ตอนที่ 159 ตั้งครรภ์แทน(3)
เวลา ห ง ปยุตยังคงไม่กลับมา ผลินอยู่นอกห้องนั่ง เล่นยืนกอดอกรอเขาอย่างอดทน เวลาผ่านไปทีละนาที พ่อ แม่สามีผลัดกันมาชักชวนให้เธอกลับเข้าไปในบ้านและพัก ผ่อน แต่เธอดื้อรั้นต้องการรอการกลับมาของปยุต
เวลาตีสอง ในที่สุดเธอก็รอจนกระทั่งป ตกลับมา เห็น แสงจากรถที่คุ้นเคยส่องตรงมายังหน้าเธอ ในที่สุดเธอก็ได้ ปล่อยวางหัวใจที่แขวนอยู่ รีบทักทายเขา แต่ไม่คิดว่าใน ขณะที่เธอมองด้วยความกระตือรือร้น แต่ปยุตกลับเดินผ่าน เธอไปเหมือนคนแปลกหน้า
ผลินยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความตกตะลึง หัวใจไม่สามารถ พูดได้ว่าเศร้ามากขนาดไหน แต่ยังคงปลอบใจตัวเอง ว่าไม่ เป็นไรหรอก เขากลับมาแล้ว เพราะฉะนั้นมันจึงไม่สำคัญว่า ฉันจะเป็นคนแปลกหน้า
เมื่อเทียบกับการละเลยของเขา ที่จริงแล้วเธอกลัว มากกว่า ว่าเขาจะไม่กลับมาอีก
ไม่กี่วันต่อมา ปยุตก็ยังคงไม่สนใจผลิน เขาอยู่ที่บริษัท ในตอนกลางวัน หลังจากกลับมาตอนกลางคืนก็ขังตัวเอง อยู่ในห้องหนังสือ เขาไม่ได้เข้าไปในห้องนอนก่อนที่ผลิน หลับ ผลินรู้ว่าหัวใจของเขากำลังผะอืดผะอมกับเธอ แต่เพื่อ ไม่ให้เขาทํางานดึกทุกคืน แม้ว่าจะไม่ได้หลับ เธอก็จะแกล้ง ทําเป็นหลับก่อน
สิ่งสุดท้ายที่ต้องเผชิญกำลังจะมาถึง เย็นวันหนึ่ง พ่อ สามีกลับมาจากข้างนอก ส่งภาพถ่ายให้กับเธอ จําใจพูด ออกมา “หนูลินเหล่านี้เป็นหญิงตั้งครรภ์มืออาชีพ คุณเลือก มาหนึ่งคนที่เหมาะสม ฉันจะกำหนดวัน
ผลินเอื้อมมืออันสั่นเทาหยิบขึ้นมา มองอย่างไร้ความ รู้สึก คิดถึงผู้หญิงคนหนึ่งว่าอีกไม่นานเธอจะนอนกับสามี ของตัวเอง เลือดในหัวใจของผลินก็ไหลหยดลงมา
“เลือกได้หรือยัง ว่าคนไหนเหมาะกว่ากัน
ธามันเอ่ยถาม ที่จริงแล้วให้ลูกสะใภ้ดูรูปพวกนี้ เขารู้ว่า มันมากเกินไป แต่เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์โดยรวมแล้ว ลูกสะใภ้เท่านั้นที่สามารถเลือกคนที่จะตอบสนองลูกชาย ของเขาได้
“นี่ค่ะ”
ผลินไม่มีความคิดที่จะเลือกภาพ หยิบมันขึ้นมาใบหนึ่ง และให้มันกับพ่อสามี จากนั้นก็ขึ้นข้างบนไปด้วยความเศร้า
หลังจากเดินไปเดินมารอบห้องจนถึงดึก เธอก็ลงไปข้าง ล่างเพื่อต้มซุปถั่วเขียวหนึ่งชาม และเข้าไปในห้องหนังสือ ไม่ได้คุยกันมาหลายวัน เธอมองปยุตอย่างสบาย ๆ และพูด ขึ้นว่า “มันร้อนแล้ว ทานซุปถั่วเขียวให้อุณหภูมิในร่างกาย เย็นลงหน่อยนะ”
ปยุคไม่สนใจ แต่เธอก็ยังยืนนิ่งอยู่ที่โต๊ะทำงานไม่ไปไหน
“วางไว้”
ปยุตพูดอย่างไม่แยแส โดยไม่เงยหน้า นั่นหมายความ ว่าให้เธอออกไป
“จะไม่สนใจฉันแบบนี้ต่อไปเหรอ”
ผลินในที่สุดก็ทนไม่ได้ ถามออกไปด้วยความเศร้า
ขนตายาวของปยุตสั่นเบา ๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ “ได้ยินว่าวันนี้คุณเลือกผู้หญิงที่จะนอนกับผม?”
