ตอนที่ 154 ไม่มีคุณไม่ได้(1)
ปยุตร่างกายแข็งทื่ออย่างกะทันหัน ในความมืดมิด เขา จ้องมองอย่างไม่อยากเชื่อไปยังผู้หญิงตรงหน้า
“คุณพูดว่าอะไรนะ
ผลินวางหน้าผากลง คว้าจับที่นอนใต้ร่างด้วยมือทั้งสอง ข้าง ย้ำานํา “ฉันบอกว่า เราหย่ากันเถอะ”
เขาจับไหล่เธอ คำรามเสียงออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ “ทําไม”
ผลินน้ำตาร่วงหล่น เธอบอกด้วยน้ำเสียงอันสั่นเทาว่า “ไม่ทําไม แคเหนื่อย ไม่อยากมีชีวิตแบบนี้อีกต่อไปแล้ว”
“ชีวิตแบบนี้มันเป็นยังไง”
เธอเงียบ แม้ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง ประโยคนั้นก็ยังไม่ ถูกถ่ายทอดออกมา
ปยุตหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ขึ้นมาสวมใส่ ทีละชิ้น จากนั้นจึงเดินไปที่หน้าต่างฝรั่งเศส จุดบุหรี่ขึ้นสูบ ฟังเสียงคลื่นของทะเลที่ห่างไกล
เกิดความเงียบงันขึ้นเป็นระยะเวลานาน เขาหันหลังให้ กับเธอ ในขณะที่เธอ ยืนอยู่ในที่มืดและร้องไห้
คลิก! โคมไฟระย้าที่ปิดอยู่สว่างขึ้นทันที ความสว่าง กะทันหันทำให้ปรับสภาพสายตาไม่ทัน
“เป็นเพราะคุณเป็นหมันน่ะเหรอ”
คำพูดที่แผ่วเบาของปยุต ทำให้ผลินตะลึงอย่าง ประหลาดใจ เธอไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่ได้ยิน เหมือนกับที่ป ยุตเองก็ไม่เชื่อ ว่าเธอจะขอหย่าในค่ำคืนที่แสนวิเศษเช่นนี้ เหมือนกัน
“คุณรู้ได้ยังไง”
หลังจากความเงียบที่ยาวนาน ผลินก็ถามด้วยเสียงอัน
สั่นเทา
ปญฺตสูบบุหรี่เข้าอย่างสุดแรงรวดเร็ว แต่ไม่มีควันออกมา เขากลืนควันขมเข้าไปในท้อง
“ผมรู้นานมาแล้ว ตั้งแต่ในคืนที่คุณไปอเมริกา”
น้ำตาของผลินเหมือนไข่มุกที่แตกกระจาย ไม่สามารถ หยุดร่วงหล่นได้ เธอปิดปากอย่าสิ้นหวัง แต่ก็ยังคงไม่ สามารถระงับการร้องไห้จากอาการช็อกได้
“ในคืนนั้น คุณไม่ได้อยู่ข้างผม ผมคิดถึงคุณมาก ผมไปที่ ห้องลับของคุณ นอนบนเตียงของคุณ แล้วผมก็บังเอิญไป เห็นแบบฟอร์มการตรวจร่างกายของคุณที่ใต้หมอน ตอนนั้น หัวใจของผมเหมือนถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ มันเจ็บมาก คิดถึงความผิดปกติก่อนที่คุณจะไป ผมก็เพิ่งจะเข้าใจมัน กลับ กลายเป็นว่าภายใต้รอยยิ้มของคุณ มีปัญหาที่หนักมากซ่อน ไว้…….….”
