ตอนที่ 138 สัตว์ในร่างมนุษย์(3)

“คุณแม่ตัดสินใจวันนี้

“ท่านตัดสินใจยังไงคุณก็ตกลงเหรอ คุณไม่คัดค้านเธอ บ้างเลยเหรอ”

“แต่ฉันอยากไป

ปยุตขมวดคิ้วเงียบ ๆ และพูดอย่างจริงจัง ถ้าคุณอยาก ไป ผมจะพาคุณไปเอง ทำไมคุณต้องไปกับท่านด้วย

“ฉันยังไม่เห็นหิมะเพชรเลย”

คําของผลินทําให้เขาถึงกับสำลัก ปยุตอธิบายอย่างเก๋ ๆ กัง ๆ ผมอยากพาคุณไปฮอกไกโดจริง ๆ แต่คุณโกรธ และ หนีไปเองจะให้ผมทำยังไงได้ล่ะ

“ฉันไม่โทษคุณ ก็แค่คิดว่าคุณคงงานยุ่ง

“แค่บอกผมมาคำเดียวเท่านั้น พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปทุกที่ เลย อเมริกา อังกฤษ เยอรมัน ฝรั่งเศส ตราบใดที่อยู่บน โลก ใบนี้ เลือกสิ่งที่คุณต้องการได้เลย

“เอาล่ะ คุณก็หยุดล้อเล่นได้แล้ว ฉันไปกับคุณแม่ ไม่ได้จะ ไปกับคนอื่น คุณกังวลเรื่องอะไร”

“ก็เพราะไปกับแม่ของผมน่ะสิผมถึงได้กังวล คุณไม่ได้ดูอายุของท่านเหรอ ที่จริงแล้วท่านมีหัวใจที่ชอบเล่นสนุก บ้า บอมากกว่าพวกเราหนุ่มสาวเสียอีก ท่านจะไม่ไปเที่ยวหรอก คุณจะไม่ได้กลับมาจนกว่าจะสิบวันหรือครึ่งเดือน คุณอย่า ไปดูที่ท่านบอกตอนทานข้าวว่าหนึ่งสัปดาห์ ถ้าหนึ่งเดือน คุณถึงจะกลับมา ผมจะตัดหัวคูณออก!”

ผลินหัวเราะขมขื่น”จริงจังเหรอ”

“ไม่ได้จริงจังมั้ง คุณแต่งงานเข้าครอบครัวเรามาครึ่งปี คุณเห็นท่านเคยไปไหนบ้างหรือเปล่าล่ะ”

“ไม่เคยเห็น”

“ก็นั่นไง ทั้งคุณพ่อผมแล้วก็ยัยณี พวกเราตกลงกันว่าจะ ไม่ปล่อยให้เธอไปไหน เพราะถ้าออกไปก็จะไม่ได้กลับมา หลายวัน ถ้าเป็นแบบนั้นครอบครัวก็จะเป็นกังวลมากใช่ไหม ล่ะ”

“อืม แต่ครั้งนี้คุณสามารถวางใจได้ มีฉันอยู่ด้วย จะกลับมา ตามกําหนดแน่นอน”

“คุณก็ยังตั้งใจที่จะไปอเมริกาอยู่เหรอ”

ปยุตอยากจะเปิดหน้าต่างและโยนเธอออกไปเสียเดี๋ยวนี้ เขาหวังว่าจะได้รับผลลัพธ์ของความรู้สึกที่ดี แต่เธอก็ไม่ ฟัง เลย

“อืม มันต้องไป
“คุณ… ปยุตจ้องมองเขม็ง และถูหน้าอกไปมา” โอย โกรธ จนท้องผมปวดไปหมดแล้ว”

จนที่สุด เขาก็ไม่สามารถหยุดยั้งได้ ผลินยังตัดสินใจที่ จะไปอเมริกากับแม่ของเขา ที่จริงแล้วเขารู้ว่า ที่ผลินแยก จากเขาไปช่วงสั้น ก็เพื่อที่ต่อไปจะได้อยู่ด้วยกันไปอีกนาน แสนนาน

ความรัก คือการเสียสละ การแต่งงาน ก็เป็นเช่นเดียวกัน

ระหว่างทางไปสนามบิน ปยุตทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ ตลอดเวลา หลังจากลงจากรถ ผลินก็ยังไม่พูดอะไรออกมา เขาเดินตามไปกระซิบเตือนแม่“ตกลงกันว่าหนึ่งสัปดาห์นะ ครับ ถ้าหนึ่งสัปดาห์แล้วยังไม่กลับมา คุณแม่ก็ ไม่ ต้องก้าว ออกจากบ้านไปเลยตลอดชีวิต”

“เฮ้ ลูกชาย แกสนใจใยดีการกลับมาของแม่แกด้วยเหรอ

“ถ้าคุณแม่ไม่ลักพาตัวภรรยาของผมไป ผมก็ไม่สนใจคุณ แม่หรอก”

“ภรรยาของแกสมัครใจเอง”