หัวใจเธอเต้นแรงด้วยความเจ็บปวด ไม่มีการปฏิเสธ
“อืม”
“งั้นผมก็โล่งใจแล้ว ไม่ว่ายังไงคุณก็เป็นคนเลือกผู้หญิง มันก็น่าจะเหมาะกับรสนิยมของผม”
ผลินจิกเล็บลงไปในเนื้อ มันเป็นนิสัยของเธอ ทุกครั้ง เมื่อคุณรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับอะไรสักอย่าง การทำร้ายตัวเอง เป็นทางออก เดียว ที่ทำให้ไม่รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ
“ออกไป ผมยุ่งอยู่
เธอหันกลับไปอย่างเศร้าโศก ออกจากห้องหนังสือของ เขาด้วยการก้าวเดินที่หนักอึ้ง ทันทีที่ปิดประตู น้ำตาก็พลันหยดลงมา จากสองดวงตา เธอรีบใช้มือเช็ดมันออกไป
ไม่มีความนุ่มนวลในเมืองที่ยากลำบาก แต่ไม่ใช่ชีวิต ของหลินได้อวี้ เพราะฉะนั้นความรักก็ไม่ได้มีแต่ความเศร้า โศก
ตอนนี้ ครึ่งเดือนผ่านไปแล้ว ครึ่งเดือนมานี้ พ่อสามีไม่ ได้พูดกับเธอเกี่ยวกับการตั้งครรภ์แทน เธอควบคุมตัวเองไม่ ได้ จึงถาม แม่สามีอย่างสุภาพว่า “คุณแม่คะ คุณพ่อจัดการ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วหรือยังคะ”
คุณนายท่านมองลูกสะไภ้อย่างขมขื่น กะพริบตาพลาง ส่ายหน้า “ดูเหมือนจะยังจ้ะ”
หัวใจของเธอผ่อนคลายลงอย่างประหลาด ไม่มีคำถาม เพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก ถึงแม้ว่าจะรู้ว่ามันหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่บางที หากว่าล่าช้าไปอีกวันก็อาจจะทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น อีกวัน
อย่างไรก็ตาม เธอไม่รู้เลยว่าความจริง พ่อสามีจัดการ เรียบร้อยแล้ว แค่แม่สามีกลัวว่าเธอจะเสียใจ จึงไม่บอกเธอ
จนเมื่อออกจากปากของน้องสามี เธอถึงได้รู้ความจริง
ในคืนนั้นเธอรอปยุคกลับมาอยู่ในห้องด้วยความ กระวนกระวาย และแล้วหัวใจก็เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากหน้าประตู เธอวิ่งไปเปิดประตู ด้วยความดีใจ แต่เมื่อเห็นเป็นน้องสามีที่ยืนอยู่ข้างนอกประตู ก็มีท่าทีผิดหวังมาก
“พี่สะไภ้คะ อยากให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนคุณคืนนี้ไหมคะ”
น้องสามีมองเธอด้วยความสงสาร เธออดไม่ได้ที่จะ สงสัย “ทำไมต้องอยู่เป็นเพื่อนฉันเหรอคะ”
“คืนนี้พี่จะไม่กลับมา คุณต้องเสียใจมากแน่….
