ตอนที่ 188 กลับไปยังสถานที่ที่คุ้นเคย
หนึ่งสัปดาห์หลังจากที่ปยุตออกจากบ้าน คุณท่านเวทน และภรรยามาที่วิลล่าริมทะเล สามคนนั่งเผชิญหน้ากัน ปยุต เปิดปากด้วยความเศร้าหมองว่า “พูดมาสิครับ ต้องการอะไร จากผม”
“แกจะอยู่ที่นี่ตลอดไปเหรอ จะไม่กลับไปที่คฤหาสน์นภา แล้วหรือไง”
“ไม่แน่ใจ อย่างน้อยตอนนี้ผมก็จะไม่กลับไป
ธามันพูดเสียงเย็นด้วยความโกรธ “ถึงฉันกับแม่ของแก จะทำอะไรผิดไป แกก็ไม่ควรทิ้งเรา แกเห็นบ้านเป็นอะไร โรงแรมเหรอ อยากไปก็ไป อยากกลับก็กลับงั้นเหรอ”
“งั้นก็ไม่ต้องกลับไป
“แกแน่ใจนะ”
“อืม”
ธามันโกรธมาก ดี แกจะไม่กลับไปก็ไม่ต้องกลับ นี่เป็น ครั้งแรกที่ฉันก้มหัวให้แกกลับไป แต่จะไม่มีครั้งที่สอง และ ฉันขอบอกไว้ก่อน ถ้าแกไม่กลับบ้านฉันก็จะไม่รั้งแก เมื่อฉัน ตายฉันจะบริจาคทั้งหมด”
ปยุตยิ้มเยาะ “ตามสบายครับ ยังไงผมก็มีลู่ทางเริ่มต้นอยู่แล้ว”
“แก….
ธามันโกรธจนเจ็บหน้าอก คุณนายท่านไม่ได้พูดอะไร ตั้งแต่ต้นจนจบ แค่ร้องไห้อยู่ข้าง ๆ
“ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปคุณก็เข้าไปรับผิดชอบบริษัท เจ.เอส.ทรัพยสานอีกครั้ง นี่จะช่วยให้คุณหยุดคิดเรื่องการ อยากอุ้มหลานของคุณทั้งวัน เพื่อชดเชยหลักการพื้นฐาน ของความเป็นมนุษย์ที่หายไป”
“ฉันจะถามแกเป็นครั้งสุดท้าย แกพูดจริงใช่ไหม”
“ใช่”
ปยุตแน่ใจ คุณท่านเวทนโกรธมาก เขาเป็นคนดื้อรั้นตั้งแต่ เด็ก ซึ่งมีส่วนคล้ายคลึงกับผู้เป็นพ่อ
“งั้นก็เชิญ อย่าคิดว่าที่ฉันลงจากเวทีธุรกิจการมาห้า ปีจะไม่คุ้นเคยกับแวดวงการตลาด อย่าคิดว่าบริษัท เจ.เอส.ทรัพยสานจะไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีแก โลกจะ แตกก็ไม่ต้องหันกลับมา!