ผลินร้องไห้หนักขึ้น ในที่สุดก็เข้าใจวันนั้นที่อเมริกา ว่า ทําไมปยุตถึงโทรหาเธอกลางดึก ทําไมเธอถึงคิดว่าเขา แปลก
“ถ้าอย่างนั้น ที่พูดว่าไม่ชอบเด็กเพราะได้อ่านใบตรวจ ร่างกายแล้ว คุณพูดเพื่อปลอบใจฉันเหรอ”
ปญฺตสูบบุหรี่หนักขึ้นอีก พยักหน้ายอมรับ “อืม”
ไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป เธอร้องไห้ออกมาอย่าง หนัก “ทำไม ทำไมรู้อยู่แล้วแต่ไม่ถามฉัน ทำไมบอกว่าชอบ เด็ก แค่ต้องการที่จะปกปิดความปรารถนาที่จะเป็นพ่อของ คุณเพราะกังวลเกี่ยวกับความรู้สึกของฉันงั้นเหรอ”
หัวใจเธอเจ็บปวดมาก ร่างกายของเธอสั่นไหวรุนแรง เลือดในกายเธอไหลย้อนกลับ มีช่องว่างเกิดขึ้นภายใน จิตใจ ความรู้สึกเดียวของเธอตอนนี้มันคือความเจ็บปวด จากผู้ชายที่เธอรักสุดหัวใจ
ปยุตดับก้นบุหรี่ในมือ เดินเข้าไปหาเธอช้า ๆ ยืดแขน แข็งแรงโอบกอดใกล้ชิดผลินจากด้านหลัง
“เพราะว่าผมรักคุณ ทุกอย่างที่ผมทำทั้งหมด เป็นเพราะ ผมรักคุณ เด็กเป็นสิ่งสำคัญก็จริง แต่คุณสำคัญกว่าเด็กมากนัก ผมไม่มีลูกไม่เป็นไร แต่แน่นอน ไม่มีคุณไม่ได้”
ประโยคเดียว ไม่มีคุณไม่ได้ ทำให้ผลินร้องไห้อย่าง ขมขื่น ความรักก็เหมือนกุหลาบทะเลทรายที่เบ่งบานใน ทะเลทราย มีลักษณะที่สวยงามและมีเสน่ห์ แต่ข้างในมัน เป็นพิษ เมื่อคุณชื่นชมมัน คุณจะรู้สึกมีความสุข แต่เมื่อคุณ สัมผัสมัน มันก็ไม่ลังเลที่จะทำให้คุณเจ็บปวด บางทีวิธีเดียว ที่จะหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด ก็คือไม่ต้องสัมผัสมัน แต่ทว่า ชีวิตที่ปราศจากความรัก จะเป็นอย่างไร ชีวิตที่ปราศจาก ความรัก สําหรับคนคนหนึ่ง จะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร…
“คุณยุต ฉันกลัวมาก ฉันกลัวว่าสักวันหนึ่งในอนาคต ความ รักของคุณที่มีให้กับฉันจะเปลี่ยนจากน้ำตกเป็นกระแสน้ำนิ่ง ในลําธาร ถึงตอนนั้น ฉันจะทำยังไงดี”
“ไม่มีทางที่วันนั้นจะมาถึงอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น อย่า พูดเรื่องไร้สาระเกี่ยวกับการหย่าร้างอีก ความคิดที่ทําให้ไม่ สบายใจ จะสร้างปัญหาให้กับอนาคต อย่าคิดถึงอนาคตที่ไม่ มั่นคงอีกเลย ไม่ต้องคิดมากอีกแล้ว เข้าใจไหม”
“แต่ฉันไม่สามารถมีลูกให้คุณได้ คุณเป็นลูกชายคนเดียว ของครอบครัว ครอบครัวที่มีธุรกิจใหญ่โตของคุณจะต้องมี คนสืบทอด…”
“แต่ไหนแต่ไรมา ก็ไม่สามารถมีได้ทั้งปลาและอุ้งเท้าหมี ครอบครัวที่มีลูกจำนวนมาก ก็จะไม่มีความรู้สึกที่แข็งแกร่ง ระหว่างพวกเขาเหมือนกับที่เรามี ดังนั้นผมจะมีความรักที่ ไม่มีใครเคยได้รับแม้แต่พวกลูก ๆ ที่เพ้อฝัน มันไม่สำคัญเลยถ้าคุณจะไม่มีลูก ไม่ใช่เพื่อปลอบใจคุณ แต่ตั้งแต่เริ่ม ก็ มีความคิดแบบนี้”
คําพูดของความหมายความรักที่ลึกซึ้งของปยุตสัมผัส ไปถึงหัวใจของผลิน แต่เธอไม่ได้สับสนกับความรู้สึกอบอุ่น นี้แล้วลืมความโหดร้ายของความเป็นจริง เธอกล่าวด้วย นํ้าตา