“เพราะอะไรคืนนี้เขาถึงไม่กลับมาคะ”
ตอนนั้นปาณีถึงได้ตระหนักว่าอาจจะพูดในสิ่งที่ไม่ควร พูดออกไปแล้ว ถามอย่างตกใจว่า “ไม่มีใครบอกคุณเหรอ คะ”
หลังจากที่ได้เห็นสายตาตกใจของน้องสามี ก็เกิดลาง สังหรณ์ที่ไม่ดีขึ้น “ไม่มีค่ะ บอกฉันมาเร็ว ๆ ค่ะว่าเกิดอะไร ขึ้น”
“ฉัน…”
ปาณีกลัวที่จะพูด
“น้องณีคะ คุณบอกฉันสิ ได้โปรดเถอะ บอกฉันไม่ได้เห
รอ”
ผลินจับไหล่เร่งเธอ น้ำตาเริ่มคลอหน่วยในดวงตา
“ฉันบังเอิญได้ยินพ่อแม่พูด ว่าพี่ชายของฉันจะติดต่อกับ หญิงตั้งครรภ์แทนคืนนี้ที่โรงแรมเดอคิง”
ทันทีที่คําพูดของปาณีจบลง ผลินก็ชักเท้ารีบวิ่งออกไป เธอร้องไห้ตลอดทางไปยังจุดที่น้องสามีบอก ตรงด้านหน้า โรงแรมมีรถ ราคาแพงจอดอยู่เรียงราย ปราดเดียวเธอเห็น รถของปยุต ทันใดนั้นหัวใจก็เต้นแรง และล้มลงไปกับพื้น
ด้านหน้าเป็นห้องโถงที่สวยงามของโรงแรม แม้ว่า ร่างกายจะอ่อนแรง จนเธอแทบยืนไม่ขึ้น แต่ก็พยายามไป ที่ห้องโถง ยืนอยู่ที่ ประตูหมุน เธอเห็นร่างที่คุ้นเคย นั่นคือ ปยุตสามีที่รักของเธอ และข้างสามี มีผู้หญิงสาวสวยยืนอยู่ เธอรู้จักผู้หญิงคนนั้น เธอเป็น คนตั้งครรภ์แทนที่เธอเลือก สําหรับเขา
เหมือนว่าปยุตกำลังลงทะเบียนจองห้องพัก ผลินมอง เขาอย่างว่างเปล่า ลืมที่จะออกจากประตูหมุนจนมันเปลี่ยน ทิศวนหมุนไป และจนกระทั่งปยุตพาผู้หญิงคนนั้นหายลับ ไปจากสายตาของเธอ เธอก็เพิ่งจะยื่นมือออกไปอย่างตกใจ ต้องการจะร้องเรียกเขา แต่สุดท้ายก็ดึงมือที่เหยียดออก ไปกลับมา..
มาถึงขั้นนี้แล้ว เธอจะเรียกรั้งเขาไว้ได้ยังไง และ ทั้งหมดนี้ มันไม่ใช่ความต้องการของเธอเองหรอกเหรอ
เธอไม่ควรลืม ว่ามันเป็นเธอเองที่ผลักปยุตไปหาผู้หญิง คนอื่น
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมมาเตือนเธอ “คุณหนูครับ คุณจะเข้าไปหรือไม่เข้า
เธอกัดริมฝีปาก ในที่สุดก็เหลือบมองไปในทิศทางที่ป ยุตหายไป ก่อนที่จะก้าวออกจากประตูหมุน ยืนอยู่หน้าประตู โรงแรมกับ ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว หัวใจของเธอแตก ละเอียดโดยสมบูรณ์
ผลินล้มลงบนขั้นบันไดของโรงแรม ร่างกายของเธอสั่น อย่างรุนแรง ความเจ็บปวดทำให้เธอตัวสั่นเทา เธอกอดตัว เองแน่น จิก เล็บลงไปในเนื้อ แต่คราวนี้เธอเจ็บปวด มันเจ็บ ปวดมาก มันเป็นความเจ็บปวดที่ไม่ได้เกิดจากเล็บที่จิกลง ไปบนแขน แต่มันคือ หัวใจที่เต็มไปด้วยบาดแผล
“ผลิน ต้องอดทนไว้นะ ไม่นานมันก็จะผ่านไป อย่า ร้องไห้นะ อย่าคิดเรื่องไร้สาระ….”
