ตอนที่ 148 ไม่ได้อย่างเด็ดขาด
ฟ้าค่อยๆมืดลง ลมเบาๆพัดไปพัดมาที่คนทั้งสองบนยอด เขา ปยุคก้มหัวมองผลินในสายตา หลับสนิทแล้ว เขาไม่ รบกวนเธอตื่น เปลี่ยนท่าแล้ว ให้เธอหลับสบายขึ้นหน่อย
ยากที่ใจของผลินจะได้ผ่อนคลายความเหนื่อยล้าสัก ครั้ง ครั้งนี้หลับไปเกือบสองชั่วโมง ตื่นขึ้นมา มืดสนิทไป หมด เธอตกใจ ถามอย่างตะลึง”นี่พวกเราอยู่ที่ไหน”
ปยุตยิ้มอย่างอารมณ์ไม่ดี”คุณหลับจนโง่ไปแล้วหรือไง อยู่ที่ไหนยังไม่รู้”
“พวกเรายังอยู่บนเขาหรือ”
เขายื่นมือไปเคาะหน้าผากเธอ แน่นอนอยู่บนเขา หาก ไม่ใช่ครึ่งทางคุณระบายลมจะกลับมาให้ได้ ตอนนี้พวก เรา อาบ อ่นเสร็จนอนสบายบนเตียงแล้ว”
เธอผิดหวังถอนหายใจ“งั้นคุณทำไมไม่ปลุกฉัน
“หลับเหมือนหมู อาจเรียกแล้วก็เรียกไม่ตื่น
ผลินจ้องตาเขา มองป่าล้อมรอบ อดไม่ได้ที่จะหวาด กลัว“พวกเรารีบลงเขาเถอะ”
“เท้าของคุณเดินได้ไหม
“ดูเหมือนยังไม่ได้
“งั้นคอยดูอีกสักครู่ ฉันโทรศัพท์กลับบ้านแล้ว คอยสักพัก มีคนมารับพวกเรา
“รับพวกเราทำไม คุณแบกฉันลงเขาก็ได้แล้ว”
ปยุตตบไหล่เธอ พูดจริงใจและปรารถนาดีว่า“คุณดูให้ ดี ตอนนี้ค่ำแล้ว ไม่ใช่กลางวัน ตาของฉันไม่ค่อยดี หากว่า ทำคุณตกจะทำยังไง”
“ควรจะไม่ร้ายแรงแบบนั้น
“เพื่อความปลอดภัย ยังต้องคอยคนมาค่อยพูด ตรงกัน ข้ามเสียเวลาไปทั้งบ่ายแล้ว ก็ไม่สนใจขณะนี้”
ผลินคิดแล้วก็ใช่ มีดขนาดนี้ยื่นมือออกไปยังมองไม่เห็น ห้านิ้ว หากเกิดรื่องขึ้นก็ยิ่งยุ่งอีก
“หิวไหม”
เธอพยักหน้า นิดหน่อย”
“ตอนที่คุณออกจากบ้านไม่ได้เอาของกินมาใช่ไหม นี่คือ อะไร”
ปยุตชี้ถุงพลาสติกข้างเท้าเธอ อยากยื่นมือไปหยิบ ผลินรีบซ่อนไว้ข้างหลัง“ไม่มีอะไร
“ไม่งั้นคุณคอยอยู่ที่นี้อย่าขยับ ฉันไปวัดภูเขาหลวงหา ของกินให้คุณ”
“ไม่ได้”
เธอกอดเขาไว้ แนบอกเขาพูดว่า “ฉันกลัว”
ปยุตยิ้มอย่าตามใจกลัวอะไร ในอาณาเขตวัดยังมีคนทํา อะไรคุณได้”
“ฉันยอมหิวตายก็ไม่อยากตกใจตาย คุณที่ไหนก็ไม่ต้อง
เห็นตัวเธอสั่นเล็กน้อย ปยุตส่ายหน้าไม่มีทางเลือก ได้ ผมไม่ไปแล้ว อยู่เป็นเพื่อนคุณข้างๆ
