ตอนที่ 187 ไม่อยากมีความรักกับคนรวย
“อะไรนะ เขาพักอยู่จริงเหรอคะ”
“ใช่จ้ะ น่ารําคาญจริง มันทำให้ฉันโมโห”
ผลินนวดหน้าผาก “ถ้างั้น หลายวันนี้ฉันจะหลบอยู่ข้าง นอก คุณและคุณลงระวังด้วยนะคะ”
“อื้ม! เธอดูแลตัวเองด้วย…
โทรศัพท์เพิ่งวางสาย ก็มีเสียงที่ดังมาจากข้างหลัง “คุณ ติดหนี้ใครเหรอ”
เธอตกใจ มองย้อนกลับไปด้วยความตื่นตระหนก “เปล่า
“แล้วทำไมหลายวันนี้คุณต้องหลบอยู่ข้างนอก
ผลินเหลือบมองเขาด้วยความอับอาย “ทําไมคุณถึงแอบ ฟังคนอื่นคุยโทรศัพท์
“ผมแค่ผ่านมาทางนี้แล้วได้ยินโดยบังเอิญ ไม่ได้แอบฟัง ใคร” นภนต์ยิ้มอย่างไร้อารมณ์ “คุณต้องการความช่วย เหลือไหมล่ะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณช่วยไม่ได้หรอก”
“ทําไม คุณรู้ได้ยังไงว่าผมช่วยไม่ได้
ผลินเป็นกังวลมาก ไม่อยากคุยกับเขามากนัก จึงลุกขึ้น และเดินไปที่ห้องน้ำชา นภนต์ตามมา “บอกหน่อยสิครับ ว่า เกิดอะไรขึ้นกันแน่
เขาหยิบแก้วมาชงกาแฟ และรอผลินตอบ
ผลินเบื่อกับคำถามของเขา จึงพูดออกมาตามตรง “ฉัน หมั้นตอนที่อายุสิบสองปี จากนั้นก็แต่งงานกับผู้ชายอีกคน ตอนนี้ฉันหย่าจากชายคนนั้นแล้ว ดังนั้นพ่อของคนที่ฉัน หมั้นมาหาฉันที่บ้าน ให้ฉันกลับไปหาลูกชายของเขา”
อึก…แค่ก! นภนต์สำลักกาแฟ จนเกือบจะหายใจไม่ออก เขาเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ “คุณเคยแต่งงาน?”
“ใช่ค่ะ”
“ทําไมคุณไม่เคยบอก
นภนต์ไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน ผู้หญิงที่อายุยี่สิบห้ายี่สิบ หก ผิวขาวนุ่มเนียนละเอียด มีรูปร่างดี ดูไม่เหมือนผู้หญิงที่ แต่งงานแล้ว
“แล้วอยู่ดี ๆ ทำไม่ฉันต้องบอกคุณด้วยล่ะ”
“แต่อย่างน้อยคุณต้องพูดถึงมันบ้าง
ผลินมองเขาด้วยสายตาที่ไม่ชอบใจ “ทำไมฉันต้องบอก คุณเกี่ยวกับสถานภาพของฉันด้วย คุณมีความคิดในแง่ไม่ดี กับฉันหรือยังไง”
นภนต์เงียบ ผลินยิ้มอย่างไร้อารมณ์ “ดูเหมือนจะเป็นอย่าง นั้นสินะ คุณมีความคิดในแง่ไม่ดีกับฉันตอนนี้ได้ยินว่าฉัน เป็นผู้หญิงที่เคยหย่า จึงทำให้กลัวที่จะยอมรับมัน
“ผมแค่คิดว่า ชีวิตทางความรู้สึกของคุณซับซ้อนจริง ”
“ฉันไม่เคยพูดว่าฉันเป็นคนเรียบง่าย”
ผลินยักไหล่ วางแก้วลงแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำชา ไป ที่โต๊ะและทำความสะอาด หยิบกระเป๋าและออกจากบริษัท ไป
เธอมาที่โรงแรมใกล้ ๆ บริษัท ในขณะที่เตรียมจะเช็กอินก็ พบว่าไม่มีบัตรประชาชน จึงเดินออกไปอย่างอารมณ์เสีย เดินข้างถนนอย่างไม่มีจุดหมาย
ป็น! ปิ๊น! มันเป็นเสียงแตรที่ดังขึ้นข้างหลัง เธอมองกลับ ไปด้วยความสงสัย เป็นนภนต์ที่โผล่มาอีกแล้ว
“อะไรคะ” เธอขมวดคิ้วถาม
“ไม่มีที่อยู่ใช่ไหม เรียกพี่สิ แล้วผมจะให้คุณไปค้างด้วย”
เหอะ! เธอสะบัดหน้าอย่างอารมณ์ไม่ดี “ใครอยากไปค้าง กับคุณไม่ทราบ
นภนต์ลงจากรถ พร้อมกับพวงกุญแจในมือ “เอาน่า ผมใจดี ไปเถอะ เลขที่ 106 คอนโดไฟล เป็นคอนโดที่ผมไม่ได้ใช้ หลายวันนี้ผมจะให้คุณยืม
