บทที่ 16 มีจุดประสงค์อะไรกันแน่

PS: สวัสดีค่ะเพื่อนๆนักอ่านทุกคน ก่อนอื่นเลยต้อง ขอบคุณทุกการตอบรับที่มีให้ไรท์เตอร์นะคะ ช่วงนี้ขอให้ เพื่อนๆดูแลสุขภาพกันด้วยนะคะ เราจะผ่านวิกฤตนี้ไป ด้วยกันค่ะ ไรท์เตอร์ขอเป็นตัวช่วยเล็กๆแก้เบื่อให้ทุกคน นะคะ โดยไรท์เตอร์จะมาอัพให้ทุกวัน วันหนึ่งประมาณ ห้าถึงสิบตอนนะคะ คอยติดตามนิยายของไรท์เตอร์ด้วย นะคะ ใจเย็นๆแล้ววอย่าพึ่งทิ้งเค้าไปไหนน้า

เพราะตอนเที่ยงไม่ได้กินอะไร ตอนบ่ายสามกว่าๆ เลยรู้สึกหิวจนเจ็บกระเพาะ เธอจึงจับท้องไว้แล้วนอนอยู่ บนโต๊ะทำงาน

เธอเลยนึกถึงตอนเธออายุ 15 ที่เธอทำแจกันในบ้าน เสียโดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นก็ถูกย่าของคีรินลงโทษโดย การได้คุกเข่าอยู่กลางสวนที่เต็มไปด้วยก้อนหิน

จนวันนี้เธอยังจำความเจ็บปวดของหัวเข่า แม่ของ เธอไม่กล้าขอโทษแทนเธอ แม่ของเธอเลยตั้งใจหลบ หน้าเธอ แล้วกำลังหลอกตัวเองว่าลูกสาวของตัวเองไม่ได้ ทุกข์ทรมานชนาดนั้น

มาร์วินเป็นคนที่มาช่วยเธอเอง และรู้ว่าเธอไม่ได้กิน ข้าวมาทั้งวัน เลยไปห้องครัวต้มหมีให้เธอกิน ถึงแม้จะไม่ อร่อย แต่ว่านั่นถือว่าเป็นอาหารมื้อที่ดีที่สุดในชีวิตนี้ของเธอ

พอนึกถึงพี่รอง น้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอย่าง ห้ามปรามไม่ได้ คนเดียวในโลกในเคยรักเธอ ตอนนี้ก็ไม่ ได้รักเธอแล้ว

คิดๆแล้วมันช่างน่าเศร้าจริงๆ

มือของเธอควบคุมด้วยสมองไม่ได้ เธอจึงเอาดินสอ ขึ้นมาวาดหนุ่มคนหนึ่งกำลังต้มหมื่อยู่บนกระดาษเอี่

พอเธอมองผู้ชานในรูป น้ำตาเม็ดใหญ่ก็ไหลลงมาก ระทบกับกระดาษ อาจจะเป็นเพราะว่าคิดถึงเขาเกินไป ทำให้เธอทำเรื่องโง่ๆแบบนี้ออกมา ไหนบอกว่าเธอจะลืม เขาไง

ทันใดนั้นมือใหญ่ๆก็ยื่นออกมา แล้วแย่งกระดาษที่ อยู่ในมือของเธอไป เอาคืนมานะ!”

พอเห็นนัยน์ตาของเขาจับจ้องเธออยู่อย่างเย็นชา และมองภาพวาดของเธอ “กำลังคิดถึงผู้ชายคนอื่นอยู่ หรอ?)

เธอไม่อยากจะสนใจเขา จึงยื่นมือไปแย่ง “เอาคืนมานะ นี่ไม่ได้เกี่ยวกับคุณ”

เขาจึงฉีกภาพวาดของมาร์วิน แล้วเศษกระดาษก็ได้ ปลิวกระจัดกระจายไปกลางอากาศ นี่คุณกำลังฝัน กลางวันอยู่ใช่ไหม ยังไม่ดูฐานะของตัวเองอีก คุณไม่รู้ หรอ ต่อให้ไม่มีพิม คุณกับเขาไม่มีทางเป็นไปได้ คุณเป็น เขาเป็นใคร?”