ในความมืด สองคนตัวติดกันแน่น ปยุตพูดทันทีว่า “ผม หิวแล้ว”
“ทนหน่อย ฉันก็หิว
ผลินฟังไม่เข้าใจความหมายเป็นนัยของเขา ยังเข้าไป ในอ้อมกอดของเขา หน้าแนบอกอบอุ่นของเขา สองมือ โอบเอวของเขา
ไม่รู้เพราะอะไร เวลานี้ เธอกลัวสูญเสียเขาขนาดนี้ กลัว มากกลัวมาก กลัวไปทั้งตัว ทั้งหัวใจย่อเข้าด้วยกันแล้ว
ปยุต เชยคางเธอถามว่า”จูบผมหน่อยได้ไหม
ผลินไม่ได้พูด เพียงแค่มองหน้า ขยับตัวขึ้นเล็กน้อย จูบ เบาๆบนปากผู้ชายที่ฉลาดหลักแหลม
จูบนี้รุนแรงเกินไป ปยุตลูบปากของเขา มองเธองงๆ หน้าเธอแดง กำลังอยากออกจากอ้อมอกของเขา ยังไม่ทัน ยกเอวขึ้น ก็โดนเขาดึงแขนลากกลับมา
เขาพลิกตัวกลับ กดเธอลงบนพื้น ต่อมาพูดเสียงแหบ ว่า”เดิมทีแค่อยากจะขอจูบเดียว แต่ตอนนี้ดูแล้ว จูบเดียว ไม่ พอแล้ว
ผลินทั้งตกใจทั้งอาย มองไปรอบๆเตือนเขา“อาณาเขต วัด ไม่ได้เด็ดขาด 11
พื้นแข็งมาก ไม่นุ่มสบาย กดจนเธอเจ็บ เธออยากลุก ขึ้น โดนกดบ่ากลับไปอีก เสื้อของเธอโดนถอดออกครึ่งหนึ่ง มองเห็นยกทรงสีดำกับผิวขาวจั๊ว
ผลินนอนในอ้อมอกของปยุตร้อนไปหมด ปิดตาครึ่งนึง มองพระจันทร์ที่ลอยเด่นฟ้าไกลๆ หน้าอกขยับขึ้นลงอย่าง แรง
ปยุตหยิบผ้าเช็ดมือจากในกระเป๋ากางเกง หลังจาก จัดการเสร็จ เขาอุ้มเธอขึ้นมาอย่างนุ่มนวลพูดว่า”รีบใส่ เสื้อผ้า คนใกล้จะมาถึงแล้ว
เขาหยิบเสื้อผ้าบนพื้นใส่อย่างนุ่มนวลมากกว่าตอนท ถอดอย่างรีบร้อน เพียงแต่ว่าตอนที่ติดกระดุมให้เธอ ยัง สนุก ที่จะแหย่เธอเล่นอีกรอบ
สี่ห้าคนที่กำยำของตระกูลทรัพยสานมาถึง ผลินจ้อง พวกเขายกเปลมา ถามอย่างตกใจว่า“โอเว่อร์ไปเปล่า ”
“ไหนๆมาแล้ว ขึ้นไปนอนเถอะ”
ดีกว่าให้ลูกจ้างผู้ชายแบกภรรยาสาวของเขา ปยุตพอใจ มากกับเปลหาม
“ฉันไม่นอน จะนอนคุณนอนเอง”
ผลินมองบน ไม่ใช่ใกล้จะตาย นอนเปลหาม
“คุณนายน้อย ท่านผู้หญิงกำชับแบบนี้ คุณก็อย่าทำให้ ลูกจ้างอย่างพวกเราลำบากเลย”
ชายคนหนึ่งพูดขอร้อง คนที่เหลือต่างพากันพูดตาม ใช่ ครับ ใช่ครับ ลมแรงแบบนี้ ไม่แน่อีกเดี๋ยวฝนจะตก