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันมีที่พัก”
ผลินปฏิเสธที่จะรับความเมตตาจากเขา
“อย่าพูดยากเลย กลับบ้านไม่ได้และไม่มีบัตรประชาชน คุณจะไปพักที่ไหน ไปนอนกับขอทานบนสะพานลอยเห รอ”
มันเริ่มดึกแล้ว ผลินตัวสั่นเล็กน้อย นภนต์เข้าใจความ กังวลของเธอ “อย่าห่วงเลย ผมไม่สนใจผู้หญิงที่แต่งงาน แล้ว”
ดูแล้วเขาไม่ได้ล้อเล่น เธอจึงตกลงรับข้อเสนอของเขา “ขอบคุณ”
“ไปเถอะ ผมจะพาคุณไปที่นั่น”
ทาตถุอยู่ที่บ้านของตีรณเป็นเวลาห้าวัน แต่ไม่ได้รอ จนกว่าผลินจะกลับมา ในตอนกลางวันเขาถามเกี่ยวกับเรื่อง นี้ ปรากฏว่าไม่มีผู้หญิงที่ชื่อผลิน ในที่สุดก็เชื่อว่าผลินไม่ได้ มาหาลุง จนในวันที่ห้าก็กลับไปพร้อมกับกระเป๋าเดินทางด้วยความผิดหวัง
ผลินดีใจที่ได้รับโทรศัพท์จากป้า หลังเลิกงานเธอไปที่ ห้องผู้อำนวยการทันที หยิบกุญแจในกระเป๋าไว้บนโต๊ะของ นภนต์ “ขอบคุณสําหรับวันเหล่านี้ค่ะ วันนี้ฉันสามารถกลับ บ้านได้แล้ว”
นภนต์เงยหน้าขึ้น “ยินดีด้วยนะครับ ไปตอนนี้เลยเหรอ”
“อืม ไปเลยค่ะ”
“เดี๋ยวผมไปส่งคุณ”
“ไม่ต้อง…”
ผลินยังพูดไม่จบ นมนต์ก็เดินออกไปจากออฟฟิศแล้ว เธอ ถอนหายใจอย่างหมดหนทาง จำต้องไปกับเขา
ไปที่บ้านของลุง ป้ารออยู่ที่หน้าประตู เป็นครั้งที่สองที่ เจอกับนภนต์ ทีปินโดูคุ้นเคยกัน ทักทายอย่างอบอุ่น “คุณ นภนต์ กรุณามาส่งยัยลินกลับบ้านอีกแล้ว”“ยินดีครับ เป็น ทางผ่านของผมน่ะ
“ยัยลินโชคดีจริง ๆ ที่เจอเจ้านายที่ดีอย่างคุณ ทีปินา เหลือบมองหลานสาว “หลายวันมานี้เธอไปพักอยู่ที่ไหน”
“พักอยู่กับผมครับ
ก่อนที่ผลินจะตอบ นภนต์ชิงตอบก่อน
“หา? พวกเธอพักอยู่ด้วยกันเหรอ”
ปินาตกใจ
“ไม่ใช่ค่ะ! มันเป็นคอนโดที่เขาไม่ได้ใช้ ก็แค่ให้ฉันยืม อาศัย”
ผลินเห็นป้าเข้าใจผิด จึงรีบอธิบาย
“อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง…..
ทีปินายิ้มอย่างขัดเขิน “คุณนภนต์ไม่พูดให้ชัดเจน ฉันก็ คิดว่าพวกเธอ…
เธอหัวเราะอย่างอึดอัดอีกครั้ง
“เอาล่ะ วันนี้ฉันทำอาหารเยอะมาก ถ้าคุณนภนต์ไม่ รังเกียจก็อยู่ทานด้วยกันก่อนตกลงไหมคะ”
“คุณป้าไม่ต้องหรอกค่ะ คนอื่นคงไม่คุ้นเคยกับอาหาร หยาบของบ้านเรา
ผลินไม่ได้ต้องการให้นมนต์อยู่
“ดีครับ ผมยินดีมาก งั้นจะไม่รังเกียจนะครับ”
รณเลิกงานแล้ว สี่คนนั่งล้อมวงกันเป็นตารางสี่เหลี่ยม นอกจากผลินทุกคนพูดคุยกันอย่างออกรส นาน ช่าง พูดมากและดื่มหนัก หลังจากดื่มกับตีรณ ก็ได้รับความ โปรดปรานจาก รณ
เป็นมื้ออาหารที่รื่นรมย์มาก หลังจากจบอาหารเย็น ผลิน ไปล้างจานในครัว ทีนาถามนานต์อย่างเงียบ ๆ “คุณนภันต์ ที่จริงแล้ว คุณคิดอะไรกับยัยสินของเราใช่ไหม”
นาน ไม่แปลกใจ หัวเราะเบา ๆ นิดหน่อยครับ
“ถ้าอย่างนั้นคุณก็รู้ว่า…ยัยสินของเราเคยหย่าร้างใช้ ไหม”
“รครับ”
มาค่อนข้างแปลกใจ “คุณก็รู้ว่าเคยหย่า แล้วยังสนใจ เธออีกเหรอ”
“หากคนคนนั้นมีจิตใจที่งดงาม มันไม่สำคัญเลยว่าเธอจะ เคยหย่าร้างมาแล้วหรือไม่
“โอ้พระเจ้า คุณนภนต์ คุณใจดีจริง ๆ มันเป็นพรของเธอที่ ได้พบคุณ เสียดาย..……..
