ตอนที่143 อุ้มเด็กกลับมาเลี้ยง (2)

“ร้านกาแฟเบอร์6

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ผลินรีบไปถึงที่ ร้านกาแฟเบอร์6 ทัต ดานั่งรออยู่ที่นั่นแล้ว

“ป้าทัตดา ดึกแล้วนัดหนูออกมา มีธุระอะไรหรือคะ”

“หนูผลิน ป้าต้องขอโทษหนูก่อน เกี่ยวกับข่าวบน อินเทอร์เน็ตที่จริงแล้วป้าเป็นคนปล่อยข่าวออกไป ”

ผลินตกตะลึงทันที ถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ”ป้าพูด อะไรคะ

“ป้าเป็นคนประกาศข่าวที่ทอดทิ้งคู่หมั้นที่พิการทางสมอง ไปแต่งกับตระกูลเศรษฐี”

ผลินพูดอะไรไม่ออกไปหนึ่งนาที เธอตกใจอย่างมาก แม้แต่ฝันก็ยังไม่เคยคิด เรื่องนี้จะเป็นฝีมือของทัตดา

“เพราะอะไร ทำแบบนี้ทำไม”

ผ่านไปสักพักเรียกสติกลับมา เธอกัดฟันถามอย่างโกรธ

“เพื่อตักเตือนธามัน ฉันทัตดากลับมาแล้ว

“ป้ากับพ่อสามีหนูมีความแค้นอะไรกัน
สายตาเฉียบคมของท้ตดามองไปที่นอกหน้าต่าง พูดเย็น ชาว่า”สามสิบกว่าปีก่อน ป้ากับธามันเป็นคู่รักที่หมั้นหมาย กันแล้ว แต่แม่สามีหนูกลับแย่งผู้ชายของป้าไป คู่สามีภรรยา แพศยาคู่นี้แอบลักลอบมีลูกด้วยกัน ป้าต้องทนดูมาหลายสิบ ปี เมื่อไหร่จะเรียกร้องความยุติธรรมให้กับตัวเองได้”

ผลินตกใจอีกครั้ง เป็นเรื่องที่คาดไม่ถึง ทัตดากับพ่อแม่ สามีของเธอเคยมีแค้นฝังลึกแบบนี้

“ดังนั้น ป้าเข้ามาตีสนิทหนูเพราะมีจุดมุ่งหมายแต่แรกแล้ว ใช่ไหม ”

“ไม่ใช่ ตอนแรกป้าไม่รู้ว่าหนูคือลูกสะใภ้ของธามันกับดน ชา ป้าชอบหนูจากใจจริง แม้ว่าตอนนี้รู้แล้ว ก็ยังชอบหนูจาก ใจจริงเหมือนเดิม ดังนั้นที่นัดหนูออกมา ก็อยากจะปรึกษา กับหนูเรื่องนึง”

“ ป้ามีเรื่องอะไรต้องการจะปรึกษากับหนูคะ”

ผลินเวลานี้อยากจะตักเตือนเธอ ไม่เห็นเธอเหมือนคนที่ เป็นแม่ทั่วไปที่มีเมตาเหมือนแต่ก่อนอย่างนั้นอีกต่อไป

“พ่อแม่สามีหนูดีกับหนูใช่ไหม”

ทัตดาถามลากเสียงยาว

“นี้เกี่ยวอะไรกับป้าด้วยคะ”
“ดูเหมือนดีจริงๆ งั้นป้าอยากถามหนู หากว่าพ่อแม่สามีหนู กำลังลำบาก หนูจะยอมเสียสละตัวเองเพื่อช่วยไหม

ผลินขมวดคิ้ว”ป้าพูดแบบนี้หมายความว่ายังไงคะ”

ได้ ป้าจะพูดตรงๆกับหนู ป้ากำหลักฐานเมื่อสาม ปีก่อนที่พ่อแม่สามีเธอเจตนาฆ่าคนไว้ในมือ เพียงแค่ป้า มอบหลักฐานให้ตำรวจ พ่อแม่สามีเธอจะต้องได้รับโทษตาม กฎหมาย”

ผลินสูดลมหายใจเข้าเฮือกใหญ่“ป้ากับจันทรเป็นอะไรกัน” เธอเกือบจะเดาได้ ความสัมพันธ์ของสองคนนี้ไม่ธรรมดา

“เป็นแม่ลูก แค่ไม่ได้เกิดจากป้าเท่านั้น เธอเป็นลูก บุญธรรมที่ป้ารู้จักที่ฝรั่งเศส

