ตอนที่ 254 ตอนพิเศษ ปาณี VS ชนัย

เสร็จงานสำหรับวันนี้ ชนัยกลับถึงบ้าน เมื่อเปิดประตู ออก เห็นว่าที่โซฟามีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่ กำลังพูดคุย กับภรรยาของเขา หน้าก็ดำคล้ำขึ้นมาทันที

อะแฮ่ม อะแฮ่ม.

เขาไออย่างจงใจสองครั้ง พยายามเรียกร้องความ สนใจจากคนทั้งสอง ไม่รู้ว่าทั้งคู่ไม่ได้ยินหรืออย่างไร ยังตั้งใจทำไม่สนใจเขาอีก ไม่มีใครหันกลับมามอง มัน สนุกมากที่ได้พูดถึงก้อนเมฆที่มีสีสัน

“ปาณี—”

เสียงของเขาดำดิ่ง ปาณีหันตัวไป วิ่งไปหาเขาอย่าง ซุกซน “สามี กลับมาแล้วหรอคะ มา ฉันจะแนะนำให้ พวกคุณรู้จักกัน คนนี้คือชนัยสามีของฉันค่ะ นี่คือ Latin เพื่อนที่ดีของฉันที่รู้จักกันที่ปารีสเมื่อหลายปีก่อนค่ะ”

เพื่อนบ้าเพื่อนบออะไร ชื่ออะไรไม่ชื่อชื่อ Latin ฟัง แล้วคิดว่า Laden!

“สวัสดีครับ”

“สวัสดีครับ”

ทั้งสองคนจับมือกัน ชนัยจ้องที่ต่างหูที่หูซ้ายของ Latin คิ้วที่เขียนเป็นรูป ปาณีไปเป็นเพื่อนกับพังค์ตัวน้อยนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่…

“ขอโทษนะ ผมขอคุยอะไรกับภรรยาผมหน่อย”

ชนัยเอาตัวปาณีเข้ามาในห้อง ปิดประตู และตำหนิ อย่างไม่พอใจ “ใครอนุญาตให้พาเพื่อนกลับมาบ้าน ดู การแต่งตัวของเขาสิ ดูแล้วน่าขยะแขยง”

“สามี คุณเชยมาก นั่นมันเป็นแฟชั่น น่าขยะแขยงตรง ไหน คุณไม่เข้าใจเลย

“โห คุณไม่เข้าใจหรอ คุณลองไปเรียกใครสักคนมาดู ว่าเขาเหมือนไม่เหมือนพังค์น้อย”

“อย่าพูดเลย เขาไม่ใช่พังค์ และถ้าพังค์แล้วจะทำไม ประเทศเราส่งเสริมประชาธิปไตยและความเท่าเทียม กัน เราควรปฏิบัติต่อเพื่อนร่วมชาติเราอย่างเท่าเทียม กัน พ่อเราก็ไม่ใช่พังค์หรอ พ่อเราอาจจะถูกคนดูถูก ก็ได้นะ”

ชนัยลูบหน้าอก “ผมจะไม่เถียงกับคุณเรื่องรูปลักษณ์ ของเขา คุณจะให้เขาไปเมื่อไหร่”

“ไปไหนอะไรกัน คราวนี้เขากลับประเทศเพื่อมาหาฉัน โดยเฉพาะ ฉันตั้งใจจะให้เขาอยู่ที่บ้านเราสักสองสาม วัน!”

