บทที่ 81 คืนก่อนงานแต่งงาน

ผู้ชายเป็นแบบนี้กันทุกคนไหม รู้สึกว่าผู้หญิงทุกคน ต้องรักตัวเองหมดหัวใจ รู้ว่าผู้ชายจะไปแต่งงานกับผู้หญิง คนอื่น ผู้หญิงคนนั้นต้องร้องไห้แล้วขู่ว่าจะแขวนคอตาย เพื่อแสดงความรักที่มีต่อผู้ชายคนนั้น และแคร์ผู้ชายคน นั้นมากๆ

จู่ๆคีรินก็ดึงเธอเข้าไปกอดแล้วอุ้มเธอขึ้นทันที เธอจึง ต้องกอดคอเขาไว้แน่นๆ และเขาก็อุ้มเธอไปห้องดูหนังชั้น สาม

เธอไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรอีก คีรินวางตัวเธอไว้ต้องพร มนุ่มๆ และเปิดคอมขึ้น จากนั้นก็เข้าเมล์ของเขาแล้วเปิด คลิปพรีเวดดิ้งของเขากับริษา ริษาใส่ชุดแต่งงานจับช่อ ดอกกุหลาบที่ขาวบริสุทธิ์ไว้

คีรินอุ้มเธอมากลางดึกแบบนี้ ก็เพื่อจะให้เธอดูอะไร พวกนี้ เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า?

“ชุดแต่งงานสวยไหม?” จู่ๆเขาก็ถามขึ้น

เธอมองตรงจอแล้วพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา “สวยมากๆ ยิ่งภรรยาคุณใส่ก็ยิ่งดูสวยจนเหมือนนางฟา”

และริษยาเป็นนางฟ้าผู้งดงามและบริสุทธิ์ ส่วนเธอ เป็นตัวอะไร?
เขากับเธอนั่งพิงหลังกัน มือของเขากำหมัดไว้แน่นๆ จากนั้นก็คลายออก เขาทำแบบนี้ซ้ำๆตอนที่เธอพูดจาไม่ ถูกใจเขา

“คุณ……ชอบไหม?” เขาถามคำถามแปลกๆอีกแล้ว

เขาคงจะรู้ตัวว่าตัวเองถามแปลก เลยพูดเสริมขึ้น “ผู้ หญิงทุกคนไม่ใช่ว่าชอบชุดแต่งงานหรือยัง คุณไม่ชอบ?”

เธอเอาหน้าวางบนหัวเข่าตัวเองแล้วพูดขึ้น “คุณ ถามแบบนี้ มันไม่เหมาะสมหรือเปล่า คุณมาถามฉันเป็นคู่ นอนเป็นเมียน้อยคุณว่าชอบชุดแต่งงานที่เมียคุณใส่ไหม ถ้าฉันบอกว่าคุณ แต่ยังไงฉันก็ใส่ไม่ได้อยู่ดี ถ้าบอกว่าไม่ ชอบ คุณก็หาว่าฉันอิจฉาเมียคุณ?”

เธอพูดจบ คีรินก็ถามขึ้นอีกครั้ง “แล้วคุณอิจฉาไหม ล่ะ?”

“อิจฉา?” เธอทำเป็นไม่เข้าใจ

“ริษา!” คีรินพูดขึ้นเสียงเรียบ

เธอเงยหน้าขึ้นแล้วมองจอภาพ แล้วทำเสียงเศร้า “ไม่อิจฉาก็บ้าน่ะสิ ทำไมถึงไม่อิจฉาเธอล่ะ เธอชีวิตดี ขนาดนี้!”
เธอมีทุกอย่าง มีคนรักที่คอยดูแลและเป็นห่วง แต่ เธอกลับมีแค่ชีวิตที่อยู่ตัวคนเดียว

“อิจฉาอะไร?” คีรินถามเมียน้อยของเขาว่าอิจฉาเมีย เขาเรื่องอะไร? เขาแน่ใจนะว่าเขายังปกติอยู่?

เธอรู้สึกเริ่มทนไม่ไหว ไม่ใช่ว่าทนไม่ไหวเรื่องที่เขา จะแต่งงานพรุ่งนี้ เขาจะแต่งงานใครเธอไม่แคร์ เธอแค่ทน ไม่ได้ที่เห็นรอยยิ้มของริษาคอยบาดใจของเธอ รอยยิ้มที่ แจ่มใส่ของริษา เธอคิดว่าชาตินี้เธอคงยิ้มอย่างนั้นออกมา ไม่ได้ เพราะเธอคงต้องทรมานตลอดชีวิต

โลกนี้มันช่างไม่ยุติธรรมจริงๆ ฟ้าช่างไม่ยุติธรรมกับ เธอ ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เธอก็ต้องจมอยู่กับชีวิตที่แสน ทรมาน