ผลินโกรธถึงขีดสุด เธอมีความรู้สึกโดนคนจงใจหลอก ลวง”พูดแบบนี้ คุณรู้แต่แรกแล้วว่าจันทรกับสามีหนู ความ สัมพันธ์ของพวกเราสามคน

“ใช่

“ป้าช่างน่ากลัวมาก รู้แต่แรกแล้วยังแกล้งทำเป็นไม่รู้อะไร ต่อไปหนูไม่อยากเห็นหน้าป้าอีก”

ผลินโกรธเตรียมลุกออก ทัตดาเลิกคิ้ว“เดี๋ยวก่อน”
“ป้าไม่เคยปฏิเสธว่าป้าไม่รู้จักจันทรมาก่อน แต่หนูเอง ไม่เคยถามป้า

“งั้นเห็นหนูเป็นคนโง่ที่เห็นป้าเหมือนกับญาติสนิท ป้าไม่รู้ สีกละอายใจหรือคะ เดาว่าจันทรกลับมาครั้งนี้ ป้าก็เป็นคน เตรียมการอีกสิคะ”

“เรื่องของจันทรพวกเราไม่ต้องถกเถียงกัน ป้านัดหนูออก มา แค่อยากคุยปัญหาของพ่อแม่สามีหนู

“ปัญหาของพ่อแม่สามีหนู ป้าสามารถไปคุยกับพวกท่าน หนูไม่อยากคุยปัญหาอะไรกับป้า”

“มีเพียงหนูที่ช่วยพวกเขาได้

ทัตดาพูดอย่างมั่นใจ ทำให้ผลินหันกลับมา”คุณต้องการ อะไรกันแน่”

“ง่ายมาก หนูหย่ากับประยุต ป้าจะทำลายหลักฐานของพ่อ แม่สามีหนูให้สิ้นซาก

ผลินตอนนี้สามารถฆ่าคนได้ คำรามอย่างโกรธ”ป้ากำลัง ข่มขู่หนูใช่ไหม การแต่งงานของหนูกับปยุตขวางทางอะไร ป้า

“ลูกชายป้าชอบหนู”

“ฝันไปเถอะ หนูพูดกับป้าตรงๆ ป้าอยากจะทำอะไรก็เชิญตามสบาย หนูผลินไม่ได้กลัวการข่มขู่ พ่อแม่สามีหนูยิ่ง ไม่ใช่คนที่จะโดน โค่นล้มได้ง่ายๆ

“แม้ว่าป้าล้มพวกเขาไม่ได้ หลักฐานนี้ก็เพียงพอที่จะ ทำลายบริษัทเจ.เอส. ทรัพยสาน หากว่าหนูทนเห็นพ่อแม่ สามีหนูล้มละลายได้ ก็แล้วแต่หนู

“ชั่วช้า

ผลินอดกลั้นไม่ไหวแล้วยกแก้วน้ำเปล่าตรงหน้าสาดใส่ หน้าของทัตดาอย่างโมโหแล้วหันหลังเดินออกไปอย่าง รวดเร็ว

ผลินออกจากร้านกาแฟเบอร์6 ด้วยใบหน้าไร้ความรู้สึก ขับรถไปที่พักของไวภพ เธอจอดรถกดกริ่งอย่างบ้าคลั่ง ไว ภพเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ มาเปิดประตูทั้งที่ผมเปียกอยู่ พอมองเห็นผลินอยู่ที่นอกประตู เขาทั้งตกใจและดีใจถาม ว่า “ผลิน ทำไมคุณถึงมาตอนนี้

ลั๊วะ

ผลินเอามือตบหน้าไวภพอย่างแรง ทำเอาไวภพงงที่สุด เอามือปิดครึ่งหน้าถามว่า “คุณกำลังทำอะไรอยู่

“ฉันถือว่าไวภพคุณเป็นเพื่อนมาโดยตลอด ฉันรู้ว่าคุณ ช่วยแก้แค้นให้แม่ฉันได้ แต่ไม่เลือกคุณ ก็เพราะว่าฉันไม่ อยากทำลายมิตรภาพของพวกเรา ไม่อยากหลอกใช้คุณ แต่คุณล่ะ คุณกลับให้แม่คุณมาบังคับฉัน คุณเข้าใจผิดแล้วว่าแม่คุณแยกฉันกับปยุตแล้ว ฉันก็จะหัวใจสลายมาคืนดี กับคุณใช่ไหม ฝันไปเถอะ ชาตินี้คุณไม่ต้องคิดเลยแม้ว่า ตาย ฉันก็จะไม่แต่งกับคุณ ไวภพอย่างเด็ดขาด น้าตาของ ผลินรินไหลออกมาอย่างเจ็บปวดเหมือนโดนผึ้งต่อย เพราะ แค่คนที่ทําร้ายจิตใจเธอคือไวภพคนที่เธอเคยเข้าใจผิดว่า แม้ว่าเป็นคนรักไม่ได้ ก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้ตลอดไป