“ไม่ได้!”
ชนัยมือเท้าสะเอว “มีเขาไม่มีผม มีผมไม่มีเขา คุณ เลือกเอา

ปาณีขยับปากอย่างชัดเจน “ฉันไม่ใช่คนที่เห็นผัวดี กว่าเพื่อน คุณอยากไปก็ไป ฉันไม่ไล่เพื่อนฉันหรอก”

“เธอ…”

ชนัยไม่สามารถพูดได้ ปาณีเดินออกไปจากห้อง ไม่ นานนัก ที่นอกห้องก็ได้ยินเสียงคนทั้งสองคุยกันอย่าง มีความสุข ทำให้ผู้ชายที่อยู่ในห้องโกรธจนอยากจะอา เจียรออกมาเป็นเลือด

เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น ปาณีคีบอาหารให้ Latin เธอ ยังเรียกเขาอย่างสนิทสนม “ตินติน กินเยอะกว่านี้หน่อย คุณไม่สามารถกินอาหารจีนแท้ๆในต่างประเทศได้นะ”

Latin หัวเราะ “ขอบคุณที่รัก…

ชนัยเกือบจะกัดชามจนเป็นรู ถ้าหากไม่ได้รับการ เลี้ยงดูมาอย่างดี โต๊ะนี้น่าจะโดนเขาพลิกคว่ำไปแล้ว ที่ ต่อหน้ายังเจ้าชู้อย่างนี้ ถ้าตอนที่เขาไม่อยู่ จะเป็นยังไง

“สามีคะ ทำไมไม่ทานล่ะ จ้องเราสองคนทำไม มีอะไร ติดหน้าเราอย่างนั้นหรอ”

ปาณีพยายามเช็ดถูหน้า หลังจากนั้นก็เชยคาง Latin ขึ้น “ตินติน ให้ฉันดูหน่อย อ่าว ไม่มีอะไรนี่
กินข้าวไปหัวเสียไป ทานเสร็จชนัยก็ออกไป หลังจาก นั้นไม่นาน สักพักเขาก็อุ้มพาลูกสาวที่ไปฝากคุณพ่อ ไว้กลับเข้ามา เขาคิดว่าทำแบบนี้แล้วปาณีจะให้ความ สำคัญกับเด็ก ใครจะรู้ พอเขาเข้าประตูมา Latin ก็รีบ มาที่หน้าเขาและรับลูกไป “ว้าว น้องพริกตอนนี้โตขนาด นี้แล้ว มาให้ลุงหอมหน่อย มัว มั้ว หอมจังเลย”

ชนัยค่อนข้างมึนงง เขาอยากจะเอาลูกสาวคืนมาแต่ เมื่อเห็นสายตาของภรรยาก็ลังเลและหดหู่

“ปาณี เด็กคนนี้ทำไมไม่เหมือนเธอเลย”

“ใครบอกไม่เหมือนฉัน ไม่เหมือนฉันจะเหมือนเธอ ไง”

“เฮ้ ลองดูสิ เหมือนฉันนิดหน่อยนะ ดูจมูก ริมฝีปาก

สวยเหมือนฉันเลย ยังมีตา ดึงดูดใจคนมาก”

ชนัยทนไม่ไหวอีกต่อไป บอกว่าลูกไม่เหมือนเขา ถ้า หากเขาทนต่อไป ก็ไม่ใช่เขาแล้ว

“คุณละติน ลูกสาวผมจะไปเหมือนคุณได้อย่างไร คุณพูดอย่างนี้คนอื่นไม่พอใจรู้ไหม”

Latin ยิ้มอย่างไม่เห็นด้วย “ถามภรรยาคุณดูสิ ตอน ที่พวกเราอยู่ด้วยกัน เธอชอบบอกว่า หวังว่าอีกหน่อย อยากจะมีลูกสาวที่เหมือนฉัน ฉันก็แค่อยากให้เธอมี ความสุข”
ปาณีอุ้มลูกมา “ตินติน พาน้องพริกไปเดินเล่นหน่อย

“ได้สิ”

ทั้งสองมาถึงประตูห้องนั่งเล่น ชนัยถอนหายใจ เห็น ได้ชัดว่าเขาเป็นชายเจ้าของบ้าน และเป็นพ่อของลูก ทําไมทําอย่างกับเขาเป็นส่วนเกิน!

