ตอนที่ 191 การพบกันใหม่ที่ไม่คาดคิดและความจริง
เพราะไม่เห็นหิมะเพชร พวกเขาจึงต้องแยกจากกัน สองปี มา ทุกครั้งที่หิมะกำลังตก เธออดไม่ได้ที่จะคิดว่าถ้าหาก เธอและปยุตเห็นหิมะเพชร ผลที่ตามมามันอาจจะไม่เหมือน เดิม…..
ในที่สุดเธอก็เป็นหวัดจนได้ ตากฝนในตอนกลางวัน ตากลมเย็นอีกครั้งในตอนเย็น ตอนเช้าจึงมีไข้ ดังนั้นนานต์ จึงต้องเลื่อนการประชุมกับบริษัทคู่ค้าของเขาออกไปจนกว่า จะถึงวันถัดไป
ตอนที่กลับมาจากโรงพยาบาลมันเป็นเวลาเที่ยง ผลิน นอนให้น้ำเกลือทั้งช่วงเช้า ทั่วทั้งร่างกายหมดแรงเหมือน กําลังจะตาย นภนต์ตำหนิว่าเธอไม่ดูแลตัวเองแต่ก็ยัง สอบถามอย่างกังวล “อยากทานอะไร เดี๋ยวผมสั่งจากร้าน อาหารจีนแล้วให้ส่งไปที่ห้องคุณเอาไหม
เธอส่ายหน้า “ฉันไม่ต้องการอะไรนอกจากนอน”
“ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ทานอะไรเลย แล้วจะไม่ทานข้าวกลาง วันอีก คุณอยากตายอยู่ที่นี่เหรอ”
“ไม่อยากทานจริง ๆ”
นภนต์คิ้วขมวด “รอผมเดี่ยว”
เขาหันไปและเดินอย่างรวดเร็วไปในทิศทางของร้าน อาหาร หลังจากนั้นไม่นานก็มาพร้อมกับชิ้นเค้กที่หน้าตาสวยงาม ตอนที่อยู่โรงพยาบาลผมโทรมาบอกให้พวกเขา เตรียมไว้สําหรับผู้ป่วยอย่างคุณ ข้าวไม่ทานก็ทานนี่แล้วกัน”
ผลินรับเค้กมา ยังไม่ได้ทานก็ได้กลิ่นกุหลาบอ่อน ๆ เธอ ยิ้มบาง มันถูกเตรียมสําหรับผู้ป่วยจริง ๆ ถึงไม่มีความอยาก อาหารก็ยังอยากทาน
ทั้งสองคนขึ้นลิฟต์ไปด้วยกัน ข้างบนห้อง ผลินทานเค้ก เสร็จแล้ว เธอนอนอยู่บนเตียง นภนต์คลุมผ้าห่มให้เธอ และ ถามอย่างภูมิใจ “คุณรู้สึกอ่อนแอลงแล้วใช่ไหม”
“อืม”
ผลินพยักหน้า “คุณให้ฉันทานอะไร
“เค้กกระตุ้นอารมณ์”
“หา!!” เธอลุกขึ้นนั่งด้วยความกลัวจนเหงื่อเย็นผุดออกมา
“ฮ่า ๆ ล้อคุณเล่นน่ะ ยัยโง่ อย่ามองว่ามันเป็นแค่เค้กชิ้น เล็ก ๆ มันมีสารอาหารมากกว่าสามสิบชนิด
นภนต์เห็นเธอตกใจ อธิบายด้วยรอยยิ้มที่ไร้อารมณ์
“ฉันกลัวแทบตาย
ผลินตบหน้าอก มองไปที่เขา “น่ารำคาญจริง ๆ ออกไป ฉัน จะนอนแล้ว”
“ได้ ผมอยู่ในห้องข้าง ๆ ถ้าคุณต้องการอะไรก็โทรหาผม นะ”
เมื่อได้ยินเสียงประตูปิดลง ผลินถอนหายใจอย่างหมด หนทาง นภนต์ช่างเป็นผู้ชายที่แสนดีจริง ๆ เสียดายที่เธอ…
หลังจากสี่ชั่วโมงของการนอนหลับ เมื่อตื่นขึ้นมามันมืด แล้ว ให้นําเกลือทั้งเช้าและพักผ่อนอีกทั้งช่วงบ่าย มันทำให้ พลังกายดีขึ้นมาก เธอลุกขึ้นจากเตียงแล้วเทน้ำครึ่งแก้วมา ดื่ม เสียงประตูดังขึ้น นภนต์เข้าห้องมา
เป็นยังไงบ้างครับ รู้สึกดีขึ้นไหม”
“อืมดีขึ้นมากแล้วค่ะ”
“ไม่เป็นไรใช่ไหมถ้าจะออกไปทานข้าวข้างนอก
“ไปที่ไหนคะ”
“ประธานบริษัทรักผลินได้ยินว่าพวกเรามาถึงเมือง B แล้ว จึงจองห้องพิเศษไว้ที่วีนัสโฮเทล เลี้ยงต้อนรับเพื่อมิตรภาพ ที่ดีกับพวกเรา”