ทันใดนั้นญาดาจึงทำสีหน้าที่ดูเหนื่อยมาก คีรินมัก จะย้ำเตือนฐานะของเธอ และมักจะทำให้เธอรู้สึกตัวเอง ต่ำต้อยจริงๆ

เธอเลยคุกเข่าลงแล้วเก็บเศษกระดาษที่กระจายอยู่ บนพื้น คุณไม่เข้าใจหรอก คนแบบคุณไม่มีทางเข้าใจ แน่นอน!

คำพูดของเธอฟังดูแปลกๆจนคีรินไม่อาจเข้าใจ เขา นั่งอยู่ตรงเก้าอี้ทำงานของเธอ แล้วทำสีหน้าที่ดูอารมณ์ดี “อ่อ งั้นคุณลองอธิบายให้ผมฟังสิ ผมไม่เข้าใจอะไร”

เธอเก็บเศษกระดาษขึ้นมาแล้วยัดเข้าไปในกระเป๋า ของตัวเอง จากนั้นก็พูดด้วยสีหน้าที่ดูเรียบเฉย ยังไงฟ้า ก็มีตาอยู่แล้ว วันหนึ่ง ถ้ากรรมตามสนองคุณแล้ว คุณก็ จะเสียใจที่ทำแบบนี้กับฉัน
เธอพูดจบ คีรินจึงหัวเราะเสียงดังลั่นห้อง แล้วมอง เธอด้วยความตลก “ญาดา คุณพูดอะไรบ้าๆ ผมแค่จะ รู้สึกเสียใจ ถ้าไม่ทำแบบนี้กับคุณ เหอะๆ ”

เขาลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานของเธอ เรือนร่างของเขา สูงมากๆ สูงกว่าหัวของเธอไปเกินคืบ จากนั้นก็มองเธอ ด้วยสายตาที่กวนประสาท “ญาดา คุณรู้ไหมว่าคุณเป็น ตัวอะไรสำหรับผม?”

สีหน้าของเธอดูนิ่งเฉยมาก ฉันไม่รู้ แต่ฉันรู้ว่าคุณ มันคือซาตานที่ร้ายกาจ ต้องมีสักวันที่คุณต้องลงไปอยู่ ในนรก”

คำตำหนิของเธอเหมือนจะทำให้เขาโมโม เขาจึง ใช้มือกวาดเอกสารบนโต๊ะลงบนพื้นทั้งหมด จากนั้นก็ตึง แขนของเธอแล้วเอาลากตัวฉันไปฟาดบนโต๊ะ มุมโต๊ะที่ แข็งกระด้างแทงหน้าทองของญาดา เธอเลยร้องทุกข์จน มาด้วยความเจ็บปวด

จากนั้นก็ขยับเข้ามาแนบชิดกับตัวเธอ แล้วใช้มือ ใหญ่ๆของเขากระชากกระโปรงของเธอ “คุณบอกว่าผม คือซาตานใช่ไหม? ไหนๆก็ถูกกำหนดว่าจะได้ลงนรกแล้ว ไม่งั้นตอนนี้ก็มาทำเรื่องที่ซาตานควรทำดีกว่า หลังตาย ไปผมจะได้ไม่ตกนรกไปฟรีๆ
เธอถามเขา คุณจะทำอะไร คุณบ้าไปแล้ว ที่นี่มัน

บริษัท

คีรินทำท่าทางที่ดูไม่สนใจอะไร “บริษัทแล้วจะ ทำไม เออ ลืมบอกคุณ ห้องทำงานของคุณมีกล่องวงจรที่ คมชัดมากๆ ไม่งั้นเราจะถ่ายทอดสดกันเถอะ รูปร่างของ คุณเซ็กซี่ขนาดนี้ ถ้าไม่อัดคลิปไว้ก็คงเสียดาย

เหมือนเขาจะทำแบบนี้จริงๆ มือใหญ่ๆของคีรินล้วง เข้าในใต้กระโปรงของเธอ

เธอที่อยู่ใต้ร่างของเขากำลังจะดิ้นสุดชีวิต “คีริน คุณมันไม่ใช่คน”