ไวภพมองเห็นเธอจากไปอย่างเศร้าใจ ก็วิ่งตามออกไป อย่างบ้าคลั่งทันที รั้งเธอไว้ที่ข้างรถ พูดว่า”นี่ไม่เกี่ยวอะไร กับฉัน ฉันไม่เคยให้แม่ฉันแยกคุณกับปยุตเลย”

งั้นตั้งแต่แรกแม่คุณก็วางแผนกับฉันด้วย คุณก็ไม่รู้ใช่ ไหม แม่คุณกับพ่อแม่สามีฉันมีความแค้นสะสมกันมานาน คุณก็ไม่รู้ใช่ไหม แม่คุณกับจันทรเป็นอะไรกัน คุณก็ไม่รู้ ใช่ไหม

ผลินถามอย่างสงสัยสามประโยคติดกัน แล้วผลักเขาออก แล้วรีบสตาร์ทรถขับออกไป

ไวภพมองรถของเธอค่อยๆลับหายไปไกลๆ หัวใจเจ็บปวด เหมือนโดนฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ เขาหลับตาด้วยความทุกข์ เป็นครั้งแรกที่ชีวิตซับซ้อนนี้ทำให้รู้สึกถึงความเหน็ดเหนื่อย จนทนไม่ไหว

ขับรถออกไปที่ผับ เขาคนเดียวสั่งเบียร์หกขวด นั่งอยู่ใน เงามืด ดื่มอย่างโดดเดี่ยวและเงียบเหงา

หยิบมือถือออกจากในกระเป๋า โทรศัพท์หาชื่นใจ บอกชื่อผับแล้ววางสายโทรศัพท์

ชื่นใจรับโทรศัพท์ก็รีบมาที่ผับที่เขาอยู่ มองเห็นใบหน้าที่ เคลิบเคลิ้มกับไฟสีแดงเหล้าเขียว เธอรู้สึกได้ถึงลมหายใจ เศร้าที่ซ่อนอยู่

“ผู้อำนวยการไวภพ เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ

ตอนที่เชื่นใจหาไวภพเจอ เขาดื่มเบียร์หมดไปห้าขวดแล้ว *ชื่นใจ เธอชอบฉันใช่ไหม

ชื่นใจโดนถามไม่ทันได้ตั้งตัวแบบนี้ ชาไปทั้งตัว อายจน เปลี่ยนหัวข้อสนทนา”พวกเราไปเต้นรำกันเถอะ”

“ตอบฉัน เธอชอบฉันไหม”

โดนเขาคาดคั้น เธอทำไรไม่ถูก”ผิดหวังจากผลินมาอีกใช่ ไหม

“ตอนนี้ฉันคุยกับเธอเรื่องปัญหาของเธอกับฉัน เธอแค่พูด ว่าเธอชอบหรือไม่ชอบฉัน”

ไวภพควบคุมอารมณ์ไม่ได้ หลังจากชื่นใจมองเขาหลาย หนอย่างตะลึง สารภาพยอมรับว่า “ใช่ ฉันชอบคุณ

“งั้นดี พวกเราแต่งงานกันเถอะ”
อารมณ์ของเขานิ่งลงทันที สีหน้าเคร่งเครียด

ชื่นใจตกใจจ้องมองตาโต ถึงพูดว่า“คุณเมาแล้ว

“ฉันไม่ได้เมา ตอนนี้ฉันมีสติกว่าเวลาไหน บางทีไม่ใช่จาก ใจจริง แต่เรื่องแต่งงานนี้เป็นเรื่องจริงแน่นอน

“อย่ามาล้อเล่น ฉันไปล่ะ”

ชื่นใจลุกขึ้นยืนทันที ไวภพคว้าตัวเธอไว้ไม่ได้ให้เธอรีบ ตอบตอนนี้ เธอไปคิดดูก่อนค่อยตอบฉันก็ได้

เธอสะบัดแขนของเขาออก รีบวิ่งออกจากผับ

แต่หลังจากไม่กี่นาที เธอกลับมาอีก ยืนอยู่ตรงหน้าไวภพ ถามประโยคหนึ่งว่า “เพราะอะไร ทำไมถึงพูดข้อเสนอที่เกิน ไปแบบนี้กะทันหัน