ปยุตเหลือบมองผลิน นึกถึงประโยคของเธอเมื่อคืนนี้’แต่ ฉันอยากไปในท้องก็มีไฟแผดเผา

“จะบอกลากันก็รีบ ๆ มีเวลาอีกไม่มากแล้ว
เมื่อผลินได้ยินก็จับมือของปยุต ลากเขาออกไป และ กระซิบบอกว่า“อาทิตย์นี้ฉันไม่อยู่ คุณดูแลตัวเองให้ดีนะ ไม่ต้องทํางานหนักเกินไปล่ะ”

ถึงแม้ว่าจะไม่อยากให้เธอคลาดสายตา แต่มันก็มาถึง จุดนี้แล้ว และแม้ว่าจะไม่มีความสุขก็ต้องยอมรับให้ได้ จึง พยักหน้ารับ“คุณก็เหมือนกัน ดูแลตัวเองด้วย”

“อย่าแอบนัดพบกับจันทรนะเข้าใจไหม ไม่ว่าเธอจะใช้ เหตุผลอะไรมานัดคุณก็ตาม”

แท้จริงแล้ว นั่นเป็นเรื่องที่ผลินไม่สบายใจที่สุด

เขาพูดขึ้นอย่างไร้อารมณ์”ถ้าคุณไม่มั่นใจ งั้นก็อย่าไปสิ มันคงจะดีกว่าถ้าคุณจะอยู่ข้าง ๆ และคอยเฝ้าดูผม

เธอเองก็ไม่อยากไป ถ้ามันไม่จําเป็น เธอก็จะไม่ไปไหน ทั้งนั้น จะอยู่ที่นี่เคียงข้างปยุตตลอดไป จนกว่าพวกเขาจะ แก่เฒ่า

ในที่สุดเครื่องบินก็ออกเดินทาง ผลินรู้สึกไม่เต็มใจ อย่างลึกซึ้งต่อปยุตที่ต้องจากไปยังประเทศที่ห่างไกล เพื่อ ความหวังทั้งหมดในหัวใจ ได้ฝากไว้กับประเทศนั้น

สิบหกชั่วโมงของการเดินทางสิ้นสุดลงในที่สุดก็มาถึง เมืองลอสแองเจลิส ประเทศสหรัฐอเมริกา คุณนายท่าน ได้ จองโรงแรมเอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ระหว่างทางไปโรงแรม เธอได้รับโทรศัพท์ เมื่อผลินฟังสิ่งที่พวกเขาพูดคุยกันทางโทรศัพท์ ก็ได้รู้ว่ามันเกี่ยวข้องกับการตรวจสอบของตัวเอง

หลังจากวางสาย เธอก็กระซิบ“คุณแม่คะ นั่นเพื่อนของ คุณแม่เหรอคะ”

“ใช่จ้ะ ถามว่าพวกเรามาถึงหรือยัง บอกว่าอยากเลี้ยงข้าว พวกเราตอนนี้”

“แล้วทำไมคุณแม่ถึงปฏิเสธล่ะคะ”

“ไม่อยากให้เธอตรากตรำเกินไป หลังจากนั่งเครื่องมา นานขนาดนี้เธอต้องพักผ่อน เมื่อได้พักผ่อนแล้วก็จะได้มี สุขภาพจิตดีพร้อมสำหรับการตรวจสอบ”

“อืมของคุณมากค่ะ”

เธอพยักหน้าขอบคุณ ที่จริงแล้วเธอเองก็ไม่อยากเจอ ใครตอนนี้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องของการทานอาหารเลย

และในใจ ก็สุดแสนจะไม่เต็มใจจากปยุต

เธอเหนื่อยมากจริง ๆ เพราะไม่ได้พักผ่อนมาหลายคืน แล้ว จึงนอนจนถึงเที่ยงของวันถัดไป ทันใดนั้นโทรศัพท์มือ ถือข้างเตียงก็ดังขึ้น เมื่อหยิบมันมาดู ก็พบว่ามันคือหมาย เลขของปยุต เธอเกิดความสงสัยเล็กน้อย ในเวลานี้มัน น่า จะดึกมากแล้ว ทำไมเขาถึงโทรหาเธอกลางดึกเช่นนี้

“ฮัลโหล ที่รัก?”
“คุณทําอะไรอยู่”

นําเสียงของปยุตแหบแห้ง แต่ฟังดูอ่อนโยนมาก

“นอนหลับอยู่”

“ทำไมคุณถึงนอนตอนนี้ ไม่สบายเหรอ”

“เปล่าค่ะ ก็แค่ง่วง เลยงีบหลับไป”ผลินลุกขึ้นนั่ง”แล้วคุณ ล่ะ ทำไมคุณถึงโทรหาฉันดึกขนาดนี้”

“คิดถึงคุณ”

เธอหัวเราะเบา ๆ ก็เพิ่งแยกกันเองไม่ใช่เหรอ” “ใช่ ถ้างั้นวันต่อ ๆ ไปจะผ่านมันไปได้ยังไงกัน