(ไหนๆก็ไม่ใช่คนแล้ว ก็ควรจะทำเรื่องที่ไม่ใช่คนทำ คุณว่าใช่ไหม น้องสาวสุดที่รักของผม”

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเรียกเธอว่าน้องสาว แค่คำว่าน้อง สาว เธอคงไม่อยากเป็น

เธอพึ่งจะทำแท้งมาไม่ถึงเดือน ถ้าเขากระทำชำเรา ทางเพศกับเธอ คิดว่าเธอคงจะไม่ได้เห็นแสงอาทิตย์ของ พรุ่งนี้อีก
เธอเพิ่งตากว้างมองการกระทำที่รุนแรงของคีริน

“ฉันคิดว่าถ้าฉันตายไปแล้ว คุณจะได้ติดคุกไหม?” เธอพูดขึ้นอย่างเย็นชา ทำให้เขาหยุดการกระทำนั้นลง

เขาถามเธอขึ้นมาด้วยสีหน้าที่กึ่งยิ้มกึ่งไม่ยิ้ม ทำไม จะเอาความตายมาข่มขู่ผมหรอ? คุณคิดว่าผมจะกลัว ไหม?

เธอคลี่ยิ้มออกมา แล้วสายหัว “ไม่หรอก คุณต้องไม่ กล้าแน่นอน เพราะคุณมีเงินและมีอำนาจหนิ!”

พูดจบเธอก็หุบปาก และพูดขึ้นต่อ “จะเอาก็เอาสิ!!

คีรินจึงไม่ได้ทำอะไรเธอต่อ แล้วตบหน้าเล็กๆของ เธอเบาๆ “รู้ว่าคุณพึ่งทำแท้งมา ผมคงไม่อยากจะกระทำ ชำเราอย่างคุณด้วยที่มีเลือดคราวสดไหลออกมาหรอก เมื่อกี้คุณแค่จะขู่คุณเท่านั้น

เขาปล่อยเธอออก แล้วให้จัดเสื้อผ้าให้เธอ

จากนั้นก็อุ้มเธอลงมาจากโต๊ะ แล้ววางไว้บนเก้าอี้ดีๆ

เธอจึงถอนหายใจเบาๆ จริงๆเธอก็ไม่ได้เป็นคนที่ไม่กลัวตายขนาดนั้น อย่าวน้อยเมื่อกี้เธอรู้สึกกลัวมากๆ

คีรินจึงนั่งลงบนโต๊ะทำงานของเธอ แล้วจ้องมองเธอ จู่ๆก็ยื่นมือใหญ่ๆออกมาจับหน้าเธอ เรื่องที่น่าแปลกจึง เกิดขึ้น ทำไมเธอจึงรู้สึกเขาอ่อนโยนมากขึ้น

หรือว่าเธอตกกับดักของเขาแล้วจริงๆ

“ญาดา คุณเกลียดผมมากใช่ไหม?” คีรินถามขึ้น

เธอเงยหน้ามองเขา ฉันคิดว่าคุณกำลังพูดจาไร้

สาระอยู่”

คีรินจึงพยักหน้าขึ้นมาทันที “คำพูดไร้สาระอย่างที่ คุณว่าจริงๆ แต่ทำไม่ผมรู้สึกว่าคุณเป็นของเล่นที่มีความ หมายสำหรับผมมาก มีความหมายมากๆ คุณเข้าใจไหม? คุณรู้ไหม คนอย่างผมกลัวอะไรมากที่สุด?

คีรินกลับมีอารมณ์มาพูดคุยเล่นกับเธอ

เขามีอารมณ์ไม่ได้แปลว่าเธอจะมีอารมณ์ เธอถึงพูด ขึ้นด้วยเสียงที่ดูถูก “คนอย่างคุณกลัวลงนรกที่สุดไง!”