เธอพยายามปลอบใจตัวเองกับร่างกายที่อ่อนแอ “แค่ เขาออกไปลักลอบข้างนอกเป็นครั้งคราวเท่านั้น ใจกว้าง หน่อย เข้มแข็ง ไว้ อย่าร้องไห้นะ…”
ยิ่งทำให้ตัวเองไม่ร้องไห้ น้ำตาก็ยิ่งไหล กัดริมฝีปากจน เลือดออก แต่น้ำตาก็ยังไม่หยุดไหล
โอบกอดตัวเองด้วยสองมือ กอดแน่นมากและแน่นขึ้นไป อีก เหมือนว่าเป็นวิธีเดียวที่จะทำให้เธอรู้สึกปลอดภัย หน้า ผากซบลงกลางช่วงแขน ไหล่สั่นอย่างต่อเนื่องเพราะแรง สะอน
“เป็นคนที่ผมรู้จักหรือเปล่า”
ไม่รู้ว่าร้องไห้นานแค่ไหน จนเสียงที่คุ้นเคยเข้ามาใน โสตประสาท เธอเงยหน้าขึ้นอย่างว่างเปล่า จ้องมองคนที่ นั่งข้าง ๆ ไม่ อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
“ทำไมคุณถึงมานั่งอยู่ตรงนี้
ปยุตเอ่ยถามอย่างไม่แสดงท่าที
เธอเพิ่งหลุดจากภวังค์ รีบเช็ดน้ำตาออกจากดวงตา ไม่ อยากให้เขาเห็นความสับสนของตัวเอง “ฉันบังเอิญผ่านมา ทางนี้ คุณ…คุณจัดการจบแล้วเหรอ”
“อืม”
ปยุตพยักหน้าเบา ๆ หัวใจของผลินเริ่มมีเหลือดหยด ไหลออกมาอีกครั้ง ในที่สุดเธอก็ทำได้ ให้ผู้ชายของตัวเอง นอนกับผู้หญิงอื่น
“ฉันมีบางอย่างต้องทำ ฉันไปก่อนนะคะ”
เธอลุกขึ้นยืนในความสับสน ไม่อยากจะร้องไห้ต่อหน้า ปยุต ก้าวเดินลงจากขั้นบันไดด้วยความสับสนวุ่นวาย ผลที่ ได้คือการไม่ ระวังก้าวพลาด และเมื่อเธอคิดว่าจะล้มลง ก็มี แขนแข็งแรงรับเธอไว้ได้ทันเวลา
“ไม่เป็นไรเหรอ เห็นผมหายไปกับผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าคุณ ไม่เป็นไรจริง ๆ เหรอ ได้ยินว่าผมนอนกับผู้หญิง คณ เลือก มันไม่สําคัญเลยจริง ๆ เหรอ”
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคําถามของปยุต ผลินก็ได้แต่หัน หลังให้เขาและร้องไห้เงียบ ๆ
จะไม่สําคัญได้ยังไง ก็แค่ไม่สนใจมัน เพราะไม่สำคัญ หรอกว่าเธอจะรู้สึกยังไง
“พวกเราเจอกันที่บ้านนะ
ผลินค่อย ๆ หันไป ดึงมือของปยุตออกจากแขนของเธอ
“ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ผมแค่คุยกับผู้หญิงคนนั้น มันไม่มี อะไรเกิดขึ้นหรอก”
ปยุตพึมพำกับตัวเองอยู่ข้างหลังเธอ ผลินชะงัก เธอ หยุดเดินและหันไปมองเขาด้วยความตกใจ อยากจะพูด แต่ รู้สึกว่านําคอตีบ ตัน ไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้
“ผมเห็นคุณยืนอยู่ในประตูหมุนตั้งแต่แรก ผมอยากเดิม พันความรู้สึกของคุณอีกครั้ง แต่ไม่มีทางที่จะมีเซ็กซ์กับผู้ หญิงอื่น นอกจากคุณได้ ผลิน คุณฟังผมให้ดี ผมไม่สามารถ มีความสัมพันธ์กับผู้หญิงอื่นได้ ถึงแม้ว่าคุณจะขู่ผมเรื่อง หย่าก็ตาม ผมก็จะ ไม่ยอมรับข้อเสนอที่ไร้สาระแบบนี้อีก!”
