บทที่ 179 ความจริงคืออะไร

นานครู่หนึ่ง เส้นชัยก็พูดขึ้น

“คุณคิดดีแล้วหรอ?”

ญาดาพยักหน้า “ใช่ค่ะ ต้องขอโทษด้วย ที่ทำให้คุณ ผิดหวัง”

ญาดาขอโทษเขาจากใจจริง

เส้นชัยยิ้ม “ไม่เป็นไร คุณเป็นแม่ของใส่ใจ ผมเข้าใจ ได้ เพียงแต่บางครั้งคนเราก็มักจะถูกสิ่งตรงหน้าทำให้ เข้าใจผิด ถ้าวันหนึ่งคุณรู้ความจริง ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง อย่าลืมติดต่อมาหาผม ผมยินดีที่จะช่วยคุณเสมอ”

“ความจริง? ความจริงอะไรคะ?”

เธอไม่เข้าใจว่าเส้นชัยกำลังพูดอะไรอยู่

“บางครั้งถ้าผมบอกไป มันจะทำให้คุณไม่ได้เรียนรู้ คุณควรที่จะผ่านมันไปด้วยตัวเอง คุณถึงจะเติบโตและได้ เรียนรู้”

เส้นชัยเดินเข้ามากอดเธอ “ขอให้คุณโชคดี”

ระหว่างทาง เธอคิดมาตลอดว่าสิ่งที่เส้นชัยพูด หมายความว่าอะไร
ผู้ชายที่เธอพบเจอทุกคนล้วนเข้าใจยากทั้งคีริน เส้น

ชัย รพีภัทรและมาร์วิน

จู่ๆเธอก็คิดถึงเอเชียขึ้นมา เขาเหมือนแสงอาทิตย์ใน

ชีวิตของเธอ

ความเรียบง่ายและร่าเริงของเขา ทำให้เธอรู้สึกมี

ความสุข

แต่เขาไม่ใช่คนที่จริงจังกับความสัมพันธ์ ไม่แน่ตอนนี้ เขาอาจจะมีแฟนใหม่แล้วก็ได้

เอเชียเป็นคนที่ทนเหงาไม่ได้ แต่ไม่รู้ทำไมเวลาที่ นึกถึงเขาเธอกลับยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

หวังว่าวันหนึ่ง เราจะได้เจอกันนะเอเชีย

เมื่อกลับมาถึงบ้าน สิ่งที่ทำให้ญาดาแปลกใจก็คือ รินไม่ได้ไปทำงาน ตอนที่เขาเห็นเธอกลับมาเขาก็ดูดีใจ มาก

ตอนที่เห็นเขา เธอยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ เขาทำเลวร้าย กับเธอทุกอย่าง แต่เพราะลูกเพียงคนเดียว ก็ทำให้เธอ ยอมแพ้เรื่องแก้แค้น
“คุณไม่สงสัยหรอคะ ว่าทำไมวันนี้ฉันกลับมาแต่ เช้า” ญาดานั่งลงบนโซฟา

“คุณกลับมาตอนนี้ ผมก็รู้แล้วว่าคุณตัดสินยังไง ผม

จะไม่มีวันทำให้คุณเสียใจกับการตัดสินใจของคุณ ผมจะ ดูแลคุณกับลูกให้ดีที่สุด”

พูดจบ เขาก็ประทับจูบลงมาบนหน้าผากของเธอ

แต่เธอก็ผลักเขาออก “ตอนนี้ฉันรู้สึกสับสนนิดหน่อย คุณคีรินค่ะ ฉันมีเรื่องอยากจะบอกคุณ แต่ขอเวลาฉัน หน่อยนะ”

ญาดาลุกขึ้น เขารั้งมือของเธอไว้ “พรุ่งนี้เรากลับกรุง เทียบกัน แล้วไปจดทะเบียนสมรส อะไรที่มันแย่ๆคุณไม่ ต้องเล่าให้ผมฟังหรอก ผมยินดีที่จะให้อภัยคุณทุกอย่าง ขอแค่คุณอยู่กับผมและลูกก็พอแล้ว”

ญาดายังคงคิดถึงสิ่งที่เส้นชัยพูด เขาหมายความว่า อะไรกันแน่

เธอหันไปมองหน้าใส่ใจ ระหว่างนั้นก็มีภาพของผู้ หญิงคนหนึ่งขึ้นมาในหัว

แม่บ้านบอกให้ใส่ใจทักทายเธอ “คุณหนูคะ เรียกม๊าม๊า ม๊าม๊า ”

ใส่ใจเอื้อมมือมาเพื่อให้เธออุ้ม แต่จู่ๆเธอกลับไม่ อยากอุ้มลูก

“ป้าคะ ป้าว่าใส่ใจหน้าเหมือนหนูไหมคะ?”