“คุณไปเถอะ ฉันไม่อยากไป
“คุณไม่ไปผมก็ไม่ไป จะทิ้งคนป่วยเอาไว้คนเดียวแล้วตัว เองออกไปกินดื่มได้ยังไง”
ได้ยินเขาพูดอย่างนั้น จึงต้องประนีประนอมสัญญา “งั้น ก็ได้ค่ะ พวกเราไปด้วยกัน”
เธอรับผิดชอบเป็นผู้ช่วยพิเศษ ตระหนักได้ถึงความสําคัญ ของความร่วมมือระหว่างบริษัท บ้านคนไม่ไปเพราะเธอไม่ อยากไป ประธานบริษัทรักผลินจะไม่พอใจ ซึ่งมันไม่ดีต่อ อาชีพของนกน
“ฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน คุณลงไปรอฉันข้างล่าง
“ได้”
ผลินเปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าที่สง่างามและเหมาะสมพร้อมกับ การแต่งหน้าอ่อน ๆ แล้วเดินออกไปจากห้อง ลงไปข้างล่าง เพื่อพบกับนมนต์ และไปทีวีนัสโฮเทลด้วยกัน
ไปที่ห้องอาหารของโรงแรม มีคนมากมายนั่งอยู่ในนั้น ผลินตามหลังนภนต์และยืนอยู่ข้างหลัง นภนต์จับมือกับ ผู้ชายที่มีความสูงใกล้เคียงกัน และพูดอย่างกระตือรือร้น “ท่านประธานปยุต ยินดีที่ได้รู้จักครับ
หัวใจเต้นแรงหลังจากได้ยินชื่อของปยุต ผลินก้าวออกมา ในที่สุดก็ได้เห็นผู้ชายที่ถูกนภนต์บังอยู่
ในตอนนั้น ดวงตาทั้งสี่ข้างที่อยู่ตรงข้ามกัน เหมือนฟ้า ถล่มดินทลาย ทั้งสองต่างตกใจ แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“ประธานปยุตครับขอแนะนำให้คุณรู้จัก นี่คือผู้ช่วยของผมคุณเวทีดาครับ
“เวทีดา นี่คือคุณปยุตประธานบริษัทรักผลิน”
ผลินจ้องปยุตไม่วางตา หัวใจที่เจ็บปวดในขณะนี้ไม่ สามารถแม้แต่หายใจได้ เธอยื่นมือออกไปอย่างไร้ความรู้สึก “สวัสดีค่ะ คุณป
เธอแกล้งทําเป็นไม่รู้จักเขา และไม่คิดว่าปยุตจะแกล้งทำ เป็นไม่รู้จักเธอเช่นกัน “สวัสดีครับ
หลังจากจับมือกัน นภนต์ก็จับไหล่ของผลินทันที และพูด ทีเล่นทีจริงว่า “นี่คือคนที่อาจจะมาเป็นภรรยาของผมใน อนาคตครับ”
ดวงตาของปยุตเกิดประกายแห่งความเศร้าโศก แต่มัน เป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆ เท่านั้น “ยินดีด้วยครับ” ในขณะที่ พูดแบบนั้นเขาแทบจะไม่มีการแสดงออกบนใบหน้าเลย
“ฉันขอตัวไปห้องน้ำนะคะ
ผลินไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป ไม่สามารถควบคุม ความเจ็บปวดภายในได้ วิ่งไปที่ห้องน้ำในชั่วอึดใจ ร้องไห้ ออกมาอย่างไร้เสียง เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะเจอกับปยุต และยิ่งไม่คิดว่าจะเจอกันในสถานการณ์แบบนี้อีก ที่ทั้งสอง คนเหมือนเป็นคนแปลกหน้าต่อกัน
หลังจากร้องไห้มานาน เธอล้างหน้าด้วยน้ำเย็น นำเอากล่องแต่งหน้าออกมาจากกระเป๋า เติมแต่งหน้าใหม่ หายใจ เข้าลึก และเก็บกล่องกลับ
หัวใจยังคงเจ็บปวด แต่โชคดีที่มันอยู่ภายใน ซึ่งคงจะไม่มี ใครล่วงรู้
ปยุตและนมนต์พูดคุยกันได้ดี ผลินนั่งอยู่ข้าง ๆ นภนต์ มองตรงไปข้างหน้าอย่างว่างเปล่า และค้นพบเรื่องที่น่า เศร้า สายตาของปยุตไม่เคยหยุดมาอยู่ที่ตัวเธอเลยแม้แต่ น้อย