“เพื่อผลินแล้ว มีเพียงฉันแต่งงานแล้ว ผลินถึงจะหยุดโดน ทำร้าย”

“ฉันไม่เข้าใจคุณหมายถึงอะไร”

ชื่นใจปวดใจมาก คำพูดของไวภพทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเอง เหมือนเป็นเครื่องมือให้เขาหาผลประโยชน์

ตอนนี้แม่ฉันกำลังคิดหาวิธีบังคับให้ผลินกับปยุตหย่ากัน อยากให้ผลินอยู่ด้วยกันกับฉัน หากฉันแต่งงานแล้ว งั้นแม่จะได้หมดหวัง คงจะไม่ทําให้ผลินลําบากอีกต่อไป”

“งั้นคุณไม่รู้สึกว่านี่ไม่ยุติธรรมอย่างมากกับฉันหรือ คุณทํ เพื่อคนที่คุณรัก ฉันกลับต้องเสียสละตัวเอง”

น้าตาของชื่นใจค่อยๆร่วงลงมา สองมือประสานเข้าด้วย กันอย่างแน่น

“ดังนั้น ฉันให้เวลาเธอคิด ไม่ใช่ให้เธอต้องตอบตกลง หากว่าฉันจะแต่งงาน ไม่ต้องกังวลว่าจะไม่มีคู่ แต่เพราะชื่น ใจเธอพูดว่าชอบฉัน ฉันถึงถามเธอเต็มใจไหม”

ต่อมา ชื่นใจไม่รู้ว่าเธอเดินออกจากผับยังไง และก็ไม่รู้ว่า เธอกลับบ้านยังไง เธอนั่งบนพื้นที่เย็นฉียบ คิดทั้งคืน

หลังจากฟ้าสาง ในที่สุดชื่นใจ ก็ตัดสินใจทำสิ่งที่ทำให้ตัว เองรู้สึกผิด นั่นก็คือตอบตกลงข้อเสนอของไวภพ แม้ว่า เธอรู้ดีว่าการแต่งงานแบบนี้ไม่มีความหมาย แต่เธอยังอยาก แต่งงานกับไวภพเพราะว่าเธอเข้าใจว่าความรู้สึกสามารถบ่ม เพาะหลังจากแต่งงาน นอกจากนี้หากมองเห็นเขาแต่งงาน กับผู้หญิงคนอื่นก็ไม่สู้ให้โอกาสที่หายากกับตัวเอง อย่าง น้อยหลังจากนี้เธอสามารถมีเวลาอยู่ด้วยกันกับเขาเพิ่มมาก

ชื่นใจ หยิบมือถือ รีบพิมพ์ข้อความส่งให้ไวภพ สามตัว อักษรสั้นๆว่า”ฉันเต็มใจ

ปยุตในที่สุดก็รู้แล้วว่าในตอนนั้น ทัตดากับพ่อแม่ของเขาโดนโชคชะตากลั่นแกล้ง หลังจากเขาไตร่ตรองแล้ว จึง ตัดสินใจนัดจันทรออกมาเจอกัน

ในห้องอาหารที่บรรยากาศหรูหรา จันทรมาตรงตามเวลา นัด มองเห็นบนโต๊ะสั่งอาหารที่เธอชอบทานแล้ว เธอยังรู้สึก ไม่ดีเท่าไหร่ วันนั้นที่แยกกันกับปยุตอย่างไม่พอใจยังคงทิ้ง ภาพหลอนในใจเธอ

“พี่เรียกฉันออกมามีธุระอะไร

“เธอเอาหลักฐานที่พ่อแม่ฉันทำร้ายพ่อแม่เธอให้ทัตดา แล้วใช่ไหม”

จันทรสายตาเป็นประกาย เดิมทีหลักฐานพวกนั้น เธอเป็น คนลงทุนลงแรงสืบค้นออกมา

ไหนบอกว่าเรื่องนี้ ไม่สอบสวนอีกต่อไปไม่ใช่หรอ

“งั้นหากพี่ปยุต พี่ยังชอบฉันอยู่ แต่ว่าพี่ปยุต พี่ยังชอบฉัน ใช่ไหม พี่ยังจะอยู่ด้วยกันกับฉันใช่ไหม”

“ผมคิดว่าผมเข้าใจแล้ว เธอตัดสินใจร่วมมือกับทัตดามา จัดการกับพวกเราตระกูลทรัพยสาน”

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