บทที่ 202 ขอความช่วยเหลือ

ญาดายังคงจำคำพูดของคีรินได้ดี

ตอนที่เธอจากมานั้น เขาพูดกับเธอคำหนึ่ง ว่าชีวิต นี้อย่าได้เจอกันอีก

ไม่ว่าเธอจะเป็นตายร้ายดี มีความสุขหรือเศร้า เขา ก็จะไม่สนใจเธออีก

ต่อให้ต้องตายเธอก็จะไม่มีวันโทรหาเขาเด็ดขาด ญาดาไม่อยากให้คีรินดูถูกเธอ เพราะตอนนั้นเธอเป็น คนเลือกที่จะไปจากเขาเอง

ทว่า ตอนนี้เธอตกที่นั่งลำบาก ถ้าเธอโทรขอความ ช่วยเหลือจากเขา มันคงจะน่าตลกมากจริงไหม?

ชีวิตก็สำคัญ แต่ศักดิ์ศรีสำคัญกว่า

อีกอย่างเธอกับเขาก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันแล้ว

เธออยู่บนโลกใบนี้ด้วยความโดดเดี่ยว ตอนนี้หวน คิดกลับไป ไม่มีใครที่เธอสามารถพึ่งพิงได้เลย

ญาดารู้สึกสิ้นหวัง เพราะเธอไม่สามารถที่จะหนีไป จากที่นี่ด้วยตนเองได้

ทางเลือกของเธอมีสองอย่าง หนึ่งเชื่อฟังเส้นชัย อย่างน้อยเธออาจจะมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น
สอง ถ้าเธอไม่เชื่อฟังเขา บางทีอาจจะต้องถูกเขา ทําให้ขาหักหรือไม่ก็ตายกลายเป็นศพเหมือนผู้หญิง ก่อนหน้านี้

ญาดาเงยหน้าขึ้นมองเพดาน ตอนนี้เธอรู้สึกหดหู่ อย่างบอกไม่ถูก

น้ำตาไหลลงมาอย่างเสียไม่ได้ เธอไม่รู้ว่าควรทำ อย่างไรดี หรือบางทีสิ่งที่เธอทำได้ก็คงมีแต่นอนรอ ความตาย

ญาดาคิดว่า ถ้ามันถึงทางตันแล้วบางทีการกระ โดดลงไปจากชั้นสอง แล้วตายไป น่าจะเป็นการจบชีวิต ที่ง่ายกว่า

เพราะถ้าต้องอยู่กับเส้นชัย เขาคงจะทรมานจน เธอตายแน่นอน ญาดารับไม่ได้หากตัวเองต้องกลาย เป็นคนพิการเดินไม่ได้

จู่ๆเธอก็นึกถึงผู้หญิงในฝัน คนที่มีหน้าตาเหมือน เธอ แต่เหลือแค่หัว ภาพนั้นตามหลอกหลอนจนเธอ ขนลุกชัน

ญาดามโนนึก ถ้าบนโลกใบนี้มีอัศวินขี่ม้าขาวมา ช่วยเธอเหมือนในนิยายก็คงจะดี

แต่ความคิดนี้กลับน่าตลก
ญาดาหยิบโทรคัพท์ออกมา เธอมองดูเบอร์ โทรศัพท์ที่บันทึกเอาไว้ เธอลบเบอร์ของคีรินไปแล้ว แต่ เธอยังจำมันได้ดี แต่เธอไม่กล้ากดโทรไปหาเขาเพราะ ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ

ญาดาคิดว่าตัวเองสามารถเอาชนะความกลัวได้ และเผชิญหน้ากับความตาย

แต่สุดท้ายเธอกลับไม่สามารถทำได้ เธอยังอยาก มีชีวิตอยู่ต่อ เธอไม่อยากกลายเป็นผู้หญิงที่แขนหัก หรือขาหัก หรือต้องตายเหมือนผู้หญิงก่อนหน้านี้

สุดท้ายเธอก็กดโทรหาคีริน

“เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ใน

ขณะนี้”

ญาดาไม่แน่ใจว่าคีรินบล็อคเบอร์เธอ หรือไม่รับ สายเธอกันแน่”

ตอนนี้เขาสามารถไม่สนใจว่าเธอจะเป็นตายร้ายดี

ยังไง ได้จริงๆแล้วหรอ?

ทั้งเขาและมาร์วิน คิดจะรักก็รัก คิดจะเลิกรักก็เลิก รักได้ง่ายๆแบบนี้เลยหรอ?

ญาดาก้มมองดโทรศัพท์ น้ำตาเจ้ากรรมไหลลงมา
ทำไมเธอถึงต้องไปคาดหวังกับคีรินด้วย? ทั้งที่เธอ ไม่ได้รักเขา เธอไม่เคยรักเขามาก่อน ระหว่างเธอกับ เขามีแต่ความแค้น

แล้วทําไมเธอถึงต้องเสียใจแบบนี้…

ญาดารู้สึกสิ้นหวัง

เธอเปิดหน้าต่าง อยากที่จะกระโดดลงไป

ทันใดนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ญาดา รู้สึกมีความหวัง เธอรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

แต่เสียงที่ดังนั้น คือแจ้งเตือนว่าแบตของเอกำลัง จะหมดแล้ว ทำไมเธอถึงกลายเป็นคนโง่ได้แบบนี้?

ญาดาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดโทรหาคีรินอีก

แต่ก็ยังคงติดต่อเขาไม่ได้

ญาดาพยายามเสริชหาเบอร์ของตำรวจที่นี่ แต่ว่า กลับไม่สามารถเชื่อมต่ออินเทอร์เน็ตได้

เธอจึงลองล็อกอินเข้าไปในไลน์ เฟสบุ๊คของตัวเอง แต่ก็ไม่มีประโยชน์ เธอไม่สามารถใช้อะไรได้ทั้งนั้น
ทั้งๆที่สัญญาณโทรศัพท์มีอยู่เต็มขีด แต่กลับไม่ สามารถใช้งานได้ ญาดาลองกดโทรหาคนอื่น แต่ว่า ปลายสายกับพูดว่า “เลขหมายที่คุณเรียก ไม่สามารถ ติดต่อได้ในขณะนี้”

ตอนนี้ญาดาคิดว่า เส้นชัยคงทำบางอย่างกับ โทรศัพท์ของเธอ ไม่อย่างนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่ไม่ว่าเธอ จะโทรหาใครก็โทรไม่ติด

ตอนนี้ญาดาไม่รู้แล้วว่าควรจะทำยังไงต่อไปดี เธอไม่มีโอกาสขอความช่วยเหลือจากใครแล้ว ทำได้เพียงนอนรอความตายที่นี่ และถูกตัดแขน

ตัดขา

ด้วยความอ่อนล้า เธอจึงเผลอหลับไป

เช้าวันที่สอง พ่อบ้านเคาระประตูห้องของเธอ แต่ ญาดาไม่อยากออกไป

เขาบอกให้เธอลงไปกินอาหารเช้ากับเส้นชัย ญา ดาเสียวสันหลังขึ้นมาทันที

ญาดาไม่อยากลงไป แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ไม่ อย่างนั้นพ่อบ้านคงบุกเข้ามาแน่ๆ ยิ่งเธอไม่เชื่อฟังพวก เขามากเท่าไหร่ เธอก็จะตายเร็วมากขึ้นเท่านั้น