เขานั่งลงที่โซฟา หยิบโทรศัพท์มือถือมาและโทรหาป ยุต เขากัดฟันและพูดว่า “พี่ชาย ช่วยจัดการน้องสาว ของพี่หน่อยครับ

“ปาณีทำไม”

“เธอพาเพื่อนไม่รู้จักหัวนอนปลายเท้าที่ไหนมา ทำ หวานต่อหน้าผม ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นยังพาลูกสาวผม ออกไปเดินเล่นอีก ผู้ชายคนนั้นบอกอีกว่าลูกสาวของ ผมเหมือนเขา พี่จะจัดการให้ไหมครับ จะจัดการให้ ไหม!!”

ปยุตผละโทรศัพท์ออกจากหูระยะเวลาหนึ่ง เขาพูด ช้าๆ “ชนัยผมเข้าใจอารมณ์ของคุณอย่างมาก แต่นี่เป็น หน้าที่ของคุณ ผมไม่ต้องการมีส่วนร่วม คุณจัดการเอง ได้ บาย”

“ฮัลโหล! ฮัลโหล! อย่าเพิ่งวาง ฮัลโหล!”

ปัง เขาขว้างโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ นี่คนในครอบครัวหรือนี่ เนรคุณ!!!

ปาณีและLatin เดินเล่นกันถึงสี่ทุ่มกว่าจะกลับบ้าน หลังจากให้พี่เลี้ยงกล่อมลูกสาวเข้านอน เธอก็ไปที่ห้อง ของLatin คุยกันอีกเป็นชั่วโมงสองชั่วโมง ในที่สุดก็หาว กลับไปที่ห้องนอน

เมื่อเข้าไปข้างในห้อง เธอรู้สึกถึงแววตาของฆาตกร กำลังจ้องมองมา ชนัยนั่งอยู่บนเตียง ถามซึ่งๆหน้า “คุณบอกผมมาให้ชัดเจนเดี๋ยวนี้ ความสัมพันธ์ของคุณ กับLatinเป็นยังไงกันแน่

“ฉันบอกคุณไปแล้วนี่คะ เราเป็นเพื่อนกัน”

“เพื่อนแบบไหนกันที่ทำให้ไม่เห็นหัวสามี แถมยังบอก พวกคุณเคยอยู่ด้วยกันมาก่อน เมื่อก่อนคุณเคยอยู่ด้วย กันจริงๆหรือ”

“ใช่ค่ะ สมัยอยู่ปารีสเราเคยอยู่ด้วยกันครึ่งปี

“อยู่ด้วยกัน”

ชนัยตาเห็นดวงดาว อีกนิดเดียวก็จะเป็นลมตายไป

แล้ว

“เหอ เหอ สามีคุณเข้าใจผิดค่ะ เราอยู่ในบ้านเดียวกัน แต่ว่าไม่ได้นอนด้วยกันค่ะ”

ชนัยกระโดดลงจากเตียง ปาณีดึงเขาไว้ “คุณจะทำอะไรคะ”

“ผมจะให้เขาออกไป! ให้ออกไปเดี๋ยวนี้!

“คุณกล้าหรอ”

ปาณียืนที่หน้าประตู พูดอย่างรำคาญ “ฉันไม่อยากให้ คุณปฏิบัติกับเพื่อนฉันอย่างนี้”

“ถ้าไม่อยากให้ผมโมโหก็หลบไป”

“อยากให้ฉันหลบก็ข้ามศพฉันไปก่อน”

“ผลิน! ”

“ชนัย!”

“ทำเป็นใหญ่ใช่มั้ย เอาสิ มาดูว่าใครกลัวใคร

ชนัยดึงผมตัวเอง และซุกตัวไว้ในผ้าห่ม “พรุ่งนี้ผมจะ ย้ายออก อยู่กันแบบนี้ไม่ได้

วันรุ่งขึ้น ปาณียังไม่ตื่น ได้ยินเสียงทะเลาะกันที่ด้าน นอกประตู

“ผมให้คุณไป คุณฟังรู้เรื่องมั้ย”

“ทำไมผมต้องไป”
“ที่นี่เป็นบ้านผม”

“แต่ก็เป็นบ้านของปาณี”