หัวใจของผลินถูกความรู้สึกที่ลึกซึ้งสั่นคลอน เธอโผ เข้าหาอ้อมกอดของปยุต ร้องไห้ออกมาอย่างบ้าคลั่ง “คุณยุต ขอบคุณ สําหรับความซื่อสัตย์ของคุณ ความจริงแล้วฉัน เสียใจ มันน่าเศร้ามาก ฉันคิดว่าฉันสามารถทนได้ แต่หลัง จากที่เห็นคุณไปกับผู้ หญิงคนอื่นต่อหน้า ฉันก็เพิ่งคิดได้ว่า ตัวเองไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่คิด ฉันทนไม่ได้…”
“คุณมันโง่ เรื่องแบบนี้ผู้หญิงที่ไหนจะสามารถทนได้ บ้าง บนโลกนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนโง่ไปกว่าคุณอีกแล้ว ที่ ยอมส่งสามีไปขึ้น เตียงกับผู้หญิงคนอื่น”
“ฉันก็ไม่ได้ต้องการแบบนี้เหมือนกัน มันเป็นทางเลือกที่ ทําให้ฉันมีชีวิตอยู่นอกจากความตาย แต่คุณก็รู้ ว่ามันช่วยไม่ ได้ ฉัน ไม่มีทางเลือกแล้วจริง ๆ…
ปยุตจูบที่หน้าผากของเธออย่างเจ็บปวด “ผมเข้าใจ ดัง นั้นแม้ว่าจะเกลียดคุณ ก็ไม่ทางจะทรยศคุณ”
“ขอโทษนะ คุณยุต ขอโทษ”
ผลินร้องไห้พลางขอโทษ เธอไม่ได้เป็นคนขี้ขลาด แต่ เพราะชีวิตทำให้เธอจนมุม บังคับให้ต้องอยู่ในสถานการณ์ที่ สิ้นหวัง
“ความยากลำบากหลังจากนี้ทั้งหมด เรามาเผชิญหน้า ด้วยกันเถอะ…”
ปยุตพูดอย่างขมขื่น ผลินพยักหน้าอย่างหนัก จะเข้าใจ ความสำคัญในคุณค่าของเวลาที่มี ก็จนกว่าจะสูญเสียมัน ไป มันเป็นอีก ครั้งที่ผ่านความเจ็บปวดจากการถูกทำลายหัวใจก่อนที่เธอจะเข้าใจ ว่าความรัก ทนไม่ได้ที่จะอดกลั้น กล้ากลืนความโกรธ และ การแต่งงานก็เช่นกัน
“อย่าเดินผ่านฉันไปเหมือนคนแปลกหน้าอีกเลยนะ”
ผลินพิงซบอกของเขา ในน้ำเสียงที่ประท้วงเจือความ เจ็บปวด
ปยุตพยักหน้า จับไหล่ของเธอ ทำให้เธอมองตรงมาที่ ตัวเอง เอ่ยพูดอย่างจริงจัง “จะไม่เดินผ่านคุณเหมือนคน แปลกหน้าอีก และจะไม่ไม่สนใจคุณเหมือนกับครึ่งเดือน ที่ผ่านมา แต่ว่าเริ่มจากตอนนี้ คุณต้องเรียนรู้ที่จะปฏิเสธ ปฏิเสธข้อเรียกร้องที่ไร้เหตุผลทั้งหมด ไม่ว่าใครก็ตามที่ เรียกร้อง คุณไม่ต้องตอบตกลง ไม่ต้องรู้สึกผิดต่อใคร ไม่ ต้องขอโทษใคร มีต้องคิดว่าทำให้ ใครผิดหวัง เมื่อคนอื่นไม่ สนใจว่าคุณรู้สึกยังไง คุณก็ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับสิ่งที่คนอื่น จะรู้สึก”
“อื้ม!”
คำพูดของปยุตจุดประกายความหวังและความเชื่อมั่น ในจิตใจของผลิน หลังจากกอดกันอีกครั้ง ทั้งสองคนก็จับ มือกัน เดินไป บนถนนที่มีแสงสีเหลืองนวลส่องสว่างอบอุ่น เดินจากความเสียใจไปทีละก้าวทีละก้าว
ไม่ว่าอนาคตจะยากลำบากมากแค่ไหนก็ตาม ในช่วง เวลานี้หัวใจจะเชื่อมโยงเกาะเกี่ยวกันและกันไว้ พวกเขา ถูกกำหนดให้แบ่ง ปันความทุกข์ยากท่ามกลางพายุฝนและสายลมโหมกระหน่ำ จับมือพร้อมเผชิญไปด้วยกัน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