หากไม่มีการเปลี่ยนรูปลักษณ์ของเธอและเขาก็สูญเสีย ความทรงจํา หรือคนสองคนที่รักซึ่งคนหนึ่งตายและอีกคน ยังมีชีวิตอยู่ เป็นไปได้อย่างไรที่จะนั่งเผชิญหน้าแบบคน แปลกหน้าต่อกันเช่นนี้
พนักงานเสิร์ฟ อาหารทั้งหมดมาเสิร์ฟ นภนต์ผลัดกัน ดื่มกับคนอื่น ๆ ชายหนุ่มคนหนึ่งในหมู่พวกเขาลุกขึ้นและ กล่าวว่า “คุณเวทิดาเงียบตลอดเลย คงไม่ได้รู้สึกว่าพวกเรา ไม่สนใจคุณหรอกใช่ไหมครับ มาเถอะ ผมขอดื่มให้คุณเวที ดา”
ผลินยังไม่ตอบสนอง นภนต์ลุกขึ้นยืน “ให้ผมดื่มให้เธอ แทนแล้วกันครับ”
พูดจบก็เงยคอขึ้นดื่มแอลกอฮอล์ลงไปในท้อง
“อ้าว ประธานนภนต์นี่ช่างเป็นบุรุษที่ทนุถนอมสตรี แต่ผมไม่ได้จะดื่มให้คุณ แล้วคุณมาดื่มทำไม ไม่เอา ๆ คุณดื่มไม่ นับนะครับ”
นภนต์ยิ้มกว้าง “ครอบครัวของผมมีไข้ขึ้นสูงเมื่อคืน เมื่อ เช้าเพิ่งไปให้น้ำเกลือมา ได้โปรดปล่อยเธอไปเถอะครับ”
“โอ้ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมคุณเวทิดาถึงดูไม่ค่อยดี ขอโทษ นะครับ งั้นก็ไม่บังคับแล้ว”
ชายคนที่ถือแก้วมาขอดื่มนั่งลง ชายอีกคนก็ถามติดตลก ว่า “ประธานนภนต์กับคุณเวทิดามีแผนจะแต่งงานกันเหรอ ครับ”
นภนต์เหลือบมองผลิน ตอบด้วยรอยยิ้ม “บางทีผมคง ต้องทํางานให้หนักขึ้น มันไม่ง่ายเลยที่จะนำโฉมงานสมัย โบราณกลับบ้าน
ฮ่า ๆ ๆ เสียงหัวเราะดังขึ้นภายในห้อง ผลินเหลือบตา มองปยุต เขากำลังดื่ม และเขาไม่ได้หัวเราะ โชคดีที่เขาไม่ หัวเราะ ไม่อย่างนั้นเธอจะต้องยืนขึ้นเพื่อสอบปากคำเขา ทันที ว่าจากจุดยืนของคุณก็คิดไร้สาระเช่นเดียวกับพวกเขา อย่างนั้นหรือ
ดินเนอร์จบลงด้วยบรรยากาศที่ดูเหมือนผ่อนคลายแต่ไม่ ได้ผ่อนคลาย ออกจากโรงแรม ผลินนั่งอยู่ในรถกับความ รู้สึกหดหู และไม่ได้บอกลาปยุตกับคนอื่น ๆ
“เป็นอะไร รู้สึกไม่สบายอีกแล้วเหรอ”
หลังจากนภนต์ร่ำลาพวกเขา จึงเข้าไปในรถ และสอบถาม
ผลิน
“อืม นิดหน่อย
รถสตาร์ตเครื่องยนต์ จากกระจกฝั่งผลิน เห็นรถปยุตที่ตาม มาดวงตาหยุดมองในช่วงเวลาสั้น ๆ เกือบจะไม่กี่วินาที แล้วเขาก็หันไป ทิ้งให้ผลินตัวแข็งทื่อและเย็นเฉียบ
“คุณรู้จักประธานของบริษัทรักผลินใช่ไหม”
นภนต์ถาม นกะทันหัน
“ไม่รู้จัก ฉันจะรู้จักเขาได้ยังไง”
ผลินตอบคําถามอย่างผิดปกติ
“คุณคงไม่ได้ตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็นหรอกใช่ไหม”
“พูดไร้สาระอะไร
“ผมพบว่าดวงตาของคุณจ้องมองเขาตลอดเวลา เหมือน อย่างที่ผมจ้องมองคุณ คุณสารภาพมา หลงเสน่ห์ความเย็น ชาของเขาใช่ไหม
เธอกลอกตา “มีชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งอยู่ข้างฉันยังไม่ สามารถทําให้ฉันหลงใหลได้ แล้วทำไมฉันถึงจะไปหลง เสน่ห์ภูเขาน้ำแข็ง ฉันไม่มีรสนิยมแบบนั้น!