ผลินกำลังสับสน มองลูกจ้างชายที่มาช่วยมีท่าทีร้อนใจ เธอหายใจเข้าลึกๆก็ได้”
ปยุตอุ้มเธอไปนอนบนเปลหาม จากนั้นหลายคนรีบก้าว ลงจากเขา รถของปยุตจอดที่ริมถนน เขาย้ายผลินมาบน รถของเขา แล้วสั่งว่า พวกเธอกลับไปได้ล่ะ ฉันพาคุณนายน้อยไปโรงพยาบาลเช็คสมอง”
ผลินโกรธเอามือตบบนบ่าเขา พูดอย่างโมโห“คุณที่ต้อง เช็คสมองมากกว่า
ถึงหน้าประตูโรงพยาบาล ปยุตลงจากรถก่อน ไปเปิด ประตูรถให้ ยื่นสองมือออกไป“มาสิ”
ผลินละอายที่ให้เขาอุ้มเข้าไป ลองคิดอยากกระโดดวิ่ง ขาเดียวเข้าไป ผลคือเท้ายังไม่ยืนมั่นคง สองเท้าก็ล้มกับ พื้นแล้ว เศร้ากับที่เพิ่งคิด แต่ความจริงคือเท้าเธอไม่เจ็ แล้วอย่างกับปาฏิหารย์
“เฮ่อ เป็นยังไงบ้าง ไม่เจ็บแล้วหรือ”
เธอแปลกใจเดินไปกี่ก้าวแล้วเดินกลับมา ไม่เจ็บแล้ว จริงๆพระเจ้าช่วย นี่เรื่องอะไรกัน
ปยุตยืนพิงประตูรถอย่างโกรธ กอดอกพูดว่า”ถึงตอนนี้
คุณกล้าแกล้งฉันเล่นใช่ไหม”
เธอรีบยกมือขึ้น“ฉันสาบานได้ ไม่ได้แกล้งคุณเล่นเด็ด ขาด ตอนบ่ายเวลานั้นขยับไม่ได้จริงๆ”
ผลินใจจริงรู้สึกเบื่อ ขยับตัวอีกหลายครั้ง สรุปอย่าง ประหลาดใจ เวทมนตร์แล้ว”
“ดีแล้ว หากว่าหายดีก็กลับกัน ขึ้นรถ
ปยุตหาวนอนหลายครั้ง ตัวเขาทั้งเหนอะทั้งแฉะ หลัง จากกระตือรือร้นเหงื่อแตกหลายครั้ง อยากรีบกลับบ้านไป อาบนําอุ่นให้สบาย
ผลินกลับเข้าไปนั่งในรถอีก ยังรู้สึกประหลาดใจกับเท้า ของเธอ มิน่าตลอดทางไม่รู้สึกเจ็บเลย คงไม่ใช่เทพเจ้า คุ้มครอง รักษาเท้าเธอให้หายเจ็บอย่างเงียบๆ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เธอทำให้อาณาเขตวัดแปดเปื้อน เทพเจ้าไม่
ลงโทษเธอก็นับว่าดีแล้ว ยังคุ้มครองเธอ เป็นไปได้ยังไง
รถกําลังแล่นไปคฤหาสถ์นภา เปลือกตาทั้งสองข้างของ เธอกำลังจะหลับอย่างไม่รู้ตัว แม้ว่าเมื่อกี้เพิ่งหลับไปสอง ชั่วโมง แต่ฉากสัมพันธ์สวาทนั้นเอาเรี่ยวแรงทั้งหมดของ เธอไป
เอียด
ป.ตรีบเบรครถกะทันหัน ทำให้ผลินที่กำลังหลับตกใจ ตื่นขึ้นมา เธอถามอย่างตื่นตระหนก เป็นไรไป
มองไปข้างหน้า ขณะนี้ยิ่งประหลาดใจ ร้องออกไป ว่า“ชเยศ”แล้วเปิดประตูลงไป