“ปาณีเป็นเมียผม

“เมียคุณเป็นเพื่อนผม

“เพื่อนสำคัญ หรือว่าสามีสำคัญกว่า คุณคิดไม่ออก หรือไง”

“ถ้างั้นก็เรียกปาณีออกมาถามให้รู้เรื่องสิ”

ปาณีกำลังสลึมสลือเดินออกมาจากห้องนอน “คุณ สองคนทำอะไรอยู่คะ”

Latinเมื่อเห็นเธอก็ราวกับเห็นดวงดาวช่วยชีวิต “ปาณี เธอแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ไปได้ยังไง ดุร้ายป่าเถื่อน มาก รีบหย่าเลย ฉันจะรีบหาคนที่ไม่ดุให้”

“คุณพูดอะไร”

ชนัยยกหมัดของเขาเตรียมที่จะชก

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ”

ปาณีเอาตัวเข้าไปขวาง บังLatinไว้ทางด้านหลัง

“ฉันบอกคุณไปแล้วว่าอย่าหยาบคายกับเพื่อนฉันไม่ใช่หรอคะ คุณเห็นคำพูดของฉันเป็นลมหรือยัง ไง”

“ปาณี ผมไม่ได้พูดเล่นนะตอนนี้ ผมซีเรียส คุณจะให้ เขาไปหรือไม่”

“ไม่ให้”

“ได้! ถ้าอย่างนั้นผมไปเอง!”

ชนัยโมโหกระแทกประตูเดินออกไป ปาณีไม่เพียงไม่ ได้ตามไป กลับหันไปปลอบLatin “ไม่เป็นไรนะ ตินติน ไม่เป็นไรนะ”

จากวันนั้นเป็นต้นมา ชนัยกลายเป็นคนจรจัดไม่ สามารถกลับบ้านได้ เขาอยู่ที่บริษัทตลอด 24 ชั่วโมง หลังจากอดทนเป็นเวลาสามวันเขาก็อดทนต่อไปไม่ไหว ประเด็นสำคัญไม่ใช่คิดถึงเมีย ประเด็นสำคัญคือกลัว เมื่อเขาไม่อยู่แล้วภรรยาของเขาจะเป็นอื่น

เขาค่อนข้างเชื่อใจปาณี แต่งงานกันมาสองปีกว่า เธอ ไม่เคยมีชายอื่นเลยนอกจากเขา เป็นเพราะเขาคุ้นเคย กับความภักดีเช่นนี้ จู่ๆกลับมีคู่ต่อสู้โผล่ออกมาอย่าง ลึกลับ เขาจะยอมรับได้อย่างไร จะไม่รู้สึกกลัวและรู้สึก ถูกหักหลังได้อย่างไร

ปาณีของเขา สาวน้อยที่แสนบริสุทธิ์ จะรับมือไอ้คน เจ้าชู้อย่างนั้นได้อย่างไร

หลังจากที่ต่อสู้กับความเจ็บปวดในใจอยู่เป็นเวลานานในที่สุดเขาก็ตัดสินใจกลับบ้าน แม้ว่าจะเสียหน้ามาก แต่ก็ยังดีกว่าต้องเสียภรรยาให้คนอื่นไป

เมื่อถึงด้านนอกประตูบ้านตัวเอง มองจากไกลๆก็เห็น เงาคนลับๆล่อๆหลังพิงกำแพงคุยโทรศัพท์อยู่ ชนัยพุ่ง ตัวหลบอยู่ข้างต้นไม้ทันที เห็นได้ชัดว่าบุคคลนั้นคือ Latin เขาสงสัยเลยตามไปดู

เมื่อเดินไปไม่นาน ก็ได้ยิน Latin ตะโกนว่าที่รัก จาก นั้นก็วิ่งไปที่เงาสีดำอีกเงาหนึ่ง ทั้งสองกอดเข้าด้วยกัน อย่างแนบชิด จากนั้นก็ทำให้ชนัยตื่นเต้นตกใจ เงาดำ ทั้งสองนั้นจูบกันใต้แสงจันทร์ จูบกันอย่างดูดดื่ม ลืมทุก สิ่งทุกอย่าง