ทีแรกสีหน้าของคีรินที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้กลับดูโหดเหี้ยมขึ้นมา คนอย่างคุณ แม้แต่ตัวน้อยอายุ สามเดือนยังฆ่าได้ลงคอ คนที่ควรจะลงนรกคือคุณต่าง หาก

เธอได้ยินแบบนี้ จึงพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ขาวซีด อาจ จะ ฉันก็คงจะได้ลงนรก”

เขามองสีหน้าที่ซีดเผือดของเธอ จึงหยุดชะงัก ไปสักพักแล้วพูดขึ้น คุณเสียใจใช่ไหมที่เอาเด็กออก ทำไมไม่แอบคลอดลูกออกมาล่ะ ผมอาจจะให้เงินก้อน ใหญ่กับคุณ?

จู่ๆเธอก็หัวเราะขึ้น “ฉันคงไม่กล้าทำหรอก ฉันคงไม่ อยากเป็นใช้ลูกหาเงินหรอก อีกอย่างถ้าเกิดมาก็เป็นแค่ ไร้พ่อ เป็นเด็กที่ไม่มีคนรักเอ็นดู จะให้เด็กเกิดมาลำบาก หรอ?)

คีรินเป็นคนบอกเองว่าอย่าไถเงินเขาเพราะลูก วันนี้ เธอเลยคืนคำพูดนี้กับเขา

“คุณคลอดก็ยังไม่คลอดเลย จะรู้ได้ยังไงว่าจะ ลำบาก ถ้าเด็กคนนั้นเป็นของมาร์วิน ต่อให้เกิดมาไม่มีพ่อ ไม่มีคนรักคนเอ็นดู คุณก็จะคลอดเด็กออกมาอย่างไม่ ลังเลใดๆ แค่ไม่ใช่เอาออกอย่างไม่ลังเลแบบนี้!”
จู่ๆเขาก็ตะคอกขึ้นเสียงดัง เหมือนความโกรธนี้เขา กดกลั้นมานาน และรอเวลาทำให้มันระเบิดออกมา

เธอรู้สึกแปลกใจเบาๆ ทำไมเขาต้องโมโหขนาดนี้

เธอครุ่นคิดสักพักแล้วถามเขา คีริน ทำไมคุณถึง ต้องโมโหเรื่องที่ฉันเอาเด็กออก”

“นั่นมันคือ….คุณคงจะคิดมากเกินไปแล้ว ผู้หญิง อย่างคุณไม่มีสิทธิ์คลอดลูกของผม”

คีรินจึงพูดขึ้นอย่างเย็นชา

“ฉันรู้ ดังนั้นฉันเลยเอาเด็กออกเพราะรู้ตัวดี

เมื่อเทียบกับอารมณ์ร้อนของคีริน เธอดูใจเย็นมาก

หรือเป็นเพราะเธอไม่ได้สนใจเด็กคนนั้น!

อารมณ์ของคีรินสงบลงเยอะ ไม่ได้ดูโมโหเหมือน

ก่อนหน้านี้

เขาเลยถามเธอ ทำไมคุณต้องทำแท้งตอนที่อายุ ครรภ์สามเดือน ญาดา คุณมีจุดประสงค์อะไรกันแน่”
ท่าทีของคีรินดูแปลก ทำไมต้องถามเรื่องที่เธอ

ทำแท้งขนาดนี้

หรือว่าเขาอยากจะให้เธอคลอดลูก….ไม่ๆๆ เป็นไป ไม่ได้แน่นอน เธอคงจะคิดมากเอง

“ไม่มีจุดประสงค์อะไรหรอก แค่วันนั้นที่ดื่มเหล้า ขาวไปสามแก้ว ฉันรู้สึกเจ็บท้องมากๆ หลังจากเป็นลมไป คนขับแท็กซี่ก็ส่งฉันไปโรงพยาบาล ฉันจึงจะรู้ว่าฉันท้อง แล้วท้องสามเดือน วันรุ่งขึ้น ฉันเลยนัดเวลาทำแท้งกับ หมอ ฉันไม่ได้รู้สึกลังเล เพราะมันเป็นเลือดเนื้อของคุณ ดังนั้นเด็กต้องตาย”

เธอมองสีหน้าที่ดูเปลี่ยนไปเรื่อยๆของคีริน แต่เดา ไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่