ผลินเดินมาหาคนที่ขวางอยู่หน้ารถ ถามอย่าง ตกใจ“ชเยศ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
เธอไม่ได้เจอชเยศมาครึ่งปีแล้ว เวลานี้ชเยศมาอยู่ตรง หน้า ดูซูบผอมเห็นแล้วสงสาร ชเยศพอมองเห็นเธอก็พุ่งเข้าไปกอดเธอร้องไห้โฮ
“ผลิน คุณพ่อบอกเธอไม่เอาฉันแล้วใช่ไหม ผลิน เธอไม่ เอาฉันแล้วจริงๆหรือ
ผลินที่เศร้าตบหลังเขา อย่าร้องไห้ อย่าร้องไห้ ฉัน ไม่ใช่ไม่เอาเธอ
“งั้นเพราะอะไรนานแล้วไม่มาหาฉัน ฉันคิดถึงเธอมาก”
ปยุตก็ลงจากรถ มองเห็นผู้ชายแปลกหน้ากอดภรรยา เขาพูดคิดถึง รีบถลาเข้าไปอย่างรวดเร็ว แยกพวกเขาสอง คนออกจากกัน พูดอย่างโกรธว่า”เว่ย เว้ย เว้ย ทําอะไร
“เขาเป็นใคร”
ชเยศสูดหายใจ ถามผลินด้วยสีหน้าว่างเปล่า ผลินกลัวสะเทือนใจเขา พูดโกหกว่า “เขา พี่ชายฉัน” พูดประโยคนี้ออกมา ชเยศสับสนแล้ว ปยุตโกรธแล้ว “ผลิน เธอมีพี่ชายตั้งแต่เมื่อไหร่” ชเยศถามอย่างไม่เข้าใจ
ผลินยิ้มๆ“อืม มีนานแล้ว ฉันไม่เพียงแต่มีพี่ชาย ฉันยังมี น้องสาว
“อ้อ ฉันรู้ฉันรู้ ครั้งที่แล้วผู้หญิงอัปลักษณ์คนนั้นพาฉันไป หาเธอ
ผลินพยักหน้า ในใจรู้ดีว่าเขาหมายถึง ชุดา
“คุณพูดว่าฉันเป็นอะไรกับคุณนะ”
ปยุตจ้องถามผลินด้วยสีหน้าโกรธ หนึ่งชั่วโมงก่อนเขา ทำหน้าที่สามีของเธอ หนึ่งชั่วโมงต่อมาเธอแนะนำเขาเป็น พี่ชายเธอ เขาจะระงับอารมณ์โกรธนี้ได้ยังไง
“คุณตามฉันมา”
ผลินยิ้มแข็งๆกับชเยศ ออกแรงลากประยุตมาอยู่ตาม ลำพัง พูดเสียงแหบว่า“เขาคือชเยศ
“ดังนั้น”
ปยุตเลิกคิ้ว เพราะว่าเขาคือชเยศ ดังนั้นเขาเลยต้อง เสียสละปลอมตัวเป็นพี่ชายใช่ไหม
“เขาคือคนที่พิการทางสมอง
“ดังนั้น”
“เขาคือชเยศ คนที่พิการทางสมอง ดังนั้น คุณจะมา ทะเลาะกับเขาเหมือนคนทั่วไปไม่ได้”
ให้เวลาเธอห้านาที จัดการส่งเขากลับไป
ปยุตไม่สนว่าเขาจะพิการทางสมองหรือเป็นผื่นคัน สรุป เขาไม่อยากเห็นหน้าผู้ชายอื่นที่ไม่ใช่เขากอดภรรยาของ เขาร้องไห้จะเป็นจะตาย เหมือนพลัดพรากจากกัน
“นี่ดึกมากแล้ว ฉันจะส่งเขากลับไปที่ไหน”