นภนต์รู้สึกดีขึ้น “ไม่หลงสเน่ห์ก็ดี ผมไล่ตามคุณมาสอง ปีแต่คุณก็ไม่ได้รู้สึกถึงมันเลย ถ้าคุณมองไปที่ผู้ชายคนอื่น ผมคงวิ่งชนก๋าแพงด้วยความละอายใจแล้ว
ผลินมีรอยยิ้มที่ขมขื่น “ไม่ต้องเป็นห่วง จะไม่มีเรื่องแบบ นั้น”
เธอแกล้งทําเป็นถาม “คุณคุ้นเคยกับคุณปยุตเหรอ”
“ไม่คุ้นเคย แต่ก็ไม่ถึงกับไม่คุ้นเคยเสียเลย เมื่อปีที่แล้วได้ เจอกันที่งานเลี้ยงใหญ่ เราได้พูดคุยกันพอสมควร
“แล้วเขาเป็นคนยังไง ร่วมมือกับเขาเชื่อถือได้เหรอ”
“เห็นบอกว่าเป็นเพลย์บอย เปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า และ เย็นชาโหดร้าย แต่เป็นคนที่จริงจังและมีความรู้ผิดชอบสูง ไม่ได้เลวร้ายอย่างชีวิตส่วนตัวที่เน่าเฟะ
ผลินรู้สึกเจ็บที่หัวใจเล็กน้อย “เข้าดูน่าจะอายุสามสิบกว่า แล้ว ยังไม่แต่งงานอีกเหรอ”
“ไหนบอกว่าเป็นคนที่ไม่น่าสนใจไง แล้วถามทำไม
“ไม่มีอะไร ฉันแค่อยากรู้ ถ้ามีภรรยา ฉันก็คิดว่าเขาจะมี ความรับผิดชอบที่ดี”
“เมื่อปีที่แล้วที่เจอกันในงานเลี้ยง ได้ถามเกี่ยวกับ สถานภาพของเขา ได้ยินว่าเขาแต่งงานแล้ว”
หัวใจถูกแทงอีกครั้ง บาดแผลเก่าเหล่านั้นไม่ว่าจะใช้เวลา นานแค่ไหนในการรักษา เมื่อต้องเผชิญกับผลลัพธ์บาง อย่างที่ไม่อาจทนได้ กลับพบว่ามันยังคงอ่อนแอและเปราะ บาง
ถึงแม้ว่าได้คาดการณ์มาก่อนหน้านี้แล้วว่าจันทรกับปยุตจะ แต่งงานกัน แต่มันเป็นเพียงการคาดเดา ตอนนี้มาได้ยินกับ หู ก่อนที่เธอจะรู้ตัว มันกลับกลายเป็นว่า เธอยังคงแคร์
เห็นเธอไม่พูดอะไร นานต์ก็เปลี่ยนเป็นเรื่องของตัวเอง ทันที “มีผู้ชายกี่คนที่จะสะอาดและอยากถูกภรรยาควบคุม เหมือนผม คุณจะได้รับโอกาสนั้นนะ อย่าปล่อยให้ผู้หญิงคน อื่นแย่งไปล่ะ”
มุมปากของผลินเกิดรอยยิ้มเศร้า สำหรับการแสดงความ รักทางอ้อมของเขานั้นยังคงไม่มีการตอบสนอง
แสงไฟนีออนส่องภายในบาร์ ปยุตดื่มไวน์รสขมเพียง อย่างเดียว ตอนนี้เขามีทักษะอีกอย่างที่น่าภาคภูมิใจ ไม่ว่า จะดื่มมากแค่ไหนก็จะไม่มีทางเมา
เขาดื่มมากหลังจบดินเนอร์ แต่มาดื่มต่ออีกขวด เขาไม่ได้ รู้สึกว่าเขาดื่มมากเกินไป มันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขาไม่ต่าง จากการดื่มน้ำเปล่า
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