”เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ใช่วิธี

“ปิดปากเธอ ปิดปากเธอไว้ ดูเธอยังตะโกนเรียกยังไง

จารุณีตัดสินใจทันที หาเทปกาวเดินเข้าห้อง พันเทปกาว ปิดปากผลิน

ผลินตอนนี้ไม่แต่ขยับไม่ได้ ยังพูดไม่ได้อีก ทำได้อย่าง เดียวก็คือ ร้องไห้ไม่หยุด

“ลูกชาย รีบขึ้นเตียงเร็ว ไม่ขึ้นอีกล่ะก็ ผลินก็จะไปทันที แล้ว ต่อไปลูกไม่ได้เจอเธออีกแล้ว”

ชเยศได้รับความชั่วร้ายของแม่เขา กัดฟันพุ่งไปที่ผลิน จากนั้นเปิดผ้าห่มออกนอนลงไป

เห็นลูกชายในที่สุดเริ่มเข้าใจ จารุณีหัวเราะออกไป พูดกับสามีที่นอกประตูว่า นอนเข้าไปแล้ว

ทาฤตคลายความกังวล ขณะเดียวกันดวงตาฉายแวว โหดเหี้ยม เหล้าอวยพรไม่ดื่มดื่มเหล้าปรับโทษ นั้นก็นําหนิ ใครไม่ได้แล้ว”

จารุณีตกใจกลัวเองที่ทําร้ายคนอื่น”ที่รัก คุณแน่ใจแบ บ ปยุตนั่นจะไม่แก้แค้นพวกเรา”

“วางใจเถอะ บนตัวเธอไม่มีร่องรอยผูกมัดใดๆ ถึงตอนนั้น พวกเราก็ตะโกนเธอสมัครใจเอง ปยุตทําอะไรพวกเรา ไม่ ได้”

“แต่ฉันยังไม่วางใจ ได้ยินว่า อำนาจของตระกูลทรัพยสาน ที่เมืองปรานต์นี่ไม่ธรรมดา”

“ไม่ธรรมดาแล้วไง อย่าลืม อำนาจพวกเราที่เมือง T ไม่ ธรรมดาเหมือนกัน และยังมีพี่ชายใหญ่บุญธรรมเธอหนุน หลังพวกเรา กลัวอะไร

ได้ยินสามีพูดแบบนี้ จารุณีก็วางใจแล้ว

ในความจริง สถานการณ์ไม่เหมือนอย่างที่สองคนคิด ราบรื่นขนาดนั้น แม้ว่าชเยศจะนอนข้างตัวผลิน แต่รักเธอ ด้วยความเคารพ จะทำก็ไม่กล้าทำ

ผลินมองเขา เพียงสามารถส่งคำพูดเป็นพันหมื่นผ่าน ทางสายตาไปถึงคนที่อยู่ตรงหน้า ในสภาพที่สิ้นหวังแบบเธอยังกอดความหวังเส้นสุดท้าย หวังว่าเจ้าโง่ก็สามารถ มีหัวใจ

ชเยศยื่นมือสั่น ลูบหน้าผลินที่บวมข้างหนึ่ง พูดอย่าง เศร้าว่า“ผลิน แม่ฉันมีเธอใช่ไหม

ผลินได้ยินคำพูดชัดเจนน้ำตาในลูกตาไหลออกมาอย่าง เจ็บปวด สายตาของเธอเหมือนน้ำทะเลสาบที่ลึกมาก มอง ไม่เห็นกัน

ในนั้นรวมความรู้สึกซับซ้อนมากเกินไปมากเกินไป มี ทั้งเศร้าใจ เสียใจ เจ็บปวด สิ้นหวัง อดทน คาดหวัง ชเยศ เป็นคนพิการทางสมอง แต่ชเยศมีหัวใจบริสุทธิ์ หลัง จากมองเห็นผลินน้ำตาไหลไม่หยุด หัวใจอันบริสุทธิ์ถู เสี้ยมสอนให้โหดร้าย

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