“ผมก็ไม่ต้องการอยู่แล้ว หวังว่าคุณจะกลับมาบริหาร บริษัทเจ.เอส.ทรัพยสาน สร้างความรุ่งโรจน์อีกครั้ง”
พ่อและลูกทะเลาะกันรุนแรง คุณนายท่านถูกขนาบอยู่ตรงกลาง ไม่มีอะไรสามารถเปลี่ยนแปลงได้ตามค เศร้า
ในคืนนั้นขยุดเรียกชนัยมาพบ เพื่อสอบถามเขา “การลง ทะเบียนบริษัทใหม่เป็นยังไงบ้าง
“ลงทะเบียนเรียบร้อยแล้วครับ
ชนัยถอนหายใจ “ท่านประธานครับ คุณวางแผนจะสร้าง ธุรกิจใหม่จริงเหรอครับ
“อืม”
“แล้วผมล่ะ คุณเป็นเจ้านายที่เมตตาต่อผม คุณเป็นผู้มี พระคุณที่สอนงานให้ผม แล้วคุณจะให้ผมทำยังไงครับ
“นายก็อยู่ที่บริษัทเจ.เอส.ทรัพยสาน
*ทำไมล่ะครับ*
“พ่อของฉันไม่ได้มีส่วนร่วมในกิจการของบริษัทมาห้าปี แล้ว ต้องการคนที่มีความสามารถคอยช่วยเหลือเขา
ชนัยชะงักไป แล้วยิ้มอย่างมีความหมาย “ผมคิดว่าคุณ ต้องการแบ่งแยกจากบริษัทเจ.เอส.ทรัพยสานเสียอีกนะครับ พูดอีกแง่คือที่จริงแล้วคุณแค่อยากสร้างความหงุดหงิดให้ คุณพ่อของคุณ”
หนึ่งเดือนต่อมา บริษัทใหม่ของปยุตก็ก่อตั้งขึ้นอย่างเป็น ทางการ ชื่อว่าบริษัทรักผลิน ผู้ใกล้ชิดกับเขาต่างเข้าใจถึง ความหมายเชิงลึกของเบื้องหลังชื่อร้กผลิน
วารีเข้าร่วมกับบริษัทของเขามาเป็นเลขาฯ เป็นผู้หญิงที่มี รูปร่างเล็กบางและมีสมองที่ชาญฉลาด ปยุตเจอในไนต์คลับ วารีเป็นรุ่นน้องสามปี เพราะครอบครัวยากจนจึงต้องไปขาย เบียร์ในไนต์คลับ มีครั้งหนึ่งถูกคนบ้ากามหลายคนลวนลาม และปยุตเข้าไปช่วยไว้ได้ทันเวลาก่อนที่เธอจะตกอยู่ใน อันตราย ทั้งสองคนจึงรู้จักกันตั้งแต่นั้นมา เมื่อจันทรย้าย เข้าไปอยู่บ้านตระกูลทรัพยสาน วารีเป็นคนที่ปยุตให้ไป แสดง จึงได้รับความไว้วางใจจากเขาเป็นอย่างดี
คืนวันก็ผ่านไปวันแล้ววันเล่า ผลินดำเนินชีวิตของผลิน ป ยุต าเนินชีวิตของปยุต ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถลืม กันและกันได้ แต่ก็ไม่เคยมีการติดต่อใด ๆ เลย….
และแล้วกาลเวลาก็ผ่านไปสองปี รักผลินจากที่เคยมี พนักงานหลักสิบคนจนตอนนี้กลายเป็นบริษัทรักผลินที่ มีพนักงานเกือบพันคน เมื่อเทียบกับบริษัทเจ.เอส.ทรัพย สานที่เคยอยู่ในมือของปยุตนั้นกลับตกต่ำลงทุกวัน ไม่ใช่ เพราะธามันบริหารไม่เก่ง แต่มันเป็นเพราะมีใครบางคน กำลังสร้างปัญหา บริษัทขนาดเล็กรวมตัวกันโจมตีบริษัท เจ.เอส.ทรัพยสาน และทัตดายังซื้อหุ้นจํานวนมากของ บริษัทเจ.เอส.ทรัพยสานเพื่อพยายามกลืนกินทีละนิด