“คุณยุต คุณไม่ควรทำดีกับฉันแบบนี้ ยิ่งคุณทำดีกับฉัน มากเท่าไร ฉันยิ่งรู้สึกผิดต่อคุณมากเท่านั้น ที่คุณยอมรับฉัน มันสะท้อนให้เห็นถึงความไม่เห็นแก่ตัวของคุณ แต่ถ้าฉัน ตอบรับคุณ มันสะท้อนให้เห็นถึงความเห็นแก่ตัวของฉัน ฉัน ไม่สามารถไขว่คว้าความรู้สึกนี้ไว้ได้ โดยที่ฉันไม่กังวลความ รู้สึกของคนรอบข้าง พวกเราไม่มีทางสร้างความสุขของเรา บนความทุกข์ทรมานของใครได้หรอก”
“ใครทุกข์ทรมาน จันทรเหรอ”
“พ่อแม่ของคุณ คุณไม่คิดเหรอ พวกเขายังจะสามารถ ยอมรับผู้หญิงที่ไม่สามารถสืบทอดวงศ์ตระกูลของพวกเขา ได้ได้ยังไง”
ปยุตถอนหายใจและพูดเสียงเนือย “เรื่องเด็กน่ะคุณไม่ ต้องคิดมากอีกแล้ว ผมคิดเอาไว้แล้ว ถ้าเราไม่สามารถมีลูก ได้ภายในปีหรือสองปีนี้ ก็แค่รับอุปการะเด็กสักคน”
รับอุปการะเด็ก…
ผลินใจกระตุก “มันทำได้เหรอ”
“ทำไมไม่ได้ล่ะ ไม่ว่าจะเป็นลูกแท้ ๆ หรือลูกบุญธรรม ตราบใดที่เราจริงใจกับเขา ก็จะไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น
ผลินก้มหน้าลง จากนั้นเธอก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง
ปยุตกอดเธอด้วยความรักสุดหัวใจ เอาหน้าผากแนบ กับหน้าผากของเธอ สะอื้นและพูดว่า “ลิน มันก็แค่นี้ นี่คือ ทั้งหมด หลังจากนี้ อย่ามีความลับกับผมอีก ไม่ว่ามันจะ ยากลำบากมากแค่ไหน พวกเราต้องเผชิญมันไปด้วยกัน และอย่าทำแบบนี้กับผมอีก อย่าพูดคำว่าหย่าออกมาง่าย ๆ พูดคำนี้ออกมา มันเจ็บยิ่งกว่าที่คุณแทงผมด้วยมีดลงบน หน้าอกเสียอีก”
“ได้ ฉันจะไม่พูดอีกแล้ว…
แม้แต่หัวใจที่ทำจากหิน เมื่อมีความจริงใจเข้ามา เมื่อนั้น หินก็กะเทาะออก นับประสาอะไรกับใจของผลิน ที่มันทำมา จากเลือดเนื้อ
“เอาล่ะ อย่าร้องไห้อีกเลย ผมหิวแล้ว”
ปยุตเอื้อมมือออกมาค่อย ๆ เช็ดรอยน้ำตาออกจากตา ของเธอ และถอนหายใจ จากนั้นก็พูดล้อเล่นว่า “อา ผมเคย คิดว่าต้องหาภรรยาที่เชื่อฟัง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า หากจะ หาภรรยาก็ต้องหาคนที่จะไม่ร้องไห้ด้วย อย่างนี้แล้ว ก็จะได้ ไม่รู้สึกเป็นทุกข์เมื่อได้เห็นน้ำตาของเธอทั้งวัน
ผลินหัวเราะทั้งน้ำตา พูดด้วยเสียงแข็งขันว่า “พวกเรา ไปทานข้าวกันเถอะ”
พวกเขาจับมือกันไปที่ห้องนั่งเล่น ก๋วยเตี๋ยวมะเขือเทศ สองชามบนโต๊ะเย็นหมดแล้ว แช่อยู่ในน้ำซุปเป็นเวลานาน ทําให้เส้นก๋วยเตี๋ยวอึด ปยุตยิ้มและเอ่ยถาม “นั่นก็เป็นสิ่งที่ คุณทําเพื่อผมเหรอ”
ผลินรู้สึกเขินอายเล็กน้อย หยิบชามบะหมี่แล้วพูดว่า “ฉันจะไปทำมาให้คุณใหม่
“ไม่ต้องหรอก”
ปยุตคว้าเอาชามจากเธอไว้ “หิวจะตายแล้ว ทานกัน เถอะ”
เมื่อพูดอย่างนั้นจบ เขาก็ดึงเก้าอี้และนั่งลง ใช้ตะเกียบ หมุนวนเส้นก๋วยเตี๋ยวเข้าด้วยกันและใส่เข้าไปในปาก เคี้ยว แล้วพูดว่า “เมื่อคุณหิวคุณก็จะกินทุกอย่างที่ขวางหน้า ยิ่ง กว่าอาหารอันโอชะอย่างหูฉลามเป๋าฮือ สิ่งนี้มันอร่อยกว่า มาก”