เขาไม่มีเวลาคิดทบทวนแม้เพียงครึ่งนาที รีบวิ่งไปที่ เงาทั้งสอง แยกคนทั้งคู่ออกจากกัน ต่อยไปที่ใบหน้า ของLatinหนึ่งหมัด และอีกหมัด และตามด้วยอีกหมัด สองหมัด สามหมัด เมื่อถึงหมัดที่ห้า ทันใดนั้นก็มีเสียง ร้องอยู่ข้างหน้า “หยุดเดี๋ยวนี้นะ!”

ร่างที่แข็งแกร่งของชนัย มองให้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ ได้เข้าใจผิด นั่นเป็นเสียงของผู้ชายอีกคนหนึ่ง ไม่ใช่ ปาณีภรรยาของเขา

เขาตกใจลุกขึ้นยืน ผู้ชายคนนั้นเดินมาถึงหน้าเขา มองภายใต้แสงจันทร์ ไม่ผิด นั่นเป็นผู้ชาย ผู้ชายร้อย เปอร์เซ็นต์

ผู้ชาย…กับผู้ชาย…ชนัยตกใจจนเหมือนคนโง่
“ไอ้หยา…ไอ้หยา…

ในห้องนั่งเล่น ปาณีกำลังทำแผลให้ตินติน อีกทาง หนึ่งก็มองสามีตาเขียว อยู่ๆก็ชกคนไม่เลือกหน้า อีก เดี๋ยวจะไปจัดการกับคุณ!

ชนัยยังคงสับสนมึนงง เขาแอบมองLatinและผู้ชาย ที่นั่งข้างLatin ความคิดหนึ่งที่น่ากลัวมากก็ผุดขึ้นมา Latinคนนี้…. ไม่ใช่เกย์หรอกมั้ง

“ขอโทษนะตินติน ทำให้คุณเจ็บตัวแล้ว”

ปาณีโอ๋ผู้ชายคนนั้นเหมือนโอ๋ลูกตัวเอง

“ไม่เป็นไรที่รัก ไม่ใช่ความผิดของเธอ”

Latinค้อนมองไปที่ชนัย เดี๋ยวก็ที่รัก เดี๋ยวก็ที่รัก เมื่อ สักครู่ก็ไม่ใช่เพราะคำว่าที่รักหรือยังไง เขาถึงสติหลุด จนชกต่อยผู้คนไป

“Wick คุณกับ Latin ไปพักผ่อนก่อนเถอะค่ะ วันนี้ฉัน ขออภัยจริงๆ พรุ่งนี้ฉันจะให้สามีฉันขอโทษพวกคุณ”

ผู้ชายที่ชื่อWickยักไหล่ กล่าวอย่างไม่สนใจ จูงมือLatin เข้าไปในห้อง

ชนัยอึ้งอีกครั้ง ดูเหมือนว่าเขาจะเดาถูกซะแล้ว

“คุณมากับฉันนี่”
ปาณิหน้าค่าคราเครียด ขนัยเดินตามเธอเข้าไปใน ห้อง

“พูดมา ต่อยเพื่อนฉันทำไมคะ”

“ผมคิดว่าเป็นคุณกับเขา…เขากับคุณ….

“สมองคุณพังหรือยังไง เขากับฉันอะไร ฉันเป็นคน แบบไหน

ปาณียกมือขึ้นที่หัวเขา ตบหัวไปหนึ่งที

“สองคนนั้นไม่ได้เป็นเกย์หรอ”

“ตอนนี้ไม่ต้องถามแล้วมั้งคะ”

ชนัยอยากจะอาเจียร “มันจะเป็นเกย์ได้อย่างไร ทำไมคุณมีเพื่อนเป็นเกย์”