“เสียดายอะไรเหรอครับ”
ที่ปินาจมูกเป็นกรด แล้วเริ่มเล่าถึงความเจ็บปวดที่หลานสาวของเธอได้รับ นภนต์ก็ตกใจมากที่ได้ยิน เกิดความ เห็นใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับผลิน เขาถามอย่างขมขื่น “คุณบอก ว่าสามีเก่าของเธอรวยมาก ชื่ออะไรเหรอครับ”
ถ้าเป็นคนในวงการธุรกิจ นภนต์คิดว่าเขาจะต้องรู้จัก
“ชื่อ….
ทีปินาไม่ทันที่จะตอบ ผลินก็ล้างจานเสร็จและออกมาจาก ครัว เห็นนภนต์ยังไม่ไปเธอจึงออกปากไล่ตรง ๆ “ผู้อำนวย การ มันดึกแล้วนะ พรุ่งนี้ลุงของฉันต้องตื่นเช้าไปทำงาน คุณควรจะ…..กลับบ้านไปได้แล้ว” เธอพยักหน้าและยิ้มเพียง ภายนอกแต่ข้างในไม่ยิ้ม
นภนต์เหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายก็ ไม่ได้พูดอะไรออกมา ลุกขึ้นและกล่าวว่า “ได้ครับ งั้นไม่ รบกวนแล้ว ขอบคุณสำหรับอาหารเย็นครับ ผมมีความสุข มากที่ได้ทาน”
ทีปินาหัวเราะหนักหน่วง “ชอบก็ดีค่ะ ถ้าชอบก็มาอีกนะ” เธอผลักหลานสาวของเธอ “ยัยลิน ไปส่งสิ”
“ส่งอะไรคะ รถก็จอดอยู่หน้าประตูไม่ใช่เหรอ”
“ดูสิ่งที่เธอพูดสิ เธอได้ที่พักตั้งหลายวันนะ ไปเร็ว ผลินถูกป้าดันออกไปอย่างไม่เต็มใจ
ยืนอยู่หน้ารถของนภนต์ ผลินกล่าวอย่างจริงจังว่า “ขอบคุณมากค่ะ สําหรับหลายวันนี้ที่รบกวนคุณ”
“ไม่มีปัญหาครับ” นภนต์จ้องที่ดวงตาสีเข้มของเธอ ทันใด นั้นก็พูดว่า “พวกเราคบกันเถอะ”
ผลินเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจ พูดไม่เต็มเสียงว่า “คุณ เมาเหรอ”
“ผมไม่ได้เมาครับ ผมจริงจังนะ
สีหน้าของนภนต์ไม่เหมือนคนเมา ผลินทำสมาธิชั่วครู่ แล้วปฏิเสธอย่างสุภาพ “ขอโทษด้วย ฉันไม่อยากมีความรัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่อยากมีความรักกับคนรวย”
“ทำไมครับ”
“เพราะชีวิตที่ร่ำรวยไม่เหมาะกับฉัน”
เธอหันหลังให้แล้วเดินไป นภนต์รั้งเธอไว้ “ผมรู้ แล้ว…อดีตของคุณ ให้โอกาสผมนะ ผมขอดูแลคุณได้ไหม”
ผลินชะงักไป ปฏิเสธอีกครั้ง “ขอโทษนะ ฉันไม่อยากมี ความรักจริง ๆ และฉันสามารถดูแลตัวเองได้”
เธอปฏิเสธแล้วจากไป นภนต์จ้องมองด้านหลังของเธอ ทันใดนั้นเขาก็ตะโกนออกมา “ผมไม่สนใจหรอก ไม่สนการ หย่าร้างของคุณ ไม่สนหรอกที่คุณไม่มีลูก ไม่ว่าชีวิตของคุณเวทิดาจะเลวร้ายเพียงใด แต่คุณสมบูรณ์แบบตั้งแต่แรก เห็นในใจผม!”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