ในสถานการณ์นั้น ธามันตกอยู่ภายใต้ความกดดันอย่าง มาก แต่เขาไม่ขวนขวายขอความช่วยเหลือจากลูกชาย แม้ว่าปยุตอยากจะเข้ามาช่วยเหลือเขาหลายครั้งก็ตาม แต่ก็ถูก ปฏิเสธทั้งหมดเพราะความดื้อรั้นของเขา
วันนั้น ทัตดามาที่บริษัทเจ.เอส.ทรัพยสาน ธามันถามเธอ อย่างเย็นชา “เธอมาทำอะไรที่นี่”
“ฉันได้ยินว่าช่วงนี้คุณมีปัญหาเรื่องเงิน รีสอร์ตต่างชาติที่ ลงทุนหลายร้อยล้านดอลลาร์ใกล้จะเสร็จสมบูรณ์แล้ว ตอน นี้ชาวบ้านก็กำลังจะขายที่ดินของพวก เพราะฉะนั้นรีสอร์ต ของคุณจะไร้ค่าในไม่ช้า ตอนนี้คุณคงกังวลมากถูกไหม”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอ”
“ธามัน ฉันแค่อยากช่วยคุณ ถึงแม้ว่าคุณจะทำให้ฉันผิด หวัง แต่หลายปีมานี้ฉันไม่เคยเกลียดคุณเลยพวกเรามาทำ ข้อตกลงกันดีไหม
“ข้อตกลงอะไร”
“คุณหย่ากับดนุชาซะ แล้วฉันจะให้เงินทุนเพื่อช่วยให้คุณ ได้ซื้อที่ดินบนเกาะ ดังนั้นปัญหาทั้งหมดของคุณก็สามารถ แก้ไขได้ เป็นไง”
ธามันดวงตาเบิกกว้าง “ไร้สาระ ยี่สิบปีแล้วเธอยังไม่หมด หวังอีกเหรอ”
“ฉันไม่ได้ขอให้คุณหย่ากับเธอแล้วมาแต่งงานกับฉัน ฉัน ไม่สามารถกล้ำกลืนลมหายใจที่ชั่วร้ายลงในหัวใจได้หรอกหลังจากที่คุณหย่ากับเธอแล้วความแค้นระหว่างเราจะถูก ยกเลิก จากนี้ไปจะเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจที่ดีต่อกัน และหุ้น กลุ่มบริษัทสิบห้าเปอร์เซ็นต์ที่ฉันถืออยู่ในมือก็จะยกให้คุณ”
“หยุดฝันได้แล้ว ถึงผมจะล้มละลายก็จะไม่ปล่อยให้คุณ สมหวัง คุณต้องการทำให้ดนุชาขายหน้า ไม่มีวันหรอก ตายใจซะเถอะ!”
ทัตดาเห็นธามันขนาดที่ว่าถูกบีบบังคับก็ยังไม่ยอมทำตาม ก็โกรธจัดและพูดว่า “งั้นคุณก็รอจนล้มละลายก็แล้วกัน”
เธอหันหลังกลับและต้องการที่จะไป แต่คิดอะไรได้จึง หันกลับมาพูดอีก “โอ้ใช่แล้ว ได้ยินมาว่าตอนนี้ธุรกิจของ ลูกชายคุณใหญ่โตมากนี้ คุณสามารถขอให้เขาช่วยคุณได้ นะ แม้ว่าคุณจะทำบางอย่างที่น่ารังเกียจกับเขาก็เถอะ แต่ คุณเป็นพ่อของเขา ถ้าคุณขอร้องเขา เขาก็คงจะไม่นั่งอยู่ เฉยหรอก”
คำพูดของทัตดาทิ่มแทงธามันจนเจ็บปวด เขาคำรามด้วย ความโกรธ “เธอออกไปซะ”
เขาล้มลงบนเก้าอี้เอามือกุมหน้าอก คิดถึงคำพูดโหดร้าย ที่เขาทิ้งไว้ว่า โลกจะแตกก็ไม่ต้องหันกลับมาให้เขาขอ ให้ลูกชายช่วย มันไม่ใช่ว่าเขายื่นมือไปตบหน้าตัวเองหรอก หรือ
ธามันถูกกระตุ้นมากไป ในที่สุดก็ล้มลง ชนัยมาที่บริษัท รักผลิน รายงานต่อชายหนุ่มที่เย็นชาในห้องทำงาน “คุณพ่อของคุณป่วยเพราะเครียดมากเกินไป คุณจะกลับไปไหม ครับ”