ผลินมองหน้าเขา หมุนตัวเดินไปหาชเยศ
“คอยสักครู่”ปยุตดึงเธอไว้”งั้นคุณกะจะทำยังไง”
“ยังทำไงได้ กลับบ้านก่อน”
“อะไร”
ปยุตจ้องตาโตอย่างเปิดเผยต่อหน้าฉันคุณพาสามีเก่า กลับบ้าน
“สามีเก่าอะไร พวกเราแค่มีสัญญาหมั้นหมาย ไม่ได้ แต่งงานกันเป็นทางการ หากว่าฉันหย่ากับคุณ แล้วแต่งงาน กับเขา พาคุณกลับบ้าน งั้นถึงเรียกว่าสามีเก่า
ปยุตหัวหมุนกับเธอ แสดงออกชัดเจน“ฉันบอกคุณ zmไม่เห็นด้วย
ผลินถอนหายใจยาวๆ ไม่เห็นด้วยใช่ไหม ได้ งั้นฉันพา ไปพักโรงแรม
“ผมยิงไม่เห็นด้วย
ปยุตโกรธจนหน้าเขียว ชายโสดหญิงม่าย พวกคุณพัก โรงแรมไหน
“เขาเป็นคนสติไม่สมประกอบ
“สติไม่สมประกอบแล้วไง คุณกล้ารับรองไหมว่าคนสติไม่ สมประกอบไม่เข้าใจเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชาย กับผู้ หญิง”
ผลินก่ายหน้าผากไม่รู้จะพูดอะไร”คุณอันนี้ก็ไม่เห็นด้วย อันนั้นก็ไม่เห็นด้วย ทำยังไงคณถึงจะเห็นด้วย ตรงกันข้าม ฉันพูดตรงนี้เลย ชเยศมาหาฉันแล้ว ฉันไม่สนใจเขาไม่ได้”
ปยุตเห็นเธอท่าทียืนยัน รู้นิสัยเธอดี จําเป็นต้องอดทน ถอยก้าวนึงพูดว่า “ได้ได้ พาเข้ามา
“ขอบคุณที่รัก”
เมื่อเขาให้ความอบอุ่นแก่เธอ สีหน้าเย็นชาของเธอก็ หายไป ยิ้มอย่างอ่อนโยนกับเขา
“ฉันเตือนเธอก่อน ให้เขาพักอยู่แค่คืนเดียวเท่านั้น พรุ่งนี้ ฟ้างสาง มาจากที่ไหนฉันส่งกลับไปที่นั่น”
ผลินไม่ฟังใคร เดินไปตรงหน้าชเยศ พูดเบาๆว่า ชเยศ กลับบ้านกับฉันนะ
ทั้งสามคนเข้าไปห้องรับแขก คนในบ้านหลับกันหมด แล้ว ผลินถามชเยศ“หิวไหม
“อืม”
ชเยศพยักหน้าแรงๆ เสียงท้องร้องโครกคราก
“เธอนั่งรอที่นี่ก่อน ฉันไปห้องครัวต้มมาม่าให้เธอกิน”
“ก็ได้”
ชเยศนั่งบนโซฟาอย่างเชื่อฟัง ผลินรีบเข้าห้องครัวทันที คาดผ้ากันเปื้อนเริ่มรีบทำอาหาร
ปยุตโกรธมาก เธอกล้าลืมเขาที่อยู่ตรงนี้ ก็ไม่ถามเขาหิว
ไหม สนใจแต่คนสติไม่สมประกอบนี้
“เว่ย คุณหาที่นี่เจอได้ยังไง”
เขานั่งตรงข้ามคนสติไม่สมประกอบ แปลกใจถามอย่าง
ดุร้าย
ชเยศตั้งใจเตือนเขาด้วยสายตา แต่ไม่ตอบคำถามของ
เขา