“ไม่ว่ามันจะเศร้าแค่ไหน ก็ห้ามไปหาจันทรนะ ไม่อย่าง นั้นฉันจะกลับไปเลยคอยดู

“รู้แล้ว”

ปยุตหยุดไปชั่วครู่ ไม่รู้ว่าเขาจะพูดอะไรกับผลินต่อ แต่ หัวใจ มันรู้สึกไม่สบายใจอย่างหาสาเหตุไม่ได้

“ลิน ยังไงก็ตาม ผมเลือกคุณแล้ว จะไม่ปล่อยคุณไป ตลอดชีวิต ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมก็จะรักคุณเหมือนที่เคย เป็น”
ผลินชะงักไป สอบถามเขา”อะไรกัน…อยู่ ๆ ก็พูดแบบน ฉัน…งงไปหมดแล้ว”

เธอกลัวมาก สงสัยว่าปยุตจะรู้อะไรแล้วหรือเปล่า

“ผมแค่ตั้งใจอยากพูดมันออกมาเท่านั้น อาจะเป็นเพราะ ผมเพิ่งฝันร้าย

“คุณฝันว่าอะไรเหรอ”

“ผมฝันว่าคุณเข้าใจผิดว่าผมกับจันทรมีอะไรกัน ให้ตาย ยังไงก็จะจากผมไปให้ได้ ไม่ว่าผมจะอธิบายยังไงคุณก็ ไม่ เชื่อ…

ผลินยิ้ม”มันก็แค่ความฝัน ฝันแบบไหนก็จะกลายเป็นสิ่ง ตรงกันข้าม”

“ผมรู้ ว่าฝันแบบไหนก็จะกลายเป็นสิ่งตรงกันข้าม แต่ผม ต้องการจะบอกคุณ ว่าผมรักคุณ ที่มีความใจเย็น มีเหตุผล มี ความไม่เคืองแค้นไม่เสียใจภายหลัง”

ดวงตาของผลินแดงก่ำ“ฉันก็เหมือนกัน”

เมื่อวางสาย เธอออกจากห้องนอนไปที่ห้องนั่งเล่นกับ แม่สามี สอบถามสิ่งที่สงสัย คุณแม่คะ คุณแม่บอกอะไร กับคุณยุตหรือเปล่าคะ

“เปล่านี่จ๊ะ”
คุณนายท่านส่ายหนักเด็ดขาด เกิดอะไรขึ้นเหรอ

“ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ เขาเพิ่งโทรมาหาฉัน และฉันรู้สึก แปลก ๆ ในสิ่งที่ได้ยินน่ะค่ะ”

“เธอคิดมากเกินไปแล้ว จุดประสงค์ที่พวกเรามาอเมริกา ไม่มีใครรู้นอกจากเธอและฉัน เขาคงคิดถึงเธอมากเกิน ไป น่ะสิ”

“บางทีอาจจะเป็นอย่างนั้นค่ะ…”

เธอพยักหน้าอย่างไร้ความรู้สึก จมอยู่ในความคิด

วันต่อมา ผลินตามแม่สามีไปยังโรงพยาบาลที่เพื่อน ของเธออยู่ เพื่อนของแม่สามีเป็นคนจีนในสหรัฐอเมริกา ที่ดู อ่อนโยนเหมือนกับแม่สามี มองเห็นธงหลายผืนแขวน บนผนังในห้องทำงานของเธอ ผลินเหมือนเห็นรุ่งอรุณ ใน ขุมนรก เริ่มวางความหวังทั้งหมดไว้ที่แพทย์หญิงที่ชื่อ Adiana

“นี่คือลูกสะใภ้ของเธอเหรอ”

Adiana ทักทายแม่สามีอย่างอบอุ่น จากบทสนทนา ของพวกเขา ผลินได้รู้ว่า Adiana มีความเชี่ยวชาญใน นรีเวชวิทยามาสามสิบปีแล้ว โดยเฉพาะเรื่องภาวการณ์ เจริญพันธ์ มีประสบการณ์การรักษามากมาย จนความมั่นใจ ของเธอลุกโชนขึ้นทันที
“คุณผลิน เดี๋ยวเรามาเริ่มการตรวจกันเลยนะคะ อยากงวล ไปเลย ผ่อนคลายตัวเองเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ถูกต้อง แม่นยำ มากขึ้นนะคะ”

Adiana พูดให้เธอคลายใจ เธอเหลือบมองแม่สามี แล้ว จึงพยักหน้ารับ“ค่ะ”

“ขั้นตอนแรกที่เราจะตรวจสอบก็คือ HSG

ผลินนอนบนเตียงในห้องเอกซเรย์ อธิษฐานกับตัวเอง ว่า ขอให้หมอกควันแห่งฝันร้ายทั้งหมดนี้สิ้นสุดไปโดยเร็ว เสียที ราวกับแพทย์หญิงที่ชื่อ Adiana ให้ความหวังแก่ เธอ เป็นนางฟ้าผู้งดงามที่ปรากฏกายขึ้นท่ามกลางความมืด มิด