“ถ้าเขาอยากตายมากกว่าเสียหน้าก็ให้เขาทนทุกข์ทรมาน ต่อไป”
ปยุตได้กลายเป็นคนเงียบขรึมในช่วงสองปีที่ผ่านมา เหมือนเก็บง่าปัญหาอะไรเอาไว้ มีความสุขหรือโกรธไม่ พอใจ ก็ไม่แสดงสีหน้าให้เห็น กลายเป็นคนเยือกเย็นดั่ง ก้อนน้ำแข็ง ในทางธุรกิจก็มีสไตล์ที่รุนแรงมากขึ้นในแวดวง การตลาด ไม่เอาด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล เพียงสองปีก็พัฒนา ธุรกิจขนาดเล็กที่ไม่มีใครรู้จักขึ้นเป็นผู้นำในเมือง B รวมถึง ครอบคลุมเหนือกลุ่มบริษัทเจ.เอส.ทรัพยสาน
“ตอนนี้ธนาคารหลายแห่งกำลังเรียกร้องเงินที่กู้ไปครับ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ภายในอาทิตย์นี้บริษัทจะเสี่ยงล้ม ละลาย”
“เข้าใจแล้ว นายกลับไปก่อน”
ปยุตยังคงเงียบไม่สนใจ ชนัยรู้สึกไม่ดี อะไรที่ทำให้เขา เปลี่ยนไป และทำให้เขาแปลกไปเช่นนี้
สามวันต่อมา ในที่สุดปยุตก็ก้าวเข้าสู่ประตูตระกูลทรัพย สาน สองปีมาแล้ว เป็นเวลาสองปี ที่เขาไม่เคยกลับบ้านเลย เมื่อแม่บ้านเห็นเขา เกือบจะเก็บความตื่นเต้นเอาไว้ไม่ได้ คุณนายท่านไม่เชื่อสายตาตัวเอง กอดลูกชายและร้องไห้ “ตายุต เป็นแกจริง ๆ เหรอ แกกลับมาจริง ๆ เหรอ”
“คุณพ่อล่ะครับ”
ปยุตถามออกมาอย่างสงบ ไม่แสดงความรักในท่าทีของ
ลูก
“เขาอยู่ข้างบน ไม่นานมานี้ป่วยหนักมาก”
“ผมจะไปดู
เขามาที่ห้องนอนของพ่อ เปิดประตูและได้ยินเสียงไอ รุนแรง มองพ่อที่ผมขาวโพลน เขาถอนหายใจยาวเปิดปาก พูด “คุณไม่ต้องกังวลเรื่องข้อพิพาทที่ดินของรีสอาร์ตต่าง ชาตินั่น ผมกำลังจัดการอยู่”
ธามันได้ยินเสียงของลูกชาย คิดว่ามันเป็นเพียงความฝัน รีบพลิกตัวหันมาอย่างกะทันหัน มองเขาด้วยความตกใจ อยากพูดแต่พูดไม่ออก พ่อและลูกชายจ้องมองกันและกัน หลังจากไม่ได้เจอกันมาเป็นระยะเวลาที่ยาวนาน…..
“สำหรับตอนนี้คุณควรตั้งใจพักฟื้น บริษัทมีชนัยอยู่คุณไม่ ต้องกังวล และผมจะเข้าไปดูบางครั้ง”
ปยุตพูดจบแล้วจึงหันหลังกลับและเดินออกไป ในที่สุดธา มันก็เปล่งเสียงแห้งผากที่อ่อนแรงออกมา “กลับมาแล้วยัง จะไปไหนอีก กลับมาหาฉันเถอะ ฉันแก่แล้ว ฉันต้องการแก
กาลเวลาของความโหดร้ายที่สุด มันสามารถขัดกร่อนทุก ความภาคภูมิใจและความดื้อรั้นที่ฝังลึกในกระดูกของมนุษย์ตอนนี้ธามันตระหนักดีว่า เขาทำไม่ได้ถ้าไม่มีลูกชาย และ บรรลุแล้วว่า เขาไม่ควรตัดสินใจผิด ทำให้บ้านที่ดีถูกฉีกทิ้ง ไม่มีชิ้นดี
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