“คุณอิจฉาอะไร?” เขาเห็นว่าเธอไม่ตอบ เลยถามอีก

ครั้ง

นัยน์ตาของเธอมีน้ำใสๆค้างอยู่ เธอเลยเงยหน้าขึ้น เล็กน้อย กลัวว่าน้ำตาจะไหลออกมา เธอบอกตัวเองว่าคน อ่อนแออย่างเธอต้องห้ามมีน้ำตา

เธอมองหน้าที่เฉยชาของคีริน แล้วพูดขึ้น “ฉันอิจฉา ชุดแต่งงานที่สวยงามของเธอ คุณพูดถูก ผู้หญิงทุกคนหวังว่าตัวเองจะได้แต่งงานกับเจ้าชายขี่ม้าขาวที่ตนเองรัก และใส่ชุดเจ้าสาวสวยๆ แต่ฉันล่ะ ชีวิตนี้คงไม่มีโอกาส”

คีรินฟังเธอพูดจบก็หยุดชะงักไป น้ำเสียงของเขาใส เหมือนน้ำเปล่า “แต่ก่อนคุณเคยฝันว่าตัวเองจะได้ใส่ชุด แต่งงานสวยๆแล้วแต่งงานกับมาร์วินใช่ไหม?”

เขาใช้คำพูดนี้ทรมานจิตใจเธ เธอไม่ได้รู้สึกแปลกใจ หรอก วันไหนที่เขาไม่พูดจาทำร้ายจิตใจเธอ วันนั้นเขาคง ไม่ปกติ

เธอฝันทุกวัน ฝันทั้งเช้าและกลางคืน ฝันว่าตัวเองได้ แต่งงานกับพี่รอง และบอกเขาว่า: ญาจะรักวินตลอดไป!

เธอไม่ได้ตอบคำถามของคีริน จากนั้นเธอจึงใส่เม้าท์ เซิร์ชเพลงๆหนึ่ง

เธอผุดลุกขึ้นและยื่นมือออกไป “จะเต้นรำกับฉัน ไหม!”

คีรินรู้สึกแปลกใจ และรู้สึกว่าเธอก็ป่วยเหมือนเขา

ใช่ พวกเราสองคนเหมือนคนบ้ากันทั้งคู่

คีรินยื่นมือไปให้เธอ เธอจับมือเขาเบาๆ เขาลุกขึ้น แล้วเธอก็เอามือวางบนไหล่เขาเจ และเขาก็โอบเอาเธอ
แล้วเธอก็เต้นรำกับเขาไปอย่างนี้ เพราะว่าเธอไม่ได้ ใส่รองเท้าส้นสูง หัวของเธอจึงถึงแค่ไหล่ของเขา และ เธอก็นอนพิงตรงหน้าอกของเขาแล้วเต้นไปตามจังหวะ เพลง

เธอฟังเสียงดนตรีที่ดังขึ้นเบาๆกลางห้องแล้วร้อง เพลงออกมา นี่คงเป็นครั้งแรกที่เขาฟังเธอร้องเพลง เธอ ร้องเพลงได้เพราะมาก

เธอยังไม่เคยร้องให้มาร์วินฟังเลยสักครั้ง คงเป็น เรื่องที่น่าเสียใจที่สุดในชีวิต

“นี่เป็นอะไร?” มือใหญ่ๆของเขาโอบแผ่นหลังของ

เธอไว้

“เป็นเพลงยุค 60 คุณคงไม่เคยฟังหรอก เพราะคุณ ไม่อยู่เมืองไทยตั้งแต่เด็ก”

“คุณชอบฟังเพลงเก่าหรอ?” คีรินถามขึ้น

“ก็ไม่เชิง แค่เพลงนี้ไม่เลว เป็นเพลงดังที่ดังตั้งแต่ ฉันยังไม่เกิด”

“แล้วทำไมคุณถึงชอบเพลงเก่า?” เขาชอบถามคำ ถามซ้ำๆและเจาะลงมากๆ
“เราเต้นรำกันเถอะ ระหว่างน้อยคงจะยากมากที่อยู่ กันอย่างเงียบๆ พรุ่งนี้คุณก็จะแต่งงานแล้ว คืนนี้ยังกลับมา นอนกับฉัน ฉันรู้สึกซาบซึ้งจริงๆ”

คีรินพูดขึ้นในใจ: ก็เพราะงานแต่งงานครั้งนี้ไม่ได้ สำคัญเท่าคุณไงเล่า เขาได้แต่พูดในใจ

คีรินจึงเอาตัวเธอออกจากกลางอกแล้วจับคางเธอ “ซาบซึ้ง?”

เธอเลยนับมือใหญ่ๆของเขาที่จับคางเธอไว้เบาๆ “ใช่ อย่างน้อยในใจของคุณก็มีฉันอยู่”

คีรินจึงไม่ได้พูดต่ออะไรอีก จากนั้นก็ประกบจูบลงบน ริมฝีปากอันแดงฉ่ำของเธอ เขาจูบเธออย่างอ่อนโยน จาก นั้นก็กดตัวเธอไปนอนบนพรม

น้อยครั้งมากที่เขาจะอ่อนโยนกับเธอ