ผลินฝืนยิ้มอย่างขมขื่น นั่งลงพร้อมกับเขา และเริ่มทาน มันด้วยกัน
“คุณยุต ถ้ามันไม่อร่อยคุณก็อย่าฝืนทานเลย ถึงแม้ว่ามัน จะเป็นแค่มื้อเย็น แต่ก็ไม่สามารถทำได้อย่างอิสระหรอกนะ ถ้าคิดแต่ว่ามันก็ไม่เลว ก็จะทำให้คุณติดเป็นนิสัย มันจะนำมาซึ่งความยากลำบากให้กับชีวิตของคุณอย่างมาก”
ปยุตตกใจ รู้ว่าผลินหมายถึงอะไร เขายิ้มจนเห็นฟัน “ไม่หรอก ผมทำมันแค่บางครั้งในเรื่องของอาหารการกิน ส่วนในเรื่องอื่น ๆ มันเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน โดยเฉพาะ เรื่องผู้หญิง”
“คุณเคยแต่งงานมาหลายครั้งแล้ว แค่นั้นมันไม่เพียงพอ เหรอ”
“ตอนนั้นมันไม่เลว แต่หลังจากนั้นถึงจะไม่เลวยังไงก็ทำ ไม่ได้แล้ว”
“ทำไม”
“เพราะว่ามีผู้หญิงที่แข็งแกร่งมากคนหนึ่งบอกผมว่าเธอ จะเป็นจุดสิ้นสุดในการแต่งงานของผม ตอนนั้นไม่เห็นด้วย และแม้กระทั่งหัวเราะเยาะความคิดของเธอ แต่ตอนนี้ดู เหมือนว่า ผมจะตกอยู่ในกำมือของเธอแล้วจริง ๆ”
ผลินมุมปากยกยิ้ม กระแสอบอุ่นวิ่งเข้าสู่หัวใจที่เย็น เยือก ถ้าจะถามเธอตอนนี้ว่าอะไรคือความสุข เธอจะไม่ลังเล เลยที่จะตอบว่าความสุขก็คือ ในคืนเดือนเมษายน ก๋วยเตี๋ยวมะเขือเทศใส่ไข่กับคนที่รัก
การแต่งงานระหว่างไวภพและชื่นใจในที่สุดก็ตัดสินใจ ว่าเป็นวันที่สิบห้าเมษายน กำหนดวันที่แน่นอนนี้มีเพียงสาม คนเท่านั้นที่รู้ ก็คือทัตดา ผลิน และมนต์ตรี
เมื่อทัตดาเห็นว่าลูกชายดูเหมือนจะจริงจังก็รู้สึกกังวล เธอบังคับตัวเองให้โทรไปนัดมนต์ตรี คนสองคนที่หย่ากัน มานานในที่สุดก็เจอกันที่ร้านกาแฟ
กว่าสิบปี คู่ที่ไม่ได้เจอกันมานานกว่าสิบปี หลังจาก มองกันและกันในช่วงเวลาสั้นๆ ก็เริ่มต้นด้วยหัวข้อเดียวที่ สามารถพูดคุยกันได้สำหรับคนที่แยกกันไปแล้ว
“คุณรู้ไหมว่าลูกชายกำลังจะแต่งงาน
“แล้วคุณจะทำอะไรบ้าง
“อวยพรเขา”
“คุณ…”
ทัตดาไม่คาดคิดว่ามนต์ตรีจะพูดแบบนี้กับเธอ อดที่จะ โกรธไม่ได้ “คุณไม่คิดเหรอว่านี่เป็นการขาดความรับผิด ชอบต่อเขา”
มนต์ตรีพูดด้วยรอยยิ้มเยาะ “เมื่อเทียบกับคุณที่ทิ้งเข ตอนอายุแปดขวบ กับผมที่เลี้ยงเขามายี่สิบกว่าปี อะไรกันที่ เรียกว่าขาดความรับผิดชอบ”
ทัตดารู้ว่าตัวเองผิด หยิบกาแฟที่ด้านหน้าขึ้นมาดื่ม “ยัง ไงก็ตาม ฉันหวังว่าคุณจะหยุดเขาได้”
“เหตุผลอะไร ทำไมผมต้องหยุดเขา
“เขาไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น ที่เขารักเป็นผู้หญิงคนอื่น”
“เป็นใครล่ะ ใครจะไปบังคับให้เขาแต่งงานกับคนที่เขา ไม่รักได้” มนต์ตรีจ้องมองเธออย่างรวดเร็ว “อย่ามายุ่งเรื่อง ของผม ก็ไม่รู้หรอกนะว่าคุณทำอะไรลงไปแล้วบ้าง คุณที่ เคยเป็นแม่ที่เห็นแก่ตัว ถ้าลูกชายต้องไม่มีความสุข มันก็ เป็นความรับผิดชอบของคุณทั้งหมด”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