ปาณีไม่ได้ตอบ มีแต่การแสดงออกทางใบหน้าอย่าง สง่างามเท่านั้น

ผ่านไปสักครู่เธอก็พูดขึ้นว่า “ชนัย ฉันหวังว่าคุณจะไม่ ดูถูกตินติน แม้ว่าคนรักร่วมเพศจะไม่ได้รับการยอมรับ จากคนอื่น แต่ว่าฉันยอมรับพวกเขา คุณรู้ไหมเพราะ อะไร เพราะว่าเด็กผู้หญิงที่ได้รับบาดแผลทางใจจาก คุณวันนั้น ถ้าหากว่าไม่ได้บังเอิญไปพบกับพวกเขา ฉัน อาจจะไม่ได้มีชีวิตอยู่ในวันนี้ Latin กับ Wick เป็นผู้ที่ ช่วยชีวิตฉันไว้ ตอนที่อยู่ฝรั่งเศสนานสองปีกว่า เขาดูแลฉันเหมือนน้องสาวแท้ๆ ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจในตัวพวก เขา ฉันเห็นด้วยตาว่าความรักของพวกเขานั้นบริสุทธิ์ ดังนั้นเราจึงเป็นเพื่อนที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกัน และยังเป็นเหมือนพี่ชายน้องสาวที่ดีต่อกัน รู้จักคุ้นเคย กันเป็นอย่างดี”

ตาของปาณีเปียกชื้นไปด้วยน้ำตา ชนัยตกตะลึงเป็น อย่างมาก เขากอดปาณีเอาไว้ “ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่า คุณกับพวกเขามีเรื่องราวต่างๆด้วยกันเช่นนี้ ทำไมไม่ เล่าเร็วกว่านี้ล่ะ”

“ฉันคิดว่าคุณเชื่อในตัวฉัน”

“เด็กโง่ ผมเชื่อคุณ และยังรักคุณมากด้วย ยิ่งรักมาก เท่าไหร่ก็ยิ่งไม่อยากเห็นคุณอยู่กับผู้ชายคนอื่น ผมไม่รู้ สถานการณ์ เห็นคุณกับ Latin คุยกันถูกคอจะให้ผมอยู่ นิ่งได้อย่างไร ยัยโง่ ต่อไปอย่าปิดบังอะไรผมอีกล่ะ…

ปาณีฟุตฟิตที่จมูก “ฉันไม่ได้ปิดบังคุณ เป็นLatinที่ไม่ ต้องการให้คุณรู้ ในโลกนี้ มีน้อยคนนักที่จะยอมรับคน รักร่วมเพศได้ เขาไม่ต้องการที่จะไปไหนแล้วถูกคนอื่น มองด้วยสายตาที่แตกต่าง”

“ถ้างั้นพวกเขาทำอะไร พวกเขาวิ่งไปหลังบ้านเรา ทำไม”

“Latin ทะเลาะกับ Wick จนเขาหนีกลับมาที่จีน เมื่อWick รู้ว่าเขาอยู่ที่บ้านฉันก็รีบตามมา เขามาถึง ตอนกลางคืน และเพราะไม่ต้องการรบกวนบ้านฉันเขาเลยนัดเจอกันด้านนอก แต่กลายเป็นว่าโชคไม่ดีโดน คุณซกเอา”

ชนัยดวงตาเห็นธรรม อารมณ์หงุดหงิดที่ค้างอยู่สอง สามวันนั้นหายวับไป เขายกมือขึ้นและอุ้มปาณีไปที่ เตียง “เมียจ๋า คืนนี้อยากเอาชีวิตผมมั้ย….

ทั้งสองยิ้มอย่างอบอุ่น มองตากัน สีของกลางคืน เหมือนน้ำ ในขณะที่สายลมพัดผ่านที่นอกหน้าต่าง เมฆ ดำที่ปิดกั้นดวงจันทร์ก็ลอยผ่านไปอย่างเงียบๆ รู้ความ หมายที่แท้จริงของความรักและความอดทน หลังจาก เข้าใจทั้งหมดนี้แล้ว การแต่งงานของพวกเขาก็เพิ่งจะ เริ่มขึ้น

---

เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