กินของเขาอยู่บ้านเขายังกล้าไม่มองหน้าเขา ปยุตตบโต้ “ผมถามนายอยู่ เป็นใบ้หรือไง”
ผลินที่อยู่ในห้องครัวได้ยินเสียงจากห้องรับแขก รีบวิ่ง ออกไปถาม เกิดไรขึ้น
นํ้าตาชเยศไหลออกมา โดนรังแกวิ่งมาฟ้องผลิน ผลิน เขาดุมาก”
ผลินกวาดตามอง เตือนอย่างโกรธ คุณพูดเสียงเบา หน่อยกับเขาได้ไหม ดูสิทำให้เขาตกใจแล้ว”
ปยุตเลิกคิ้วหลายครั้ง สูดหายใจเข้า อยากจะเอาชเยศ ใส่กระเป๋าโยนออกไปนอกโลก“ฉันทำไมโหดกับเขา ฉันก็ ถามเขา หาที่นี่เจอได้ยังไง”
“นี่ไม่ต้องให้คุณถาม คอยสักครู่ฉันจะถาม คุณไปนอน เถอะ”
“ผมยังไม่กินข้าว
“ฉันไม่ได้ต้มของคุณ”
ผลินหมุนตัวกลับห้องครัวอีก ทำเอาประยุตค้างอยู่กับที่ โมโหจนเกือบจะเป็นลม
ขึ้นข้างบนอย่างรำคาญ หลังอาบน้ำอุ่นนั่งบนโซฟาคอย สองคนข้างล่างขึ้นมา คอยไปสี่ห้าสิบนาที ถึงได้ยินเสียง เท้าดังมาจากนอกประตู
เขาเปิดประตูออกไป ผลินถามอย่างแปลกใจ“คุณยังไม่หลับหรือ”
ปยุตจ้องเธออย่างตำหนิ พูดง่าย ผู้ชายที่สติไม่สม ประกอบรบกวนภรรยาของเขา เขาหลับลงถึงแปลก
ผลินพาชเยศมาที่ห้องรับแขก ต่อมาพูดกับเขาว่า“ชเยศ คณอาบนําก่อน”
ชเยศส่ายหน้า ดึงแขนเสื้อเธอไม่ปล่อย
“ฉันไม่ไป ฉันอยู่ที่นี่คอยคุณออกมา”
ผลินรู้เขาขาดความอบอุ่น ดังนั้น อดทนมากในการ ปลอบเขา
“คุณไม่ต้องหลอกฉัน ไม่ต้องเหมือนเมื่อก่อน พูดว่าไม่ไป แต่ต่อมาหาเธอไม่เจออีกแล้ว”
“อืม วางใจเถอะ ครั้งนี้ไม่ไปจริงๆ”
ผลินรับรองอีกครั้ง ชเยศถึงจะวางใจเข้าไปห้องอาบน้ำ
ปยุตที่คอยข้างประตูมองเห็นฉากนี้ไม่รู้จะหัวเราะหรือ ร้องไห้ดี ตำหนิว่า “ขงจื่อพูดว่า บนโลกใบนี้คนโง่กับคนเลว คบไม่ได้”
“คือผู้หญิง ”
ผลินไม่มีอารมณ์ถกเถียง
“ในสายตาฉัน เด็กโง่นี้เลี้ยงยากกว่าผู้หญิงมากเลย”
ชเยศเดินเข้าไปในห้องน้ำไม่ถึงสิบนาทีก็ออกมา พอ เดินออกจากประตูห้องน้ำ จับแขนของผลิน”ผลิน พวกเรา ไปกันเถอะ”
ปยุตตะลึง เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ”จะไปไหน”
ชเยศตอบอย่างไร้เดียงสา นอนสิ”
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