“คุณหนูหน้าเหมือนคุณคีรินมากกว่าค่ะ แต่ก็น่ารักเห มือนคุณญาดานะคะ”

“อ่อค่ะ คุณป้าพาใส่ใจไปเล่นเถอะค่ะ หนูขอขึ้นไป พักก่อน”

ญาดากลับไปที่ห้อง นั่งคิดถึงสิ่งที่เส้นชัยพูด

ใส่ใจหน้าตาไม่เหมือนเธอ และตอนนี้ก็ไม่เหมือน ริน หรือว่า……

ญาดาไม่กล้าแม้แต่จะคิด

คนอย่างคีรินจะยอมเลี้ยงลูกคนอื่นได้ยังไง เป็นไป

ไม่ได้

ถ้าใส่ใจไม่ใช่ลูกของเธอ แล้วทำไมถึงกรุ๊ปเลือด เดียวกับเธอละ?
ทั้งๆที่กรุ๊ปเลือดนี้หายากมาก

มีความเป็นไปได้สองทาง

หนึ่ง ใส่ใจเป็นลูกของคีริน แต่ไม่ใช่ลูกของเธอ

สอง ใส่ใจไม่ใช่ลูกของเธอและไม่ใช่ลูกของคีริน

แต่ญาดาคิดว่า ถ้าใส่ใจไม่ใช่ลูกของคีริน คนอย่าง เขาจะรักใส่ใจขนาดนี้ได้ยังไง

หรือว่าจะเป็นลูกของเขา แต่ไม่ใช่ลูกของเธอ

เขาใช้ลูกเพื่อหลอกลวงเธอ เพื่อให้เธอยอมมาอยู่กับ

เขา

เส้นชัยคงรู้ความจริงแล้ว แต่เขาเลือกที่จะไม่บอก

ญาดาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง ก็ทักไปหารพีภัทร

รพีภัทรเองก็ตกใจมาก เพราะตอนที่ใส่ใจเกิดมา คื รินเหมือนคนบ้า เขาควานหาหมอดีๆจากทั้งในและต่าง ประเทศเพื่อรักษาใส่ใจ

ดังนั้น ยังไงใส่ใจก็ต้องเป็นลูกของคีรินอย่างแน่นอน
แต่มีโอกาสที่จะไม่ใช่ลูกของเธอ

รพีภัทรยอมช่วยเธอ แต่สิ่งที่ทำให้เธอแปลกใจก็คือ คีรินเคยบอกว่าถ้าเธอไม่เชื่อว่าใส่ใจเป็นลูกของเธอ ก็เอา ไปตรวจดีเอ็นเอได้

หรือเขาจะเตรียมแผนทุกอย่างเอาไว้แล้ว

ญาดามีความสงสัยมากขึ้นเรื่อยๆ ญาดาคิดว่าเธอ ควรจะตรวจสอบให้แน่ใจว่าใส่ใจใช่ลูกของเธอหรือเปล่า

ระหว่างกินข้าวเย็น

ใส่ในนั่งอยู่บนโต๊ะกินข้าว และเล่นไปมา

คีรินกินข้าวไปนิดหน่อย แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา ถ่ายคลิปวิดีโอ ใบหน้าของเขาในตอนนี้เต็มไปด้วยความ

สุข

ญาดาลองใจเขา “ถ้าฉันอุ้มลูกออกไป คงไม่มีใคร เชื่อว่าฉันกับใส่ใจเป็นแม่ลูกกัน…”

คีรินขมวดคิ้ว “คุณคิดอะไรอยู่ ถ้าคุณไม่ไว้ใจผม คุณ ก็พาลูกไปตรวจดีเอ็นเอได้เลย”

ถาดาพดขึ้น “ฉันแค่พูดเล่นเองค่ะ”
จู่ๆเธอก็นึกถึงใครบางคน จึงหันไปพูดกับคีริน “คืนนี้ คุณว่างไหมคะ?”